Άμπα κόρη (εγώ) αγαπά κ εκτιμά απειρα τον πατέρα της και είναι η μεγαλύτερη της αδυναμία. Πατέρας απίστευτα στοργικός υποστηρικτικός και καλοσυνάτος, ιδανικός για να σε μεγαλώσει κ να σε μάθει να στηρίζεται στα πόδια σου. Πατέρας έχει μικρή επιχείρηση όλη του τη ζωή η οποία πάει κατά διαόλου πλέον μπαίνει μέσα κάθε μήνα. Πατέρας, κοντά στα 60, έχει μηδέν λεφτά στην άκρη κ γενικά ζει με ότι καταφέρνει να βγάλει μες τη μέρα. Κόρη μαθαίνει ότι ο πατέρας χρωστάει πολλά χρήματα δεν ξεχρεονοντα με τπτ, δεν θα πάρει ποτέ σύνταξη κλπ. Κόρη νιώθει πατέρα ως ένα βαρος. Κόρη θεωρείται ότι έχει καλή δουλειά/σπουδες μένει πλέον μόνη (30 χρόνων) βγάζει κάποια λεφτά για να περνάει ίσα ίσα το μήνα της και ζει οριακα καλά. Πατέρας που κ που ζητάει οικονομική ενίσχυση με απείρες τύψεις κ υποσχόμενος ότι θα τα γυρίσει αλλά δεν μπορεί. Η κόρη ξέρει ότι ο πατέρας δεν έκανε σπατάλη ζωή κ (δεν Έβγαινε , ψώνιζε κλπ ) αλλά σπουδάσει 4 παιδιά και τα μεγαλώσει χωρίς να τους λείψει τπτ ( όχι υπερβολές δημόσια σχολεία, όχι ακριβά ρούχα κλπ). Οπότε άμπα μου δεν μπορώ να τον κατηγορήσω να τον βρίσω να του άντε κ γαμησου τα έφαγες στις γκόμενες κ στα μπουζουκια παλιό μαλακά γιατί αυτά τα λεφτά επενδύθηκαν σε εμένα και τα αδέρφια μου για να κάνουμε δύο κ τρεις γλώσσες για να σπουδάσουμε χωρίς να δουλεύουμε για να πηγαίνουμε ένα ταξιδακι το χρόνο στο εξωτερικό ( ο πατέρας δεν έχει πάει διακοπές Τουλ 15 χρόνια) κλπ. Συνήθως στους αναγνώστες σου με αντίστοιχα προβλήματα λες κοιτάξουν να σωθούν αυτοί κ οι γονείς ας πρόσεχαν να έκαναν σωστές επιλογές αλλά αλήθεια ρε α,μπα είναι δυνατόν ένα πατέρα πραγματικά καλό στην ανατροφή των παιδιών του , που αισθάνεται απίστευτα άσχημα στο να σου ζητάει το παραμικρό που ξέρεις ότι κλαιει για την κατάσταση του όταν εσύ δεν είσαι μπροστά, να τον παρατήσω απλά επειδή ήταν σκραπας στα οικονομικά και έκανε ένα τεράστιο λάθος στη διαχείριση των χρημάτων του ? Εννοείται ότι όλα αυτά μου δημιουργούν τεράστιο άγχος α,μπα μου για τη δουλειά κ το μέλλον μου κ φοβάμαι κ αγχωνομαι πιο πολύ για αυτόν από ότι για εμένα. Εγώ ξέρω ότι θα τα καταφέρω αλλά αυτός ? Πως αντιμετωπιζεις αυτή την τεράστια αδυναμία του γονέα σου ? Εννοείται πως βοηθάω οικονομικά και θα βοηθάω όσο μπορώ αλλά ως πότε και για πόσο και εάν κάποια στιγμή σταματήσω να μπορώ ?
–Αμαρτιες γονέων
Δεν λέω «ας πρόσεχαν να έκαναν σωστές επιλογές», λέω ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Όποιος μπορεί να βοηθήσει, βοηθάει, αλλά κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να βοηθήσει έτσι αόριστα, ειδικά αν δεν μπορεί.
Το ίδιο ισχύει και για σένα. Δεν μπορώ να σου ελαφρύνω το άγχος. Θα βοηθάς όσο μπορείς και εάν κάποια στιγμή σταματήσεις να μπορείς, τότε δεν θα βοηθάς. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος. Είναι πολύ δύσκολη κατάσταση, αλλά ίσως υπάρχει κάποια λύση σε κάτι άλλο, όπως στο να κλείσει την επιχείρηση, ας πούμε, ή να αλλάξει μορφή, δεν ξέρω, δεν μας λες τίποτα για την κατάσταση. Το προφανές είναι ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα μείνετε μαζί. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλες λύσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σας θερμοπαρακαλώ, σταματήστε αυτή τη μάστιγα σε τρίτο πρόσωπο boy meets girl. Δεν το κάνει να φαίνεται πιο αντικειμενικό. Μου γρατζουνάει το μυαλό.
Ποτέ δεν θα το καταλάβω αυτό. ΠΟ-ΤΕ!
Μου φαίνεται πολύ παράξενο να μιλάει κάποιος για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο.
Maggie υποφέρει από χρήση narrative σε τρίτο πρόσωπο. Κορίτσι και αγόρι στέλνουν μηνύματα, μηνύματα γίνονται συνοπτικότερα, δεν αρέσουν σε όλους. Maggie δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι΄αυτό παρά να παρακαλέσει. Μυαλό γρατζουνιέται. The_law ακούει γρατζούνισμα, δεν μπορεί ν’ αντισταθεί. Προφανώς Maggie στέλνει the_law κάπου, the_law ξέρει που.
ολοι ξερουν
The_law ξέρει για το μέρος, το βρίσκει πολύ ενδιαφέρον. Τα πιο Κουλ άτομα βρίσκονται εκεί.
εσπασεοεγκεφαλοςμουστατεσσερααντιοerror404
ααααχ….. Maggie ευχαριστώ που το έγραψες και επιτέλους βρέθηκε ένας άνθρωπος να το πει!! Λες και διαβάζουμε κακιά νουβέλα, ήμαρτον.
Αυτό και το έγινε κάτι μεταξύ μας. Ή το έτυχε και κάναμε κάτι. Μήπως έχω πολλά νεύρα, να πάω να το δω;
Κι εγώ ήθελα να σχολιάσω “ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΕΝΙΚΟ ΣΑΣ ΒΑΡΕΘΗΚΕ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ” αλλά μετά φοβήθηκα μήπως φανεί ότι ξύπνησα με νεύρα σήμερα. 😂
Πραγματικά κουραστική η αφήγηση στο τρίτο πρόσωπο και σε φάση τηλεγραφήματος!
Πες τα! Πες τα! Σαν προσπάθεια εντυπωσιασμού μου φαίνεται. Δεν μπορώ να το δω σοβαρά το θέμα όταν βλέπω μια ξεκάθαρη δραματοποίηση
Αγαπητή Αμαρτία Γονέων, Σου γράφω γιατί η ιστορία μας έχει τόσες ομοιότητες που ούτε που θα κάτσω να τις απαριθμήσω. Θα σου πω πως το αντιμετωπίσαμε εμείς. Πρώτα, το θέμα το συζήτησα με τον αδερφό μου και οι δυο μας συμφωνήσαμε στο πώς να προχωρήσουμε και μετά μιλήσαμε στον πατέρα μας. Για να υπάρχει συμφωνία πρέπει να υπάρχει μία κοινή βάση/κοσμοθεωρία. Αυτό εξαρτάται από τον καθένα και την κάθε οικογένεια ξεχωριστά. Θα σου πω τι σκέφτηκα εγώ όμως. Αρχικά, όπως κι εσύ, άθροισα τα έξοδα των σπουδών μου στην Ελλάδα (έτη 18-22). Σκέφτηκα ότι αυτά τα χρήματα δεν είναι δικά… Διαβάστε περισσότερα »
Υπέροχη απάντηση, λαίδη μου!!
Ας το χωνέψουμε όλοι επιτέλους ότι εκτός από τους μαζί τα φάγαμε υπάρχουν και πάρα πολλοί άλλοι (εγώ, εσύ, ο διπλανός μας κλπ) που δεν συμμετείχαν στο φαγοπότι και λούζονται τις συνέπειες χρόνια τώρα. Δεν διαφωνώ με την έννοια της συλλογικής μας ευθύνης απέναντι στο πάρτυ που γινόταν, αλλά δεν φταίμε όλοι το ίδιο και κάποιοι δεν φταίνε και καθόλου στην τελική.
Κάποιοι είναι φτωχοί γιατί γεννήθηκαν φτωχοί και δεν είχαν ευκαιρίες και κάποιοι είναι φτωχοί γιατί έκαναν κακή διαχείριση. Δεν είναι ή το ένα ή το άλλο.
Αγαπητή/έ ΕΜ,
Έχει χυθεί πολύ μελάνι για το θέμα, αλλά θα αρκεστώ στο ότι το πρόβλημα είναι ακριβώς πως κάποιοι γεννιούνται φτωχοί. Γιατί είναι λογικό να είσαι φτωχός αν έχεις γεννηθεί φτωχός; Έχουμε μάθει να θεωρούμε την ανισότητα φυσιολογική, έως και απαραίτητη. Έχουμε μάθει να πιστεύουμε πως ο κόσμος δεν προχωρά χωρίς ανισότητα, πως είναι κάτι έμφυτο στο ανθρώπινο γένος. (Όπου ανισότητα ≠ ιεραρχία). Εμ, δεν είναι όμως! Αφήνω αυτό εδώ:
https://www.eurozine.com/change-course-human-history/
Δεν είναι το πιο σύντομο ανάγνωσμα αλλά δείχνει την ιστορία (και προϊστορία) της κοινωνικής ανισότητας.
Αυτό που πρέπει να αγαπάμε και να προστατεύουμε τα αδέσποτα, να δείχνουμε την λύπη μας για τους μετανάστες και τα παιδιά του πολέμου και της εκμετάλλευσης του τρίτου κόσμου, αλλά για τους δικούς μας ανθρώπους, να βοηθάμε, όταν, όποτε και όσο και εάν θέλουμε με τρελαίνει.
Όσοι βοηθάνε, βοηθάνε. Ναι όποτε και όταν μπορούν, θα δώσουν λεφτα στους γονείς αν δεν έχουν , θα βγάλουν λίγο νερό και θα δώσουν αποφάγια στα αδέσποτα, θα δουλέψουν εθελοντικά για να βοηθήσουν πρόσφυγες, σ’ ότι βρεθεί στο δρόμο τους και έχουν δυνατότητα, θα βοηθήσουν.Δεν είναι πίτα και όσο λιγότεροι φάνε τόσο μεγαλύτερα τα κομμάτια.
Οι άλλοι που λένε “ναι, αλλά” δε βοηθάνε ποτέ και κανέναν, άντε καμιά φορά συγγενείς γιατί “τι θα λέει το χωριό” ή “μη χρειαστούμε αύριο έμεις”…
Η αλήθεια είναι ότι έχω στρεβλή άποψη για το τι σημαίνει αλτρουισμός και ουμανισμός. Χρόνια προσπαθεί να με πείσει για το “ορθό”/λογικό ο άντρας μου.
Επίσης έχει και άλλα 3 παιδιά βρε καλό μου, γιατί να παίρνεις όλο το βάρος εσύ;
Συμφωνώ πως μπορεί να κηρύξει πτώχευση, υπάρχουν και διάφορα επιδόματα που δίνονται πλέον σε ευπαθείς ομάδες, ψάξτε το λίγο.
Αυτό σκέφτηκα κι εγώ, αν μοιραστεί το “βάρος” σε 4 παιδιά, βγαίνει να βοηθήσουν έναν τόσο καλό πατέρα. Πρέπει να βγάλουν ένα πλάνο τα αδέρφια, τώρα ήρθε η σειρά τους, ο πατέρας τους φαίνεται να είναι από τους χαμένους της κρίσης. Χρειάζεται καλός λογιστής, λύσεις και ψυχολογική στήριξη.
Τα επιδόματα σε ευπαθείς ομάδες δεν αφορούν επιχειρηματίες, εξ όσων γνωρίζω. Στην Ελλάδα αν είσαι επιχειρηματίας είσαι “το Κεφάλαιο” και κοινώς την γ@μησες. Για να κλείσει μια επιχείρηση, τυπικά και με το νόμο, αν είναι εμπορευμάτων (κι όχι υπηρεσιών) πρέπει αυτή να αποδώσει το ΦΠΑ για το 1/3 του στοκ της. Με 24% ΦΠΑ ας πούμε για 100.000 εμπόρευμα, έρχεται μάνι μάνι 24.000 ευρώπουλα. Ντούκου. Αν δηλαδή ο πατέρας, που ήταν νοικοκυρεμένης διαχείρισης ο άνθρωπος, επένδυε τα κέρδη του σε στοκ και δεν τα χαλούσε στα μπουζούκια, τον ήπιε. Γι’αυτό στην Ελλάδα ποτέ δεν συμφέρει να ανοίγεις επιχείρηση. Εκτός αν… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, αν έχεις πτωχεύσει βέβαια δεν είσαι πια επιχειρηματίας.
@no_roots δεν είναι έτσι απλά, οι έμποροι δεν κηρυττουν πτώχευση όπως οι ΑΕ… Ούτε μπορούν να μπουν σε νόμο Κατσέλη…
Μόνο που το μικρή-επιχείρηση δεν ισούται (πάντα) με έμπορος. Τέλος πάντων, δεν ξέρουμε τί είναι ο άνθρωπος, δεν μας λέει, μια γενική ιδέα για το τί μπορούν να κάνουν πήρε νομίζω.
Το ‘κοριτσι αγαπάει αγόρι’ σε εκδοχή συγγένειας πρώτου βαθμού. Αυτό δεν το είδα να ‘ρχεται!
Η υποχρέωση διατροφής ισχύει και για τους ανιόντες. Προφανώς στον βαθμό που μπορούν. Το λέω γιατί η νομική διάσταση έχει και ηθική πλευρά (και τούμπαλιν). Από εκεί και πέρα, πρέπει να οργανωθείτε με τα αδέρφια σου και τον πατέρα σου και να γίνει ένα σοβαρό πλάνο (με επαγγελματίες) για να βοηθηθεί ουσιαστικά ο άνθρωπος, αφού το αξίζει κιόλας. Αν μπορεί και αξίζει να γίνει διακανονισμός έχει καλώς, αλλιώς ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είναι που χρωστάει στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Αν μπορεί να συνεχίσει το αλισβερίσι στη δουλειά, μήπως και γυρίσει ο τροχός ας το προσπαθήσει. Αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
Να σου πω βρε Law, ποιοι ειναι αυτοι οι ανιόντες; Γιατί εγώ σκέφτομαι φορτία, ανιόντα, κατιόντα, αλλά κάτι μου λέει πως κάτι διαφορετικο εννοείς εσυ 🙂
Οι γονείς!
βρε καλώς το τρίτο πρόσωπο…
Δεν είσαι μόνη. Πολλοί το έχουμε περάσει, μαζί και η δική μου οικογένεια. Θα σου πω τι κάναμε εμείς και δες αν μπορεί κάτι παρόμοιο να εφαρμοστεί και στην περίπτωσή σας. Για αρχή ο μπαμπάς μου μπήκε στη ρύθμιση των τότε 100 δόσεων. Υπάρχει και τώρα ρύθμιση των 120 δόσεων. Πριν το επιλέξετε θα σε συμβούλευα να δεις προσεκτικά τους όρους. Έπειτα εγώ ανέλαβα να πληρώνω τη μηνιαία δόση από τα χρωστουμενα. Η μητέρα μου ανέλαβε όλα τα έξοδα του σπιτιού (ζούσαμε όλοι μαζί) κι απέμεινε στον πατέρα μου να πληρώνει καθαρά και μόνο τα έξοδα του μαγαζιού του, ώστε… Διαβάστε περισσότερα »
Μόνο εγώ παρανόησα στο “ο πατέρας δεν έχει πάει διακοπές Τουλ 15 χρόνια” και σκέφτηκα οτι στο παρελθόν πήγαινε summer camp στους Tool (αμερικάνικο συγκρότημα);;;
Δεν είσαι μόνη ούτε η μόνη που της συμβαίνει αυτό. Αν είχα κουράγιο θα τα έγραφα αλλά τα ίδια βιώνουμε. Καλή δύναμη… Συνέχισε όσο μπορείς χωρίς να ρίξεις τον εαυτό σου. Βάλε όριο. Μέχρι τόσα τον μήνα, δεν γίνεται αλλιώς. Σήμερα έγινα σκατα για αυτόν τον λόγο, γιατί έσκασε ένα ακόμα σοβαρό οικονομικό θέμα κι έβαλα τα κλάματα στην δουλειά, διακριτικά μεν αλλά… Ίδια ηλικία με την δική σου. Την υγεία μας να έχουμε όλοι και σιγά σιγά κάτι θα καταφέρουμε μέχρι εκεί που μπορούμε. Εγώ αυτό σκέφτομαι και ηρεμώ, μου δίνω δύναμη. Σε ευχαριστώ για το μήνυμα σου (αν… Διαβάστε περισσότερα »