Καλησπέρα Α, μπα. Σε διαβάζω αρκετούς μήνες και μπορώ να πω, πως με έχει βοηθήσει αυτό το site αρκετά στο τρόπο σκέψης μου, αλλά και με έχει τρομάξει για το τι επικρατεί εκει έξω. Είμαι μόλις 19 ετών, και άρχισα να ψάχνω το site σου όταν βιωνα μια κακοποιητικη σχέση και ήθελα να μάθω περισσότερα, καθώς και να διαβάσω παρόμοιες εμπειρίες. Σε αυτή τη σχέση λοιπόν, βιωνα κακοποίηση σε όλες τις μορφές της. Ψυχολογική, λεκτική, αλλά και σωματική. Ήταν μια σχέση που κράτησε 1 χρόνο, με τη σωματική βία να λαμβάνει χώρο τους τελευταίους 4 μήνες. Αποφάσισα να βγω από αυτή σχέση, μόλις συνειδητοποίησα τι ακριβώς συμβαίνει. Μόλις έπαθα την πρώτη κρίση πανικού, άρχισα να καταλαβαίνω πως κάτι δεν πάει καλά. Στη δεύτερη που έπαθα, χώρισα κατευθείαν. Ήταν η πρώτη μου σχέση και μου ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβω τι ακριβώς συνέβη, και πως πρέπει να κινηθώ. Πλέον έχω χωρίσει εδώ και περίπου 6 μήνες, και εργάζομαι,καθως σπουδάζω παράλληλα. Στη δουλειά μου λοιπόν, τις 2 τελευταίες μέρες συμβαίνει κάτι που μου θυμίζει την πρώην σχέση μου. Υπάρχει ένας άντρας γύρω στα 40,με τον οποίο μιλάμε φιλικά πάντα,κανουμε χαβαλέ, καθώς περνάμε πολλές ώρες μαζί. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι έκανε και καλά για πλάκα την χειρονομία να με χαστούκισει στο μάγουλο, χωρίς να το πραγματοποιήσει. Πάγωσα. Λέω δεν είναι δυνατόν. Όχι πάλι τα ίδια. Προσπάθησα να αντίδρασω, όμως κατευθείαν μου ήρθαν στο μυαλό όλες οι εικόνες που προσπαθώ να σβησω. Όλα τα χαστούκια που έχω φάει από αντρικά χέρια. Ήταν λες και βιωνα τα ίδια πάλι. Δεν μίλησα. Τι να πω; Το μην το ξανά κάνεις αυτό και ότι δεν έχει καθόλου πλάκα είναι αρκετό; Τι να κάνω; Πραγματικά γράφω γιατί θέλω να τα βγάλω από μέσα μου, και δεν έχω σε ποιον να μιλήσω. Στη μητέρα μου όταν έφυγα από την πρώτη σχέση της είπα ότι με χτύπησε και έφυγα, δεν της αποκάλυψα τι συνέβαινε τόσο καιρό. Και τώρα αν της το πω και αυτό θα την κάνω να αισθανθεί απαίσια,θα στεναχωρηθει πολύ, και δεν θέλω να της φορτωσω τα δικά μου προβλήματα. Πως να χειριστώ την κατάσταση; Μετανιώνω που δεν αντέδρασα, αλλά πραγματικά πάγωσα ολόκληρη.,Φεύγοντας από την σχέση που είχα, πίστεψα ότι γλίτωσα και ότι δεν θα μου ξανά συμβεί ποτέ. Τελικά Έκανα τεράστιο λάθος, εκεί έξω υπάρχουν πολλοι ” άντρες ” που θα σηκώσουν το χέρι για την πλάκα τους. Είμαι πολύ μικρή δυστυχως για τέτοιες απογοητεύσεις,και πραγματικά φοβάμαι να ακαλυψω τι άλλο υπάρχει εκεί έξω.
–Απογοητευμένη
Το «να μην το ξανακάνεις αυτό και δεν έχει καθόλου πλάκα» είναι αρκετό μόνο αν δεν το ξανακάνει. Αν το ξανακάνει, κόβεις κάθε επαφή. Φυσικά το τέλειο είναι να κόψεις κάθε επαφή έτσι κι αλλιώς. (Καταλαβαίνω ότι είσαστε συνεργάτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να κάνετε παρέα, ή πλάκες, ή έστω και να λέτε οτιδήποτε πέρα από τα βασικά της δουλειάς).
Αυτό που δεν πρέπει, είναι να νιώθεις εσύ υπεύθυνη. Δεν είναι στο χέρι σου αν θα σου ξανασυμβεί ή όχι. Αυτό που είναι στο χέρι σου είναι να το αναγνωρίζεις και να εξαφανίζεσαι. Με προβληματίζει και το ότι πιστεύεις ότι δεν μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν, και ότι φοβάσαι ότι θα φορτωθείς στη μητέρα σου. Τι προβλήματα έχει δηλαδή, που δεν μπορεί να ακούσει τα προβλήματα του παιδιού της; Τα προβλήματά σου είναι και δικά της προβλήματα. Την προστατεύεις από μια αίσθηση ευθύνης δική σου, ή είναι κάτι που σου έχει μεταφέρει, με αποτέλεσμα να νιώθεις ανυπεράσπιστη;
Πρέπει να μιλήσεις σε κάποιον. Κανένας μας δεν αντέχει τις σκέψεις του μόνος του. Δεν ξέρω αν δεν έχεις κάπου να τα πεις, ή δεν το κάνεις από μια αίσθηση υποχρεωτικής αυτονομίας που έχεις επιβάλει στον εαυτό σου. Αν μας διαβάζεις, γράψε μας ξανά.