Αγαπητή Αμπα, Οι συνάδελφοι μου σχολιάζουν το φαγητό μου! Κάθε μέρα την ώρα του μεσημεριανού κοιτάνε τι τρώω κ σχολιάζουν αν είναι παχυντικο, η το αντίθετο αν θα χορτάσω, αν είναι υγιεινό, νόστιμο, αηδιαστικό κτλ. Μένω στο εξωτερικό κ πολλά φαγητά μας δεν τα ξέρουν κ τους φαίνονται περίεργα. Δεν είναι πως με στενοχωρει αλλά έχει κουράσει. Μερικες φορεσ Περιμένω να φύγουν γ να φάω η περιμένω να παω σπιτι. Να δείξω ενοχλημένη η θα φανώ κομπλεξική;
-Πεινασμένη
Για να μην σε πουν κομπλεξική οι αδιάκριτοι αγενείς, η λύση είναι να μείνεις πεινασμένη;
Ας σε πουν ό,τι θέλουν, αρκεί να σταματήσουν να σχολιάζουν. Εσένα σε ενδιαφέρει πώς σου φέρονται, γιατί αυτό επηρεάζει την καθημερινότητα σου, και όχι πώς σκέφτονται για σένα, που ούτε μπορείς να ελέγξεις, αλλά ούτε πρέπει να σε ενδιαφέρει. Κι αν τους φανείς κομπλεξική, τι θα γίνει; Να σε απασχολεί πώς φαίνεσαι σε ανθρώπους που σε ενδιαφέρουν. Όχι σε όλους, αλλιώς δεν θα είσαι ποτέ ο εαυτός σου. Δεν γίνεται να αρέσεις σε όλους, ούτε γίνεται να σε καταλαβαίνουν πάντα όλοι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
-Πεινασμένη: (τρώει)
-Συνάδελφος: Ρε συ αυτό που τρως είναι πολύ παχυντικό, ό μάι Γκαάντ!
-Πεινασμένη: Πότε???
-Συνάδελφος: (Προσπαθεί να καταλάβει αν άκουσε σωστά)
-Πεινασμένη: Πότε?????????
-Συνάδελφος: Τί πότε?
Πεινασμένη: ΠΟΤΕ σε ρώτησα?????
(πρόμπλεμ, σόλβντ)
Υιοθετώ!
Συμφωνω με το Μαύρο Γατί. Είμαι στην δουλειά και μπηκα μόνο και μόνο να σου πω τι θεϊκό ήταν αυτό… Ακόμα γελάω κι άντε να εξηγήσω στους Γερμανούς συνάδελφους το γιατί. Ααααχ τι τους περιμένει την επόμενη φορά που θα σχολιάσουν 😅
Οπου ειδικα με τους γερμανους, η απαντηση ειναι πληρωμενη. Αρκει να τους παραπεμψεις σε ντοκυμαντερ στο youtube για την παρασκευη των gummibaerchen, που ταιζουν τα παιδια τους.
wann??
…
wann habe ich dich gefragt???? 😅
Τέλεια απάντηση που κολλάει και σε κάθε περίπτωση που ο άλλος λέει έτσι από μόνος του την αποψάρα του. Θα την εφαρμόσω σίγουρα!
‘Αυτό εδώ είναι ένα πιάτο που τρώμε στη χώρα μου, λέγεται κοίτα τη δουλειά σου, χαχαχα’ και γελάς παθητικοεπιθετικά και γελούν αμήχανα.
Αχ , μου θύμισες που η συγχωρεμένη η γιαγιά μου (κατά κοινή ομολογία πολύ καλή μαγείρισσα) κουβαλούσε στις ελιές φαγητό και για τους εργάτες (ο,τι είχε ετοιμάσει για την οικογένεια), οι οποίοι μονίμως της έκαναν παράπονα (π.χ. τι είναι αυτά; Εμείς στην Αλβανία τα κουκιά τα δίνουμε στις κατσίκες, θέλουμε κάθε μέρα κρέας, δεν μας αρέσει το ψάρι κτλ). Όταν αποφάσισε να απαλλαγεί από το βάρος αυτό και τους έδινε επιπλέον χρήματα για κολατσιό, άρχισαν ξαφνικά να εκτιμούν το σπιτικό φαγάκι αλλά… είχαν χάσει την ευκαιρία τους εξαιτίας της αγένειάς τους.
Κομπλεξικός είναι αυτός που ενοχλεί και όχι αυτός που ενοχλείται, κάπου τα έχεις μπερδέψει τα πράγματα. Δεν φταις εσύ που ασχολείσαι, αυτοί φταίνε που σε ενοχλούν.
Και γιατί δηλαδή είναι κομπλεξικό να μη θέλεις ο άλλος να μετράει τις μπουκιές σου;
Χα χα, ορυκτέλαια στην σαλάτα.
Θυμάμαι είχα κάποτε έναν καθηγητή αγγλικών, βέρο άγγλο (αν ζούσε τώρα θα κόντευε τα 100). Μου διηγήθηκε κάποτε ότι όταν ήταν φοιτητής στην Αγγλία έτρωγε σε μαγειρείο και είχε αναπτύξει μία σοβαρή κατάσταση δυσκοιλιότητας. Επισκέφτηκε έναν γιατρό, ο οποίος του συνταγογράφησε και πήγε στο φαρμακείο και αγόρασε ένα μπουκαλάκι ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ. Είχε, λοιπόν, ο καθηγητής μου πάντα μαζί του το ελαιόλαδο στην εσωτερική τσέπη του σακακιού του και κάθε φορά που πήγαινε στο μαγειρείο να φάει, το έβγαζε από την τσέπη του και πρόσθετε στο φαγητό του. Έτσι γιατρεύτηκε από την δυσκοιλιότητα.
Χαχα! Τι μου θύμισες..είμαι Αγγλία για σπουδές και μένω σε εστία μαζί με άτομα και από Μαλαισία, των οποίων τα μπαχαρικά που βάζουν στα φαγητά μου μυρίζουν απίστευτα άσχημα και μου προκαλούν εμετό..δεν λέω φυσικά τίποτα και πάντα αποφεύγω να πηγαίνω στη κουζίνα όταν μαγειρεύουν για να γλιτώσω! Μια μέρα που η κουζίνα ήταν άδεια αποφάσισα για πιο γρήγορα να τηγανίσω μια μπριζολίτσα που είχα αγοράσει και ο Μαλαισιανός συγκάτοικος μου την είπε πολύ άσχημα γιατί μύρισε πολύ άσχημα η κουζίνα και αυτό που έκανα “ήταν απαράδεκτο”!!! Ακόμη γελάω με την ειρωνεία του πράγματος όταν το σκέφτομαι!! To the point… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ μπορώ να το φανταστώ αυτό με τα φασολάκια στην Γερμανία… Σε παρόμοια περίπτωση (μα καλά κι εγώ, με είχε πιάσει νοσταλγία) έγβαλα ταπεράκι με σουπιές με κοφτο μακαρονάκι. Στην θεα των μωβ ροζ πλοκαμιών δυο συνάδελφοι σχολίασαν μα πώς μπορώ να τρώω τέτοια πράγματα… Θα μπορούσα κι εγώ να είχα σχολιάσει το πώς μπορουν να τρώνε χοιρινο συκώτι με πουρέ μήλου (που σέρβιρε η καντίνα νταλικιέρηδων που είχαμε την ατυχή έμπνευση να πάμε μια φορά) αλλά δεν τό κανα…
Χαχα λιπαντικό αυτοκινήτου το υποπράσινο λάδι (λέμε τώρα) που πουλάει το Edeka..
Μου θυμίζει ανάρτηση σε μπλογκ ελληνίδας της Αυσταλίας της οποίας η μάνα (όταν μετανάστευσαν) την έπαιρνε να μαζέψουν χόρτα κάπου κοντά το σχολείο της μικρής. Τις έβλεπαν οι αβοριγίνοι συμμαθητές της κοπέλας και τις κορόιδευαν! Που να ήξεραν (λέει στο μπλογκ της) ότι αυτό που κάναν οι δύο ελληνίδες ήταν ότι ακριβώς έκαναν οι δικοί τους πρόγονοι πριν έρθουν οι άποικοι και τους αλλάξουν τα φώτα. Μου φάνηκε πολύ ωραία ιστορία – ας μη χάσουμε την επαφή με το πραγματικό φαγητό για να αποφύγουμε τις κοροϊδίες όσων δεν έχουν ιδέα από διατροφή!
Πόσο λαχταριστό το burgerστην φωτογραφία!
Όταν έψαχνα βρεφικό σταθμό για την κόρη μου μέσα στις πρώτες μου επιλογές ήταν ένας όπου όλα τα γεύματα τα πηγαίναμε έτοιμα από το σπίτι. Όταν λοιπόν εγώ είπα ότι στο πρωινό είχα κρέμα βρώμης αντί των έτοιμων η δασκάλα με ρώτησε αν έχει το παιδί κάποιο πρόβλημα και τρώει “τέτοια”