Αγαπητή «Α, μπα»: Ο συνάδελφος γίνεται βίαιος απέναντι μου

Καλησπέρα Λένα και σχολιαστές/ιές, Είμαι 25 χρονών και τα τελευταία 2 χρόνια δουλεύω σε μια μικρή σχετικά εταιρία (10-15 εργαζομένοι). Στο τμήμα μου είμαστε 3 άτομα, εγώ και δύο άνδρες, οι οποίοι επίσης είναι κάτω από τα 30. Ένας από αυτούς, ο Κώστας (ο οποίος είναι και από τους παλαιότερους στην εταιρία και κάτι σαν ανεπίσημος προϊστάμενος) είναι gay, έχει υπάρξει ακτιβιστής στην LGBTQ+ κοινότητα και δηλώνει φεμινιστής. Όντως, είναι αρκετά διαβασμένος και σε αρκετές περιπτώσεις έχουμε συζητήσει για διάφορες σεξιστικές συμπεριφορές στο γραφείο και έχουμε συμφωνήσει, ενώ με έχει υποστηρίξει ανοιχτά όταν ανέφερα κάποια πράγματα στο αφεντικό. Επίσης, σε γενικές γραμμές έχουμε καλές σχέσεις και έχουμε και επαφές και εκτός δουλειάς – είναι θα έλεγα γενικά ευχάριστος άνθρωπος και έχουμε κοινά ενδιαφέροντα. Το πρόβλημα μου με αυτόν τον συνάδελφο είναι πως αδυνατεί να εντοπίσει τις σεξιστικές συμπεριφορές όταν αυτές προέρχονται από τον ίδιο. Φερ’ ειπείν, μου κάνει πάρα πολύ συχνά mansplaining. Από χαζά πράγματα, όπως να του συστήσω εγώ μια ταινία που είδα και μου άρεσε και την επόμενη μέρα να έρθει και να μου την εξηγήσει όλη. Αντίστοιχα, να του πω για το no poo που εφαρμόζω στα μαλλιά μου και την επόμενη μέρα να μου εξηγήσει (αφού διαβάσει στο ίντερνετ) όλη τη διαδικασία με τρομερή λεπτομέρεια, λες και δεν του το πρότεινα εγώ και αυτός μόλις ανακάλυψε τον τροχό. Όπως καταλαβαίνεις αυτό ισχύει και για πράγματα τα οποία αφορούν τη δουλειά μας – μου εξηγεί ξανά και ξανά (χωρίς να ζητήσω) διαδικασίες που γνωρίζω και ακολουθώ τα τελευταία δύο χρόνια που εργάζομαι στο γραφείο. Ή διπλοτσεκάρει κάθε φορά που του λέω πως κάτι δεν λειτουργεί ή σύμφωνα με τα manual δεν είναι έτσι όπως νομίζαμε – για να ανακαλύψει και να με ενημερώσει μετά πως ναι, όντως δεν λειτουργεί. Έχω παραπονεθεί πάρα πολλές φορές, τον έχω διακόψει άλλες τόσες την ώρα που το κάνει για να του πω ” Ξέρεις Κώστα, αυτό που κάνεις τώρα είναι mansplaining”, αλλά ρε συ Λένα δεν καταλαβαίνει. Δεν το παραδέχεται, ή αν το παραδεχτεί θα πει συγνώμη και μετά από λίγο θα το ξανακάνει. Επίσης, πολύ συχνά, όταν έχει νεύρα ή άγχος με χρησιμοποιεί σαν “σάκο του μποξ”, φωνάζοντας μου, υποτιμώντας τη δουλειά μου, ενώ στο παρελθόν με έχει βρίσει και μια φορά μου πέταξε ένα ποτήρι. Μετά ηρεμεί και ζητάει συγνώμη. Του έχω πει πως αυτή η συμπεριφορά είναι αντιεπαγγελματική και βίαια και απαντάει πως συγνώμη αλλά “γενικά, φταίω και εγώ που τον εκνευρίζω”. Το θέμα δεν είναι πως είναι απλά βίαιος ώρες ώρες, αλλά πως αυτά τα κάνει μόνο σε εμένα και όχι στον τρίτο συνάδελφο του τμήματος. Με αυτόν δεν έχει μαλώσει ποτέ, και όταν μου φωνάζει πολύ συχνά τον αναφέρει ως ”καλό παράδειγμα”. Όπως είναι λογικό, θέλω αυτή η κατάσταση να σταματήσει – δεν θεωρώ υγείες ένα τέτοιο περιβάλλον εργασίας και αλήθεια βαρέθηκα να λέω ξανά και ξανά σε ένα ενήλικα που μάλιστα θέλει να θεωρεί τον εαυτό του φεμινιστή πως αυτό που κάνει δεν είναι σωστό και να μην βλέπω καμιά βελτίωση. Επίσης, ο Κώστας είναι το αγαπημένο παιδί, θα λέγαμε, του αφεντικού και σε αρκετές φορές παίρνει το μέρος του ακόμα και όταν είναι ξεκάθαρο πως ο Κώστας είναι αυτός που είναι λάθος. Οπότε, το να πάω να παραπονεθώ στο αφεντικό δεν θεωρώ πως θα με βοηθήσει κάπως. Μου αρέσει η δουλειά μου πολύ βέβαια, και δεν θα έλεγα πως έχω και καμιά πληθώρα επιλογών στο αντίστοιχο αντικείμενο αν φύγω. Τι να κάνω ρε συ Α, μπα; Πως να βελτιώσω την κατάσταση; Ευχαριστώ εκ των προτέρων όλους και όλες σας!

–Κάπτεν Μόργκαν

Το θέμα ΕΙΝΑΙ ότι είναι βίαιος ώρες ώρες. Δεν ξέρω πώς έχει προκύψει η δυναμική αυτή μεταξύ σας και θεωρεί ότι με σένα τον παίρνει αλλά με άλλους όχι, ξέρω ότι έχει σοβαρό θέμα διαχείρισης θυμού και πρέπει να το αντιμετωπίσει, όχι εις βάρος σου, σίγουρα. Σταμάτα να πιστεύεις ότι όλοι τον αγαπάνε και γι’αυτό δεν μπορείς να διαμαρτυρηθείς. Πάντα αυτή την δικαιολογία διαβάζω από γυναίκες που δέχονται κακοποίηση, ότι αυτό το άτομο είναι ιδιαίτερα αγαπητό, άρα τα χέρια τους είναι δεμένα. Δεν είναι, αλλά αν είναι, τότε βρίσκεσαι σε ένα γενικότερα κακοποιητικό περιβάλλον αφού η διοίκηση περιθάλπει τον θύτη, και αυτό δεν αξίζει για καμία δουλειά του κόσμου.

Πάρε τις αποστάσεις του, ξεκίνα να τον αντιμετωπίζεις ως επικίνδυνο και αλλοπρόσαλλο άνθρωπο γιατί αυτό είναι, και ενημέρωσε το αφεντικό ότι σε βρίζει και σε χρησιμοποιεί για να εκτονώνει τα νεύρα του. Αν δεν δεις αντίδραση, πρέπει να λάβεις τα μέτρα σου, και ενημέρωσε ότι θα το κάνεις. Αν δεν κάνεις θόρυβο, δεν θα σε ακούσουν. Αν δεν απαιτήσεις, δεν θα λάβεις. Υπεράσπισε τον εαυτό σου, δεν θα το κάνει άλλος για σένα.

Το mansplaining σε αυτή την περίπτωση θα το έβαζα ως το τελευταίο πρόβλημα που έχεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News