Γεια σας και από μένα. Στο δια ταύτα λοιπον.Ο σύντροφος μου πριν χρόνια (5χρονια είμαστε μαζί)είχε βγει εκτός εαυτού από κάτι που αφορούσε ένα πρόβλημα του και πέταξε στον τοίχο μια κούπα. Άλλη μια φορά πέταξε και έσπασε το κινητό του,στον τοίχο παλι. Σε κάποια άλλη χρονική στιγμή ξαναπεταξε μια κούπα. Σε κάποια άλλη χρονική στιγμή πάνω στο άγχος του επειδή το μωρο ήταν άρρωστο,και δεν μπορούσα να του δώσω το φάρμακο ( τα βρέφη αρνούνται να πιουν, κουνιούνται συνέχεια ) άρπαξε βίαια την σύριγγα και την πέταξε πάλι στον τοίχο βάζοντας τις φωνές γιατί το μωρό υποφέρει κι εγώ δεν κάνω κάτι γρήγορα (αν και προσπαθούσα δεν ήθελα να το πνίξω,φοβόμουν). Εκείνες τις στιγμές απλά ήθελες να εξαφανιστεις,να κρυφτείς,δεν τον αναγνώριζα,γιατί κατά αλλά είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος. Και φτάνουμε πριν λίγες μερες, όπου πάλι το μωρό ήταν άρρωστο, έκλαιγε ασταμάτητα, και εμείς τσακωνόμασταν, μου λέει ότι είμαι αναίσθητη ότι φέρομαι με απάθεια ( απλά ήμουν ήρεμη και δεν ήμουν σε πανικό) και ξεκινουν οι βωμολοχίες και από τις δύο πλευρες, είπα πράγματα για τον πληγώσω γιατί με πλήγωσε σαν μητέρα και εκείνος κινείται με φόρα και επιθετικότητα επάνω μου, ενώ είχα αγκαλιά το μωρό,κάνει μια κίνηση μάλλον να πάρει το μωρό και εκείνη τη στιγμή φοβήθηκα και σπρώχνω το χέρι του και προσγειώνεται η παλάμη του στο πρόσωπο μου. Η απάντηση ήταν είναι ότι δεν με χτύπησε,μαλλον γιατί έπιασε λίγο πιο κάτω από το μάγουλο,μετά είπε ότι εγώ τον χτύπησα πρώτη,ότι εγώ το προκάλεσα γιατί είπα αυτα που είπα και ότι μου άξιζε. Είναι η τρίτη φορά που κινήθηκε έτσι απειλητικά προς εμένα και είχε αυτό το ύφος του νταή να το πω,αυτό που ο άλλος προσπαθει να δείξει το ανάστημα του,και έχει ένα ύφος,με ένα περίεργο μηδιαμα,δεν ξέρω πως να το εκφράσω. Σαφώς δεν έπρεπε να τον βγάλω εκτός εαυτού, σαφώς δεν έπρεπε κι γω να μιλήσω έτσι. Δεν δικαιολογώ την βία σε καμία μορφή της, αλλά συμβαίνει αυτό που δεν θέλω να συμβαίνει;;;;; Δεν τα πάμε καλά σαν ζευγάρι το γνωρίζω .Είναι τέλειος πατέρας,δεν υπάρχει αμφιβολία σ αυτό,αλλά όταν εξοργίζεις και εσύ τον άλλον….δεν ξέρω…
-Athenskate
Συμβαίνει ακριβώς αυτό που θα ήθελες να μην συμβαίνει. Δεν είναι κακοποιητικός επειδή τον προκαλείς εσύ αλλά επειδή είναι κακοποιητικός -αυτός είναι- και κινδυνεύεις. Δεν είναι με τίποτα τέλειος πατέρας, ούτε καν καλός, ούτε καν επαρκής, είναι ακατάλληλος και πάρα πολύ επικίνδυνος. Ο επαρκής πατέρας δεν απειλεί τη μητέρα του παιδιού του την ώρα που αυτή κρατάει το μωρό, ούτε πετάει την σύριγγα στον τοίχο επειδή η μητέρα του παιδιού του δεν κάνει αρκετά γρήγορα. Αυτά που κάνει σε σένα, ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά θα κάνει στο παιδί του όταν αυτό «δεν κάνει αρκετά γρήγορα».
Το «κατά τα άλλα γλυκός άνθρωπος» πώς να το σχολιάσω; Κακοποιητικός είναι μόνο όποιος δεν βγαίνει ποτέ του από το ρόλο του κακοποιητικού; Μα τότε δεν θα τον παντρευόταν καμία, και πώς θα έβρισκε κάποια να κακοποιεί;
Χρειάζεσαι βοήθεια. Δεν δικαιολογείς την βία, αλλά προσπαθείς να την δικαιολογήσεις. Είναι απολύτως κατανοητό, αλλά κινδυνεύεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πρώτα απ’ όλα, κανείς δεν είναι τέλειος. Εγώ βλέπω μια κλιμάκωση της βίας, σαν να βλέπει αν τον παίρνει να το κάνει, σαν να τεσταρει τα όρια σου ή σαν να σε εξοικειωνει με την ιδέα της βίας. Ξεκίνησε με τα άψυχα, περνάει σιγά σιγά σε εσένα (εννοείται επειδή τον προκαλείς), μάντεψε ποιος ακολουθεί. Ο καλός γονιός προσπαθεί να βοηθήσει το παιδί όταν υποφέρει, δεν περιμένει να κάνει ταχυδακτυλουργικά ο άλλος κι αν δεν του βγουν να θυμώσει και να αρχίσει αυτός να ωρυεται.
Έτσι είναι ο πατέρας μου. Τον θυμάμαι να σπάει πράγματα και να μη συγκρατεί τα νεύρα του. Εγώ όμως πάντα έπρεπε να τα συγκρατώ και να είμαι ανεκτική.
Λυπάμαι πολύ psychodelico😢 Αυτοί που ξεσπούν τα νεύρα τους σε άλλους και μάλιστα φτάνουν σε σημείο να τους θέτουν σε κινδυνο, έχουν πολύ σοβαρό πρόβλημα
Όταν ήμουν 5-6 χρονών ήταν να πάμε μια επίσκεψη και η μάνα μου (όπως πάντα) με ανάγκαζε να βάλω ρούχα που δεν ήθελα και εγώ αντιδρούσε. Θυμάμαι τον πατέρα μου μες τα νεύρα, να σπάει το τραπεζάκι και να μου σκίζει τα ρούχα. Μετά έβαλα αλλά ρουχα και πήγαμε στην επίσκεψη.
Η μάνα μου δε κατάλαβε και πολλά. Δεν έχει αναγνωρίσει ότι ο πατέρας μου είναι προβληματικός, και η ίδια είναι προβληματική. Η μάνα μου αναφέρει πολύ κάζουαλ ότι παλιότερα (πριν γεννηθώ εγώ), ο πατέρας μου συστηματικά έσπαζε τηλέφωνα. Τότε ο αδερφός μου (από άλλον πατέρα) ήταν ανήλικος. Τώρα και οι 2 στα 60 τους κάνουν ο ένας τον άλλος μπλοκ στο fb, μιλάνε με άλλος στο fb και ποιος τα ακούει; Εγώ και ο αδερφός μου.
Ακριβώς και εγώ! Και ενώ ξέρω ότι θα φανει victim blaming θα το πω (αν και ίσως κοπεί το σχόλιο): αλλά ως παιδί της οικογένειας θεωρώ και τη μητέρα μου ως συνυπεύθυνη που τον ανεχόταν (περίπου με τις ίδιες δικαιολογίες με τη γυναίκα της ερώτησης). Ακόμη και τώρα μετά από 20+ χρόνια αυτό το ‘μην κάνεις κάτι που θα εκνευρίσει/ στενοχωρήσει τον μπαμπά’ ηχεί στα αυτιά μου και μου το δίνει στα νεύρα! Ως παιδί λοιπόν σου λέω φύγε αλλιώς θα είσαι συνυπεύθυνη! Είναι βαρύ το ξέρω αυτό που λέω αλλά εγώ έτσι το βλέπω! αυτοί οι νταηδες πάνε μέχρι… Διαβάστε περισσότερα »
Κεραμιδόγατα έτσι όπως τα λες είναι. Victim blaming θα ήταν αν δεν υπήρχε παιδί το να πεις “φταίει αυτή που κάθεται”. Απέναντι στο παιδί όμως είναι συνυπεύθυνοι για το περιβάλλον στο οποίο το μεγαλώνουν.
Έχω αλλάξει χώρα εδώ και 5 χρόνια . Και όχι μόνο για αυτό. Η συμπεριφορά των γονιών μου ήταν απαράδεκτη γενικά.
Συμφωνώ 345984763894% με μια προσθήκη: η περίοδος που η κακοποιημένη σύντροφος φεύγει από το σπίτι/σχέση είναι συχνά από τις πιο επικίνδυνες. Απ’ όσο έχω διαβάσει και ακούσει τότε είναι η περίοδος που μπορεί να γίνουν τα πιο χοντρά περιστατικά βίας. Οπότε χρειάζεται να φύγει με καλό πλάνο και να έχει ένα ασφαλές μέρος να πάει. Μην σου πω να το έχει συζητήσει και από πριν με δικηγόρο. Καλή δύναμη γραφούσα, φύγε πριν γίνουν όλα χειρότερα.
Δεν είναι τέλειος πατέρας. Και αν δεν έχεις ΤΩΡΑ αρκετούς λόγους να αναζητήσεις βοήθεια και εξόδους διαφυγής (ψυχολόγο, δικηγόρο, λογιστή, οικογένεια, φίλοι και όποιο άλλο δίκτυο στήριξης) κάνε εικόνα τη συμπεριφορά αυτή να τη δέχεται το παιδί σου. Που θα τον προκαλεί κι αυτό υποτίθεται.
ψυχολόγο, δικηγόρο, λογιστή
Ολα αυτα απαιτουν χρημα.
Οικογενεια μπορει να μην εχει κοντα της ειτε λογω γεωγραφικης αποστασης ειτε λογω κακης σχεσης μαζι τους.
Οι φιλοι παλι σπανια βοηθουν καθως ο καθενας κοιτα την δικη του ζωη και κανεις δεν θελει να μπλεξει.
Στα λογια ολα ευκολα ειναι…
Χθες..
Ο καλός πατέρας δεν βάζει τις φωνές, αλλά αναλαμβάνει να το δώσει το φάρμακο αυτός αν δεν τα καταφέρνει η μητέρα. Διατηρεί την ψυχραιμία του για να μην αναστατώσει το μωρό και δεν σπάει τα πράγματα ούτε τραμπουκίζει.
Μια φορά ο καλός μου πέταξε το χειριστήριο του ΧΒΟΧ (όχι σε μένα, στο τραπέζι) και έφυγα από το σπίτι. Από τότε συγκρατεί τα νεύρα του, όπως και γω τα δικά μου.
Τι λέμε τώρα, ρε παιδιά. Τον γιο μου έξι μηνών για να του δώσουμε το ρημαδοσιρόπι του κρατούσα εγώ τα χέρια και τα πόδια κι ο άντρας μου το κεφάλι, κάνοντας ένα σωρό παιχνίδια, τραγούδια και κόλπα για να τον ξεγελάσουμε, και πάλι δεν τον κάναμε καλά. Όχι να αφήνεις την άλλη να κάνει μόνη της τον άθλο του Ηρακλή που λέγεται “χορήγηση φαρμάκου σε μωρό” και να νευριάζεις κι από πάνω…
Έτσι κι εμείς. Τόσο με το σιρόπι όσο και με τον ορό στη μύτη.
Πως γίνεται να είναι καλός πατέρας ένας τέτοιος άνθρωπος? Αυτά τα μαθήματα θα δείξει στο παιδί του? Σήκω και φύγε και μόνο που τον δικαιολογεις ότι τον έβγαλες εσύ εκτός εαυτού. Όλοι έχουμε νευριάσει – τσακωθεί αλλά όλοι έχουμε γνώση το τι κάνουμε εκείνη την ώρα, απλά αυτός επιλέγει να πράξει έτσι. Λες ότι σου είπε “ότι εσύ το προκάλεσες γιατί είπες αυτα που είπες και ότι σου άξιζε” μάλλον ήθελε να το κάνει αφού σου “άξιζε” όπως λεει. Αργότερα μπορεί να μην ξεσπάσει σε αντικείμενα αλλά σε σένα ή στο παιδί σου.
Ε οχι και τέλειος πατερας! Θα τρελαθώ με αυτά που διαβάζω! Κινδυνεύεις και εσυ και το παιδι. Οργάνωσε την φυγη σου, ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΤΕ.
Πρώτα η κούπα, μετά το φάρμακο του μωρού και στο τέλος θα είναι το κεφάλι σου αυτό που θα προσγειωθεί στον τοίχο. Φύγε!
Εκτος απο τα περιστατικα βιας με προβληματιζει το γεγονος οτι σου μεταθετει την ευθυνη για θεματα του μωρου. Θα ήταν πιο απλό να δώσει ο ίδιος το φάρμακο στο μωρό από το να εκτοξεύσει τη συριγγα