Πρώτη μου φορά έγκυος. Ήταν επιλογή μου, μαζί με το σύζυγό μου δηλ, να προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα παιδί. Η εγκυμοσύνη μού φαίνεται ατελείωτη, ανυπόφορη (είχε μέχρι στιγμής πολλά προβλήματα, πόνους, κτλ), έμεινα πολύ πίσω στη δουλειά μου και, αν όλα πάνε καλά και γεννήσω ένα υγιές μωρό(δεν ξέρω κι εγώ πώς θα τα καταφέρουμε οικονομικά αν δεν είναι υγιές και δε μπορώ να εργαστώ, και χρειαστούν γιατροί και φάρμακα και ένας από τους δυο μας μόνιμος φροντιστής, να μην το δέχονται δηλ σε βρεφονηπιοκομείο αν έχει κάποια ασθένεια σοβαρή και χρειάζεται μακροχρόνια νοσηλεία κτλ), σίγουρα θα χρειαστεί να μείνω κι άλλο πίσω στη δουλειά μου για λίγους μήνες μετά τη γέννα (και δεν έχουμε την πολυτέλεια να μας βοηθήσει κάποιος συγγενής, νταντάδες, κτλ). Κι όμως όλος ο κόσμος μου λέει συνέχεια (αυτολεξί) «να απολαύσω την εγκυμοσύνη μου»… Το ακούω ακόμη κι από γυναίκες που, αφού τους ρωτήσω για τυχόν δικές τους εγκυμοσύνες, έχουν παραδεχτεί ότι επίσης τα πέρασαν χάλια για 9 μήνες + τους πρωτους δύσκολους μήνες που ακολουθούν τη γέννα. Τι ακριβώς εννοούν, λοιπόν, με το να «απολαύσω» την εγκυμοσύνη; Τι να απολαύσω; Τους πόνους, το άγχος των χρημάτων που δε δουλεύω αυτόν τον καιρό εξαιτίας της δύσκολης εγκυμοσύνης, τις απότομες αλλαγές στο σώμα μου, ότι αναγκαστικά σταμάτησα τη γυμναστική και αισθάνομαι συνέχεια άρρωστη, κτλ; Ειλικρινά, αν ήμουν πλούσια θα υιοθετούσα (δυστυχώς δεν έχω νομικά τη δυνατότητα) ή θα πλήρωνα παρένθετη μητέρα. Μήπως είναι κάποια στάνταρ έκφραση χωρίς νόημα; Μήπως είναι μισογυνισμός;(=ότι είναι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί αν έχεις τα τάδε γεννητικά όργανα;) Μου τη δίνει να την ακούω από τόσο κόσμο, μέχρι κι από μια μαία που με είδε να σφάζω από πόνους την άκουσα. Προσωπικά δεν την έχω πει ποτέ σε καμία έγκυο, μου φαίνεται πατρονάρισμα, το μόνο που λέω πάντα είναι «ελπίζω να πάνε όλα καλά».
Ακόμα και οι εύκολες εγκυμοσύνες, δύσκολες είναι. Σωματικά, δηλαδή, είναι πάντα μεγάλη υπόθεση, ακόμα και όταν όλα πάνε καλά. Το πρήξιμο, οι καούρες, το βάρος, το λαχάνιασμα, η συχνοουρία, οι αϋπνίες, αυτά είναι θέματα που δεν συζητιούνται καν – αυτές είναι οι καλές περιπτώσεις. Και τώρα μόνο την επιφάνεια έξυσα. Ένα σωρό άλλα (ακμή, ραγάδες, ξηρότητα δέρματος, μόνιμη ρινίτιδα, τελειωμό δεν έχουν τα συμπτώματα). Και πάντα καμιά δεκαριά ταυτόχρονα, όχι ένα και δύο.
Όμως, υπάρχουν γυναίκες που απολαμβάνουν αυτή την περίοδο. Οι περισσότερες θα έλεγα πώς όχι, χωρίς να έχω κάνει καμία φοβερή στατιστική, το λέω επειδή νομίζω ότι μπορώ να υποθέσω ποιες το βιώνουν έτσι, και δεν είναι λογικό να είναι οι περισσότερες: αυτές που έχουν την τύχη να μην συναντήσουν ούτε ένα μέτριο ή κακό αποτέλεσμα στις άπειρες ιατρικές εξετάσεις που κάνουν, και ταυτόχρονα έχουν τέτοια ιδιοσυγκρασία, που δεν βάζουν αυτόματα το κακό στο μυαλό τους, δηλαδή είναι φύσει αισιόδοξες. Αν το ένα συμπέσει με το άλλο, ίσως τα ευχάριστα συναισθήματα της αναμονής να είναι τόσα, που να μπορούμε να μιλάμε για «απόλαυση». Δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε, σίγουρα υπάρχουν γυναίκες που νιώθουν έτσι.
Η μεγάλη μάχη εδώ και αλλού και κυρίως, μέσα μας, είναι ότι δεν θέλουμε να μας υποδείξουν πώς θα νιώσουμε. Για οτιδήποτε, ως γυναίκες, αλλά πολύ ειδικά για την περίοδο της εγκυμοσύνης και γενικώς για την μητρότητα. Είσαι απόλυτα δικαιολογημένη να γίνεσαι έξαλλη όταν αυτό γίνεται όχι μόνο αυτονόητα, αλλά ως επιταγή: αν δεν το «απολαύσεις», λες και είναι μασάζ, κάτι κάνεις λάθος: να οι τύψεις της μητρότητας, πριν ακόμα γίνεις μάνα. Αυτό, ναι, είναι η πατριαρχία. Ο προορισμός της γυναίκας είναι να γίνει μάνα, άρα ό,τι έχει σχέση με αυτό, είναι μαγικό και υπέροχο, και οι κακουχίες είναι ευλογία. Εκεί θα φανεί πόσο «άξια» είναι. Άξια. Τι αξιοθρήνητη λέξη.
Ελπίζω να πάνε όλα καλά και να είναι η γέννα όσο πιο εύκολη γίνεται. Ελπίζω να έχεις ένα εύκολο μωρό. Όπως λες κι εσύ, σου εύχομαι να πάνε όλα καλά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τις αιμορροΐδες ξέχασες Α, μπα μου. Τις γ@μημ3ν3ς αιμορροΐδες.
Μην ακούς κανέναν. Πέστα εδώ να ξεσπάσεις.
Βρε, Μανα Κουραγιο, απ το στομα μου το πηρες!
Αχ, για μένα οι αιμορροΐδες της εγκυμοσύνης είναι μια ευχάριστη ανάμνηση σε σύγκριση με τις αιμορροΐδες μετά το φυσιολογικό τοκετό σε συνδιασμο με την περινεοτομη.
Θα προσθέσω τους εμετούς και τη δυσκοιλιότητα…
Πόσο δίκαιο έχεις. Τι ταλαιπώρια. Μαλώνουμε με τον άντρα μου ποιος τις έχει μεγαλύτερες. Μετά την δεύτερη εγκυμοσύνη τσουπ να δύο σαν Κορομηλά(σορυ τρώτε κιόλας).
Η εγκυμοσύνη δεν είναι “η καλύτερη περίοδος της ζωής της γυναίκας”, και όντως μπορεί να είναι ανυπόφορη. Είναι μια περίοδος δύσκολη, και ειδικότερα όταν είναι το πρώτο σου παιδί. Τρομερό άγχος για την υγεία του παιδιού και τις απαιτήσεις που έρχονται, δραματικές αλλαγές στο σώμα από μέρα σε μέρα, ενοχλητικά συμπτώματα, και κυρίως ενοχλητικοί άνθρωποι που απαιτούν να λάμπεις και να είσαι ευγνώμων.
Χρειάζεται κουράγιο…..
Γέννησα πριν ένα μήνα… Είχα την τελειότερη εγκυμοσύνη που θα μπορούσε να έχει άνθρωπος χωρίς πόνους χωρίς δυσκολίες. Γυμναζομουνα καθημερινά, πήγαινα δουλειά μέχρι τη μέρα που έσπασαν τα νερά… Και πάλι ήταν μια χάλια περίοδος… Τόσες αλλαγές στο σώμα μου, τόσες αλλαγές σε εμένα, τόσο άγχος αν θα πάνε όλα καλά που κάθε μέρα ξυπνούσα και έλεγα πότε θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Και όλοι μου έλεγαν αυτό το πράγμα. Και γενναω… Και μετά ξεκινάνε τα “η μητρότητα είναι ένα θαύμα. Απόλαυσε το.” ασχέτως αν θελω να κτυπαω το κεφάλι μου στον τοίχο από την κλεισούρα και τη μοναξιά που… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν είχα αρχίσει να προσπαθώ για παιδί έμεινε έγκυος μια φίλη μου. Είχε μικροενοχλήσεις, τίποτα το σοβαρό, αλλά της δυσκόλευαν την καθημερινότητα, συν το ότι ήταν 40 τότε και λόγω ηλικίας οι γιατροί της δημιουργούσαν τρομερό άγχος σε μια, κατά τα άλλα, τέλεια εγκυμοσύνη. Όταν μου παραπονέθηκε της είπα “προσπάθησε να απολαύσεις την εγκυμοσύνη σου, που είναι και η καλύτερη περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας” (!).
Τόσα ήξερα, τόσα έλεγα. Ακόμα το μετανιώνω. Η απάντηση φυσικά ήταν “ή καλύτερη ή η χειτότερη;”.
Αν δεν έχεις γεννήσει ακόμα αλλά κι αν έχεις ήδη γεννήσει, εύχομαι κι εγώ τα καλύτερα για τους δύο σας και την οικογένειά σας. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, η κάθε εγκυμοσύνη μοναδική, το κάθε νεογέννητο μοναδικό και η κάθε έγκυος που θα γινει λεχώνα επίσης μοναδική και κανείς δεν έχει δικαίωμα να την κρίνει και να την πατρονάρει. Μήνες είναι, περνάνε εύκολα ή δύσκολα. Αλλά κι εσύ βρε κορίτσι μου, μην κάθεσαι και ταλαιπωρείς το μυαλό σου με σκέψεις ότι δεν θα είναι γερό το μωρό σου. Κατά 99% γερό θα είναι. Άσε να σου κάτσει το 1% (που… Διαβάστε περισσότερα »
Από τις 2 εμπειρίες μου, πλέον πιστεύω ότι η εγκυμοσύνη είναι μια από ελαφρώς ως αρκετά άβολη και δυσάρεστη εμπειρία (μιλώντας για εγκυμοσύνες που βαίνουν σχετικά καλώς) , την οποία όμως αναπολείς και εκτιμάς ως ωραία εμπειρία κατόπιν εορτής, όταν δλδ έρχεται το μωρό, που πλέον από τη μια το κέντρο προσοχής όλων μετατοπιζεται απο εσένα στο μωρό, και από την άλλη έχεις φρικάρει και ψοφήσει από την κούραση /αϋπνία/τεντωμα νευρικού συστήματος /απώλεια εαυτού.
Δεν έχω γεννήσει, οπότε ακούω αυτά που λέτε. Μήπως όμως το “απόλαυσε την εγκυμοσύνη σου” θέλει και λίγο να σε προετοιμάσει για το επόμενο και, ομολογουμένως, πιο δύσκολο διάστημα με τα ξενύχτια κλπ; (δεν ξέρω βέβαια και πώς το λένε)
Είμαι έγκυος και έχω ακούσει και την εξήγηση που είπες. Απλά να σου πω ότι σηκώνεσαι χ φορές τη νύχτα να πας τουαλέτα όταν έισαι έγκυος. Επίσης έμενα πονάει η πλάτη μου οπότε καλά δεν κοιμάμαι. Δες και αυτο που είπε η Λένα: αυπνίες. Οπότε ξενύχτια έχεις και τώρα. Όπως και να το εννοούνε, όταν εσύ υποφέρεις με δεκάδες συμπτώματα, είναι εξοργιστικό να ακούς “απόλαυσε το”. Μπορεί το μέλλον να επιφυλάσει χειρότερα αλλά και τώρα δεν περνάς υπέροχα ακριβώς.
Νομίζω ότι το απόλαυσε την εγκυμοσύνη πάει περισσότερο σε σχέση με το πρώτο διάστημα με το μωρό. Για μένα που είχα πολύ καλή εγκυμοσύνη ήταν όντως καλή περίοδος, με πρόσεχαν και με φρόντιζαν όλοι, δούλευα, ήμουν δημιουργική, είχα χρόνο για τον εαυτό μου και κοιμόμουν. Όταν γεννήθηκε το μωρό όμως, ούτε χρόνο για μπάνιο δεν είχα. Γενικά την εγκυμοσύνη την βλέπω πια ως την τελευταία περίοδο ανεμελιάς. Μετά άρχισαν τα δύσκολα, οπότε υπ’ αυτή την έννοια το κατανοώ. Είναι σαν να λένε στην έγκυο απόλαυσε τον εαυτό σου τώρα, μετά το μωρό θα αργήσεις να τον ξαναβρείς. Κάπως έτσι.
Συμφωνώ. Και επειδή το έχω πει η ίδια, εννοούσα αυτό ακριβώς.
Μωρέ σε θεωρητικό επίπεδο, ναι, πατριαρχία είναι, όπως τα λες.
Σε πρακτικό όμως, επειδή όπως λες και εσύ είναι μια περίοδος δύσκολη, μήπως να μην πολυσυζητούσες με όσους προσπαθούν να σε πατρονάρουν και να σε πείσουν ότι δε νιώθεις όπως νιώθεις, αλλά νιώθεις όπως αυτοί πιστεύουν ότι πρέπει να νιώθεις, γιατί στο τέλος θα τους βρίσεις και θα φταίνε οι ορμόνες την τύχη μου!
(Και εγώ δεν είμαι και έγκυος και τα σιχτίρια είναι ακαθαρόαιμα!)
Εγώ νομίζω πως είναι στάνταρ έκφραση.. Και τι να πεις δηλαδή σε μία έγκυο; “ωχ κακομοίρα μου τι κακό που σε βρήκε, τι θα κάνεις αν το παιδί έχει πρόβλημα που δεν έχεις και λεφτά;;” Λες ένα “μπράβο,με το καλό, χαίρομαι ” και τέλος! Εγώ τώρα που το σκέφτομαι, αν η έγκυος είναι φίλη λέω “κοίτα τώρα να το απολαύσεις που είναι μέσα το μωρό, γιατί όταν βγει, τότε αρχίζουν τα όργανα!!!”