Αγαπητή «Α, μπα»: Πιστεύει ότι οι άντρες έχουν και μπορούν να δώσουν περισσότερα από τις γυναίκες

Αγαπητή Αμπα Σε διαβάζω κάποια χρόνια τώρα και σε αγαπώ και εσένα αλλά και όλους τους αναγνώστες ! Το πρόβλημα μου είναι το εξής: Είμαι στα πρώτα τριάντα και ο σύντροφός μου έχει την ίδια ηλικία . Γνωριστήκαμε σε ένα event επαγγελματικής φύσης καθώς δραστηριοποιούμαστε στον ίδιο χώρο αν και κάνουμε λίγο διαφορετικά επαγγέλματα. Εγώ μετράω περισσότερα χρόνια εμπειρίας αν και βγάζουμε ακριβώς τα ίδια λεφτά. Στην αρχή ξεκίνησε σαν γνωριμία , παρέα. αυτός με στήριζε σε διάφορα, βγαίναμε περνάγαμε πολύ όμορφα, μου έδινε συμβουλές και για τη δουλειά, με προσγείωνε γιατί σύμφωνα με αυτόν πετάω στα σύννεφα και κάποιες φορές οι απαιτήσεις μου είναι παράλογες. Δούλεψε ολο αυτο , με βοήθησε και στη δουλειά μάλλον. Στη συνέχεια η φιλιά εξελίχθηκε σε μια σχέση με πολύ πάθος και αγάπη. Όμως σιγά σιγά ήρθαν και οι συγκρούσεις μιας και οι δύο είμαστε πολύ ισχυρογνομωνες , απόλυτοι κάποιες φορές και εγώ απέχω πολύ από το γυναικείο πρότυπο συμπεριφοράς: λόγια του. Θεωρει ότι ως γυναίκα πολλές φορές πρπει να “κρύβω λογια”, να έχω διπλωματία.. Και εγώ που αυτο το βλέπω σαν υποκρισία γιατί να συμμορφωθω σε ενα κοντρα προτυπο ? Να πω εδώ ότι το επάγγελμα μου έχει πιο πολλούς άντρες πάρα γυναίκες και έχω παλεψει πάρα πολύ για οτιδήποτε έχω πέτυχει σε αυτό. Και ακόμα παλεύω φυσικά. Ο καυγάς, ένας από τους πολλούς πια, ξεκίνησε με αφορμή το pay gap μεταξύ εμού και ένα δύο συναδέλφων μου που θεωρώ ότι έχουν αντίστοιχη εμπειρία και έχουμε αντίστοιχες ευθύνες και ίδια θέση . Δεν τους παρακολουθώ και στενά αλλά οι οποίες διάφορες μας σίγουρα δεν δικαιολογούν αυτή την διαφορά στο μισθό . Λοιπόν μου είπε το εξής: Ότι φυσικά αυτοί εχουν περισσότερη εμπειρία και φυσικά εφόσον είναι άντρες έχουν και μπορούν να δώσουν πολλά περισσότερα από εμένα την (προβληματικια) γυναίκα. Επίσης μου είπε ότι και πολλά παίρνω και να ευχαριστώ κάθε μέρα την τύχη μου που ειμαι στη θέση που είμαι και ότι είμαι αχάριστη και δεν μου αξίζει. Προφανώς στους συναδέλφους μου αξίζει . Στο παρελθόν που είχαμε μιλήσει για έναν άλλον στη δουλειά μου που μου τη λέει με ασήμαντες αφορμές πάλι είχε πει κάτι τύπου ότι ξεσπάει πάνω μου επειδή είμαι γυναίκα και τι περιμενω και αυτός είναι πιεσμένος στη δουλειά (εγώ όχι ολα κομπλέ ελάτε να με καβαλησετε τύπου) Γενικά με απορρίπτει συνέχεια, μειώνει τις ικανότητες μου στη δουλειά αλλά και σε άλλα θέματα πχ ότι δε ξέρω να οργανώσω κάποια πράγματα . Πιστεύω ότι σαν άτομο είμαι πολύ οργανωτική και αυτό το έχω αποδείξει στον εαυτό μου και στους άλλους σε πολλές φάσεις της ζωής μου. Όμως αυτός ως οργάνωση και πρόγραμμα νοει αυτα που γίνονται με τον δικό του τρόπο. Σε άλλη φάση έλεγα για μια φίλη μου που γέννησε, ότι μακάρι να μπορούσα και εγώ να είμαι σε ίδια φάση κάποια στιγμή και με έβγαλε άχρηστη για να γίνω μάνα. Είπε ότι αν κάνω παιδί θα πρέπει να το μεγαλώσει αυτός ξέρω γω. Κλαίω Αμπα μου και στεναχωριέμαι γιατί είμαι ένα άτομο που η οικογένεια μου με μεγάλωσε να είμαι περηφανη και αισιόδοξη και να πιστεύω σε εμένα. Που ποτέ δεν πίστεψα ότι το φύλο έχει σημασία στο να κάνεις κάποια πράγματα και που προσπαθώ καθημερινά να βάζω στη θέση τους αυτούς που εκφράζουν τέτοιες απόψεις μπροστά μου. Που μεγάλωσα για να είμαι περήφανη και να αγαπώ τον εαυτό μου και όμως αυτό δεν μπόρεσα να το μεταφέρω στο συγκεκριμένο . Του έχω κάνει πολλές φορές κουβέντα που καταλήγει σε φωνές και σε απαξίωση αυτών που λέω. Γιατί είναι έτσι; Αγαπιόμασταν.. Εγώ γιατί έμπλεξα με αυτόν; Στην αρχή φαινόταν τελείως διαφορετικός. Υπάρχει κάτι που να τον δικαιολογεί; Άραγε όλοι οι άντρες είναι έτσι;

Ποια λες ότι είναι η απάντηση; Αν την ξεστομίσεις όμως, θα πρέπει να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου, οπότε μήπως την αποφεύγεις για την ώρα;

Έμπλεξες με αυτόν γιατί στην αρχή φαινόταν διαφορετικός, καταλαβαίνεις πόσο κοινή δήλωση είναι αυτή; Αγαπιόσασταν, παρελθοντικός χρόνος.

Δεν ξέρω τι σε κρατάει, εκτός από τη συνήθεια και τον φόβο για το μετά, που είναι αυτό που κρατάει όλους όσους δεν θέλουν να χωρίσουν ενώ ξέρουν ότι πρέπει. Σε δυσκολεύει και το «μεγάλωσα για να αγαπώ τον εαυτό μου και όμως δεν μπόρεσα να το μεταφέρω στον συγκεκριμένο». Σε πιστεύω που λες ότι είσαι απόλυτη και ισχυρογνώμων, γιατί νομίζεις ότι δεν σέβεται αυτά που πρεσβεύεις γιατί εσύ δεν τον έκανες να τα σέβεται. Δε μπορείς να ελέγξεις τι θα σκεφτεί ο άλλος για σένα, όσο άριστη ή ικανή κι αν είσαι. Οι άλλοι έχουν τις δικές τους σκέψεις και είναι ανεξάρτητες από τις δικές σου ικανότητες ή τα επιτεύγματα σου. Δεν είναι στο χέρι σου να πετύχει μια σχέση, να σε δεχτεί ένας άνθρωπος όπως θα ήθελες να σε δεχτεί. Δεν είσαι εσύ ο υποκινητής, ο δημιουργός, ή ο φύλακας της σχέσης. Ο συγκεκριμένος, για να μην το αναλύουμε άλλο, είναι κοινός μισογύνης. Δεν είδα πουθενά αυτή τη λέξη στο γραπτό σου, κάποτε πρέπει να το ξεστομίσεις όμως.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News