Αγαπητή μου Α,μπα! Μετά από τόσα χρόνια που σε διαβάζω καθημερινά, έφτασε η στιγμή να εκφράσω και γω τον προβληματισμό μου για ένα θέμα ερωτικής κυρίως φύσης. Εδώ και περίπου τέσσερις μήνες είμαι με έναν άνθρωπο 35 χρονών, εγώ είμαι 23, με τον οποίο περνάω πολύ όμορφα, μου αρέσει και γενικά νιώθω τρυφερά συναισθήματα για αυτόν αλλά σίγουρα δεν είμαι ερωτευμένη. Ο ίδιος στις αρχές ήταν αρκετά ενθουσιώδης και εκφραστικός, βρισκόμασταν συνέχεια, κάναμε ωραίες συζητήσεις, ατελείωτους περιπάτους, πήγαμε και διακοπές μαζί στον τόπο του και γενικά έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον. Τώρα, τον τελευταίο μήνα, τα πράγματα άλλαξαν. Μ αυτά που μου έλεγε, επιδερμικά εντελώς, καταλάβαινα ότι του έχει συμβεί κάτι άσχημο. Μιλούσαμε πιο αραιά και ενώ την τελευταία βδομάδα γύρισε από το χωριό του και έδειχνε κάποιο ενδιαφέρον να βρεθούμε, πρακτικά δεν βρισκόμασταν, παρόλο που συνέχιζε να κρατάει επαφή με μηνύματα, χωρίς να λέμε όμως τίποτα ουσιαστικό. Όταν βρεθήκαμε, μετά από 2-3 απόπειρες, μου είπε πως η συμπεριφορά του αυτή η ανισόρροπη και το ότι δεν μπορεί να βάλει ένα πρόγραμμα ώστε να βγούμε σαν άνθρωποι οφείλεται στην κατάσταση που βιώνει αυτή την περίοδο και μου αποκάλυψε πως παλεύει με σοβαρά οικογενειακά θέματα, η μαμά του με ψυχολογική διαταραχή εδώ και χρόνια, ο μπαμπάς του με καρκίνο και με κατάθλιψη (η οποία τον κάνει να αρνείται τη θεραπεία για τον καρκίνο). Και παράλληλα έχει και άλλα άγχη λόγω ανεργίας και του ότι οι φίλοι του οι κοντινοί είναι διασκορπισμένοι στο εξωτερικό. Και άγχος γιατί θέλει να γίνει πατέρας και μεγαλώνει και απέχει ακόμα πολύ απο αυτό. Γενικά τα προβλήματα είναι πολλά και δεν έχει κοντά του ανθρώπους να τον στηρίξουν (αδέρφια δεν έχει επίσης). Εγώ μετά από αυτή την συζήτηση στεναχωρήθηκα πολύ για αυτά που περνάει και προβληματίστηκα για το τι πρέπει να κάνω. Είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ πολύ και μ αρέσει πολύ, αλλά σίγουρα δεν είμαι ερωτευμένη και λόγω χρόνου (4 μηνες συνολικά και οι 2+ απο απόσταση) δεν νιώθω πως έχω δεθεί επικίνδυνα πολύ. Εγώ του είπα πως όσο έχει διάθεση να με βλέπει και χρόνο θέλω να συνεχίσουμε ότι έχουμε. (Μου απάντησε ότι νιώθει τόσο χαμένος που δεν μπορεί να το εγγυηθεί και ότι δεν ξέρει). Όμως βρε αμπα μου, δεν ξέρω καθόλου πως να συμπεριφερθώ. Υπό άλλες συνθήκες, δεν θα ασχολιόμουν με έναν άνθρωπο που δεν μου δίνει τόση σημασία όση θα θελα , αλλά ο συγκεκριμένος περνάει δύσκολα, και δεν ξέρω αν δεν με θέλει πια (είπαμε ότι θέλει να κάνει παιδιά, άρα σίγουρα αυτό που έχουμε έχει ημερομηνία λήξης και δεν είμαι αυτό που ψάχνει) η αν δεν μπορεί να ασχοληθεί λόγω της κατάστασης του τόσο πολύ με μένα. Αν δεν με θέλει πια το πράγμα έχει ήδη λήξει, άλλα αν οφείλεται στην ψυχολογία του, τα πράγματα ίσως βελτιωθούν, άλλα από την άλλη θέλει να κάνει παιδιά, όποτε ούτως ή άλλως θα αναζητήσει την τύχη του άλλου κάποια στιγμή. Και με πιάνει οτι θέλω να τον βοηθήσω και γιατί είναι πολύ καλό παιδί και γιατί έχω την τάση να θέλω να βοηθάω ανθρώπους (Λόγω του κλάδου μου ίσως, είμαι φοιτήτρια ιατρικής) Παράλληλα δεν θέλω να το κόψω αυτή την περίοδο πρώτον γιατί μ αρέσει και έχω ελπίδες και σκέφτομαι γιατί να μην το ζήσω όσο μπορώ να διαχειριστώ αυτήν την κατάσταση χωρίς να με φθείρει, και δεύτερον γιατί δεν θέλω να προσθέσω ένα λιθαράκι απόρριψης και στεναχώριας σε αυτόν. Εσυ πως την βλέπεις την κατάσταση? αξίζει να προσπαθήσω για έναν άνθρωπο που θέλω να υπάρχει στη ζωή μου (για όσο καταφέρει να κρατήσει αυτο τελοσπαντων!) και να τον βοηθήσω; η να απομακρυνθώ από αυτή τη δύσκολη κατάσταση, μην ρουφήξει και εμένα?
–Μπερδεμένο αρκούδι
Γιατί το συζητάς λες και είναι στο χέρι σου; Δεν βλέπεις ότι ήδη έχει πάρει την απόφαση του; Του είπες ότι όσο έχει διάθεση και χρόνο θέλει να συνεχίσετε, και σου είπε ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί και δεν ξέρει.
Δεν υπάρχει δίλημμα «δεν με θέλει πια» ή «δεν με θέλει λόγω των συνθηκών. Οι συνθήκες τον έκαναν να καταλάβει ότι δεν σε θέλει, άρα, δεν σε θέλει. Δεν ζείτε σε εναλλακτικό σύμπαν, σε αυτό ζείτε, μόνο αυτό υπάρχει. Δεν απομακρύνονται απαραίτητα οι άνθρωποι όταν περνάνε δύσκολα. Όταν είναι στη σχέση που τους ταιριάζει, δένονται περισσότερο με τον άλλον, τον χρειάζονται. Σου εξήγησε ότι είσαστε σε πολύ διαφορετικές φάσεις, αναφέροντας τα παιδιά. Μαζί σου δεν έχει τη συντροφική σχέση ζωής που μάλλον χρειάζεται. Ούτε βοήθεια σου ζήτησε, ούτε να μην φύγεις σου είπε. Πραγματικά, έτσι όπως είναι οι ζωές σας, δεν ξέρω και τι νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις. Δεν είσαι καν ερωτευμένη μαζί του, λες. Η παρουσία σου και μόνο πιστεύεις ότι θα λειτουργούσε ανακουφιστικά; Δεν έχει φανεί κάτι τέτοιο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Άσε τον άνθρωπο στα προβλήματα και τα μπερδέματα του. Είναι προφανές ότι δεν μπορείς να τον βοηθήσεις πρώτον γιατί δεν στο ζήτησε και δεύτερον γιατί λες ότι δεν τον πολυ θες. Δεν νομίζω να είσαι η μητέρα Τερέζα άλλωστε.
Ο “μύθος” της μητέρας Τερέζας έχει γκρεμιστεί εδώ και χρόνια.
Άσχετο.. απλά επειδή βλέπω ότι τον χρησιμοποιείται για παρομοίωση.
Εχχ εγώ στη θέση σου θα είχα φύγει προπολλού… Λυπάμαι που θα το πω 23 χρονών μπουμπούκι αμ του κανες τη χάρη του 35χρονου να πας μαζί του χωρίς καν να νιώθεις και κάτι σημαντικό, σου τσαμπουνάει όλες αυτές τις σαπουνόπερες για να το παίξει και θύμα και να μην μπει στη διαδικασία να ειναι ξεκάθαρος ίσως γιατί δεν έχει κότσια να είναι ειλικρινής ή ίσως επειδή πιστεύει ότι έτσι αφήνει μια πόρτα ανοιχτή σε περίπτωση που θελήσει να ξαναεπιστρέψει. Και το σκέφτεσαι ακόμα να τον περιμένεις ή να δείξεις κατανόηση; Καμία κατανόηση! Δεν έχεις καμία δουλειά με έναν άντρα… Διαβάστε περισσότερα »
Μπερδεμένο αρκούδι όνομα και πράγμα, και το λέω με αγάπη 🙂 Αφού βρε πουλάκι μου ούτε καν τον θες, γιατί μπαίνεις στη διαδικασία να κανεις όλες αυτές τις σκέψεις. Δεν είναι ανάγκη κάθε σχέση που κανεις να γίνει σχέση ζωής. Περάσατε όμορφα αυτούς τους μηνες αλλά μάλλον η σχέση σας έκανε τον κύκλο της. Ίσως να είναι η αρχή μιας τρυφερής φιλίας, αλλά πραγματικά γιατί να κανεις υπερπροσπάθεια για να κρατήσεις μια ερωτική σχέση με άνθρωπο που δεν πολυθες… και δεν σε θέλει κι αυτός;
Too much information για να μας πεις οτι δεν είσαι ερωτευμένη μαζί του αλλά θες να το προσπαθήσεις παρά τα προβλήματα που έχει και τον απομακρύνουν από σένα; Τι δεν κατάλαβα;
Θα πω ότι το μαματερεζίστικο σύνδρομο είναι μια επικίνδυνη λούπα, ναι. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δεν έχει κάποιο νόημα να “ζήσεις” κάτι το οποίο ούτως ή άλλως δεν σου προσφέρει καμία ένταση ή ουσιαστική εμπειρία. Θα πρότεινα να προχωρήσεις.
Έναν άνθρωπος σου θέλει να είναι μαζί σου δε τον εμποδίζουν ακόμα και τα σοβαρά οικογενειακά προβλήματα που προφασιζεται, για να μην αναφέρω το “είναι οι φίλοι του μακρυά και στεναχωριέται”, σχεδόν κωμικό. Είσαι πολύ μικρή για να φορτωθείς όλα αυτά μαζί με έναν τύπο που δε γουστάρεις, δεν είσαι η μητερα Τερέζα.
Δεν σου ζητάει να μείνεις και δεν σου ζητά και να φύγεις και δεν σου ζητά και να βοηθήσεις, ή δεν νιώθει ότι μπορείς, ενδεχομένως. Τη βοήθειά μας καλό είναι να μην την επιβάλλουμε. Άρα τι κάνουμε; Άστον τον άνθρωπο στον πόνο του, σε λίγο (αν όχι ήδη τώρα που σου γράφουμε εμείς) μπορεί να σου πει ότι έχει κουραστεί κι ότι νιώθει ευθύνη απέναντί σου και πάλι να μη σου λέει φύγε. Ισχύει ότι αν αυτό που είχατε ήταν σοβαρό τώρα θα κάναμε πολύ άλλες κουβέντες. Αλλά δεν είναι, κι όταν έχουμε σοβαρά προβλήματα η “αφαιρετική” είναι η καλύτερη… Διαβάστε περισσότερα »