Θέλω την γνώμη σου σε ένα θέμα που έχω. Ο μπαμπάς μου έχει ερυθηματώδη λύκο. Το θέμα πιο είναι. Δεν πάει στον γιατρό. Για να καταλάβεις σπάει το δάχτυλο του. Δεν πάει. Τι θα μου κάνουν οι γιατροί λεει; Κολλάει του δάχτυλο στραβά και τον πονάει. Τον πόναγε η κοιλιά του για 2 χρόνια. Δεν έχω τίποτα έλεγε. Τον έσυρε η μαμά και καλά για εκείνη, έκανε κολονοσκόπηση , εφτά οι πολύποδες που έβγαλε η γιατρός! Στο παρατσακ γλύτωσε το χειρουργείο. Πρέπει τώρα να κάνει επαναληπτική και δεν πάει. Έπαθε έμφραγμα δεν πήγαινε στον γιατρό έκανε πους για να μας αποδείξει ότι είναι καλα,τον πήγαμε με το ζόρι όταν έγινε υποτονικός και τον βάλανε στην εντατική. Τώρα είχε ένα σημάδι στο πρόσωπο μια 7ετια τον παρακαλαγαμε να κάνει βιοψία και τώρα που έγινε το σημάδι βαθύ και τεράστιο πήγε και έχει λύκο. Πρέπει να κάνει 40 μέρες θεραπεία και να μην βγει στον ήλιο με τίποτα και αρνείται. Δεν θα βγαίνω στο ήλιο πάτε καλά; Δεν ξέρω τι να κάνω. Πώς να τον χειριστω ;Είμαι σίγουρη ότι έχει κατάθλιψη αλλά δεν πάει με τίποτα στον ψυχολόγο. Το θεωρεί αστείο και προσβλητικό. Όποτε του λέω μιλά μου, πώς είσαι, τι σου συμβαίνει λέει καλά . Και η μαμά μου τι να κάνει έχει προσπαθήσει τα πάντα. Κάπως πρέπει να τον πείσουμε; Έχω απελπιστει. Και δεν μπορώ να τον σύρω δεν είναι παιδάκι. Φοβάμαι ότι θα πάθει κάτι που δεν γιατρεύεται γιατί δεν πήγε στον γιατρό όταν μπορούσαμε να το προλάβουμε. Σε ευχαριστώ πολύ.
– Τίτι
Αυτός που πρέπει να πάει σε ψυχολόγο είσαι εσύ, για να διαχειριστείς αυτό που γράφεις στην τελευταία πρόταση. Να πας για να καταλάβεις ότι μπορείς να συμπαραστέκεσαι, να ανησυχείς, να βοηθάς, αλλά δεν μπορείς να σώσεις. Κανέναν δεν μπορείς να σώσεις, αν δεν θέλει να σωθεί. Το λέμε ξανά και ξανά και ξανά μέχρι να φτάσει το μήνυμα όσο πιο μακριά γίνεται. Ακριβώς αυτό που λες: δεν είναι παιδάκι. Δεν ξέρω για ποιο λόγο σας ταλαιπωρεί έτσι, εσύ μπορεί και να ξέρεις, αλλά δεν θέλει να αλλάξει. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι έχει κατάθλιψη, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, έτσι κι αλλιώς. Δεν μπορείς να τον «πείσεις». Δεν μπορείς «να τον χειριστείς». Μόνο τις δικές σου αντιδράσεις σε αυτά που κάνει μπορείς να χειριστείς. Αν δεν ξέρεις πώς, πρέπει να πας σε ψυχολόγο.
Κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα άλλο από αυτά που κάνετε ήδη. Προσπάθησε να δεχτείς ότι οι ενήλικες με σώας τα φρένας έχουν δικαίωμα στην αυτοκαταστροφή τους.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
μια τακτική που έπιασε στον δικό μου μπαμπά: όταν έπρεπε να κάνει 5 (πέντε!) μπαλονάκια στην καρδιά άρχισε τα “τι ξέρουν οι γιατροί, τίποτα δεν έχω, μια χαρά είμαι”. Του είπα λοιπόν ότι αν δεν τα κάνει μπορεί να πεθάνει. “Ας πεθάνω”. Κι άμα δεν πεθάνεις αλλά μείνεις κατάκοιτος και έρχονται οι κόρες σου να σε ξεσκατίζουν; Ε, αυτό ήταν. Από τότε, τύπος και υπογραμμός. Παρατήρησα επίσης ότι όταν έφτασε σε ηλικία που ο θάνατος δεν ήταν κάτι θεωρητικό στο μέλλον, δηλαδή μετά τα 70, αυτές οι αντιρρήσεις ξεχάστηκαν τελείως. Πλήρη συνεργασία με τους γιατρούς και με μας. Τώρα πια… Διαβάστε περισσότερα »
It’s never lupus! (δεν κρατήθηκα)
Ιτς φαιναλλι λουπους!!
Η μητέρα μου πάσχει από αυτοάνοσο που ανήκει στην κατηγορία των σπάνιων παθήσεων, όμως για πολλά χρόνια είχε διάγνωση ότι πάσχει από λύκο. Πριν 20 χρόνια δεν είχε προχωρήσει τόσο η επίστημη, τα διαγνωστικά κλπ ώστε να γίνει πιο ακριβής διάγνωση και κατηγοριοποίηση για την κάθε νόσο, οπότε πολλά έμπαιναν κάτω από την ομπρέλα “λύκος” ή κάτι άλλο. Anyway να μην μακρυγορώ. Fun fact: εδώ και δέκα χρόνια δουλεύω με ρευματολόγους (μεταξύ άλλων ειδικοτήτων). Η μαμά μου όταν πέθανε ο γιατρός που την παρακολουθούσε επέλεξε νέο γιατρό με βάση ποιος είναι πιο κοντά στο σπίτι. Με κανένα άλλο κριτήριο. Τα… Διαβάστε περισσότερα »
Δυστυχώς επειδή έχω άτομο στο οικογενειακό μου περιβάλλον που πάσχει από ερυθροδερματωδη λύκο σε καταλαβαίνω απόλυτα φούστα. Είναι πολύ άσχημο να μην αντιμετωπίζεται σωστά γιατί μετά τρέχεις να αντιμετωπίσεις τα ασυμμάζευτα. Ο δικός μου πάντως κάνει στο Αττικο νοσοκομείο τρίμηνες ενδοφλέβιες ενέσεις και έχει βοηθηθεί πολύ. Αν και είσαι μέσα στον ευρύτερο χώρο και πιθανώς έχεις καλύτερη άποψη από μένα αν θες λεπτομέρειες στείλε μου ένα mail να σου πω.
σε ευχαριστώ, seagull, να είσαι καλά και να πάει και το δικό σου άτομο καλά!Τα φέρε έτσι η μοίρα να τα έχω μάθει όλα αυτά και λόγω δουλειάς και λόγω φουστομαμάς. Κι εσύ άμα θες ζήτα το μεηλ μου από το κοντρόλ μήπως μπορώ να βοηθήσω. Η πλάκα είναι ότι όσο αγνοεί η μάνα μου την τριβή που έχω, τόσο βασίζεται πάνω μου ο πατέρας μου σε κάτι τέτοια. Σε υπερβολικό βαθμό όμως. Εχει μπει στο νοσοκομείο η μάνα μου πάλι, ο καρδιολόγος εκεί συστήνει μια επέμβαση και πετάγεται ο πατέρας μου και λέει “γιατρέ μισό λεπτό, να μας πει… Διαβάστε περισσότερα »
Ωραίος ο μπαμπάς. Γιατί βρε παιδί μου ντροπιασμένη; Μόνο αν είσαι “συνάδελφος” μπορείς να έχεις άποψη για πιθανή εγχείρηση της μαμάς σου; 10 χρόνια στοχευμένης ασχολίας δε σου δίνουν τίποτα;
Μωρέ, δε λέω ότι δεν έχω και ότι δεν πρέπει να έχω άποψη. Απλώς εκείνη η φάση ήταν παντελώς ακατάλληλη (ήμασταν στα επείγοντα μετά από βόλτα με ασθενοφόρο, ο καρδιολόγος μας έδειχνε το καρδιογράφημα και ουσιαστικά μας έλεγε ότι τη βάζω χειρουργείο, αλλιώς τη χανουμε). Και ακριβώς επειδή έχω δέκα χρόνια ασχολίας, ξέρω πότε πρέπει να το βουλώνω και πότε πρέπει να πάρω δευτερη-τριτη γνώμη 🙂
Ελπιζω να πανε ολα καλα με την μαμα σου, φουστα! Και μακαρι να σε ακουσει επιτελους για να μην ταλαιπωρεισαι.
Υπάρχει περίπτωση η πίεση αυτή να δημιουργεί το αντίθετο από αυτό που θέλετε εσύ κι η μαμά σου. Το δράμα και η προσοχή που λαμβάνει μέσω αυτής της πίεσης να είναι ο λόγος που δεν πάει στο γιατρό. Ένας τρόπος είναι να τον αφήσετε στην ησυχία του και να του εξηγήσετε ήρεμα πως ΟΤΑΝ (όχι αν) η κατάσταση της υγείας του επιδεινωθεί, δεν θα μπορείτε να τον φροντιζετε και θα μεταφερθεί σε κλινική. Είναι μια απλή περιγραφή της πραγματικότητας χωρίς δράματα και χωρίς πιέσεις. Όταν καταλάβει ότι είναι μόνος του σε αυτή του την επιλογή θα διαλέξει. Και εσείς θα… Διαβάστε περισσότερα »
δεν έχω να πω κάτι παραπάνω από την Λένα, απλά να σου πω ότι εγώ με ψυχολόγο σώθηκα και συνειδητοποίησα ότι οι γονείς μου είναι γονείς μου κι όχι τα παιδιά μου και κατάφερα στην πράξη να μην τους αφήσω να με ρυμουλκούν… τους αφήνω να αυτοκαταστρέφονται γιατί όσο κι αν έχω παλέψει το μόνο που κατάφερνα ήταν να αφήνω κομματάκια της ψυχής μου κάθε φορά..
Μπορεί να φοβάται ο άνθρωπος και να στρέφεται στην άρνηση. Φόβος για την αρρώστια, φόβος για το θάνατο, φόβος για τον πόνο. Δεν είναι απαραίτητο να “μη θέλει να σωθεί”, ούτε να αυτοκαταστρέφεται συνειδητά. Δε νομίζω να ξυπνάει και να λέει “πώς θα ταλαιπωρήσω τους δικούς μου σήμερα;”
Ο πατέρας σου έχει την συμπεριφορά που βλέπω πολύ συχνά σε ανθρώπους οι οποίοι πιστεύουν πως αν αγνοήσεις κάτι πολύ καιρό σου περνάει. Πιθανώς οφείλεται σε κατάλοιπα α)Της πατριαρχίας (Οι άντρες δεν αρρωσταίνουν και ειναι όλοι διασταυρωση Θωρ και Κάπταιν Αμέρικα και αν πηγαίνεις στο γιατρό είσαι δειλός) β)Την εποχή που όντως το μονο που μπορούσες να κάνεις αν ειχες κάτι ήταν να περιμένεις να περάσει ή να πεθάνεις, δεν είναι πολύ μακρινη αυτή η εποχή, καμιά εκατοστή χρόνια. Επίσης έχει πολλά προβλήματα υγείας μεταξύ άλλων και αυτοάνοσο (λύκος) το οποίο αν αφεθεί χωρίς αγωγή θα κάνει εξαρσεις που θα… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ πιστεύω ότι αυτή η συμπεριφορά ευθύνεται σε ένα μεγάλο μέρος της στην πατριαρχία. Οι άντρες είναι σκληροί και τέτοια. Και θα πω και το εξής: παρατηρώ, ιδίως σε μεγαλύτερες ηλικίες, τους άντρες περισσότερο να αγνοούν την υγεία τους παρά τις γυναίκες· από το να μην πλένουν τα δόντια τους μέχρι να μην πηγαίνουν συχνά για τσεκ απ κι επισκέψεις σε γιατρούς. Για μένα αυτή η συμπεριφορά δείχνει κι εγωισμό κι έλλειψη σεβασμού στον πλησίον. Γιατί, αν χαλάσουν τα δόντια, μετά από τα λεφτά όλης της οικογένειας θα πάρει για να βάλει εμφυτεύματα, πράγμα που θα είχε αποφευχθεί αν… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν αποκλείεται να οφείλεται στην πατριαρχία αλλά εγώ πιστεύω ότι αυτό το χαρακτηριστικό το έχουν κυρίως άνθρωποι που φοβούνται να αντιμετωπίσουν μια δυσάρεστη κατάσταση όπως είναι η ασθένεια. Τύπου, αν δεν γίνει η διάγνωση είμαι μια χαρά. Αντί να δουν ένα πρόβλημα κατάματα κοιτάνε από την άλλη πλευρά, δεν είναι ότι αδιαφορούν για τη ζωή τους αλλά τους παραλύει ο φόβος.
“Προσπάθησε να δεχτείς ότι οι ενήλικες με σώας τα φρένας έχουν δικαίωμα στην αυτοκαταστροφή τους. ”
Εξαιρετικό!!!
Ριβερς σαικολοτζι δοκιμασες? Για πες του ”Καλά! Μην πας πουθενά, αλλά κάτσε να τακτοποιησουμε τα κληρονομικά, μην έχουμε το πένθος μας και τρέχουμε και για αυτά!” Καλο θα ηταν να συνεννοηθείς και με τους υπόλοιπους της οικογενείας…
Όταν οι δικοί μου γονείς συμπεριφέρονται έτσι, αρνούνται να πάνε στον γιατρό με ανάλογες δικαιολογίες «τι ξερει ο γιατρός» και «σιγά δεν έχω τίποτα θα περάσει» τους αντιμετωπίζω όπως με αντιμετώπιζαν και αυτοι όταν ήμουν παιδάκι και δεν ήθελα να πάω για εμβόλιο. Τους πηγαίνω με το ζόρι. Τύπου δεν σε ρώτησα αν θέλεις να πας, στο ανακοίνωσα και θα πας και τέλος. Γίνομαι τρελή, ουρλιάζω, παίζω και το χαρτί «μοναχοπαίδι» και γίνεται δουλίτσα. Λέω σκληρά λόγια, απαντάνε και αυτοι τα δικά τους, γίνονται μαχες (λεκτικές πάντα) αλλά καθόλου δεν με νοιάζει! Θα θυμώσουν και δεν θα μου μιλάνε μερικές… Διαβάστε περισσότερα »