Γεια σου α,μπα ! Θέλω να σε ρωτήσω πως πρέπει να αντιμετωπίσω μια κατάσταση. Λοιπόν, ο καθηγητής μου είναι μισογύνης. Η γυναίκα του (με τα λεγόμενά του) τον χώρισε γιατί είναι κομπλεξική και μας την κράζει συνεχώς μες τη μούρη μας, εν ώρα μαθήματος. Μας βάζει δικές του ασκήσεις και οι προτάσεις που μας βάζει (μας κάνει αγγλικά) λένε για γυναικοκτονίες και για άντρες που σκότωσαν τις γυναίκες τους γιατί τους είχαν κουράσει και τους έπρηζαν. Τα αγόρια της τάξης μου που ξερνάνε μισογυνισμό έχουν βρει πάτημα και κάνουν όλη την ώρα σεξιστικά αστεία και ο καθηγητής γελάει. Όταν δεν λένε σεξιστικά αστεία τα παιδιά της τάξης μου, λέει ο ίδιος και (φυσικά) αγόρια κορίτσια γελάνε είτε γιατί πράγματι τα βρίσκουν αστεία είτε για να πάρουν καλό βαθμό. Εγώ κάθε φορά κοιτάω με σοβαρό ύφος χωρίς να μιλάω γιατί δεν έχω όρεξη να είμαι αντιμέτωπη με 20 άτομα και να προσπαθώ να τους εξηγήσω πως αυτά που λένε είναι αηδίες . Το έχει παρατηρήσει αυτό ο καθηγητής και με έχει ρωτήσει “μα καλά δεν έχεις καθόλου χιούμορ;” και του λέω “έχω, αλλά καλύτερο από αυτό”. Γενικά δεν μου έχει μειώσει κατά πολύ τον βαθμό που θεωρώ ότι άξιζα αν και δεν με πολυκαίει να τον γλύψω ώστε να πάρω 20, τα βγάζω πέρα και μόνη μου. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω τι να κάνω, έχω πάει αμέτρητες φορές στην διευθύντρια και της έχω ζητήσει να κάνει κάτι για την συμπεριφορά του και μου λέει ότι θα το κοιτάξει, όμως δεν αλλάζει ποτέ τίποτα. Να πάω σε άλλο τμήμα, να αλλάξω καθηγητή δεν γίνεται καθώς είναι ο μόνος στο είδος του σε όλο το σχολείο. Το έχω συζητήσει με τους γονείς, αλλά μου ζήτησαν να κάνω υπομονή γιατί έχει μείνει ο επόμενος χρόνος και μετά δεν θα τον ξαναέχω. Το θέμα είναι πως θέλω να κάνω κάτι για να καταλάβουν μερικοί μερικοί πως δεν μπορείς να πετάς την βλακεία σου και να την γλιτώνεις έτσι απλά. Εσύ τι προτείνεις;
– μαθήτρια σε απόγνωση
Σε χαίρομαι πολύ που με τον τρόπο σου καταφέρνεις να κάνεις αντίσταση. Νομίζεις ότι δεν κάνεις τίποτα, αλλά κάνεις όλα όσα μπορείς. Δεν προσαρμόζεσαι για να γίνεις αρεστή, και αυτό είναι εμφανές μέχρι και στον καθηγητή. Απευθύνθηκες και στην ανώτερη εξουσία, αλλά και στους γονείς σου. Παράλληλα όμως φροντίζεις και για την ασφάλεια σου. Συγχαρητήρια!
Θα μάθεις να διαχειρίζεσαι την δυσκαμψία του περιβάλλοντός σου με τα χρόνια, αν και τα πας ήδη υποδειγματικά. Μάλλον θα ήθελες κάτι πιο αποτελεσματικό. Δυστυχώς, για την ώρα, μπορείς να πετάς τη (μισογυνίστικη, ρατσιστική, ομοφοβική) βλακεία σου και να τη γλιτώνεις έτσι απλά, αλλά τα πράγματα αλλάζουν. Αλλάζουν πολύ αργά, αλλά μερικές φορές γίνονται άλματα και αλλάζουν γρήγορα. Τώρα δεν το καταλαβαίνεις, αλλά σε μια τέτοια εποχή ζούμε, και είναι συναρπαστικό. Η απόδειξη είσαι εσύ.