Δεν ξερω τι νοημα εχει αυτη η ερωτηση, αλλα θα ηθελα τη γνωμη σας και βρισκομαι σε ενα μερος που μπορω να μιλησω ελευθερα, και σας ευχαριστώ πολυ για αυτο. Λοιπον, οταν ημουν 15 καθως βρισκόμουν στο φροντιστήριο και περιμενα να μπω για μαθημα, μου επιασε την κουβεντα ενας αντρας με το 6χρονο κοριτσακι του που επισης περιμενε για αλλο μαθημα. Ηταν συμπαθητικοι και οι δυο, το κοριτσακι μπηκε για μαθημα αλλα εκεινος συνεχισε να καθεται μαζι μου στην αδεια ρεσεψιον. Με ρωτησε ποσο χρονων ειμαι, του ειπα 15, το αγνοησε και αρχισε να μου μιλαει για την σχολη κικ μποξιν που ειχε. “Εχεις πολυ ωραιο σωμα για κικ μποξιν, πολυ δυναμικο, δεν εισαι ουτε αδυνατη ουτε βαρια”, δεν ηξερα τι να πω και σαν ηλιθια ειπα οτι ειχα σκεφτει να ασχοληθώ. Εκει μου ειπε οτι αν ποτε θελησω, να περασω απο τη σχολη και να μου δωσει το τηλεφωνο του. “Μονο που πρεπει να μου δωσεις κι εσυ το δικο σου γιατι δεν το σηκωνω ποτε σε αγνωστα νουμερα, να, κανε μου μια κλιση τώρα 69********, μη με φοβασαι”, δεν ηξερα τι να κανω, επρεπε να πω οτι δεν εχω καρτα ή κατι τετοιο, αλλα εκεινη τη στιγμη παγωσα και απλα τον πηρα. “Ωραια τωρα εχω το τηλέφωνο σου, αν ειναι να σε παρω (!) Παντως μου φαίνεσαι πολυ πιο μεγαλη απο 19”. Εξηγησα οτι ειμαι 15 “Αααα τοσο μικρη; καλα τοτε δεν θα σε παρω” (δοξα σοι) μετα πηγε να παρει καφε, με ρωτησε αν θέλω τίποτα (τι να του πω;θελω να ανοιξει η γη να με καταπιει;) εγω ειπα οχι, και εν τελει μπηκα στο μαθημα μου. Μπλοκαρα αμεσως τον αριθμό του, και για μερες αισθανομουν μεγαλο πολυ τρομαγμενη, ειδικα οταν πηγαινα φροντιστήριο ή περνουσα κοντα απο αυτη τη σχολη. Τον ξαναεβλεπα συχνα στο φροντιστήριο αλλα μαλλον δεν με αναγνωριζε γιατι η εμφάνιση μου ειχε αλλαξει πολυ. Οταν το ειπα τοτε στους γονείς μου, μου πηρε καποιες μερες γιατί ντρεπόμουν αφανταστα, δεν με κατηγόρησαν αλλα μου ειπαν να προσεχω και οτι ηταν βλακεια. Μηνες μετα η δασκαλα μου με ρωτησε ποιος ηταν αυτος, οταν της ειπα με ειπε χαιβανι και οτι δεν το περίμενε απο μενα να ειμαι τοσο αφελης. Η ερώτηση μου ειναι:Ηταν αυτο παρενόχληση; τυπικα μιλωντας εδωσα το τηλέφωνο μου με τη θεληση μου σε εναν 40+, δεν με αναγκασε, απλως εγω πανικοβληθηκα και δεν ηθελα να γινω δυσαρεστη (αυτη η μάστιγα). Πώς θα μπορουσα να ειχα αντιδράσει; να πω οτι αυτο δεν με εχει τραυματισει, απλως για λιγο καιρο μετα ημουν αρκετα καχυποπτη και φοβισμενη. Αν κατι μου εχει μεινει, ειναι μια απογοητευση προς τον εαυτο μου. Οι γονείς μου με μεγάλωσαν με τροπο που ενθαρρυνε την ανεξαρτησία μου ως κοριτσι, και για πολυ καιρο, ισως και τωρα, αναρωτιεμαι πως μου συνεβη αυτο. Δεν ξερω τι θελω να πω, απλως αυτο το περιστατικο με ειχε μπερδεψει πολυ. Σας ευχαριστώ
Λυπάμαι πολύ που σε έκαναν να νιώθεις ότι φταις κι από πάνω. Το μεγάλο χαϊβάνι είναι η δασκάλα σου, μακάρι να μπορούσα να την πάρω τηλέφωνο να της πω να μην λέει βλακείες στα παιδιά. Σου συνέβη γιατί είσαι 15 χρονών κορίτσι. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι άλλο. Δεν έχει σημασία τι φοράς, τι λες, τι κάνεις. Είμαστε ευάλωτες επειδή είμαστε γυναίκες. Δυστυχώς αυτό αρκεί.
Πρέπει να σου πω ότι δεν είναι δική σου ευθύνη να μην σου επιτίθενται άντρες με βλέμματα, απαιτήσεις, στρίμωγμα, χούφτωμα. Δεν είναι δική σου ευθύνη να ξέρεις τι να πεις και τι να κάνεις. Είναι ευθύνη όλων μας να μάθουν οι άντρες να μην απαιτούν, στριμώχνουν, χουφτώνουν τις γυναίκες.
Το χειρίστηκες πάρα πολύ καλά. Με τα χρόνια εύχομαι να μάθεις να λες «όχι», σταθερά και ξεκάθαρα, χωρίς να ψάχνεις δικαιολογίες όταν ένας άντρας σου ζητάει να κάνεις κάτι που σε φέρνει σε αμηχανία. «Δεν θέλω να σου δώσω το τηλέφωνο μου». Χωρίς να προσπαθείς να τον πείσεις ότι θα ήθελες να το δώσεις, αλλά κάτι σε εμποδίζει. Δεν σου το λέω για να υπονοήσω ότι κάτι έκανες λάθος, αλλά ότι δυστυχώς έχουμε μάθει στα κορίτσια μας να μη γίνονται δυσάρεστες, ακόμα και όταν είναι τρομοκρατημένες. Αντί να τους πούμε να βάλουν τις φωνές και να φύγουν τρέχοντας ζητώντας βοήθεια, τους λέμε να είναι ευγενικές και να μην αναστατώσουν κανέναν, και τον πανικό τους να τον καταπιούν.
Δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι με τόση αγωνία «τι θα μπορούσα να είχα κάνει». Θα μπορούσες και να μην είχες πει απολύτως τίποτα, και να είχες φύγει. Αυτό να θυμάσαι την επόμενη φορά. Δεν χρωστάς σε κανέναν να τον κάνεις να νιώθει ωραία. Σε κανέναν! Αν μπορείς να φύγεις από κάπου, απλώς φύγε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν το περίμενα αυτό από σένα λέει η δασκάλα Ε όχι εγώ δεν περίμενα τέτοια ατάκα από δασκάλα.
ΠΟΥ να το ξέρει μωρή ταμπέλα έχουν οι παιδεραστες στο κουτελο;
συμφωνώ απόλυτα ότι η απάντηση της καθηγήτριας ήταν αισχρή, κατάπτυστη, επαίσχυντη, κ ό,τι άλλο κοσμητικό επίθετο της αξίζει. διαφωνώ όμως με την προσδοκία ότι κάποιος που εργάζεται στον εκπαιδευτικό τομέα δεν έχει τέτοιες απόψεις ή δεν εκφράζεται με τέτοιο τρόπο. Δυστυχώς είναι πολλοί οι συνάδελφοι (κ των δύο φύλων) που είναι θρησκόπληκτ@, μισογύνιδ@ς, σεξιστ@ς, ρατσιστ@ς, ελιτιστ@ς κτλ. Απλώς επειδή κάποι@ έχει τελειώσει μία πανεπιστημιακή σχολή κ έχει αποκτήσει θέση εργασίας στο εκπαιδευτικό σύστημα, δεν σημαίνει ότι ταυτόχρονα έχει αποκτήσει κ την νοοτροπία του παιδαγωγού κ μέντορα νεοτέρων ατόμων. Οι περισσότεροι κουβαλάνε τις κοινωνικές τους προκαταλήψεις όπου κ να πάνε κ… Διαβάστε περισσότερα »
Η προσδοκία μου δεν είναι να μη έχουν τέτοιες απόψεις , είναι να τις βάζουν στο κωλο τους γιατί αυτό είναι το συνύπαρχω με τους άλλους. Ακόμα και να διαφωνήσει μπορεί απλά να μην πει τίποτα και να δείξει απλή ενσυναισθηση. Πως εισαι; θέλεις να πάμε μεσα; Θέλεις να πάρεις τη μαμά σου να έρθει να σε παρει; Η ακόμα το πολύ απλό “Αυτά συμβαίνουν να προσέχεις. ” Δεν είπε τίποτα από αυτά άρα πιστεύει ότι κούνησε την ουρά της. Και αυτό δεν είναι ούτε απαίτηση από μέντορα ούτε από ειδικό. Απαίτηση από οποιονδήποτε είναι. Αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου… Διαβάστε περισσότερα »
Περίμενες μέσα στη ρεσεψιόν του φροντιστηρίου, έγινε αυτό το περιστατικό και η καθηγήτρια το μόνο που βρήκε να πει είναι ότι είσαι χαϊβάνι και όχι ότι κάποιος έπρεπε να έχει το νου του και να προστατεύει τα παιδιά στους χώρους του φροντιστηρίου;;
Κανένα λάθος δεν έκανες, αυτή η αμηχανία που μας έχουν επιβάλλει επειδή δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γινόμαστε δυσάρεστες, δεν είναι δικό σου λάθος, είναι λάθος της κοινωνίας, των δασκάλων μας που μας λένε χαϊβάνια αντί να μας μαθαίνουν να λέμε ηχηρά ΟΧΙ.
Αυτό ακριβώς ήθελα να σχολιάσω κι εγώ. Ως πρώην εργαζόμενη σε φροντιστήριο, αυτό που έγινε μου φαίνεται ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Το προσωπικό της γραμματείας πώς είναι δυνατόν να μην αντιλήφθηκε κάτι τέτοιο; Και πες οκ, πού να φανταστούν οι άνθρωποι ότι αυτός ο ΓΕΛΟΙΟΣ την πέφτει στο ανήλικο, η καθηγήτρια ΑΥΤΟ ΒΡΗΚΕ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ; Δεν προβληματίστηκε καν για το γεγονός ότι δεν υπάρχει ο παραμικρός έλεγχος για το τι γίνεται εκεί πέρα και τόλμησε να ζητήσει τα ρέστα από το θύμα της υπόθεσης; Οι γονείς δεν εξοργίστηκαν με το προσωπικό του φροντιστηρίου; ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, ΜΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
12 ετών, με σιδεράκια και παιδική βερμούδα περπατάω στην Αριστοτέλους τρώγοντας Ruffles, μεσημεράκι. Με σταματάει μαύρος άντρας και στα αγγλικά μου πιάνει κουβέντα στο άσχετο. Έχω κομπλάρει οπότε απαντάω ευγενικά και κολώνω να φύγω. Οπότε αυτός δως του να μου λέει τι όμορφη είμαι, δως του να μου λέει ότι είναι ποδοσφαιριστής (αυτόματα κοιτάω πόδια, φορούσε καλοκαιρινές παντόφλες) και κάθε φορά που πάω να φύγω είναι όχι όχι όχι κάτσε είσαι πολύ όμορφη πολύ ενδιαφέρουσα. Νιώθω άβολα, δεν ξέρω τι να κάνω. Ώσπου μου λέει πάμε στο σπίτι μου να πιούμε κάτι! Παιδιά… Δεν ξέρω τι άνθρωπος είναι αυτός που… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν ήμουν στο στρατό, η τότε κοπέλα μου είχε πάει για συνέντευξη σε ένα υποτιθέμενο γραφείο! Ο εργοδότης αφού είπε πολλά κοπλιμέντα και εκθείασε την φίλη μου. Της υποσχέθηκε ότι αν δεχόταν την δουλειά θα εξελισόταν πολύ και μαζί θα παιρνούσαν ωραία και θα την έκανε ολοκληρωμένη γυναίκα!!! Η φίλη μου είχε παγώσει δεν ήξερε πως να αντιδράσει και πως να φύγει από το χώρο της συνέντευξης!!! Όταν μου τα είπε δεν με χωρούσε το στρατόπεδο! Στεναχωρήθηκα απίστευτα, τόσο για την κοπέλα μου που δεν ήξερε και φοβόταν να αντιμετωπίσει τον άνθρωπο αυτό, όπως και ότι ήμουν μακρυά και δεν… Διαβάστε περισσότερα »
“Είμαστε ευάλωτες επειδή είμαστε γυναίκες. Δυστυχώς αυτό αρκεί.”
Πόσο απλό και πόσο αληθινό!!!
… ευάλωτες είμαστε λόγο τις πατριαρχικής κοινωνίας, όχι ότι είναι η φύση μας!!!
Αχ τι μου θύμησες, κάτι παρόμοιο μου είχε συμβεί με έναν άντρα στον δρόμο.
Θα ‘μουν μέσα δημοτικού και πήγαινα σπίτι τρώγοντας γαριδάκια. Ένας κύριος με πλησίασε, ακούμπησε το χέρι του στον ώμο μου, και μου είπε πως δεν κάνει να τρώω τέτοια πράγματα. Μετά με ρώτησε πού μένω, του έδειξα το σπίτι (ήμασταν κοντά), με χαιρέτισε και έφυγε.
Το είπα στη μαμά μου μόλις ανέβηκα, η οποία έπαθε υστερία κι άρχισε να κλαίει που μίλησα και έδωσα πληροφορίες σε έναν ξένο. Νομίζω από εκεί κι ύστερα άρχισε να τιθασεύεται ο αυθορμητισμός μου πολύ περισσότερο.
Εγώ πιο πολύ τσαντίστηκα με την δασκάλα και δεν διάβασα παρακάτω.
Πραγματικά, θα πρέπει να γίνει ένας τεράστιος διάλογος και μία ριζική αναθεώρηση του ποιοι και ποιες αναλαμβάνουν να διδάσκουν τα παιδιά μας και να διαπλάθουν τους χαρακτήρες τους.
Απαγορεύθηκε (ορθώς) η χρήση βίας (ο χάρακας), και οι ακόμα κομπλεξικοί εκπαιδευτικοί ξεσπούν στα παιδιά μας λεκτικά. Η λεκτική βία είναι ακόμη χειρότερη γιατί αφήνει ανεξίτηλα ίχνη στις ψυχές των παιδιών. Μετά αναρωτιούνται γιατί τα παιδιά αυθαδιάζουν!
Στείλε μια σακούλα σκατά στην δασκάλα σου από μένα.
Όσο το βασικό μέλημά μας αφορά τα παιδιά να ξέρουν άριστη ορθογραφία, να περάσει σε “καλή” ή και καλή σχολή και είναι δευτερευουσης σημασιας το συμπεριφορικο κομμάτι, η κοινωνική παιδεία κι όλα αυτά τα ωραία θα έχουμε τέτοια φαινόμενα. Φυσικά, κάπου να δούμε ένα συνεργατικό κλίμα οικογένειας-εκπαίδευσης αλλά και ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος.
Κανένας από το φροντηστήριο δεν μπήκε στον κόπο να τον βρει και να του κάνει σύσταση να μην παρενοχλεί ανήλικα παιδιά; Δεν είναι δα και άγνωστος. Το παιδί του είχε εκεί μεσα.
Καλέ εννοείται, εγώ στην ηλικία της και τηλέφωνο θα είχα δώσει, και δε θα είχα σκεφτεί να τον μπλοκάρω, και θα είχα απαντήσει αν μου τηλεφωνούσε για να μη γίνω δυσάρεστη, και δε θα το είχα πει στους γονείς μου. Πόσο μπροστά είναι τα σημερινά 15χρονα!
Συγκινήθηκα λίγο διαβάζοντας την ιστορία. Αυτό το πολύ δυσάρεστο πάγωμα, που δεν νιώθουμε αυτοπεποίθηση για το πώς να αντιδράσουμε, και μετά κατηγορούμε τον εαυτό μας. Είναι η στιγμή που το στομάχι σου σου λέει ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά το μυαλό εκλογικεύοντας, σε βρίσκει υπερβολική, αγενή, παράλογη… αν δε δώσεις το τηλέφωνό σου. Μπράβο σου πάντως που κατάφερες και το επικοινώνησες. Αλλά και οι αντιδράσεις που πήρες, σε έκαναν να νιώσεις ότι φταις, παρά σε παρηγόρησαν.
Δεν κατάλαβα, επίσης, αν η εμφάνισή σου που άλλαξε είχε να κάνει με το γεγονός.
Έχεις δίκιο , η προειδοποίηση είναι ανιχνεύσιμη . Καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν παει καλά, αλλά πως να γίνεις αγενής ξαφνικά ?
Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω , γιατί στην ηλικία των 13 -15 ήταν τόσο συχνή η ερώτηση , πόσο χρονών είπαμε ότι είσαι?
Και ακόμα αναρωτιέμαι , γιατί έλεγα σε άγνωστους συνήθως , ότι ήμουν μικρότερη απ’ ότι ήμουν στην πραγματικότητα. Έκρυβα 1, 2 χρόνια σταθερά, καμπούριαζα να μην φαίνεται το στήθος μου. Ένιωθα εκτεθειμένη , επειδή μεγάλωνα και προσπαθούσα να περνάω απαρατήρητη . Εν τω μεταξύ η βλεμματικη ή λεκτική παρενόχληση αυξανόταν .