Αγαπητή «Α, μπα»: Ποια είναι η γνώμη σου για τα βιβλία του Έκχαρτ Τόλε

Καλησπέρα Ά,μπα, Θα ήθελα να ρωτήσω τη γνώμη σου σχετικά με τα βιβλία του Έκχαρτ Τόλλε. #hdinamitoutwra

Αυτό τώρα λέγεται προβοκάτσια, αλλά πάντα τσιμπάω με κάτι τέτοια, γιατί γελάω πολύ. Δεν τον ήξερα, εννοείται, αλλά κατάλαβα από τη «δύναμη του τώρα», το γκούγκλαρα, και είναι ακόμη καλύτερο από όσο φανταζόμουν.

Λοιπόν αυτό για τη «δύναμη του τώρα» το έχω πει εγώ σε κάποιον που έτρωγε πρώτα το ρύζι και στο τέλος τον αστακό, και του είπα βρε φάε πρώτα τον αστακό τώρα που είναι και ζεστός, μετά ποιος ξέρει τι γίνεται, μπορεί να πάθεις ξαφνικά εγκεφαλικό και να μην τον φας ποτέ, δεν ήξερα να το πατεντάρω να γίνω θηλυκός Ιησούς. Ας είναι, όμως, γιατί δεν έχω τόση έμπνευση όσο Έκχαρτ, που κατεβάζει τις ατάκες όπως η χορτασμένη αγελάδα το γάλα. Ας πούμε, δεν θα σκεφτόμουν ποτέ το «πόρταλ στο παρόν», νόμιζα ότι το παρόν είναι το μοναδικό που έχουμε εξασφαλισμένο, σε αντίθεση με το παρελθόν και το μέλλον που θέλουν οπωσδήποτε πόρταλ, άρα αυτός εντόπισε μια ανάγκη που δεν ήξερα καν ότι υπάρχει. Επίσης βλέπω ότι είπε και το περίφημο «η ζωή είναι ο χορευτής και εσύ είσαι ο χορός», πολύ βαθύ. Άραγε συμφωνεί με την σκέψη «η ζωή είναι ο χορός κι εσύ είσαι ο χορευτής», ή όχι, και αν όχι, γιατί; Ποια είναι η διαφορά του ενός με το άλλο; Είπε και το πολύ βαθυστόχαστο «να είσαι συμπονετικός με τον εαυτό σου», και αυτό πολύ χρήσιμο, ευτυχώς που το είπε, ευτυχώς, πολύ έξυπνο, του αξίζουν τα εκατομμύρια (ίσως επειδή η συγκεκριμένη ατάκα συνοδεύεται από την εικόνα μιας γάτας).

Αναρωτιέμαι πως νιώθουν οι γιόγκι, αληθινοί γιόγκι, που ακολουθούν μια παράδοση περί της αίσθησης του παρόντος και της συγκέντρωσης στην αναπνοή που υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια και δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο, όταν εμφανίζονται κάτι μουσάτοι Γερμανοί και λένε τα ίδια αλλά πολύ πιο επιφανειακά, και γίνονται ζάμπλουτοι.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News