Αγαπητή «Α, μπα»: Πήρε την εργασία μου και την παρουσίασε ως δική του

Γεια σου Λένα, να χαίρεσαι το σάιτ και το α-μπάκι σου. Μπαίνω στο θέμα. Είμαι τελειόφοιτη αρχιτεκτονικής και πέραν της διπλωματικής χρωστούσα ένα μάθημα μικρότερου έτους, το οποίο και παρέδωσα στην τελευταία εξεταστική. Το μάθημα αφορούσε τον ψηφιακό σχεδιασμό, έπρεπε να αποτυπώσουμε ένα υπάρχον σπίτι με διάφορα ψηφιακά μέσα. Το παραδίδω λοιπόν μετά από μια εβδομάδα+ εντατικής δουλειάς, και ενώ περίμενα το δέκα το ωραίο, από αυτά που σε γεμίζουν ικανοποίηση μετά από καλή δουλειά, βλέπω μονάδα. Επικοινωνώ με τον καθηγητή, με ενημερώνει πως η εργασία μου είναι πανομοιότυπη με άλλου φοιτητή και πως παίρνοντας ως δεδομένο πως αντιγράψαμε, μας έβαλε και στους δύο μονάδα. Μετά από μια σειρά δικών μου μέιλ που προσπαθούσα να του αποδείξω το ότι δεν είμαι ελέφαντας (είχα όλα τα αρχεία που το αποδείκνυαν) , κανονίσαμε συνάντηση τον Σεπτέμβρη να δω με τα μάτια μου τις δύο εργασίες και να του “εξηγήσω τι έχει συμβεί” . Και, Λένα, τον συναντάω, και όντως οι εργασίες ήταν πανομοιότυπες. Αυτό που είδαμε λοιπόν μαζί (με τον καθηγητή που πλέον μου μιλούσε σε φιλικό τόνο, αφού είχε καταλάβει πόσο με αδίκησε) είναι πως ο άλλος φοιτητής είχε πάρει την εργασία μου από το φάκελο της σχολής που τις παραδίδουμε (ναι, το σύστημα δεν προστατεύει από τέτοια περιστατικά, μπορείς να πάρεις την εργασία όποιου θες) και τροποποιώντας την σκανδαλιστικά ελάχιστα, την παρέδωσε ως δική του. Φυσικά το λάθος διορθώθηκε, και ο καθηγητής με ενημέρωσε πως μπορώ να πάω το θέμα στη συνέλευση καθηγητών και ενδεχομένως ο φοιτητής να χάσει χρόνο. Ο ίδιος δεν είχε σκοπό να κάνει κάτι εκτός του να διατηρήσει τη μονάδα ως βαθμό του άλλου φοιτητή και να αλλάξει το σύστημα παράδοσης ώστε να αποφευχθούν μελλοντικά ανάλογα περιστατικά. Με ρώτησε βέβαια τη γνώμη μου για το πώς να χειριστεί ο ίδιος το θέμα, και του πρότεινα να μιλήσει στον άλλο φοιτητή. Φτάνοντας λοιπόν στον προβληματισμό μου : Λένα, τι θα με συμβούλευες να κάνω; Είμαι έξαλλη γι’αυτό που συνέβη: κάποιος που δεν ξέρω προσωπικά πήρε την εργασία μου χωρίς την συγκατάθεση μου, με έβαλε στη διαδικασία να στέλνω σεντόνια μέιλ εν μέσω καλοκαιριού, να αγχώνομαι για το αν θα πάρω πτυχίο, να ψάχνω στον κάδο ανακύκλωσης το παραμικρό στοιχείο που αποδείκνυε την αθωότητά μου, να τρέχω στην πόλη των σπουδών μου για μερικές μόνο ώρες ενώ παράλληλα ασχολούμουν εντατικά με την πολύ αγχωτική διαδικασία της διπλωματικής και, κυρίως, να απολογούμαι για μία πράξη που δεν έκανα σε έναν καθηγητή που για κάποιο καιρό ήταν απρόθυμος να με πιστέψει. Ο καθηγητής αυτός μου είπε πως θα ήταν κρίμα ο άλλος φοιτητής να χάσει χρονιά για μια στιγμιαία βλακεία, εγώ όμως αισθάνομαι πως πρέπει με κάποιο τρόπο να αποκατασταθεί αυτή η αδικία. Ξέρω πως “θα συμβαίνουν τέτοια στη ζωή”, όπως όλοι φροντίζουν να μου επισημάνουν, και ξέρω πως ενδεχομένως ο φοιτητής να ήταν απλά πολύ αφελής. Δεν θα ήθελα να χάσει χρονιά, όμως εμένα αυτό που έκανε μου στοίχισε, και δεν θέλω να το αφήσω έτσι. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.

–Αρχιτεκτόνισσα by October.

Ο καθηγητής σου έκανε ξεκάθαρο ότι δεν θα κυνηγήσει άλλο τον φοιτητή γιατί θεωρεί το χάσιμο της χρονιάς τιμωρία δυσανάλογη της πράξης. Πιστεύει ότι η μονάδα μαζί με την εξήγηση της μονάδας είναι αρκετή τιμωρία. Ο καθηγητής σου έδωσε την ευκαιρία να το κυνηγήσεις περισσότερο, αν θεωρείς ότι αυτό πρέπει να γίνει, και σε ρώτησε τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνει, και του είπες. Δεν ξέρω τι άλλο θέλεις να γίνει. Θέλεις να πάθει και κάτι ακόμα; Σαν τι;

Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι θέλεις να τιμωρηθεί χωρίς να είσαι εσύ η αιτία που τιμωρείται, γιατί είχες ευκαιρίες να «αποκαταστήσεις την αδικία» και δεν το έκανες. Αυτόφωρο για αυτό που έγινε δεν υπάρχει. Καταστατικό σχολής που προβλέπει ποινές για τέτοια θέματα υπάρχει; Αν υπάρχει, μπορείς φαντάζομαι να το επισημάνεις στους καθηγητές.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News