in

Αγαπητή «Α, μπα»: Οι γονείς μου δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για την δουλειά μου

Ζητάω πράγματα που δε μπορούν να μου δώσουν κι νιώθω άδεια

Ζητάω πράγματα που δε μπορούν να μου δώσουν κι νιώθω άδεια ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

455b4aae1e5b08a3f27d948d9edd3614

Είμαι 35 κ η μικρότερη από τους δύο μου αδερφούς. Η μόνη που σπούδασε κ συνέχισε με μεταπτυχιακό (και που ταυτόχρονα ποτέ οι γονείς μας δε με ενθάρρυναν). Όταν πήγαινα στο λύκειο: “οκ,κ αν δεν περάσεις κάπου,θα σε γράψουμε σε ιδιωτικό κολλέγιο”. Και όταν ανακοίνωσα ότι θα δώσω εξετάσεις για μεταπτυχιακο, έπεσαν από τα συννεφα: “μα γιατί δε βρίσκεις μια δουλειτσα σ ένα γραφείο;έχεις πτυχίο,τι το θες το μεταπτυχιακό;” Εδώ να σημειώσω ότι οικονομικά είχα πάντα στήριξη τις περιόδους που δε δούλευα,κ όχι μόνο. Η μητέρα μου δεν εργάστηκε (σε αυτό συνέβαλε κι ο πατέρας μου που δεν έβρισκε τον λόγο) και σίγουρα το έχει απωθημένο, ωστόσο ποτέ δεν κατάλαβε πως οι εργαζόμενες γυναίκες τρέχουν κ δε φτάνουν. Αυτό που με θλίβει είναι ότι ενώ ξέρω πως με αγαπούν κ είναι περήφανοι για τις σπουδές μου, που διεκδικώ,παλεύω και δείχνω ανεξάρτητη (σε αντίθεση με τους αδελφούς μου που έφυγαν από το σπίτι όταν παντρευτηκαν) δε δείχνουν ποτέ ενδιαφερον για τη δουλειά μου,δε με ρωτούν ποτέ ουσιωδη πράγματα όπως πχ τι νιώθω και πως τα πάω, κι αν ξεκινήσω εγώ ή ο άντρας μου κουβέντα σχετική,η μητέρα μου θα μας διακόψει ρωτώντας αν το φαγητό είναι καλό ή πετώντας μια άσχετη κουβέντα (ενώ εγώ κ ο άντρας μου μιλουσαμε- ή τούλαχιστον προσπαθούσαμε να μιλήσουμε για κάτι σημαντικό για εμάς προφανώς. Γενικότερα η σχέση μου με τη μητέρα μου έχει πολύ θυμό κ ένταση, μόνο από εμένα. Εκείνη είναι ζεν και με την φράση “ωω πάλι φωνές, καλά,καλα άστο, δίκιο έχεις” μου αντλει όλη μου την ενέργεια να εξηγήσω τα αυτονόητα. Ζητάω πράγματα που δε μπορούν να μου δώσουν κ νιώθω άδεια. Ο άντρας μου το έχει καταλάβει πια, στενοχωριεται κ του βγαίνει αντίδραση απέναντι τους. Κι εγώ νιώθω όλο κ πιο άσχημα. Πως να ισορροπήσω;πως να πάψει να με νοιάζει; Με συγχωρείτε για το ατελείωτο κείμενο…

-Μάρω

Είναι κρίμα που καταλαβαίνεις με τόση ακρίβεια τι κάνεις, αλλά αδυνατείς να κάνεις το επόμενο βήμα. Ταυτόχρονα, μπράβο σου που καταλαβαίνεις με τόση ακρίβεια τι κάνεις. Είναι ώρα να κάνεις το επόμενο βήμα.

Γιατί ζητάς πράγματα που δεν μπορούν να σου δώσουν; Γιατί είναι τόσο σημαντικό για σένα, τώρα, που είσαι 35 χρονών, έχεις κάνει όσα ήθελες να κάνεις και έχεις βρει έναν σύντροφο που συμφωνεί, να καταλάβει η μαμά σου τι είναι για σένα οι σπουδές, ενώ η ίδια δεν έχει την ίδια εμπειρία για να συγκρίνει; Λες ότι είναι περήφανοι για τις σπουδές σου. Λες ότι σε στήριζαν με πολλούς τρόπους όσο δεν δούλευες. Τι άλλο θέλεις; Να σε καταλάβουν; Τι να καταλάβουν ακριβώς; Εσένα, στην ουσία του; Όπως όταν είμαστε έφηβοι και νιώθουμε ότι δεν μας καταλαβαίνει κανένας;

Δε είναι ότι δεν σε ρωτούν ουσιώδη πράγματα. Είναι ότι δεν σε ρωτούν αυτό που θέλεις να σε ρωτήσουν, που εσύ θεωρείς «ουσιώδη». Όπως εσύ παραπονιέσαι που δεν λένε αυτό που θέλεις, έτσι κι αυτοί θα μπορούσαν να παραπονεθούν που εσύ δεν λες αυτό που θέλουν. Δεν σε ρωτάνε για τη δουλειά σου γιατί δεν μπορούν, ούτε θέλουν να καταλάβουν – γιατί σε πληγώνει τόσο πολύ αυτό; Δεν αρκεί πια να είναι σημαντικό για εσένα μόνο αυτό που λες, πρέπει να είναι σημαντικό και για τη μαμά σου. Δεν είσαι παιδί. Εσύ μπαίνεις στον κόπο να συζητήσεις μαζί της αυτά που είναι σημαντικά για εκείνη; Ξέρεις ποια είναι; Μπορεί να είναι σημαντικό να ακούσει αν πέτυχε το φαγητό της. Γιατί υποτιμάς την ερώτηση; Έκανε κόπο για να το φτιάξει.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

22 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Dogmother
Dogmother
4 χρόνια πριν

Κι απ την άλλη να είναι μια μάνα που να παραπονιέται: “Προσπαθώ να φροντίζω και να περιποιουμαι όπως ξέρω τόσα χρονια τη κόρη μου κι εκείνη αδιαφορεί. Όταν τους κάνω τραπέζι μιλάει για την δουλειά με τον άντρα της, θυμώνει που δεν μπορώ να συμμετέχω ενώ είναι πράγματα που δεν καταλαβαίνω. “

Maggie
Maggie
4 χρόνια πριν

Όταν άνοιξα δικό μου γραφείο, στην αρχή της κρίσης, οι γονείς μου κάθονταν και έψαχναν και μού έφερναν αγγελίες για υπάλληλο σε φωτοτυπάδικο για τουλάχιστον δυο χρόνια. Ε, δεν μπορούσα, γελούσα. Μήπως να το έβλεπες με λίγο χιούμορ; Ακόμα κι αν σημαίνει το χειρότερο, ότι δεν σε έχουν ικανή, σκεψου ότι η γνώμη των γονιών σε αυτό το θέμα είναι λίγο υπερτιμημένη. Για την ιστορία, σταμάτησαν όταν, εν μέσω capital control, τότε που ο κόσμος περίμενε 2 ώρες στην ουρά για 50 ευρώ την εβδομάδα, άρχισαν να μου σκάνε κάτι αντικαταβολές μετρητά από παραγγελίες και δεν ήξεραν πώς να το… Διαβάστε περισσότερα »

no_roots
no_roots
4 χρόνια πριν

Ομοιοπαθούσα εδώ. Και οι δικοί μου γονείς δεν ρωτούν για τη δουλειά μου και όταν εγώ αναφέρω κάτι είτε αλλάζουν κουβέντα, είτε λένε ένα επιφώνημα και μετά αλλάζουν κουβέντα. Όχι μόνο δεν ρωτούν ή δεν ακούν λεπτομέρειες, δεν ρωτούν καν το τυπικό “πώς πάει η δουλειά”, είναι σαν αυτό το κομμάτι της ζωής μου να μην υπάρχει. Ξέρω γιατί το κάνουν, μου φαίνεται λίγο παράλογο και λίγο γελοίο, ταυτόχρονα όμως γελάω από μέσα μου. Καταλαβαίνω τη δυσφορία σου, αλλά το λες και μόνη σου ότι ζητάς πράγματα που δε μπορούν να σου δώσουν. Δεν μπορούν οι άνθρωποι και δεν θέλουν… Διαβάστε περισσότερα »

Ασκαρδαμυκτί!
Ασκαρδαμυκτί!
4 χρόνια πριν

Από τα γραφόμενά σου καταλαβαίνω τα παρακάτω: Η μαμά σου έζησε και ζει μια ζωή στον μικρόκοσμο του ρόλου της ως νοικοκυρά, αποκομμένη από όσα απαρτίζουν τη δική σου ζωή. Βρίσκει την ευ-τυχία σε άλλα πράγματα και έχει προτεραιότητες διαφορετικές από τις δικές σου. Ο μπαμπάς σου είναι άλλης εποχής και νοοτροπίας άνθρωπος, που θεωρεί σημαντικό να ανταπεξέρχεται στον ρόλο του ως κουβαλητή και φροντιστή της οικογένειας και δεν βρήκε κανέναν λόγο η γυναίκα του να εργάζεται. Παρ’ όλα αυτά, μας λες ότι οι γονείς σου με διάφορους τρόπους υπήρξαν όσο πιο υποστηρικτικοί μπορούσαν όταν αντιλαμβάνονταν ότι το ήθελες ή… Διαβάστε περισσότερα »

Maria Nina
Maria Nina
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Ασκαρδαμυκτί!

Υπέροχη απάντηση

Gigi
Gigi
4 χρόνια πριν

Μου θύμισες μια δίκη μου ιστορία. Είχα πάει να μείνω στο σπίτι μιας φίλης μια μέρα πριν τη συνέντευξη για το διδακτορικό. Εκεί ανάμεσα στο διάβασμα πήγα στην κουζίνα που καθόταν η φίλη με την οικογένεια της και άρχισα να λέω τον πόνο. Για το διδακτορικό, τη συνέντευξη τι θα κάνω αν πάω Άγγλια κτλ και με το που παίρνω ανάσα από το μονόλογο μου, μου λέει η μαμα της φίλης «σοκοφρετα να πάρεις!Καλά αυτές οι σοκοφρετες φοβερές»

lioness
lioness
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Gigi

Σοκοφρετίτσα <3 <3 <3

Franny
Franny
4 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Gigi

χαχαχα. βαρεθηκε η γυναικα. σε φιλοξενουσε για να σε εξυπηρετησει, την επιασες και μονοτερμα με τα διδακτορικα..

poua rige
poua rige
4 χρόνια πριν

Καλως η κακως τους γονεις μας δεν τους εχουμε διαλεξει.
Ειναι στεναχωρο να εχεις γονεις που δεν σε γεμιζουν αλλα πρεπει να μαθεις να ζεις με αυτο. Να βρεις ατομα που θα νοιαστουν για εσενα, φιλους , συντροφο, συνεργατες και θα ξερεις πως οι γονεις στο συναισθηματικο κομματι θα ειναι μακρια.
Να ξερεις μεχρι που μπορεις να βρισκεστε σε κοινο σημειο. Οι γονεις σου, ισως για δικους τους λογους , εμαθαν πως τα παιδια θελουν φαγητο , υπνο και μια καλη διαβιωση αλλα δεν εμαθαν ποτε τη συναισθηματικη επικοινωνια.
Ισως ολα αυτα για να τα διελευκανεις ενας ψυχολογος να βοηθησει.

Πρίγκιπας για μια βδομάδα
Πρίγκιπας για μια βδομάδα
4 χρόνια πριν

Υπέροχη απάντηση .Πραγματικά.

Joelle VD
Joelle VD
4 χρόνια πριν

Ίσως ο θυμός που έχεις απέναντι στη μητέρα σου σε “προστατεύει” από κάτι άλλο. Φαίνεται από το κείμενό σου ότι οι γονείς σου ίσως δεν έχουν τη συναισθηματική νοημοσύνη να καταλάβουν τι είναι σημαντικό για σένα – και αν αυτό συνέβαινε από την παιδική σου ηλικία σίγουρα θα ήταν δύσκολο. Για μένα αυτό άρχισε να αλλάζει όταν (με βοήθεια ψυχολόγου) επέτρεψα στον εαυτό μου να νιώσει θλίψη για τη σχέση με τους γονείς μου και αυτό με βοήθησε να αποδεχτώ ότι δεν είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Ο σκοπός είναι να μάθεις τελικά να σκέφτεσαι όπως η απάντηση της Α,μπα,… Διαβάστε περισσότερα »

Miss Vanjie
Miss Vanjie
4 χρόνια πριν

Πολλές φορές οι γονείς μας ή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν κάποια πράγματα( πχ γτ δεν τους βολεύει να τα δουν). Είσαι 35 χρονών ,έχει καταφέρει τόσα στη ζωή σου εως τώρα γιατί θες να ακούσεις το μπράβο από του γονείς σου; Επίσης, αφού δεν μπορούν να σου το πουν αυτοί, πες το εσύ στον εαυτό σου και γιατί όχι γιόρτασε το αν είναι κάτι πολύ σημαντικό. όταν κάποιος ενηλικιώνεται και μεγαλώνει είναι δύσκολο να αποδεχτεί κάποια πράγματα για τους γονείς του( συμπεριφορές, τρόπο σκέψης κλπ). Δεν είναι απαραίτητο οι γονείς μας να συμφωνούν και να καταλαβαίνουν όσα… Διαβάστε περισσότερα »

time2
time2
4 χρόνια πριν

Κι εγώ έχω παρόμοιο θέμα με την σήζυγό μου. Ποτέ δε με ρωτάει πως πάει η δουλειά μου ή οτιδήποτε πάνω στη δουλειά. Οποτε ξεκινω να κάνω την παραμικρή συζήτηση για την δουλειά μου προσποιήτε ενδιαφέρον για κανα δεκάρι δευτερόλεπτα και μετα ποιάνει το κινητο στα χέρια και σερφάρει κάνοντας πως ακούει. Το έχουμε συζητήσει αλλά δεν έχει απάντηση πάνω στο θέμα. Δεν βοηθάει κάπου αυτο που εγραψα αλλα ηθελα να το γραψω.