Είμαι 39 ετών και προέρχομαι από μια οικογένεια μονογονεϊκή η οποία ήταν πάντα κοντά στην εκκλησία. Ηταν αυτονόητο από την μητέρα μου πως θα πάμε στην εκκλησία κάποιες γιορτές σίγουρα, πως θα νηστεψουμε, πως θα εξομολογηθούμε πριν το Πάσχα. Απο μικρό παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου να πηγαίνω στην εκκλησία κ να παρακολουθώ την λειτουργία χωρίς βέβαια να καταλαβαίνω κ πολλά-αλλα προσπαθώντας να καταλάβω(βαριόμουν αφόρητα αλλά μετά βρήκα κάποιο νόημα).Πολλες φορές κατά την διάρκεια κάποιον γιορτών όπως το Πάσχα βίωνα πολύ έντονα το πένθος (που είχα μέσα μου λόγω εγκατάλειψης από τον πατέρα μου) κ έκλαιγα στην εκκλησία, γενικά το Πάσχα ήταν για μένα πολύ πένθιμο από μικρή ηλικία. Μεγαλώνοντας και φεύγοντας από το σπίτι μου για σπουδές, συνέχισα να πηγαίνω στην εκκλησία ,όχι όμως σε λειτουργια πάρα πήγαινα κ άναβα κεράκι οπότε το ένιωθα . Όσο μεγάλωνα σταμάτησα να πηγαίνω κ σε γιορτές στην εκκλησία. Αραίωσαν ακόμα περισσότερο οι επισκέψεις μου όταν ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, πήγαινα εκκλησία μόνο όταν ήταν άδεια από κόσμο να ανάψω το κεράκι και να κάνω την δική μου προσευχη, η να κάνω με λιβάνι το σπίτι μου για καλή ενέργεια… Πριν από 4 χρόνια γνώρισα έναν άνθρωπο τον οποίο αγάπησα κ αγαπώ πολύ κ ταιριάζουμε σε πολλά πράγματα. Ο ίδιος είναι φανατικός άθεος, πράγμα που μου δήλωσε από την αρχή και εγώ από την μεριά μου το αποδέχτηκα μιας κ γω πίστευα μεν αλλά οχι σε βαθμό φανατικό όπως κ γω του δηλωσα . Παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο (δεν μου ταιριάζει ο θρησκευτικός γάμος κ γενικά όλος αυτός ο κόσμος ,τα νυφικα κλπ)κ περιμένουμε το παιδάκι μας… Με βασανίζει αρκετά έντονα το θέμα της βάφτισης, όσον αφορά τον εαυτό μου όμως, δηλαδή εγώ νιώθω πως πιστεύω (με τον δικό μου τρόπο) αλλά κ από την άλλη δεν είμαι ο βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος που αν δεν το βαφτίσω θα τρελαθώ κιόλας. Ο σύζυγός μου είναι απόλυτος πως δεν επιθυμεί να βαφτίσουμε το παιδί μας γιατί έρχεται αντιμέτωπος με τα πιστεύω του κ φυσικά η οικογένεια μου το άλλο αντιθετο άκρο, ότι είναι πολύ σοβαρό να μην βαφτιστεί το παιδί η να πάρει ευχή η λεχώνα κ το μωράκι τις πρώτες 40 ημέρες…ειδικά ο αδερφός μου, αλλά κ η μητέρα μου η οποία βέβαια είναι αρκετά συζητήσιμη κ διαλλακτική κ δεν με έχει φέρει σε δύσκολη θέση όπως ο αδερφός μου, στα λεγόμενα μου ότι δεν θα βαφτίσουμε το παιδί μας, μιας κ γω δηλώνω πως στηρίζω το πιστεύω του συζύγου μου γιατί σαν πατέρας έχει την απόλυτη ευθύνη σε αυτό μιας και εγώ είμαι ντεμι στο συγκεκριμένο θέμα. Νιώθω πως είμαι στην μέση, θυμώνω κ με τις δύο μεριές , αισθάνομαι πίεση κ δεν επιθυμώ τίποτα από τα δύο ,ούτε να του κάνω ονοματοδοσία, μα ούτε κ να το βαφτίσω…κανένα από τα δύο δεν με εκφράζει και δεν ξέρω αν ο λόγος που δεν με εκφράζει κ δεν μπορώ να αποφασίσω είναι αυτα τα δύο άκρα από πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα που μου έχουν δημιουργήσει απίστευτη πίεση κ θυμό. Στην ουσία μόνη μου πιέζομαι μιας κ οι δύο πλευρές έχουν πάρει θέση. Νιώθω μπερδεμένη και θα με έβγαζε από το αδιέξοδο αν υπήρχε μια τρίτη λύση… Η ερώτηση μου λοιπόν είναι η εξής: είναι κακό που εγώ έχω μια πίστη δική μου, ευέλικτη, σύμφωνα με τι νιώθω κ όχι φανατική ?(δεν συμφωνώ σε πολλά που διδάσκει η θρησκεία κ μάλιστα με βρίσκει άκρως αντίθετη) Χρειάζεται να είμαι απόλυτη σε κάτι που πιστεύω?(δηλαδή δεν μπορώ να πιστεύω π.χ. στην αγάπη κ όχι στο μυστήριο του γάμου)? Υπάρχει άραγε τρίτη λύση? Ευχαριστώ πολύ!
Όχι, δεν υπάρχει τρίτη λύση. Πρέπει να δηλώσεις ποια είσαι, και πρέπει να δηλώσεις σε ποια οικογένεια ανήκεις.
Παντρεύτηκες κάποιον που σου είπε από την αρχή ότι είναι φανατικά άθεος. Και έκανες παιδί μαζί του.
Δεν μπορώ να δικαιολογήσω πώς στο θέμα του παιδιού σου, ο αδερφός σου έχει 50/50 επιρροή πάνω σου με τον άντρα σου.
Την ίδια σχέση έχουν και οι δυο με το παιδί;
Εσύ, λες, είσαι σε θέση να πεις στον αδερφό σου τι να κάνει με το δικό του παιδί; Θα σου περνούσε από το μυαλό να του πεις τι να κάνει, και μάλιστα πιέζοντας;
Ο αδερφός σου συμβολίζει την καταγωγή σου, την οποία έχεις κριτικάρει από τότε, και διστάζεις να κάνεις δημόσια δήλωση αυτοπροσδιορισμού. Αυτό θα σου δημιουργεί μόνιμα προβλήματα, αν δεν το λύσεις τώρα δυναμικά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πίεση θα ήταν αν ο άντρας σου δεν ήθελε να βαφτίσει το παιδί αλλά εσύ ήθελες. Το ότι ο αδερφός σου θέλει εσύ να βαφτίσεις το δικό σου παιδί δεν λέγεται πίεση, λέγεται παρεμβατικότητα. Δεν του πέφτει λόγος τί θα κάνετε με την ονοματοδοσία του παιδιού σας, δεν τον αφορά, αυτός ας κάνει ό,τι θέλει με το δικό του το παιδί. Για εμένα προσωπικά το γεγονός ότι ο οποιοσδήποτε από την οικογένειά του άλλου θα είχε τόσο μεγάλη επιρροή στο τί θα κάνω εγώ με το παιδί μου, θα ήταν από μόνο του αδιαμφισβήτητος λόγος χωρισμού. Πόσο μάλλον αν αυτός… Διαβάστε περισσότερα »
Ο άντρας σου έχει δίκιο που δεν επιθυμεί κ είναι κάθετος σε αυτό , εξαρχής σου ξεκαθάρισε ότι είναι άθεος με ότι συνεπάγεται. Το παιδί το έκανες με τον άντρα σου κ όχι με την οικογένειά σου . Αν θες μια τρίτη λύση είναι άσε το παιδί να αποφασίσει εάν θέλει να βαφτιστεί όταν ενηλικιωθεί . Ακόμη , σήμερα
η οικογενεια σου θα επεμβαίνει στη βάφτιση του παιδιού σου ,αύριο στο πως το ταιζεις κ μεθαύριο στο ποσό ικανή μητέρα είσαι . Βάλε όρια !
Δεν θέλω να φανώ επικριτική, αλλά έχω μια τόσο ειλικρινή απορία που δεν κρατιέμαι, θα σκάσω. Βρε καλή μου, τί συζητάγατε με τον σύζυγο πριν παντρευτείτε και κάνετε παιδί; Το θέμα της θρησκείας είναι πολύ σοβαρό, έχουν διαλυθεί οικογένειες επειδή οι γονείς άλλαξαν στην πορεία θρησκευτικές πεποιθήσεις, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί η σχέση τους με το/τη σύντροφο. Δηλαδή είπατε οτι εντάξει, δεν έχουμε συμφωνήσει εντελώς στα βασικά, που είναι αν θα επιλέξουμε να προσηλυτίσουμε το παιδί με το ζόρι σε μια θρησκεία (ναι, αυτό είναι η βάπτιση) αλλά YOLO, ας κάνουμε πρώτα το παιδί και βλέπουμε στην πορεία;
΄Τα ίδια αναρωτιόμουν κι εγώ στο σίριαλ του Μανουσάκη με τη Χριστίνα και το Μουράτ. Αλλά είχαν πάθος τα παιδιά πού καιρός για συζήτηση 😁
Αυτοί όμως δε σκόπευαν να κάνουν παιδιά, χάνω κάτι;
Σκόπευαν, αν θυμάμαι καλά το αναφέρουν στα τελευταία επεισόδια και μάλιστα έλεγαν ότι κανένας από τους 2 δεν είχε σκοπό να κάνει πίσω στο θέμα της θρησκείας του παιδιού. Μετά το προσπέρασαν για να συνεχίσουν τον έρωτά τους. 😂
Με ποιον το έχεις κάνει το παιδί; Αναλόγως της απάντησης μπορείς να πορευτείς. Και συνέχισε την ψυχοθεραπεία !!!
Μπορείς άνετα να ρωτήσεις παπά αν θα βαφτίσει παιδί από γονείς που έχουν κάνει μόνο πολιτικό γάμο. Και επειδή κατά 99% θα είναι αρνητική η απάντηση, problem solved. One way ονοματοδοσία…
Συγγνώμη αλλά δεν ισχύει αυτό που λες. Το ποσοστό θα έλεγα ότι είναι το ακριβώς αντίθετο, τουλάχιστον από την προσωπική μου παρατήρηση. Ξέρω για παπάδες που ρωτάνε αν οι νονοί είναι παντρεμένοι με πολιτικό ή θρησκευτικό γάμο, αλλά όχι τι έχουν κάνει οι γονείς. Και στο θέμα των νονών ακόμα, το ποσοστό δεν είναι τόσο μεγάλο.
Γράφουσα, εσύ τι θέλεις; Γιατί το τι θέλει ο αδερφός σου δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να σε απασχολεί. Το παιδί το έκανες με τον άντρα σου κι όχι με τον αδερφό σου άλλωστε…
Δεν ισχύει αυτό Pannenkoek, οι γονείς μπορούν να έχουν παντρευτεί με πολιτικό γάμο, οι νονοί απαγορεύεται.
Μπορείς να βαφτίσεις το παιδί σου αν έχεις κάνει πολιτικό γάμο. Το πρόβλημα είναι οι νονοί να έχουν κάνει πολιτικο που και πάλι είναι θέμα παπά αν θα το δεχθεί.
Οι δικοί μου γονείς πάντως δεν ήταν καν παντρεμένοι όταν με βάφτισαν, ούτε με θρησκευτικό ούτε με πολιτικό. Επίσης είμαι σχεδόν σίγουρη οτι ο νονός μου με πολιτικό είχε παντρευτεί. Δεν ξερω, ίσως απλά έπεσαν σε ελαστικό παπά.
Pardon τότε I faul. Αλλά έχω ακούσει πολλές ιστορίες γνωστών-γνωστών μου (από το χωριό, δεν τους ξερετε) που έχουν να διηγηθούν κάποια ιστορία με “φανατισμένους” ιερείς που ακολουθούν κατά γράμμα χριστιανικές παραδόσεις και αρνούνται βαφτίσεις
Άσε τη μάνα σου και τον αδερφό σου (άντε η πεθερά δε με εκλήσσει αλλά αυτός πού κολλάει;;). Δεν κατάλαβα εσύ τι θέλεις, λες ότι δε θέλεις τίποτα από τα 2 (ούτε ονοματοδοσία ούτε βάφτιση, θα φωνάζετε ψιτ και θα έρχεται δλδ;;, 😜). Μάλλον δε θέλεις να έρθεις σε σύγκρουση με κανέναν, αλλά αυτό είναι αναπόφευκτο. Επίσης αν κάνετε έτσι για τη βάφτιση πρέπει να σκεφτείς και τη συνέχεια: Εσύ λες δεν είσαι φανατική αλλά ανάβεις το κεράκι σου, το παιδί σου;; Θα συμμετέχει σε όλο αυτό ή ο ένας θα λέει έτσι και ο άλλος γιουβέτσι;; Δεν ξέρω είτε… Διαβάστε περισσότερα »
Θεωρώ απολύτως απαράδεκτο να επιτρέπεις στον αδερφό σου ή σε οποιονδήποτε άλλον να παρεμβαίνει σε τέτοιες αποφάσεις. Δεν πρέπει να έχουν όλα τα αγαπημένα πρόσωπα το ίδιο βάρος σε οποιαδήποτε απόφαση της ζωής μας. Στο συγκεκριμένο είναι αποκλειστικό δικαίωμα δικό σου και του συζύγου σου τι θα κάνετε με το θέμα του ονόματος του παιδιού σας. Το πρακτικό πάντως λύνεται εύκολα: ονοματοδοσία θα γίνει, το παιδί πρέπει να έχει κάποιο όνομα κι από τη στιγμή που ο ένας γονιός διαφωνεί, ο νόμος λέει πως ο άλλος δεν μπορεί μόνος του να το βαφτίσει.
Να επαναλάβουμε εδώ ότι με το βαπτισμα το παιδί δεν παιρνει όνομα παιρνει θρησκευμα. Άρα ονοματοδοσία μπορείς να κάνεις χωρίς να χρειάζεται να ασχοληθείς με τη θρησκευτική προέκταση, δεν υπαρχει, ονοματοδοσία = όνομα τέλος. Αν δεν θέλεις να πάρει θρήσκευμα το παιδί σας και όπως φαίνεται συμφωνεί και ο άνδρας σου πειτε πως θα περιμένετε μέχρι να αποφασίσει το παδί το ίδιο αν θέλει να ενταχθει σε κάποια θρησκεία. Αν σας αρχίσουν τις ….κιες ότι υοίδιο θα έπρεπε να κάνετε με το σχολείο το αλκοολ τα ναρκωτικά και να ρωτάτε το παιδί ενός έτους αν θέλει μια τζουρα μπάφο απαντηστε… Διαβάστε περισσότερα »
Η θρησκεία απαιτεί μία πίστη σε συγκεκριμένα πράγματα είτε μας αρέσει είτε όχι οπότε όχι δε γίνεται να κάνεις μία δική σου α λα καρτ πίστη. Ή μάλλον γίνεται αλλά τότε είσαι κάτι άλλο κι όχι χριστιανή ορθόδοξη κι επίσης είναι πολύ κακή ιδέα να κάνεις παιδί με έναν δηλωμένο άθεο. Είναι καιρός να βρεις που στέκεσαι όσον αφορά αυτό το τεράστιο θέμα δεν είσαι μικρή. Μη σκεφτείς ποτέ πως είναι πιο εύκολο για τον άντρα σου να κάνει πίσω γιατί στο κάτω κάτω οι άλλοι πιστεύουν ενώ αυτός όχι. Και ο άντρας σου έχει πιστεύω και δε συνάδουν μ’αυτά… Διαβάστε περισσότερα »
Αφού δεν μπορείς να τα έχεις εξίσου καλά και με τους δύο, βάφτισέ(;) το μουσουλμάνο για να τα έχεις εξίσου κακά και με τους δύο, ε; ε; ε;