Αγαπητή αμπα, συνήθως όσοι γίνονται γονείς λεν ότι αγάπησαν πρώτη φορά τόσο και με έναν τρόπο που ούτε φαντάστηκαν ότι υπάρχει. Δηλαδή εμείς η μειοψηφία που δε θα το ζήσουμε, θα έχουμε αγαπήσει λιγότερο;
– Αγάπη
Θα ήμουν προσεκτική με το «συνήθως». Είναι αυτό που συνήθως προσέχεις εσύ.
Κάποιοι μπορεί να το λένε, και για κάποιους ισχύει. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα απολύτως για την δική σου ζωή.
Η αγάπη των γονιών προς τα παιδιά ως κάτι καθολικά υπερβατικό που ισχύει αυτόματα και χωρίς ανταλλάγματα από τη στιγμή που γεννιέται το παιδί, δεν είναι κάτι ανύπαρκτο, γιατί τίποτα δεν είναι ανύπαρκτο ως ανθρώπινο. Υπάρχει, όπως υπάρχουν πάρα πολλά και διαφορετικά ανθρώπινα συναισθήματα. Υπάρχει, αλλά δεν είναι ο κανόνας. Δεν σου χαρίζεται αυτομάτως αυτό το συναίσθημα επειδή έγινες γονιός. Θα τολμούσα να ισχυριστώ ότι δεν είναι το πιο συχνό, αλλά αυτό που ακούς ίσως συχνά, γιατί αυτό είναι το μόνο που επιτρέπεται να ομολογηθεί. Πάρα πολλά ακόμη συναισθήματα (αίσθηση ευθύνης, μοναξιά, απογοήτευση) λέγονται ψιθυριστά, και άλλα τόσα (αποστροφή, ματαίωση) μένουν στα σκοτάδια.
Αυτή η περιγραφή, που εσένα φοβάμαι ότι σε έχει στοιχειώσει, έχει μεγαλώσει αμέτρητα παιδιά με την αίσθηση ανεπάρκειας: «αν όλοι αγαπάνε έτσι τα παιδιά τους, γιατί δεν αισθάνεται έτσι η δική μου μάνα; Άρα σε κάτι υπολείπομαι». Η μυθική μητρική αγάπη είναι μια κατασκευή που βαραίνει όλες τις γυναίκες, είτε κάνουν παιδιά, είτε όχι. Οι γυναίκες που αγαπούν τα παιδιά τους χωρίς όρια, δεν αγαπούν μόνο τα παιδιά τους έτσι, και θα αγαπούσαν έτσι ακόμη και αν δεν έκαναν παιδιά. Η αγάπη είναι μια ικανότητα που έχεις και εξελίσσεις. Δεν σου έρχεται πακέτο με τη γέννα ως βραβείο, επειδή επιτέλεσες την αποστολή σου ως θηλυκός άνθρωπος, γεννώντας. Ωραία θα ήταν. Και βλάπτει τους πάντες, γονείς και παιδιά, αυτή η απλοϊκή αφήγηση. Δημιουργεί προσδοκίες και ένα βάρος ανομολόγητο.
Δεν λες αν είσαι γυναίκα, αλλά και άντρας να είσαι, τα ίδια ισχύουν. Δέχεσαι λιγότερη πίεση να το νιώσεις και να το εκφράσεις, όμως.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πιστεύω πως η αγάπη του παιδιού προς το γονέα είναι μεγαλύτερη. Σαν μητέρα, ήταν τρομακτική η συνειδητοποίηση του πόσο πολύ με αγαπάει το παιδί μου.Αυτή η άδολη, αγνή αγάπη που εισπράτω από το παιδί μου, από πολύ νωρίς, με έχει εντυπωσιάσει. Είναι κάτι που έχω αισθανθει κι εγώ για τους γονείς μου. Θυμάμαι μια κουβέντα που μου είπε όταν με είδε στενοχωρημένη, μαμά θα κάνω τα πάντα για να είσαι χαρούμενη, δυο χρονών ήταν. Μου έδειξε πολύ καθαρά πόση δύναμη έχουν οι γονείς πάνω στα παιδιά τους και πόσο εύκολο είναι να τα χειριστείς, κι αυτός ο χειρισμός μπορεί να… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό ακριβώς!!! Αυτή η αγάπη που δέχομαι με συγκλονίζει κ πολλές φορές με αγχωνει,αν είμαι αντάξια της κ κυρίως τι θα γινόταν αν κάποτε με έχαναν! Προσέχω τον εαυτό μου λίγο παραπάνω πλέον για να μη με στερηθούν!
Αυτό το σχόλιο σαν ξαφνικά να έκανε κάτι πάρα πολύ ξεκάθαρο μέσα μου. Ευχαριστώ 🙂
Το έχω ακούσει κι εγώ αυτό, απ τη μάνα μου, το μόνο άνθρωπο για τον οποίο σκέφτομαι “αφού δε μ αγαπάει, γιατί με γέννησε;”. Εγώ δεν αγάπησα την κόρη μου όταν γεννήθηκε κι αναρωτιόμουν, και ντρεπόμουν οφείλω να ομολογήσω, κι έλεγα μα πώς γίνεται να μην την αγαπάω; ζούσε μέσα μου, βγήκε από μέσα μου, τι δεν πάει καλά με μένα; αλλά όχι, τίποτα δεν είναι αυτονόητο και όλοι είμαστε διαφορετικοί. Ένιωθα ότι πρέπει να τη φροντίσω, αλλά όχι ότι την αγαπάω κι έλεγα ίσως μέχρι εκεί μου βγαίνει. Μου πήρε 2 χρόνια συμβίωσης μαζί της και 1,5 χρόνο ψυχοθεραπείας… Διαβάστε περισσότερα »
Louk Ritia , νομίζω ότι αυταπατάσαι όταν λες ότι υπάρχουν ζωάκια και (πόσο μάλλον) πράγματα που αγαπάς εξίσου πολύ με την κόρη σου.
Θα μιλήσω για εμένα ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ.Εγώ όντως με τα παιδιά μου έμαθα τί πάει να πει ΛΑΤΡΕΙΑ. Για καμία φίλη/γκόμενο/σύζυγο/γονιό δεν έχω νιώσει αυτό το απίθανο συναίσθημα. ΟΜΩΣ! Για να “κερδίσω” αυτό το κομμάτι, απαρνήθηκα συνειδητά τεράστια κομμάτια του εαυτού μου και πολλων πραγμάτων που με έκαναν χαρούμενη. Δεν μπορώ να φανταστώ πχ να βγαίνω με τις φίλες μου και γίνομαι λιάρδα (πράγμα που συνέβαινε προ παιδιών) γιατί ποτέ δε θα ήθελα τα παιδιά μου να με δουν σε αυτή την κατάσταση.Δεν νομίζω πως ποτέ θα ξανανιώσω οικονομική ασφάλεια, γιατί μετά τα παιδιά δεν ξέρω πόσα λεφτά είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ σε όλα!#team bella ciao
Συμφωνώ απόλυτα!
Εμένα όσοι με ξέρουν , ξέρουν πως λέω πόσο δύσκολη είναι η εγκυμοσύνη ,πόσο πανδυσκολο είναι να έχεις παιδιά, χάνεις ένα μέρος της ζωής σου, με άγχος , κούραση, απελπισία, ταλαιπωρία. Και χαρά και γέλια μαζί με αυτά δεν το συζητώ, αλλά κυρίως μέχρι να μεγαλώσουν είναι κυρίως δύσκολα και μοναχικά και και και.. αλλά είμαι και από αυτούς που λένε ότι όντως τέτοια αγάπη δεν φανταζομουν ότι υπήρχε. Εννοώ να πεθάνεις για τον παιδι σου. Να σου πουν εσύ ή αυτό; Και να πεις ξεκάθαρα εγώ. Ξεκάθαρα να κόψω χέρι, πόδι, μάτι παρά να πάθει κάτι βαρύ το παιδί… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό ακριβώς!Συμφωνώ απόλυτα!
H απάντηση της Λένας είναι για αφίσα, κάρτα, κορνίζα.
Πέρα από αυτό, την αγάπη προς το παιδί δε θα την περιέγραφα ως πιο αληθινή ή ως πιο μεγάλη ή ως πιο αγνή ή ό,τι άλλο τσιτάτο έχουμε ακούσει έως τώρα. Απλά είναι διαφορετική. Όπως διαφορετική είναι η αγάπη που νιώθεις για το φίλο σου με την αγάπη προς το ανήψι σου και αυτή προς το σκύλο σου. Καμία αγάπη δεν είναι κατώτερη.
Μια φίλη μου όταν γέννησε και τη ρώτησα ποιό ήταν το πρώτο πράγμα που ένιωσε όταν είδε το μωρό, μου είπε “εγώ τώρα πρέπει να το αγαπάω αυτό;”. Στο τώρα, 5 χρόνια μετά, ακόμα δεν έχει αναφέρει τίποτα περί υπέρτατης αγάπης κλπ.
Η μάνα μου όταν γεννήθηκα εγώ ένιωθε πως το μωρό έμπαινε ανάμεσα σε εκείνη και τον άντρα της, μου το έχει πει η ίδια.
Οπότε το δικό μου “συνήθως” είναι διαφορετικό και, βασικά, συνήθως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από αυτό που νομίζουμε.
Νομίζω δεν καταλαβαίνω ακριβώς την ερώτηση. Ναι, κάποιος που δεν έχει γίνει γονιός δεν θα μάθει πως είναι η μητρική / πατρική αγάπη (όπως και η μητρική / πατρική ενοχή οτι δεν τα κάνει όλα όπως πρέπει, όπως και η μητρική / πατρική ανησυχία για το αν το παιδί είναι καλά και πολλά πολλά άλλα συναισθήματα που συνοδεύουν αυτό το ρόλο), κάποιος που δεν έχει ερωτευθεί δεν θα μάθει πως είναι ο ερωτικός πόθος, κάποιος που δεν έχει αγαπήσει φίλο δεν θα μάθει πως είναι η φιλική αγάπη και αφοσίωση, κάποιος που δεν είχε ποτέ κατοικίδιο πως είναι αυτού του… Διαβάστε περισσότερα »
Κάθε εμπειρία αγάπης είναι μοναδική και βιώνεται “με έναν τρόπο που δεν είχαμε φανταστεί”! Η αγάπη για γονείς, αδέλφια, συντρόφους, φίλους, τα παιδιά μας, τα ζώα μας, τους μαθητές μας, τους ασθενείς μας, τη μουσική, κάθε μία από αυτές τις μορφές αγάπης και πολλές άλλες ακόμα είναι μοναδική. Αλλά δεν γίνεται να έχουμε όλοι όλες τις εμπειρίες, ούτε και μπαίνουν στη ζυγαριά. Το μοναχοπαίδι ας πούμε δεν γνωρίζει την αδελφική αγάπη, πρέπει να νιώθει άσχημα; Αυτός που μεγάλωσε στις Άλπεις ίσως δεν μπορεί να νιώσει τον έρωτα της θάλασσας, μειονεκτεί σε κάτι; Εγώ δεν παίζω πιάνο, σημαίνει αυτό πως δεν… Διαβάστε περισσότερα »
αυτός ο μύθος της άδολης, ανόθευτης, απέραντης αγάπης έρχεται να συμπληρώσει τον άλλο της ολοκλήρωσης μέσα απ’ τα παιδιά σου. Δεν ξέρω αν τον πιστεύουν όλ@, πιστεύω όμως ότι αρκετοί δόμησαν τις ζωές τους πάνω σ’ αυτόν. Η συνέχεια είναι γνωστή. Προβληματικές, παρεμβατικές σχέσεις, συναισθηματικοί εκβιασμοί, ματαιώσεις. Πρέπει κάποια στιγμή να κατέβει από το βάθρο και να μπει στις πραγματικές του διαστάσεις. Δεν ξέρω όμως αν έχουμε τα κότσια να το κάνουμε και να ομολογήσουμε τα ανομολόγητα. Είναι στο ίδιο επίπεδο με το “έκανε ένα (άλλο ένα) παιδί για να σώσει τη σχέση/γάμο”.
Εγώ έτσι αγάπησα τα παιδιά μου αλλά μόλις τώρα η Λένα με έκανε να σκεφτώ πως έτσι αγάπησα και τον πατέρα τους κι ας αποδείχτηκε εντελώς λάθος άνθρωπος. Οπότε, ναι, μάλλον όπως τα λέει η Λένα είναι.