Αγαπητή «Α, μπα»: Πιστεύουν ότι τους απορρίπτω επειδή δεν τους μιλάω

Αγαπημενη μου Α μπα, θελω να ρωτησω εσενα και τους σχολιαστες για κατι. Δουλευω σε ενα πολυ μικρο γραφειο, με αλλα 3 ατομα. Εγω ειμαι σε ενα γραφειακι μονη μου, ενω οι αλλοι δουλευουν ολοι μαζι σε διπλανο χωρο, με αποτελεσμα να μιλανε ως εκ των πραγματων περισσοτερο, πραγμα που δε με ενοχλει καθολου οπως θα εξηγησω στη συνεχεια. Κατα τις 2 το μεσημερι η δουλεια πεφτει (αλλα εμεις πρεπει να μενουμε φυσικα) με αποτελεσμα να υπαρχει ευκαιρια για ενα τριωρο small talk. Μετα τις 2, μενουμε συνηθως τρεις αντι τεσσερις. Τα δυο ατομα που μενουν και που σχεδον μοιραζονται το γραφειο ξεκινανε ενα λογυδριο περιπου 3 ωρων, μεχρι να παει 4.30-5, συνηθως καθε μερα, αλλα υπαρχουν και μερες που οκ, δουλευουν και ετσι no time to talk. Τελος παντων, εγω ειμαι μονη μου στο δικο μου γραφειο οπως ειπα, οποτε βρισκω ευκαιρια μετα τις 2 που δεν εχω δουλεια ιδιαιτερη να κανω καποια πραγματα που απαιτουν πολυ χρονο οπως να διαβασω για απαιτητικα μαθηματα μεταπτυχιακου που εχω το απογευμα συν εργασιες και να ετοιμασω καποια πραγματα για μια αλλη δουλεια που κανω παραλληλα σε σχεδον εβδομαδιαια βαση και η οποια απαιτει να γραφω μεγαλα κειμενα μετα απο ερευνα. Γενικως, φετος δεν προλαβαινω να αναπνευσω, γυριζω σπιτι 10.30 καθε μερα. Τελος παντων, τις προαλλες ενω διαβαζα, η μια μου πεταξε οτι δεν τους μιλαω γιατι εχω πολλα να κανω. Της απαντησα με χιουμορ και πολυ φιλικα και της ειπα οτι θα θελα πολυ να κανω τζοιν στην παρεα τους αλλα εχω τα μαθηματα κλπ. Καπακι δευτερη μπηχτη την αλλη μερα. Πλεον με εχουν καταταξει στην κατηγορια ‘πολυασχολη’ με αρνητικο ομως τονο σε στυλ δεν ερχεσαι να μας μιλησεις επειδη ταχα μου εχεις πραγματα να κανεις. Ακομη και να μην ειχα να κανω ομως, εχω βρεθει σε συζητησεις μαζι τους αρκετες φορες ως τωρα και απλα δε με ενδιαφερει κανενα απο τα θεματα που λενε, δεν το παιζω αφ υψηλου αλλα αληθεια δε με νοιαζουν. Και το θεμα ειναι οτι παλιοτερα αυτο το τριωρο το περνουσα μονη μου, πριν παρει ο εργοδοτης μου νεα ατομα και ειλικρινα μου λειπει αυτο (ειμαι κοινωνικος ανθρωπος, τι να κανουμε). Ειχα ενα τριωρο (2-5) δικο μου, με την απολυτη αδεια του εργοδοτη μου, δε λογοδοτουσα σε κανενα για το τι θα κανω, αν θα πρεπει να μιλαω επειδη ετσι πρεπει, αν θα διαβασω ή θα ψαξω κατι στο ιντερνετ, ειχα μια ιδανικη εργασιακη συνθηκη και ευχαριστουσα το συμπαν γ αυτο, γιατι ξερω οτι ηταν υπερβολικα μεγαλη πολυτελεια. Και τωρα που ειμαστε πολλοι, ξαφνικα αρχισε η πιεση να μιλαμε γιατι αλλιως φαινεται οτι τους απορριπτω(?). Θελω να τονισω οτι γενικα ειμαι πολυ φιλικη και ανοιχτη και κανουμε πλακα αλλα σε καμια περιπτωση δε θα παω σε εκεινες τις πολυτιμες για μενα ωρες να μιλησω για θεματα που ειλικρινα δε με νοιαζουν. Πρεπει να απολογουμαι γι αυτο? Πιστευεις οτι κανω καπου λαθος? Δεν ειμαι το σουπερ κοινωνικο ατομο αλλα ειμαι καλα με τον εαυτο μου σ αυτο το κομματι, ουτε με ενδιαφερει να ακουω τη γνωμη του καθενος επι παντος επιστητου, γενικως δε μου αρεσει το small talk και αν και παλια ενιωθα οτι πρεπει αναγκαστικα να κανω small talk γιατι ειναι περιβαλλον εργασιας, πλεον δε με νοιαζει. Δε νιωθω την αναγκη να μιλαω με τον οποιοδηποτε απλως επειδη ειμαστε στον ιδιο χωρο εργασιας. Παλιοτερα για καποιες μερες ειχα δοκιμασει να συμμετεχω ολο το τριωρο και περα απο το οτι παραμερισα τις εργασιες μου για ενα ψυχαναγκασμο, δεν περασα και καλα γιατι ακουσα πολλα σεξιστικα σχολια και βλακειες. Αν πιστευετε ομως οτι εχω αδικο, θελω να το διορθωσω. Να τονισω πως δε με ενδιαφερει καθολου αν με πουν σνομπ, διοτι εχω σκοπο να φυγω σε λιγους μηνες απο το γραφειο για να παω στο εξωτερικο και δεν εχω καμια προθεση να επιστρεψω στη συγκεκριμενη δουλεια. Κανω κατι λαθος? Πρεπει αναγκαστικα να μιλαω παραμεριζοντας τις αλλες υποχρεωσεις μου για να μην ακουω μπηχτες? Ενω μεχρι τωρα δεν ειχα καμια τυψη για το ποσο θα μιλαω ή οχι σ αυτο το τριωρο διαλειμμα, τωρα μου εχουν δημιουργησει τυψεις με τις τοσες μπηχτες και δεν ξερω αν πρεπει να μου δημιουργουνται η οχι?

Δεν τους συμπαθείς ιδιαίτερα, δεν σου αρέσουν οι κουβέντες, έχεις χίλια δυο να κάνεις, θα φύγεις από τη δουλειά σε λίγο καιρό, δεν σε ενδιαφέρει καθόλου αν σε πουν σνομπ, άρα γιατί έχεις τύψεις;

Μην δημιουργείς προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Δεν είναι δυνατόν να αμφιβάλλουμε τόσο εύκολα με δυο μπηχτές. Αν ξέρεις τι κάνεις και γιατί το κάνεις, αν ξέρεις γιατί επιμένουν, καταλαβαίνω τη δυσφορία σου, αλλά όχι να σε τρώνε οι τύψεις και να αναρωτιέσαι μήπως έχουν και δίκιο από πάνω. Νομίζω ότι φοβάσαι να γίνεις δυσάρεστη.

Εμένα όμως τώρα με τρώει η απορία να μάθω τι δουλειά είναι αυτή με αυτές τις συνθήκες.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News