Αγαπητή «Α, μπα»: O σύντροφός μου είναι παρθένος

Καλησπέρα Α, μπα κι αναγνώστες / αναγνώστριες. Είμαι 21 χρονών φοιτήτρια και τα έχω εδώ και περίπου 8 μήνες με τον κατά δύο χρόνια μικρότερο σύντροφό μου τον οποίο γνώρισα πριν έναν χρόνο ως πρωτοετή τότε στο τμήμα μου από κοινές παρέες. Μένουμε πάρα πολύ κοντά (για τα δεδομένα των Αθηνών θεωρώ πάρα πολύ κοντά οποιαδήποτε απόσταση ρεαλιστικά προσεγγίσιμη με τα πόδια) με αποτέλεσμα να περνάμε αρκετό χρόνο μαζί ακόμη και κατά τη διάρκεια της πιο αυστηρής καραντίνας κυρίως αθλούμενοι. Δεδομένου των συνθηκών, δεν πολύ ήθελε κανείς από τους δύο μας να πάει στο σπίτι του άλλου γιατί και οι δύο έχουμε στο στενό οικογενειακό μας περιβάλλον άτομα που ανήκουν σε ευπαθή ομάδα και δε θέλαμε να πάρουμε τέτοια ρίσκα και μέσα στο καλοκαίρι λόγω του ότι και οι δύο δουλέψαμε σεζόν παρατεταμένα σε διαφορετικά μέρη μόλις πρόσφατα ας πούμε συζητήσαμε για το κομμάτι του σεξ. Και οι δύο θεωρούμε ότι καθυστέρησε αρκετά να συζητηθεί σοβαρά το θέμα λόγω των ειδικών συνθηκών και είμαστε σύμφωνοι στο να προχωρήσουμε. Το θέμα προέκυψε ακριβώς εδώ. Πριν λίγες εβδομάδες όπου το συζητούσαμε μου είπε ότι είναι παρθένος και εκεί εγώ δυστυχώς κόλλησα πάρα πολύ. Προσπάθησα να μην φανεί εκείνη τη στιγμή αλλά μάλλον το κατάλαβε κι είναι ο λόγος που το θέμα ψιλοπάγωσε. Είμαι σεξουαλικά ενεργή από τα 15 μου και δεν έχω συνευρεθεί ποτέ με κάποιον “άπειρο” σε αυτόν τον τομέα. Για να είμαι ειλικρινής δε ξέρω ακριβώς τι με έκανε να κομπλάρω τόσο και νιώθω αρκετά άσχημα με τον εαυτό μου. Ίσως φταίει το ότι σκέφτομαι ότι αναγκαστικά η πράξη τουλάχιστον τις πρώτες φορές θα είναι “δασκαλίστικη” από μεριάς μου το οποίο με απωθεί σαν ιδέα και έχω αρκετό φόβο για την επίδοσή του καθώς από τις συζητήσεις μου με άνδρες και γυναίκες φίλους και φίλες απ’όσο έχω καταλάβει οι περισσότεροι δεν έχουν έλεγχο της εκσπερμάτισης τους τις πρώτες φορές το οποίο με γεμίζει με ένα μεγάλο βάρος. Όχι τόσο λόγω του ότι μπορεί αυτό να μην ικανοποιητικό για μένα αλλά για το γεγονός ότι δε ξέρω πώς να το διαχειριστώ εκείνη την ώρα, να τον καθησυχάσω κλπ. Γενικώς, όσο το σκέφτομαι όλο και με αγχώνει. Ο σύντροφός μου είναι κούκλος, έχουμε κοινές αντιλήψεις σε θέματα που ιεραρχώ ως πολύ σημαντικά γιατί διαμορφώνουν και τις αξίες που θέλω σε κάποιον δίπλα μου, είναι παθιασμένος με το ίδιο αντικείμενο που είμαι κι εγώ και γενικώς θεωρούσα ότι έχουμε πάρα πολύ καλή επικοινωνία η οποία “σκόνταψε” από μεριάς μου μονάχα στο συγκεκριμένο θέμα προσφάτως όπου δεν μπόρεσα να του επικοινωνήσω πώς νιώθω σχετικά με το ζήτημα. Πώς μπορώ να το διαχειριστώ;
-Άντζελα

Δεν ξέρω αν μπορώ να βοηθήσω σε αυτό που λες γιατί είναι από τις περιπτώσεις που δυσκολεύομαι πολύ να το δω από την πλευρά σου. Ακριβώς επειδή είσαι ενεργή από τα 15 σου, δεν ξέρεις ότι οι «έμπειροι» δεν είναι εγγύηση; Δεν σου έχει τύχει ποτέ να μην προκύψει καλός συγχρονισμός, ή να προκύψει κάποιο άλλο ευτράπελο από τα άπειρα που μπορεί να συμβούν;

Δεν υπάρχει κάτι που χρειάζεται παρηγοριά αν δεν πετύχει (και πώς ακριβώς ορίζεται η επιτυχία σε αυτό το θέμα, επίσης), ούτε σου ζήτησε να του μάθεις κάτι, ούτε είναι άλμα εις ύψος για να χρειάζεται εξειδικευμένη προπόνηση, καλή καρδιά χρειάζεται και ενθουσιασμός. Και περιέργεια, και χιούμορ, που δεν βλέπω από την πλευρά σου.

Το «έχω φόβο για την επίδοση του» με κάνει να πιστεύω ότι έχεις μάθει να βλέπεις τον άντρα αρχηγό με το κοντάρι του (αν με πιάνεις) και οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτό το στερεότυπο σε κάνει να φοβάσαι ότι θα πέσει στα μάτια σου. Πόσο κρίμα να στερείς από τον εαυτό σου τις εκπλήξεις της ζωής, που έχει περισσότερη φαντασία από σένα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News