Γεια σου, Α,μπα μου και σχολιαστές. Διάβασα χθες πολύ προσεκτικά την ερώτηση της κοπέλας που εξέφραζε τη ζήλεια της για τις σπουδές στο εξωτερικό που έχουν κάνει οι σχολιαστές του Α μπα. Στα σχόλια συνειδητοποίησα πως υπάρχουν ίσως κάποιοι τρόποι να διεκδικήσει ένας άνθρωπος καλύτερες ευκαιρίες για μόρφωση ανεξαρτήτως οικονομικού background. Θα ήθελα να ρωτήσω λοιπόν κι εγώ κάποια πράγματα. Έχω δύο παιδιά, το μεγαλύτερο πάει τώρα Β’ δημοτικού, το μικρό είναι μωράκι ακόμα. Η μεγάλη είναι ένα παιδάκι λογικό και συναισθηματικό ταυτόχρονα, με έντονη διάθεση για μάθηση αλλά και ταυτόχρονα αρκετά κοινωνικό. Με βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, μου υπενθυμιζει διαφορα πραγνατα που ειναι να κανω (πχ παμε σουπερμαρκετ και εχει ηδη απο μονη της παρατηρησει πως μας λειπει κατι και μου το λεει) είναι πολύ καλή και στοργική αδερφή για το μωρό (δεν είχαμε ποτέ ζήλιες) και γενικά κάνουμε πλέον κουβέντες και μου λέει πράγματα αρκετά εντυπωσιακά για τη ηλικία της. Πχ αν βάζω ένα τραγούδι με ρωτάει για τους στιχους, τους μαθαίνει αμέσως απέξω, τους αλλάζει μόνη της μετά προχωρώντας το νόημα του στιχου δημιουργικα κλπ. Ή ξερωγω ζωγραφίζει κάτι και βάζει σε άλλη θέση τα μάτια και το στόμα το ζωγραφίζει έξω από το κεφάλι γιατί μου λέει αυτή η κύρια είναι πολυλογου και όλοι σε αυτή βλέπουν μόνο ένα στόμα και τίποτα άλλο (αυτά τα Κάνε ήδη από το νήπιο). Ή με ρωτάει για ποιους λογους πχ τα αυτοκίνητα όταν φρενάρουν γλιστρανε και δεν κοκκαλωνουν αμέσως, διάφορα τελοσπάντων πράγματα που έχουν σχέση με φυσική (υποθετω) ή άλλο παράδειγμα είχε μάθει από το νηπιαγωγείο να υπολογίζει πως 4 φορές το 10 μας κάνει 40 και αλλά τέτοια που εμείς ως γονείς πότε δεν ασχοληθήκαμε ούτε στο ελάχιστο. Και διαφορά αλλά, ενδεικτικά λέω αυτά. Ούτε κι εγώ ούτε και ο άντρας μου είμαστε απο τους ανθρώπους που κοκορευονται για Τα παιδιά τους και θεωρούν ότι είναι κάτι ξεχωριστό, ούτε ημασταν από τους γονείς που συνέκριναν τα παιδιά τους με αλλά, τα παιδιά μου συγκεκριμένα άργησαν πολυ περισσοτερο να περπατήσουν, να κόψουν πάνα, να μιλήσουν, όταν κατακτουσαν κάτι όμως το έκαναν για τα καλά και πάντα η παιδίατρος μας έλεγε πως ήταν στα πλαίσια του φυσιολογικού και αυτό μας έφτανε. Αυτά για να σας δώσω λίγο το πλαίσιο μην νομίζετε πως ειμαι φαντασμένη, ξέρω πώς η ευτυχία δεν έχει σχέση με αυτά τα πράγματα κι εγώ θέλω το παιδί μου να είναι ευτυχισμένο. Αυτό που μας έχει προβληματίσει λίγο είναι πως από το νηπιαγωγείο και μετά, κάθε μα κάθε δασκάλα που είχε η μεγάλη μας κόρη (2 τη χρονιά, μια στο πρωινό και μια στο ολοημερο) μας μιλαγε πάντα με παρά πολύ ενθουσιώδη λόγια για το παιδί. Για νοητική και συναισθηματική ανάπτυξη, για πολλαπλές ικανότητες κλπ. Το πάμε σε δημόσιο σχολείο, δεν είναι πως πληρώνουμε κάποιον για να μας λεει καλά λόγια. (Κάπου εδώ να τονίσω πόσο ΜΑ ΠΟΣΟ ευγνώμονες είμαστε για το επίπεδο των δασκάλων του σχολείου της γειτονιάς μας. Ο προσωπικός μόχθος που καταβάλλουν και που δεν αναγνωρίζεται και κυρίως δεν αμείβεται μας έχει συγκλονίσει. Τέτοιοι εκπαιδευτικοί είναι η ελπίδα μας να σωθεί αυτός ο ρημαδοτοπος). Αφορμή για να γράψω τώρα στάθηκε μια κουβέντα που μου ξεκίνησε μόνη της χθες η δασκάλα και είπε πως “περνάνε πολλές φουρνιές για να συναντήσουμε παιδάκι με τις ικανότητες της δικής σας, φροντίστε να μην πάει χαμενο”. Προβληματίστηκα πολύ με το “μην πάει χαμενο”. Είμαστε πολύ στενά οικονομικά, άρα ιδιωτικό σχολείο και προπτυχιακες σπουδες στο εξωτερικό δεν παίζουν με τίποτα (βασικά δεν παίζουν και σπουδές εκτός Αθήνας, δεν μπορούμε να το υποστηριξουμε). Εμείς οι ίδιοι είμαστε μέσης μόρφωσης (είμαστε και οι δύο νοσηλευτες). Προερχόμαστε και οι δύο από εξαιρετικά προβληματικές οικογένειες με τις οποίες εχουμε καταφερει να κοψουμε κάθε επαφή και έτσι ησυχασαμε, βέβαια πληρώνουμε διαφορά χρέη γονιών, τελοσπάντων τραγικές ιστορίες σαν πολλές από αυτές που στέλνονται εδώ στο αμπα. Αυτό που θέλω να πω ειναι πως δεν έχουμε ούτε δυνατότητες ούτε γνωση να κατευθύνουμε ένα παιδάκι που ισως να εχει δυνατότητες (αν εχει) στο να εκμεταλλευτεί πλήρως το δυναμικό του και με λυπεί πολύ αυτό, πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη δυσκολία αντιμετωπίζουμε. Αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω είναι, απο τις δικές σας εμπειρίες, θα μπορούσατε ίσως να με κατευθύνετε, να μου δώσετε κάποιες ιδέες σχετικά με πράγματα, δομές, δραστηριότητες, κατευθύνσεις που θα μπορούσα να ασχοληθώ ώστε να προσφέρω στο παιδί μου κάτι παραπάνω και να “μην πάει χαμενο”; Προς το παρόν πάντως της δίνουμε άπλετη αγάπη για αυτό που είναι και όχι αυτό που θα θέλαμε να είναι. Την μαθαίνουμε να είναι ανεξάρτητη, να διεκδικεί αυτά που θέλει και αυτό που της επαναλαμβάνω συνέχεια (και αναγνωρίζω την επίδραση του αμπα εδω) ειναι να παλεύει σε όλη της τη ζωή για την οικονομική της ανεξαρτησία και να μην φοβάται να γίνεται δυσάρεστη.
– Κατερίνα
Δεν χρειάζεται να δικαιολογείσαι, ή να εξηγείσαι. Αν όλες οι δασκάλες λένε ότι το παιδί έχει δυνατότητες, τότε έχει, είναι ξεκάθαρο. Κι εγώ σέβομαι πολύ τους δασκάλους και ακούω κάθε λέξη με προσοχή. Επίσης, δεν είναι αυτό που καθορίζει την ανησυχία σας, νομίζω. Αυτή η απορία, για το πώς να βοηθήσεις το παιδί σου ώστε να είναι σε όσο το δυνατόν πιο εύφορο περιβάλλον για να ανθίσει, είναι η απορία όλων των γονιών που έχουν συναίσθηση της ευθύνης, είτε ακούν καλά λόγια από τους δασκάλους τους, είτε όχι.
Δυστυχώς, οι ευκαιρίες για μάθηση σχετίζονται άμεσα από τα λεφτά, δεν γίνεται να υποκριθούμε ότι δεν παίζουν ρόλο. Η καλή εκπαίδευση είναι ακριβή υπόθεση. Τα ερεθίσματα κοστίζουν, οι επαφές με νέες εμπειρίες συνήθως κοστίζουν, τα εργαλεία και τα εποπτικά όργανα κοστίζουν, τα ταξίδια κι αν κοστίζουν. Αλλά δεν είναι όλα τα ακριβά και αξιόλογα, Κι ευτυχώς δεν πάει ανάποδα: δεν σημαίνει ότι ό,τι είναι φτηνό ή δωρεάν, είναι κακό.
Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι έχετε επίγνωση, έχετε λάβει τα μέτρα σας για ένα ασφαλές και ήρεμο περιβάλλον, και ότι έχετε κάθε πρόθεση. Αυτά, δεν αγοράζονται. Αυτά, δεν είναι καθόλου αυτονόητα. Όλα αυτά είναι η μισή μάχη, για να μην πω περισσότερο από μισή.
Μη νομίζεις ότι όλοι όσοι έχουν λεφτά ξέρουν πού και σε ποιον να τα δώσουν για να βοηθήσουν το παιδί τους να αναπτυχθεί. Είναι αρκετά πολύπλοκο το θέμα. Χρειάζεται επαγρύπνηση και ενημέρωση, χρειάζεται καλή συνεννόηση με τους δασκάλους της. Φαίνεται να έχει διάφορα ενδιαφέροντα, διάφορες ασχολίες. Όταν ρωτάει για το αυτοκίνητο που δεν κοκκαλώνει, βρες έναν τρόπο να μάθει για την αδράνεια. Φαντάζομαι ότι δεν ξέρει να διαβάζει, αλλά όταν μάθει, το διάβασμα θα είναι το όχημα που θα της ανοίξει τον κόσμο. Το διάβασμα εκτός σχολείου, εννοώ. Αυτό που πρέπει να της μάθετε, είναι το πώς να βρίσκει μόνη της τις απαντήσεις, και όχι να της απαντάτε σε όλα εσείς. Όταν προκύψει κάποιο ξεχωριστό ενδιαφέρον σε κάποιον τομέα, τότε θα αναζητήσετε τις σχετικές δομές. Θα σας καθοδηγήσει η ίδια με τον τρόπο που θα αναζητάει τη γνώση.
Θα λάβουμε πληροφορίες και στα σχόλια.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ καλογραμμένο και συγκινητικό το post.
Να σε συγχαρώ γράφουσα και να σου πω ότι αυτά που δίνετε στο παιδί, αγάπη, διάθεση ανεξαρτησίας, αυτοπεποίθηση, ηρεμία είναι ήδη η μεγαλύτερη επένδυση για το μέλλον της. Φαίνεστε εξαιρετικά ισορροπημένη οικογένεια και μπράβο σας.
Ευχαριστώ που το είπες, κι εγώ έβαλα τα κλάματα χωρίς να μπορώ να πω γιατί ακριβώς.
Οι γονείς μου είναι και οι δυο εξαιρετικά μορφωμένοι, πανεπιστημιακοί, ερευνητές, με τόμους βιβλία, εγκυκλοπαιδικές γνώσεις κλπ. Οι δάσκαλοι έκαναν για μένα σχόλια παρόμοια με της κόρης σου, πήγα στις καλύτερες εξωσχολικές δραστηριοτητες, ήμουν πάντα από τους καλυτερους σε όλα (σπανια πρώτη στην τάξη, πάντα μέσα στην πεντάδα). Αυτό (ότι ήμουν καλη) το κατάλαβα πρόσφατα, γιατί σε όλη την παιδική ηλικία είχα μια μητέρα που μου τόνιζε ποσο καλύτερη ήταν η ίδια στην ηλικία μου, ποσο τεμπελα είμαι, ποση λίγη σημασία έχει το αν είμαι καλύτερη από τους μετριους εφόσον δεν είμαι καλύτερη από τους καλυτερους, πώς αν συνεχίσω έτσι… Διαβάστε περισσότερα »
Με συγκινησε αυτο το σχόλιο.
Θελω επισης να πω οτι δεν εχει σημασια ποσο πραγματικα σπουδαια ειναι τα επιτευγματα του παιδιου μας . Σημασια εχει να το ενθαρρυνουμε συνεχως και να του λεμε τη λεξη Μπραβο! Να ακουει απο τους γονεις του τη λεξη αυτη
Καλημέρα σας Από τη στιγμή που έχετε αναγνωρίσει και εντοπίσει μία κατάσταση (να νομίζετε ότι δεν αξίζετε κάτι ή να τα παρατάτε εύκολα κτλ) θα ήταν ευχής έργο να βάλετε κάποιον στόχο, όχι κάτι φαντασμαγορικό στην αρχή, και να τον κατακτήσετε. Μετά ξανά και ξανά, με μεγαλύτερους στόχους και γιατί όχι τα όνειρά σας. [Στην εποχή του διαδικτύου θα βρείτε περιπτώσεις να σας παρακινήσουν, ότι κι αν είναι αυτό που σας αρέσει/ενδιαφέρει.] Ίσως νομίζουμε ότι δεν έχουμε αρκετό χρόνο, συνήθως όμως έχουμε, εάν το πάρουμε απόφαση και το υποστηρίξουμε. Τα λέω όλα αυτά πρωί πρωί, γιατί φαίνεται ότι έχετε πλήρη… Διαβάστε περισσότερα »
Γβρμ, γλυκιά μου Γβρμ. Διάβασε ό,τι γράφει ο/η Intefix, ίσως να τα ξέρεις βέβαια. Είδα και το “intefix” και θυμήθηκα το εξής: Στην αδερφή μου οφείλω πολλά, μου έμαθε πολλά. Χωρίς να το θέλει όμως, μου έκοβε τα φτερά. Ένα φεγγάρι ζωγράφιζα, αντιγράφοντας ήρωες Αστερίξ κυρίως, τη Τζέσικα και τον Ρότζερ Ράμπιτ. Τα έκανα ολόιδια. Είχα εντυπωσιαστεί γιατί δεν ήξερα γενικά να ζωγραφίζω, δεν είχα ταλέντο. Η αδερφή μου πάλι έχει πάρει την καλλιτεχνική φλέβα του σογιού, τα χέρια της κάνουν θαύματα. Οπότε μια μέρα, λύκειο πήγαινα δεν ήμουν καν παιδάκι, της έδειξα πολύ περήφανη τις ζωγραφιές μου, πόυ αλήθεια… Διαβάστε περισσότερα »
Γβρμ κι εγώ πολύ συγκινήθηκα διαβάζοντας το σχόλιό σου, και ξέρω πόσο μα πόσο δύσκολο είναι να αλλάξεις την ταμπέλα που έχεις βάλει στον εαυτό σου γιατί έτσι σε έκαναν να πιστεύεις, από πάντα. Πιστεύω και ελπίζω ότι γίνεται.
Γλυκιά μου! Μην ανησυχείς! Εμένα οι γονείς μου και δεν ήξεραν (λογω χαμηλού μορφωτικού επιπέδου) και δεν μπορούσαν τα πάντα, ή απλά από μόνη μου δεν τους έλεγα (πχ θέλω ωδείο) γιατί καταλάβαινα ότι στενεύονται οικονομικά. Εχω να σου πω ότι όταν ένα παιδί μπορεί και θέλει, θα τα καταφέρει. Αν η κόρη σου είναι μελετηρή, θα πάει πολύ μπροστά ακόμη και χωρίς φροντιστηρια ή με τα απαραίτητα μόνο στο λύκειο. Έτσι έγινε με μένα (δημόσια σχολέια και φροντιστηρια κυρίως β και γ λυκείου και πέρασα πολυτεχνείο). Ετσι γίνεται με το βαφτιστήρι μου και τα αδερφια του (είναι αλβανάκια) που… Διαβάστε περισσότερα »
Edit: επουδενί δεν έγραψα για να διαφημιστώ. Απλά αν κάτι καταφερα εγώ (φτυνοντας αίμα φυσικά) και πολλοί άλλοι, σίγουρα θα τα καταφέρει και ένα παιδί προικισμένο.
Θα συμφωνήσω και εγώ. Δεν πάει χαμένος κάποιος που μένει στην Ελλάδα, μακάρι η κοπέλα να έχει την ίδια ζέση και διάθεση να συνεχίσει και στο Πανεπιστήμιο και ακομα παραπάνω. Χωρίς τα ελληνικά Πανεπιστήμια να είναι τα καλύτερα στον κόσμο, δεν είναι και τόσο άσχημα όσο θέλουν κάποιοι να τα παρουσιάζουν. Και αρκετοί οι απόφοιτοι ξένων Πανεπιστημίων και φυσικά ιδιωτικών σχολείων που τελικά δεν κατάφεραν και τόσα πολλά, να μην ακούμε τόσο τα success stories που αρκετές φορές είναι απλές διαφημίσεις. Και σχετικά με τις σπουδές μετά, υπάρχει τρόπος ένα παιδί που πραγματικά το έχει βάλει σκοπό να συνεχίσει και… Διαβάστε περισσότερα »
νταξ, δεν χρειαζεται να εισαι παιδι- θαυμα για να μπεις στο πανεπιστημιο η να κανεις μια- δυο ξενες γλωσσες κι ενα οργανο, χωρις πολλα λεφτα. νομιζω εδω η ερωτηση συζηταει για εξαιρετικα ταλαντουχο παιδι …. η διαφορα δυο παιδιων με ταλεντο, που το ενα μπαινει στο πολυτεχνειο με το υστερημα των γονιων και το αλλο μπαινει πολυτεχνειο και εχει κοινονικοοικονομικο υποβαθρο που του επιτρεπουν σπουδες σε ιδιωτικα σχολεια, πολλαπλα ενδιαφεροντα και ταξιδια, συναναστροφη με την ανφαν γκατε της εποχης και γνωριμιες παγκοσμιου βεληνεκους, ειναι οτι το πρωτο παιρνει το πτυχιο δουλευοντας παραλληλα και στην κριση μπορει να παρατησε την αρχιτεκτονικη… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ, στα 20τόσα χρόνια που δουλεύω ως εκπαιδευτικός, έχω δει 4 τέτοια παιδιά. Το ένα ήταν γόνος πολύ ευκατάστατης οικογένειας, με πολλές άκρες παντού. Αφού τελείωσε το ακριβότερο σχολείο, γύρισε όλο τον κόσμο μέχρι τα 18, σπούδασε σε ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο, τώρα είναι Αμερική, δουλεύει στέλεχος στον κροίσο νονό του και βγάζει τσουβάλια λεφτών. Τα άλλα 3 τελείωσαν πολύ υψηλόβαθμες σχολές στην Αθήνα, (με βοήθεια από τα πιο συνοικιακά και φθηνά φροντιστήρια) έμαθαν 3-4 γλώσσες όντας φοιτητές (δωρεάν) και μετά συνέχισαν με υποτροφίες. Παράλληλα έπαιρναν διάφορα βραβεία σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, διαγωνισμούς φυσικής, ενόργανης κλπ, καθένα ανάλογα την κλίση του.Τώρα είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Βρήκα κι άλλο κοινό!! Και τα 4 ήταν τα μεγάλα αδέρφια της οικογένειας.. Τί στα κομμάτια; Γεννήθηκαν πρώτα και πρόλαβαν τα καλά γονίδια; χαχαχα!!! Ωχ.. Τώρα θα κολλήσω και θα ψάχνω όλη μέρα ομοιότητες… 😛
Απευθυνθείτε στη Mensa και τη Χαρισμάθεια. Δείτε τι δωρεάν δράσεις υπάρχουν Αθήνα. Όχι μόνο για χαρισματικά παιδιά, αλλά και εργαστήρια για το ευρύ κοινό που θα δώσουν ερεθίσματα στα παιδιά σας. Επιπλέον, όταν με το καλό η κόρη σας φτάσει Γ Λυκείου εάν είναι τόσο καλή (που δεν αμφιβάλλω ότι είναι) και αριστεύσει στις εξετάσεις μπορεί και να διεκδικήσει υποτροφίες σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Ειδάλλως μπορεί να σπουδάσει Ελλάδα και να πάρει υποτροφία για μεταπτυχιακό-διδακτορικό στην Ελλάδα ή το εξωτερικό. Η Λένα έχει δίκιο ότι φυσικά και τα χρήματα παίζουν ρόλο στις ευκαιρίες εκπαίδευσης. Ζείτε όμως στην πρωτεύουσα και έχετε… Διαβάστε περισσότερα »
η συνάδελφος του διπλανού γραφείου με ενημέρωσε ότι υπάρχει το Πρότυπο Πειραματικό γυμνάσιο και λύκειο Αναβρύτων. Απ’ότι γνωρίζει χρειάζονται εξετάσεις για να γίνει δεκτό το παιδί και έχει ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο σπουδών (μαθητές και καθηγητές). Πολλοί απόφοιτοί του φεύγουν με υποτροφίες για σπουδές εκτός Ελλάδας.
Ψάξε το λίγο στο γούγλη.
Υπάρχουν τα πειραματικά σχολεία. Ο ανιψιός μου ήταν εξαιρετικά εύστροφος και τρομερός στα μαθηματικά απ το νηπιαγωγείο! Στην πρώτη δημοτικού απαντούσε σε απλές ερωτήσεις στα αγγλικά και ήξερε λέξεις που μας κούφαινε κάθε φορά! Ωστόσο, επειδή όσα έκαναν στο σχολείο γι αυτόν ήταν πολύ απλά και τα είχε ήδη κάνει (διαβάζοντας στο σπίτι) είχε έπαρση και βαριόταν. Τα δε παιδάκια τα θεωρούσε επίσης βαρετά. Τότε είπε η δασκάλα του ότι υπάρχει τέτοια μορφή αυτισμού και οι γονείς άρχισαν να ψάχνονται καθώς ήταν πολύ έξυπνος αλλά δε μπορούσε να κοινωνικοποιηθεί. Τελικά ήταν θέμα χαρακτήρα. Λεφτά για ιδιωτικά δεν υπήρχαν και έδωσε… Διαβάστε περισσότερα »
Σήμερα πλέον μόνο στα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία εισάγονται τα παιδιά με εξετάσεις. Στα απλά Πειραματικά Σχολεία (γυμνάσια, που ξέρω σίγουρα, γιατί στα Λύκεια μεταβαίνουν αυτόματα οι μαθητές του Πειραματικού γυμνασίου και δημοτικό στην πόλη μας δεν έχουμε) η εισαγωγή γίνεται πλέον μόνο με κλήρωση. Θέλουν. λέει, “γενικό δείγμα πληθυσμού”.
Γίνεται όντως καλή δουλειά αλλά και πάλι τα παιδιά με ιδιαίτερες δεξιότητες δεν βρίσκουν ανάλογα διαμορφωμένο περιβάλλον για να “ανθίσουν”.
Αυτες τις μερες διαβαζω το Cosmos του Carl Sagan, ο οποιος λεει οτι η ζωη του αλλαξε οταν οι γονεις του του εκαναν δωρο μια καρτα για δανειστικη βιβλιοθηκη, γιατι πηγαινε και ρωτουσε για βιβλια για πραγματα που τον ενδιεφεραν (και οταν ζητησε βιβλιο για τα αστερια, αρχικα του εφεραν βιβλιο για τον Κλαρκ Γκειμπλ και τη Ριτα Χειγουωρθ!). Οι δανειστικες βιβλιοθηκες δεν ανθουν στην Ελλαδα, αλλα ισως υπαρχει καποια να κοιταξετε. Σιγουρα ομως η αναζητηση στο ιντερνετ κ η χρηση δωρεαν εκπαιδευτικων σαιτ θα ειναι υπερπολυτιμη, οποτε εμφαση στα αγγλικα και σπρωξιμο εκει, ωστε να αναζητα αυτα που θελει.… Διαβάστε περισσότερα »
εννοείται! έτσι ξεκίνησα να καταβροχθίζω λογοτεχνία, απο τις δανειστικές δήμου και σχολείου!
Ακόμα θυμάμαι με συγκίνηση το πρώτο βιβλίο που δανείστηκα από τη βιβλιοθήκη της πόλης μου, “Οι κλέφτες της ομορφιάς” του Πασκαλ Μπρικνέρ. Η αρχή τεράστιου κολλήματος με τον Μπρικνέρ ειδικά και με τη λογοτεχνία γενικότερα.
Aφού διάβασα την ερώτηση και το σχόλιο σου, τώρα φαντάζομαι το κοριτσάκι της γραφούσας σαν τη Ματίλντα!
Το ίδιο είπαμε!!! Και εμένα τότε άλλαξε η ζωή μου 📖📖📖
Βιβλία, βιβλία! Οι δανειστικές βιβλιοθήκες είναι θησαυρός. Στο σχολείο μου υπήρχε μόνιμη, καθώς και στην κατασκήνωση του Δήμου Αθηναίων που πήγαινα τα καλοκαίρια. Δεν μου έλειπαν τα δικά μου βιβλία, αλλά η ευτυχία του να βρίσκομαι σε ένα χώρο γεμάτο βιβλία και να μπορώ να διαλέξω ό,τι θέλω, διαβάζοντας εδώ κι εκεί ένα κεφάλαιο πριν αποφασίσω, έχει σημαδέψει όλη μου τη ζωή. Από 3 μηνών έβγαλα κάρτα στην κόρη μου στην τοπική βιβλιοθήκη, την επισκεπτόμαστε κάθε εβδομάδα και τώρα στα 2.5 χαίρομαι απεριόριστα που πάει και διαλέγει μόνη της ποια βιβλία θα δανειστεί. Σίγουρα θα υπάρχει κάποια τοπική που μπορείτε… Διαβάστε περισσότερα »
Ανοιξτε εναν καταθετικο λογαριασμο κ βαλτε 50 ευρω το μηνα. Καθε μηνα. Καντε σαν αυτο το 50αρικο να μην υπαρχει συο εισοδημα σας. Βαλτε κ νονους φιλους κτλ να συμμετασχουν οταν θελουν να κανουν ακριβα δωρα στα παιδια. Μεσα στην επομενη δεκαετια αυτος ο λογαριασμος ισως φτασει τα 10.000 ευρω που ειναι καλο ποσο για μαγια σπουδων.
” Δυστυχώς το ελληνικό παιδαγωγικό σύστημα και αγνοεί και δεν μπορεί να βοηθήσει παιδιά πάνω από το μέσο όρο”. Πόσο αληθινό και δυσάρεστο, όντως… Η παιδίατρός μας κάποτε, στα πλαίσια της εξέτασης ενός νηπίου για το πιστοποιητικό που χρειαζόταν για την εγγραφή στο δημοτικό, διαπίστωσε μια ασύλληπτη μαθηματική ευφυΐα στο παιδί (έκανε πολυψήφιες μαθηματικές πράξεις με το μυαλό του σε χρόνο dt). Τηλεφώνησε, λοιπόν στην Πρωτοβάθμια, τους εξέθεσε την κατάσταση και τους ρώτησε αν χρειάζονταν μια ειδική γνωμάτευση επ’ αυτού ή τι να έκανε τέλος πάντων, Η απάντηση ήταν: “Να κάνετε το σταυρό σας να πέσει σε καλούς δασκάλους!”. Δυστυχώς,… Διαβάστε περισσότερα »
τι να γινε αυτο το παιδακι