in

Αγαπητή «Α, μπα»: Οι γονείς μου θέλουν να τα παρατήσω όλα και να τους γηροκομήσω

Είναι καλά στην υγεία τους και πρακτικά δε με χρειάζονται

Αγαπητή α,μπα Θα προσπαθήσω να είμαι συνοπτική και συνεκτική. Πλησιάζω τα 30. Η σχέση μου με τους γονείς μου με προβληματίζει. Έχω μια σχέση από απόσταση. Οι γονείς μου δεν την εγκρίνουν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

8674bae4f5c1438ccea113866996f659

Αγαπητή α,μπα Θα προσπαθήσω να είμαι συνοπτική και συνεκτική. Πλησιάζω τα 30. Η σχέση μου με τους γονείς μου με προβληματίζει. Έχω μια σχέση από απόσταση. Οι γονείς μου δεν την εγκρίνουν (επειδή είναι μακριά ΤΟΥΣ). Προσπαθώ να βρω δουλειά στην ίδια πόλη με τον σύντροφό μου…ποτέ δε με ρώτησαν για τις δύσκολιες που αντιμετωπίζω. Απλά μου το κάνουν πιο δύσκολο! “Παράτα τα και γύρνα πίσω” , ” τι κάθεσαι και κανεις εκεί;”, ” Δε μας παιρνεις ένα τηλέφωνο να δεις αν ζούμε ή πεθάναμε”. Το ψυχολόγικο φορτίο είναι τεράστιο και η ένταση του να τους κρατάω όλους ικανοποιήμενους σκάει στη σχέση μου. Οι γονείς μου είναι καλά στην υγεία τους, γύρω στα 56 και οι δυο. Πρακτικά δε με χρειάζονται. Ψυχολογίκα σίγουρα..γιατι δεν την παλευαν ποτε μεταξύ τους! Πάντα τσακωμοι και εγώ στη μεση. Με μεγάλωσαν όσο καλύτερα μπορούσαν, αλλά πάντα ήταν υπερπροστατευτικοι, παρεμβατικοι και αυταρχικοί.(και από δω τσιμπαμε προβλήματα για τη σχέση μου) Τι θέλουν; Να τα παρατήσω όλα και να τους γηροκομησω; Τι να κάνω για να μη νιώθω τύψεις; Πώς μπορώ να υπερασπιστω τις επιλογές μου για δουλειά και ζωή μακριά τους; Δεν τους αντέχω ούτε για λίγες μέρες πια. Όσο πιο μακριά τους τόσο το καλύτερο. Θα μείνω μόνη κι έρημη; Αυτά.

Οιδιποδειακόν

Θέλουν να τα παρατήσεις όλα και να τους γηροκομήσεις, ναι. Δεν σε έχουν ανάγκη ψυχολογικά, όχι με την έννοια που θα ήθελες. Δεν σε θέλουν για να τους στηρίζεις. Σε θέλουν για να σε ελέγχουν.

Δεν γίνεται να μην έχεις καθόλου τύψεις. Γίνεται όμως να ζεις με αυτές τις τύψεις, όταν πάρεις απόφαση ότι δεν μπορείς να ζητάς άλλο την έγκριση της μαμάς και του μπαμπά για να ευτυχήσεις. Δεν χρειάζεται να υπερασπιστείς τίποτα, δεν είναι αυτός ο ρόλος σου, ούτε ο δικός τους. Δεν χρειάζεται η ευλογία τους, η συμφωνία τους, δεν χρειάζεται τίποτα από όλα αυτά. Είναι έτσι κι αλλιώς δυσαρεστημένοι, δεν το βλέπεις; Δεν μπορείς να τους κάνεις καλά. Δεν μπορείς να τους έχεις όλους ικανοποιημένους, γιατί οι γονείς σου δεν θέλουν να ικανοποιηθούν, ζουν από την ένταση και την δυσαρέσκεια, κι εσύ το τρέφεις αυτό, παίζεις το παιχνίδι τους.

Τώρα, η ερώτηση στο τέλος «θα μείνω μόνη και έρημη», τι σημαίνει; Ότι αν δεν φροντίσεις τους γονείς σου, δεν θα έχεις κανέναν; Ότι επειδή θα φροντίσεις τους γονείς σου, δεν θα κάνεις ποτέ δική σου ζωή; Υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, ναι.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

34 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Jolene
Jolene
4 χρόνια πριν

Είναι κάτι γονείς, και οι δικοί μου μέσα, που αποτελουν κυρίως ένα βάρος στο στέρνο και μια συνεχή απειλή ότι αν δεν κάνεις αυτό που λενε, δεν είσαι καλη/ος κόρη/γιος. Ελπίζω να βρεις τη δύναμη να μείνεις μακριά τους. Σου ρουφάνε ο,τι ενέργεια έχεις και ο,τι ψυχικά αποθέματα. Οταν ακουω μια φορά για ισορροπημένες σχεσεις μεταξύ παιδιών γονέων, πολύ χαίρομαι. Γιατί αισθάνομαι ότι υπάρχει ελπίδα. Πόσοι παλεύουμε με αυτά που μας βασανίζουν εξαιτίας των γονιών μας. Πόση δουλειά, πόση ματαίωση.

Αγκινάρα
Αγκινάρα
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Jolene

Σαν να φωτογραφίζεις τη μητέρα μου..Καθημερινά τηλεφωνήματα με τσιρίδες και θυμός με τους πάντες και τα πάντα, με τον πατέρα, με την άλλη αδερφή, με εμένα, με φίλους, καμία ικανοποίηση, κανένα μπράβο (πέραν της παιδικής ηλικίας όπου εκεί φυσικά τα εύσημα πήγαιναν σε εκείνη), κριτική ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Εναν καφέ ήρεμο μαζί της δεν έχω πιεί ποτέ στη ζωή μου.Πώς το ξεπερνάς, πώς το δουλέυεις; Δοκίμασα να μην μιλάω μαζί της για 3 μήνες, δε λειτούργησε, ξανά από την αρχή. Θυμός για εκείνη τεράστιος, ταυτόχρονες τύψεις άνευ λόγου (γιατί έτσι μεγαλώσαμε), στεναχώρια γιατί είναι η μητέρα μου, νεκρές ελπίδες ότι… Διαβάστε περισσότερα »

Mirka Janic
Mirka Janic
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Αγκινάρα

Εγώ το ελυσα με ψυχοθεραπεία. Ατσαλωθηκα γιατί η μανούλα μου έχει την ικανότητα να βρίσκει τη ρωγμή και να τρουπωνει. Αλλά μετά την ψυχοθεραπεία έχω γίνει ντουβαρι αδιαπέραστο και έτσι σιγά σιγά άλλαξε και η συμπεριφορά της απέναντι μου. Είναι πολύ κουραστικό αυτό και ψυχοφθόρο,τώρα που τα θυμήθηκα και γω, ένιωσα μια εξάντληση… κουράγιο!!

lioness
lioness
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Αγκινάρα

Αγκιναρα μου, εγώ κατάφερα να απαγκιστρωθω μέσω της ψυχοθεραπείας και μόνο. Μακάρι να μπορούσα να σου πω ότι υπάρχει κάποια μαγική λύση, αλλά για μένα προσωπικά δεν υπήρξε. Πέρασα πριν όλες τις φάσεις που περιγράφεις, δοκίμασα τα πάντα, υπηρξα δεκτικη, γλυκιά, άγρια, μαλωσα, έκλεισα τηλέφωνα, βροντηξα πόρτες, έκοψα κάθε επαφή για μακρά διαστήματα, έκλαψα από απελπισία μπροστά της, την αγνοήσα κλπ κλπ. Μέσω της ψυχοθεραπείας κατάφερα να παραδεχτώ και να αποδεχτω ότι αυτό που έχω σαν μάνα στο μυαλό μου δεν το είχα ποτέ και ούτε θα το έχω και ποτέ. Αποδεχτηκα ότι αυτή έτσι είναι και έτσι θα είναι… Διαβάστε περισσότερα »

dim
dim
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  lioness

Lioness, έχεις κάνει τόσο πολύ δρόμο! Να θυμάσαι ότι παρόλα αυτά που έζησες, κατάφερες και το σταμάτησες εδώ χωρίς να γίνεις και εσύ τοξική για τους γύρω σου. Μπράβο, σου αξίζει κάθε στιγμή της ηρεμίας και της ελευθερίας που νιώθεις!

Λώρα
Λώρα
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Αγκινάρα

σαν εμένα με τη μάνα μου…. λες και διαβάζω εμένα και στο τέλος έχει πεθάνει και “έναν καφέ ήρεμο μαζί της” δεν ήπια ποτέ! προς το τέλος βρήκα τη λύση, σας τη γράφω και μακάρι να την είχα βρει ενωρίτερα και εκείνη θα ήταν ήρεμη και εγώ

EM
EM
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Αγκινάρα

Παρομοίως, το έλυσα με ψυχοθεραπεία. Δε με αγγίζει πια η κριτική της μητέρας μου γιατί δεν χρειάζομαι πια την έγκρισή της για να ζήσω τη ζωή μου. Νομίζω η ψυχοθεραπεία είναι η μόνη λύση

Jolene
Jolene
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Αγκινάρα

Αγκινάρα, εγώ δεν έχω πάει σε ειδικό ακόμη αλλά αυτό είναι κάτι που θα κάνω στο άμεσο μέλλον. Δεν πιστεύω πως αντιμετωπίζεται αλλιώς, διότι ακόμη κι εγώ που έχω αραιώσει επαφές μαζί της κατά πολύ, βοηθάει και ότι μένουμε μακριά βέβαια, δεν την παίρνω τηλέφωνο και δε με παίρνει ούτε εκεινη παρά μόνο μια φορά στις 3 μέρες, αισθάνομαι συνεχώς το βάρος των προηγούμενων χρόνων. Και τη μια φορά που θα με πάρει, δεν μπορώ να ακούω τίποτα από όσα λέει γιατί το πρώτο πράγμα που θα ρωτήσει δεν είναι αν είμαι καλά αλλά ΓΙΑΤΙ δεν την παίρνω τηλέφωνο και… Διαβάστε περισσότερα »

Παπαρουνα
Παπαρουνα
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Αγκινάρα

Η απάντηση είναι “δούλεμα”. Επίσης να πάρεις απόφαση ότι η μάνα δεν αλλάζει, άρα.. να αλλάξεις εσυ. Μάνα δύσκολη ανικανοποίητη, μόνιμα γκρινιάρα και άρρωστη κατά φαντασίαν έχω και εγώ. Μικρή πήγαινα με τα νερά της, όμως δεν της ήταν αρκετό, μετά ήρθαν οι συγκρούσεις.. ούτε και εκεί αποτέλεσμα, με ξοδεμα ενέργειας, τσιτωμενα νεύρα και χαλιά διάθεση, μέχρι που ξεκίνησε το δούλεμα και έστρωσε αρκετά το πράγμα.

Πώς λειτουργεί.. θέλει δουλειά βέβαια, και υπομονή και επιμονή και κυριως να κρατάς την ηρεμία σου. Σε μένα πάντως είχε αποτέλεσμα.

Felis
Felis
4 χρόνια πριν

Εν τω μεταξύ, άλλοι στα 56 τους (56!!!), με απόγονο κοντά στα 30, άρα προ πολλού ενήλικα, θα πέταγαν την σκούφια τους που ΚΑΙ νεότατοι είναι ΚΑΙ χωρίς υποχρεώσεις όπως φροντιστήρια/σχολεία/φαγητό/εξωσχολικές δραστηριότητες για το παιδί.
Άλλοι θα τους έλεγαν και τυχερούς που έχουν την υγεία τους και ηλικιακά άπλετο χρόνο για να κάνουν αυτά που θέλουν χωρίς να τους περιμένει κάποιος να ταΐσουν.
Πολύ κρίμα που έχουν τόσο περιορισμένη αντίληψη της ζωής.
Εσύ, οφείλεις να κάνεις την ζωή που θέλεις – κι αν αυτό είναι μακριά τους so be it.

daria
daria
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Felis

Μα πραγματικά πόση μιζέρια.

Λώρα
Λώρα
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Felis

γιατί από την ώρα που γεννιόμαστε πέφτουν με τα μούτρα πάνω μας, ξεχνάνε τα πάντα και δεν ασχολούνται με τίποτα, οι δε πατεράδες, πολλοί από αυτούς, αρχίζουν τα ξενοπερπατήματα. Όταν πια μεγαλώσουμε “αδειάζει το σπίτι” όπως λένε αλλά στην πραγματικότητα αδειάζει η ζωή τους. Θα πρέπει να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον, μόνοι τους, χωρίς εμάς ανάμεσα ή εμάς για δικαιολογία… και αν είχαν ζωή και ενδιαφέροντα πριν από εμάς υπάρχει ελπίδα να τα ξαναβρούν αν όχι και ήταν και κακός ο γάμος αλοίμονο μας….

trapezokathismata
trapezokathismata
4 χρόνια πριν

Απάντησε πολύ σωστά η Λένα και επίσης όλα τα σχόλια τα λένε ωραία. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο (1) να δεχτείς ότι προς το παρόν θα ζεις με τις τύψεις – και δε φταις εσύ γι’ αυτό, οι γονείς σου δημιουργούν τις τύψεις, (2) να δεχτείς ότι υπάρχει ένα ενδεχόμενο να ζεις με τις τύψεις για πάντα. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι κάνεις κάτι λάθος. Το να διαλέγουμε πού θα ζήσουμε, με ποιον, πώς θα ζήσουμε κλπ, δεν είναι λάθη. Λάθος είναι να βρίζεις τους γονείς σου, να τους υποτιμάς, να τους επιτίθεσαι κλπ. Αν σου πουν ότι πληγώθηκαν που… Διαβάστε περισσότερα »

Queen of spades
Queen of spades
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  trapezokathismata

👏👏 εξαιρετικο σχολιο!

Eleanor Oliphant
Eleanor Oliphant
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  trapezokathismata

“Oι θυσίες που έκαναν δεν εξαργυρώνονται τώρα: ήταν στα πλαίσια του ότι έκαναν παιδιά και οι θυσίες έρχονται πακέτο” Αμήν.

Κοντράριος
Κοντράριος
4 χρόνια πριν

Λογικά στην τηλεφωνική συσκευή σου, υπάρχει ένα κουμπί που δείχνει ένα κόκκινο ακουστικό τηλεφώνου. Αυτό είναι για να το πατάς όταν αρχίζει η γκρίνια.

eraki
eraki
4 χρόνια πριν

Εξοργίζομαι, δε φαντάζεσαι πόσο! Οι γονείς νεότατοι χωρίς προβλήματα υγείας, θέλουν απλά να ελέγχουν τη ζωή σου γιατί χωρίς αυτό δεν έχουν ζωή!
Δεν είναι αγάπη, είναι εξουσία. Δεν είσαι υποχρεωμένη να σηκώνεις αυτό το φορτίο, δεν είναι δουλειά σου να τους λύσεις τα προβλήματά τους ούτε να τους κάνεις ευτυχισμένους.
Κόψε τις γέφυρες και προχώρα. Δε σου λέω να εξαφανιστείς, αλλά να θέσεις αυστηρά τα όριά σου. Δύσκολο; Ναι. Ακατόρθωτο; Όχι. Μόνο έτσι θα ζήσεις τη ζωή που θέλεις.

Anna
Anna
4 χρόνια πριν

Πόση νοσηρότητα κρύβεται στην λέξη υπερπροστατευτικός.

To the point η απάντηση!

calamity jane
calamity jane
4 χρόνια πριν

Έλεος πια με τους γονείς που θέλουν τα παιδιά τους υποχείρια τους! έλεος πραγματικά!
Κάνε αυτό που σε κάνει ευτυχισμένη, μην τους αφήνεις να φορτώνουν με τα δικά τους βάρη!

no_roots
no_roots
4 χρόνια πριν

Θα πρέπει να αποφασίσεις εσύ για τον εαυτό σου ότι δεν πειράζει, δεν πειράζει που οι γονείς σου έχουν παράπονα, δεν πειράζει που θέλουν άλλα από αυτά που θες εσύ και δεν πειράζει που δεν σε στηρίζουν. Θα στηρίζεις μόνη σου τον εαυτό σου. Αυτό πρόσεξέ το λίγο, μην προσπαθήσεις να βρεις τη στήριξη που χρειάζεσαι σε έναν σύντροφο, αυτή είναι άλλου είδους σχέση. Είσαι ενήλικη, είσαι αυτόνομη και δεν είσαι εσύ υπεύθυνη για τους γονείς σου. Μη στεναχωριέσαι που δεν σε ρωτάνε για τις δυσκολίες που περνάς, πιθανότατα να μη σε ρωτήσουν ποτέ (true story). Κάνε αυτό που θέλεις,… Διαβάστε περισσότερα »

tommi
tommi
4 χρόνια πριν

Αγαπητή Οιδιποδειακόν
Έφτασα τα 50 και ακόμη μπαινοβγαίνω στο λάκκο με τις ερινύες ,που με ρίξανε οι γονείς μου και ποιό πολύ η μητέρα μου.
Προσπάθησε να απογαλακτωθείς όσο ποιό γρήγορα μπορείς, με την βοήθεια ενός καλού ψυχολόγου, και μην αφήσεις τις τύψεις και τις ενοχές να σου καταστρέψουν την ζωή.
Χαίρομαι που έστω και στα 30 σκέφτηκες ,κάτι που εγώ δεν είχα ”αντιληφθεί”
Προχώρα και προπάντων μην φοβηθείς να έρθεις σε ρίξη ΄για αυτό το θέμα με τους γονείς σου
Καλή δύναμη

Pandora
Pandora
4 χρόνια πριν

Σαν να το έχω γράψει εγώ αυτό. Οι δικοί μου γονείς ήθελαν κόρη για να τους κοιτάξει, έχω και δύο αδερφούς που έχουν απαλλαγεί από την ευθύνη. Έχω πάει να τους δω, και η μαμά μου από τη μια μου λέει πόσα στερήθηκαν για να με στείλουν στο πανεπιστήμιο και από την άλλη κλαίει και λέει ποιος θα με κοιτάξει. Κάποιες μέρες έχω άγχος από τις τύψεις και νιώθω χάλια, άλλες μια χαρά. Πραγματικά ανησυχώ ποιος θα την φροντίσει σε μεγαλύτερη ηλικία γιατί είναι εριστικός και δύσκολος χαρακτήρας.