Α,μπά τις προάλλες κάναμε μια συζήτηση με μια συμφοιτήτριά μου με την οποία καταλήγουμε συχνά πυκνά να το γυρνάμε στη φιλοσοφία μου δημιουργήθηκε μια απορία. Συζητάγαμε για μεγάλους συγγραφείς και φιλόσοφους και για πράγματα που έχουν πει γύρω από τη ζωή και για τον τρόπο να τη ζεις αλλά βλέπαμε ότι σχεδόν όλοι είχαν υποφέρει πολύ στη ζωή τους και κατέληξαν σε αυτά τα συμπεράσματα, και αναρωτήθηκα δεν γίνεται κάποιος να αναγνωρίζει τη γνώση χωρίς να έχει περάσει τον πόνο; Πάει μαζί με τη δυστυχία; Και γιατί να διαβάζω και να ακολουθώ τις απόψεις κάποιου που έχει ζήσει μια δυστυχισμένη ζωή, για να ζήσω και εγώ έτσι; (Δική της απορία ωστόσο δεν είχα να απαντήσω κάτι)
-χρειάζεται κι άλλο διάβασμα
Δεν υπάρχει ζωή χωρίς πόνο, και ναι, κυρίως από μέσα από την δυστυχία παίρνουμε μαθήματα, την ευτυχία δεν την καταλαβαίνουμε εύκολα, την θεωρούμε δεδομένη, χρωστούμενη. Έχεις δει κανέναν να λέει «μα γιατί έτυχε σε μένα τόση τύχη μαζεμένη, να έχω την υγειά μου και να έχω τρεχούμενο νερό και ζέστη και σπίτι και φίλους;» Μόνο στα ζόρια αναρωτιόμαστε το «γιατί σε μένα αυτό».
Για την ερώτηση της φίλης σου η απάντηση είναι το ψευδώνυμο που διάλεξες. Η δική μου απάντηση είναι ότι οι συγγραφείς και οι φιλόσοφοι δεν σου λένε να ζήσεις τη ζωή σου όπως την έζησαν οι ίδιοι, τα βιβλία δεν είναι οδηγίες χρήσης, ούτε είναι μαγικά ξόρκια για να σου κληροδοτήσουν ριζικό. Επίσης, δεν μπορείς να διαλέξεις αν θα ζήσεις καλή ζωή ή όχι, τα περισσότερα είναι προαποφασισμένα από την οικογένεια που σε έφερε στον κόσμο και το DNA με το οποίο έτυχε να γεννηθείς. Πολλοί ζουν δύσκολη ζωή, για την ακρίβεια, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στη γη ζει πολύ δύσκολα, δεν γίνονται όλοι συγγραφείς και φιλόσοφοι όμως.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το ότι οι πτωχοί στο πνεύμα είναι πιο ευτυχισμένοι είναι το ψέμα που λέμε στους εαυτούς μας για να νιώσουμε καλύτερα. Ολοι πονάνε.
Οι σκεπτόμενοι πονάνε λιγάκι περισσότερο, αλλά ταυτόχρονα μαθαίνουν αρκετά για να ξέρουν ότι αυτό συνδέεται με τα ψηλότερα απ΄ όσα αφορούν την ύπαρξη μας.
Νομίζω πραγματικά σοφοί είναι αυτοί που ενώ κουβαλανε στους ώμους τους όλο το βάρος του κόσμου, καταφέρνουν να αντιμετωπίζουν τη ζωή με μια κάποια ελαφρότητα.
Το να πιστεύεις ότι θα αποφύγεις τον πόνο αν αφήσεις ατέλειωτο εκείνο το βιβλίο θα ήταν χαριτωμένα αστείο, αν δεν ήταν τόσο τραγικό.
Όσοι έχουν καλοπεράσει και ευτυχήσει χωρίς προσπάθεια, επειδή δε χρειάστηκε να προσπαθήσουν, δεν έχουν κάτι να σου πουν, να σου προτείνουν. Τι να σου προτείνουν; Να έχεις καλή τύχη; Η τύχη τυχαίνει. Οπότε από ευτυχισμένο που είχε την τύχη να μη δυστυχήσει, δε θα διαβάσεις κάτι γιατί δεν αναρωτήθηκε πώς θα βρει την ευτυχία. Αυτός που αναρωτήθηκε, έψαξε. Και ψάχνοντας βρήκε διάφορα και σου λέει τι βρήκε εκείνος, μήπως σου φανούν χρήσιμα και εσύ βρεις την ευτυχία αξιοποιώντας και τα δικά του ευρήματα. Δεν γράφει ο συγγραφέας για τη ζωή επειδή θέλει να τον ακολουθήσεις αλλά επειδή θέλει να νιώσει… Διαβάστε περισσότερα »
Υπεραπλουστεύεις. Υπήρχαν και υπάρχουν φιλόσοφοι/ συγγραφείς που δεν έζησαν μέσα στη δυστυχία – όπως το εννοείς τουλάχιστον- (Πλάτωνας, Βολταίρος, Σάρτρ και πάρα πολλοί άλλοι), είχαν όμως έντονα κριτική σκέψη και ταλέντο και άνοιξαν δρόμους για όλη την ανθρωπότητα. Φυσικά υπήρξαν και υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι βαθειά δυστυχισμένοι με εξίσου μεγάλο ταλέντο και επίδραση. Είναι όλα και όλοι μέσα στη ζωή, η ουσία είναι πόσο οξύνει το έργο τους τη δικιά σου σκέψη. Τα υπόλοιπα είναι τροφή για την περιέργεια μας.
Ακριβώς την ίδια συζήτηση είχα με κάτι φίλους προ ημερών…. Το καλό της καραντίνας, ότι σκέφτεσαι τα υπαρξιακά σου και γενικά σκέφτεσαι… Στη δική μου παρέα πάντως, συμφωνήσαμε, ότι οι έξυπνοι άνθρωποι, δεν μπορούν να είναι ευτυχισμένοι , όπως ορίζει την ευτυχία η Δυτική κοινωνία, ακριβώς γιατί αντιλαμβάνονται , αφ ενός το δικό τους τέλος, αλλά και τον πόνο γύρω τους. Δεν γίνεται να είσαι ευτυχισμένος , όταν συμβαίνουν γύρω σου τα τέρατα. Οι άνθρωποι που παράγουν έργο με τη σκέψη τους, προφανώς έχουν προσωπική ανάγκη να εξηγήσουν , να κατανοήσουν τις αιτίες της ανθρώπινης δυστυχίας, ώστε να βρουν λύσεις.… Διαβάστε περισσότερα »
“Ο ευτυχισμένος άνθρωπος, μάλλον ψαρεύει στη Φολέγανδρο” : όχι απαραίτητα, αν τον τριβελίζει η ζήλια για την έξαλλη ζωή που κάνουν στις μεγάλες πόλεις.
Οσο για την ευτυχία, νομίζω ότι μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος και σε μια δυτική κοινωνία, αν έχει λύσει τα θεμελιώδη ζητήματα επιβίωσης, αν έχει κατορθώσει να ελέγξει τις ανάγκες του ώστε να μην μπει στο τριπάκι του ξέφρενου κυνηγιού της κατανάλωσης και των περιττών αναγκών, ενδεχομένως κι αν νοιώθει ότι έχει συμβάλλει, στο μέτρο των μικρών, ελάχιστων, δυνατοτήτων του, σαν το κολίμπρι του μύθου, στις προσπάθειες για έναν πιο δίκαιο, ελεύθερο και αλληλέγγυο κόσμο,
Τα θεμελιώδη ζητήματα επιβίωσης, στη Δυτική κοινωνία, ανέρχονται σε 1500 ευρώ το μήνα. Σπίτι λογαριασμοί , αν έχεις ΕΦΚΑ δεν το συζητώ θέλεις παραπάνω, σούπερ μάρκετ, μικροέξοδα όπως βρύσες ή χάλασε κάτι…. οπότε ζούμε για να ξοδεύουμε, Τα 1500 είναι το λιγοτερο για να έχεις μια συμπαθητικά δραστήρια ζωή……Τι να λύσεις και τι να δέσεις;
Όλα αυτά υπάρχουν και στην Φολέγανδρο. Η Φολέγανδρος ανήκει στη δυτική κοινωνία.
Δεν πιστεύεις ότι είναι πολύ απόλυτο το πόρισμα “οι έξυπνοι άνθρωποι, δεν μπορούν να είναι ευτυχισμένοι”? Δεν μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που είναι έξυπνοι και αναγνωρίζουν τον πόνο γύρω τους όμως συγχρόνως γνωρίζουν και ότι δεν περνάει από το χέρι τους να τερματίσουν πχ την παγκόσμια φτώχεια, πείνα κλπ? Και εμένα με λυπεί πχ η πέινα και η ανεργία στην Ελλάδα, αλλά δεν μπορώ να δω πως αυτό μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο να προχωρήσω την ζωή μου και να κάνω ότι μπορω για να έχω στιγμές ευτυχίας. Ούτως η άλλως κανείς δεν μπορεί να είναι σε μόνιμη κατάσταση ευτυχίας.… Διαβάστε περισσότερα »
Ματίλντα τον ψαρά στη Φολέγανδρο τον ανέφερα σχηματικά. Εννοώ ότι ο άνθρωπος που δεν έχει εσωτερική αγωνία , μπορεί να είναι ευχαριστημένος με το απλό. Σχετικά με το αν είναι απόλυτο το πόρισμα μου, δεν έκανα κανένα πόρισμα. Είναι αγένεια να χαρακτηρίζεις μια γνώμη
Δεν πιστεύω πως χαρακτήρισα την αποψή σου. Χαρακτηρισμός θα ήταν αν σου έλεγα μα τι παπάτζες λες.. όμως δεν είπα κάτι τέτοιο. Αν ξαναδιαβάσεις προσεκτικά θα δείς οτι σου έκανα μια ερώτηση στα πλαίσια της συζήτησης. Δεν έχω σκοπό να προκαλέσω με τις απαντήσείς μου. Έγραψες οτι στην δική σου παρέα συμφωνήσατε σε κάτι και η ερώτηση μου ήταν εαν πιστεύεις ότι αυτή η δήλωση μπορεί να είναι απόλυτη.
Θα έλεγα ότι ο ευτυχισμένος άνθρωπος κατανοεί (συνειδητά ή ασυνείδητα) την απλότητα της ύπαρξης, ξέρει τι θέλει και εκτιμάει την καθημερινότητά του. Βλέπω παραδείγματα όσων θεωρώ εγώ ευτυχισμένους, και έχουν αυτό το κοινό, μια οικογένεια με αλληλοεκτίμηση και αφοσίωση ή τη συνειδητή απουσία της και ίσως καριέρα, ίσως μια δουλειά την οποία αποδέχονται χωρίς παράπονα. Νομίζω στην Ελλάδα μιζεριάζουμε μόνοι μας παραπάνω απ’όσο είναι υγιές και βασανιζόμαστε…
Ο ευτυχισμένος άνθρωπος, μάλλον ψαρεύει στη Φολέγανδρο.
Το έκανα εικόνα & μόλις πρασίνισα λίγο από τη ζήλια.. 🙂
2 ποιήματα από τον ίδιο χώρο με το προαναφερθέν, που διαβάζονται μόνο μαζί, αναλύονται μόνο μαζί, είναι ένα άλλο γιν και γιανγκ, απαράδεκτο θα έλεγαν κάποιοι, ω ναι, όμως παραδεχθείτε το, είναι ένας δούρειος ίππος που μετά βίας συγκρατεί τις σκέψεις που περιμένουν ένα σινιάλο για να ξεχυθούν, είναι μια πινιάτα που περιμένει το εύστοχο χτύπημα για να γεμίσει την αυλή μας με κονφετί, φέρνοντας δάκρυα συγκίνησης στα μάτια που αναζητούν παρηγοριά. Παρακαλώ, απολαύστε αυτή την τροφή για σκέψη και αφήστε την να σας οδηγήσει στα μονοπάτια της γνώσης που φωτίζει. 1. Τα μάτια μου στις ράγες των τρένων, το… Διαβάστε περισσότερα »
Πόντια, μιλάμε για άλλο Γκεστάλτ. Δεν ειναι τωρα η αισθητική του μετριου!!
Μη μου μιλάς γερμανικά όταν διαβάζω ποίηση βρε σαλιγκάριιιιιιι! Σα να έκανα πατινάζ και ακούστηκε ένα κριιιιιιτς στη λίμνη.
Άλλη διάσταση ναι, αν αυτό εννοείς 😵
η Βάνα ήταν πιο ψαγμένη, αλλά και τα 2 βγαλμένα από τη ζωή 🙂
Σπυρος: Λοιπον παιδια σταματηστε τις πλακες γιατι θα φυγω
Δημητρα: μας απειλεις? Και εμεις αυτο θελουμε να φυγουμε
Ούτε κι εγώ νομίζω πως το ποσοστό των διάσημων φιλοσόφων και συγγραφέων που ζουν δύσκολη ζωή είναι μεγαλύτερο από ό,τι στον γενικό πληθυσμό. Έχουν απλώς καλύτερα εκφραστικά μέσα, και επίσης ξέρουμε περισσότερα για τη ζωή τους.
Μια παρατήρηση εδώ, αυτός που έχει περάσει τον πόνο για να απόκτησει την γνώση, όπως λες, δεν το κάνει για να σε καλέσει να περάσεις κι εσυ πόνο. Προσπάθησε να εξηγήσει τον πόνο και να τον ξορκίσει, ας πούμε με τα δικά του όπλα. Για τους φιλοσόφους ήταν η γνώση και οι απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της ύπαρξης, για τους συγγραφείς οι ιστορίες τους, για τους καλλιτέχνες το έργο τους κτλ. Τα εργαλεία τους είναι αυτά. Τώρα εμείς, είτε τα χρησιμοποιούμε για πυξίδα και οδηγό, είτε όχι. Είναι πολύ έντονη η στροφή προς την Ευτυχιοκρατια ( δεν εννοώ το υπέροχο… Διαβάστε περισσότερα »
Μεμονωμένο παράδειγμα, αλλα τυχαίνει αυτες τις μερες να διαβαζω ενα βιβλίο για τον Καντ! Ο τεράστιος αυτος τυπος, που σημάδεψε την παγκόσμια σκεψη, ζουσε μια φανταστικά απλή και χωρις ταραχές ζωή. Δεν ταξίδευε ποτε, είχε μια απαράλλαχτη καθημερινή ρουτίνα, ήταν ολίγον υποχόνδριος, δεν ασχολήθηκε με έρωτες, δεν θα έκανε η ζωή του για ταινία, γενικώς. Του άρεσε να αφιερώνει τη μέρα του στη μελέτη, τη διδασκαλία, ενα μεγάλο περίπατο, ενα γεύμα με φίλους. Δεν ήταν ούτε στριφνός, ούτε αντικοινωνικός ούτε αγενής με δικαιολογία την ευφυϊα του. Ήταν ευγενικός και αγαπητός στους μαθητές του, καλός συνομιλητής. Αυτό για τα εκνευριστικά στερεότυπα… Διαβάστε περισσότερα »
Θα χουμε πάντα τα Φιλιατρά…
Οι δυσκολίες σε προκαλούν να σκεφτείς και να αναζητήσεις λύσεις. Κι όσο σκέφτεσαι και αναζητάς τόσο βρίσκεις και ωριμάζεις. Ο πόνος είναι μέσα στη διαδικασία.
Όποι@ δεν πάει το γεωτρύπανο βαθιά μοιραία μαθαίνει λιγότερα. Και για τη ζωή και για τον εαυτό τ@.