Αγαπητή «Α, μπα»: Όταν ήμασταν καλά ήταν τέλεια κι όταν δεν ήμασταν καλά ήταν μαρτυρικά

Ζώ με το φίλο μου εδώ και 6 μήνες και είμαστε μαζί 2μιση χρόνια. Απο την αρχή που ήμασταν μαζί όταν γινόταν κάτι που τον ενοχλούσε, ή μαλώναμε ή είχαμε μια διαφωνία ή υπήρχε μια ένταση με χώριζε και έφευγε. Μετά απο 2-3 μέρες ξαναγυρνούσε. Αυτό το πράγμα με κούρασε πάρα πολύ και αν και πραγματικά έβλεπα πως έφταιγα και εγώ σε κάποια πράγματα, ήξερα οτι είναι λάθος όλο αυτό, σαν αντιμετώπιση ενός προβλήματος, αλλα τον δεχόμουν πίσω. Όταν ήμασταν καλά ήταν τέλεια και όταν δεν ήμασταν καλά ήταν μαρτυρικά. Το σπίτι που ζούμε είναι δικό μου, έμενα εδώ μόνη μου και έπειτα ήρθε και εκείνος. Δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να έρθει και του το είπα αλλα εκείνος ηρθε έτσι κι αλλιώς. Συνέχεια παραπονιέται οτι το σπίτι είναι μόνο για μένα και δε το νιώθει δικό του και ότι δεν του κάνω χώρο για να ζήσει και γενικά δε του κάνω χώρο στη ζωή μου και δε φέρομαι σα να έχω συγκάτοικο. Μαλώνουμε για ανούσια πράγματα όπως γιατί βάζω τη σχάρα των πιάτων μέσα στο νεροχύτη και όχι στον πάγκο (είναι μικρός ο πάγκος και δε χωράει επίσης έχει φουσκώσει απο τα νερά) ή πίνω χτεσινό καφέ ή πετάω φαγητό που νομίζω οτι έχει χαλάσει ή ανοίγω το σκουπάκι αντί να πάρω ένα χαρτί να μαζέψω τις σκόνες και τα ψίχουλα και διάφορα τέτοια . Όλες αυτές οι διαφωνίες τις μισές φορες καταλήγουν στο “θα φυγω”. Όσο μένει εδώ έχει φύγει απο το σπίτι 4 φορές. Και που πάει; Στη μάνα του. Χτές λοιπόν μαλώναμε για τα πιάτα (τύπου γιατί τα βαζεις εκεί, γιατί εκεί με βολευε, έτσι εχω μάθει να το κάνω, ετσι το κανουν όλοι όσοι ξέρω) και μου είπε οτι δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω και να μιλήσω σαν άνθρωπος και μετά πάλι… “θα φύγω, μόνο αυτό μένει να κάνω δεν με νοιάζει πλέον”. Και για πρώτη φορά του είπα “Μην με απειλείς συνέχεια οτι θα φύγεις. Ή κατσε ή φύγε. και τέλος”. καί εγινε εξαλλος α μπα… αρχισε να με βρίζει και χτυπούσε μπουνιες στον τοίχο, ντύθηκε και έφυγε. μετά ξαναγύρισε. το μόνο που του είπα είναι πως ενώ παραπονιέται οτι εδώ δε το νιώθει σπίτι του, σηκώνεται και φεύγει με κάθε ευκαιρία πληγώνοντας με κάθε φορά όλο και πιο πολύ και κάνοντας με να κουμπώνομαι και να έχω επιφυλάξεις απεναντί του όλο και περισσότερο γιατί νιώθω οτι δεν πατάω σε σταθερό έδαφος μαζι του, και δεν αξίζει να επενδύω και άλλο. Μια έτσι μια αλλιώς. Τι να κάνω; Κουράστηκα. Δεν έχω και το σθένος να τον διώξω…
-Κλειδαριά

Αν δεν τον διώξεις οι μπουνιές στον τοίχο θα γίνουν μπουνιές στο πρόσωπό σου. Βρίσκεσαι σε κίνδυνο.
Δεν μπορώ να σε πείσω να το κάνεις, μακάρι να μπορούσα. Μπορώ μόνο να σου πω ότι βρίσκεσαι σε κακοποιητική σχέση με την τυπική ανάπτυξη: έλεγχος, δημιουργία αμφιβολίας, κλιμακούμενη βία, Διάβασε για τα χαρακτηριστικά του κακοποιητικού άντρα και θα μάθεις περισσότερα. Χρειάζεσαι βοήθεια, ζήτα την από φίλους, οικογένεια, και ειδικούς για να ξεφύγεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News