Αγαπητη Α,μπα, Ποια θεωρείς πως είναι τα όρια μεταξύ ειλικρίνειας και αναισθησίας? Με αφορμή την απάντηση που έδωσες εδώ ομολογώ πως προβληματίστηκα. Θεωρώ πως η ειλικρίνεια είναι ο πιο σωστός δρόμος προσέγγισης, όταν κάτι μας ενοχλεί, μας προβληματίζει, όταν νιώθουμε ή δε νιώθουμε το ίδιο με τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας. Βασικά δεν προβληματίστηκα επειδή έδωσες τη συγκεκριμένη απάντηση, προβληματίζομαι εδώ και καιρό όταν παρατηρώ γύρω μου τους κοντινούς μου ανθρώπους να μου λενε πράγματα που τους ενοχλούν πχ σε τρίτους (πάλι κοντινούς) αλλά στους ίδιους να μη λένε τίποτα. Ξεκαθαρίζω πως πιστεύω οτι η κοπέλα της ερώτησης μάλλον το παραέκανε με την ειλικρίνεια και δε θέλω να βγάλω την απάντηση σου από το context. Αλλά πραγματικά εντυπωσιάζομαι με το περιβάλλον μου και το passive aggressiveness. Και μετά προβληματίζομαι γιατι αν ακούω εμένα, κάθε φορά που κάτι μας ενοχλεί το αναφέρουμε, ισως καταλήξουμε με την ταμπέλα του γκρινιάρη. Μια φορά αποφάσισα να μιλήσω σε φίλη μου, για το σύντροφό της, ο οποιος μας είχε κάνει μαλλιά κουβάρια μια παρέα ολόκληρη, και ενώ θεωρούσα οτι αυτός είναι ο σωστός δρόμος προσέγγισης, την πλήρωσα απ΄όλους εγω. Είναι σωστό να λέμε στους κοντινούς μας τι μας ενοχλεί, ακόμα και αν δεν έχουμε ερωτηθει? Η΄να απομακρυνόμαστε χωρίς εξηγήσεις μεχρι να φτάσει ο αλλος να μας ρωτήσει τι συμβαινει? Ευχαριστώ!
Η ζωή δεν βιώνεται με συνταγές, ούτε με οδηγίες. Οι σχέσεις μας με τους άλλους είναι ρευστές και πάντα υπό διαπραγμάτευση, και ποτέ δεν μπορούμε να έχουμε όλους τους άλλους ευχαριστημένους, και είναι πολύ πιθανό να κάνουμε λάθη.
Τα όρια που μου ζητάς να σου καθορίσω, δεν καθορίζονται από το δικαστήριο συναναστροφής. Καθορίζονται κάθε φορά ανάλογα με την περίσταση, να μην πω κάθε δευτερόλεπτο. Σε πολύ, μα πάρα πολύ γενικές γραμμές, είναι καλύτερο να μην λέμε την γνώμη μας αν δεν μας την έχουν ζητήσει. Αν κάτι μας ενοχλεί, και είναι πολύ δικό μας, που δεν χαρακτηρίζει άλλον, είναι καλύτερο να το εκφράζουμε. Αλλά όλα αυτά είναι ένα περίπλοκο σύστημα, με κοινωνικούς κανόνες, που άλλοτε ξέρουμε ενστικτωδώς, άλλους αγνοούμε, και αυτό έχει να κάνει με πάρα πολλά, όπως την ανατροφή μας, την ευφυία μας, τις εμπειρίες μας, και τον χαρακτήρα μας.
Δεν υπάρχει ΕΝΑΣ σωστός τρόπος προσέγγισης. Αν όμως βλέπεις συστηματικά ότι αυτά που θεωρείς σωστά σε απομονώνουν, είναι ώρα να σκεφτείς αν είσαι στο σωστό περιβάλλον, ή μήπως εσύ αγνοείς κάτι σχετικά με τους αποδεκτούς κανόνες συμπεριφοράς. Ούτε το επιθεκτικοπαθητικό είναι σωστό, ούτε να λες κάθε φορά τι σε ενοχλεί είναι σωστό. Τα ακραία γενικώς δύσκολα είναι σωστά. Το σίγουρα σωστό είναι να βάζεις μέσα στην εξίσωση το πώς θα νιώσει ο άλλος, γιατί εκεί τα κάνουμε συνήθως θάλασσα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Διαβαζοντας και τις 2 ερωταπαντησεις μου ηρθε 1 πραγμα στο μυαλο, οι “φιλοι” μου οι Ολλανδοι. Ζω στην Ολλανδια τα τελευταια 6 χρονια και απο την πρωτη στιγμη οι Ολλανδοι μου ξεκαθαριζαν ποσο ευθεις και ειλικρινεις ειναι. Ζωντας σε αυτο το περιβαλλον τα τελευταια χρονια, συνειδητοποιω οτι η ταμπελα που χρησιμοποιουν οι Ολλανδοι ως ευθυτητα ειναι απλα pure αγενεια. Μπορεις να εισαι ειλικρινης χωρις να εισαι αγενης αλλα πρεπει να βρεις τις σωστες ισορροπιες, να εκφραζεις τις αποψεις σου στους σωστους ανθρωπους την σωστη στιγμη και να μην μοιραζεις χοντραδες στον βωμο της ειλικρινιας.
Α, ωραίοι οι Ολλανδοί! #not Είναι υπερτιμημένη η ειλικρίνεια σε πολλές περιπτώσεις! Επίσης είναι συχνά ο φερετζές του αγενή και του αναίσθητου.
Τα ίδια και οι νορβηγοι και φιλανδοί, δεν υπαρχει σωτηρια……
Αυτή την ερώτηση θα μπορούσα να την είχα κάνει παραγγελία! Είμαι στο team “μη λέτε τη γνώμη σας ιδιαίτερα εντόνως αν δεν σας τη ζητήσουν” και διαξιφίζομαι με το team “Γι αυτό είναι οι φίλοι για να λένε την αλήθεια και να σώζουν τους φίλους τους”. Με κατηγορούν για αδιαφορία, κατηγορώ για παρεμβατικότητα και συνεχίζουμε….
Συμφωνώ με την στάση “μη λέτε τη γνώμη σας ιδιαίτερα εντόνως αν δεν σας την ζητήσουν.” Μόνο που σε ορισμένες περιπτώσεις, αν όχι σε όλες, η αδιαφορία είναι το ένα άκρο και η παρεμβατικότητα το άλλο, ή καμιά φορά κάτι ξεχωριστό από μόνο του.
Συμφωνώ αλλά να θέσω την παρατήρηση: η αδιαφορία δεν δημιουργεί βραχυχρόνια τουλάχιστον εντάσεις καθώς το άτομο που κάνει το λάθος δεν στεναχωρείται από διαφορετικές γνώμες λάθος εκφρασμένες.
Περιέγραψα τις “αλληλοκατηγορίες” όταν φτάνουμε να διαφωνούμε ο ένας με το μοντέλο του άλλου. Όταν φτάνουμε στο πολιτισμένο βρίσιμο, αυτοί που υποστηρίζουν την εμπλοκή κατηγορούν τους άλλους για αδιαφορία που δεν εμπλέκονται και οι άλλοι απαντούν “κάπου λίγο έλεος με τον έλεγχο και την παρεμβατικότητα”. Από τη ζωή βγαλμένα😂😂😂
“Το σίγουρα σωστό είναι να βάζεις μέσα στην εξίσωση το πώς θα νιώσει ο άλλος, γιατί εκεί τα κάνουμε συνήθως θάλασσα.” Ε, μα πέστα βρε Λένα! Δεν θα μπορούσες να το εκφράσεις καλύτερα. Η ειλικρίνεια για μένα δεν είναι δια πάσα νόσον δια πάσα μαλακίαν. Ενώ είμαι υπέρ του να είμαστε ειλικρινείς, ιδιαίτερα με τους δικούς μας ανθρώπους και όσους νοιαζόμαστε και τελοσπάντων μετράνε για μας, βρίσκω απαράδεκτο με σημαία το “είμαι ειλικρινής” να πληγώνουμε ακριβώς αυτούς τους ανθρώπους για τους οποίους νοιαζόμαστε! Είναι αναμφίβολα μία δύσκολη υπόθεση και πρέπει κανείς να εξασκεί πολύ συχνά την ενσυναίσθησή του για να… Διαβάστε περισσότερα »
Ισως καποιες φορες τα ορια μεταξυ αγενειας και ειλικρινειας ειναι δυσδιακριτα. Κατι που με βοηθαει εμενα ειναι να σκεφτομαι ποσο (και αν) βοηθαω τον αλλον με αυτα που λεω, με τις λεξεις που χρησιμοποιω και με το υφος μου. Ο καθενας μας ειναι τοσο διαφορετικος που πιστευω ειναι αδυνατον να υπαρξει ενιαιος κανονας που να ταιριαζει σε ολες τις καταστασεις και σε ολους τους ανθρωπους.
Το παλιό μου αφεντικό έλεγε “κάθε κριτική πρέπει να τελειώνει πάντα με κάτι θετικό η μια προτροπή προς το καλύτερο (Όχι το kill youself δεν είναι προτροπή προς το καλύτερο αν και οι ερμηνείες για τη βελτίωση της κοινωνίας είναι ανοιχτές προς αυτό.)
Η ζωή μας δεν είναι άσπρο ή μαύρο, οι καταστάσεις που βιώνουμε όλες έχουν κάτι διαφορετικό, κάνεις φαντάζομαι δεν μπορεί να πει από τώρα και στο εξής θα είμαι απόλυτα ειλικρινής με όλους τους ανθρώπους που θα συναντήσω στην ζωή μου ή και το αντίθετο, έχει να κάνει με την εμπειρία μας, τι είναι σημαντικό και τι όχι τόσο. Όλοι οι άνθρωποι που έρχονται στην ζωή μας έχουν κάτι να μας διδάξουν, κάποιοι θα μείνουν περισσότερο κάποιοι λιγότερο, αν είναι κάτι που μας ενοχλεί τόσο πολύ, τότε πρέπει να κριθούμε να πάρουμε μια απόφαση για να σταματήσουμε να ερχόμαστε σε… Διαβάστε περισσότερα »