Καλησπέρα πέρα ως πέρα. Α,μπά μου, ορίστε το πλεγμένο σου εγκώμιο, σχολιαστές, είστε η παρέα μου στα σχόλια σας, σας εκτιμώ όλους βαθιά. Το θέμα μας. Τι κάνουμε όταν ενας άνθρωπος έχει πάει μια φορά σε ψυχίατρο και με μια συνεδρεία ο γιατρός τον έχει διαγνώσει με διπολική διαταραχη, και ο άνθρωπος αυτός αγνοεί αυτο το καμπανάκι? Θα γινω πιο ξεκάθαρη. Η αντιπαθέστατη κοπέλα του αδερφού μου, μου εκμυστηρεύτηκε πως πριν ενα χρόνο είχε παει σε ψυχιατρο και της είχε δώσει φάρμακα με ύφος “ακού τώρα τι του ήρθε του γιατρού να μου πεί χαχα” Συμφωνώ πως με μόνο μια συνάντηση είναι σκληρό να σου πει ο γιατρός κάτι τόσο σοβαρό. Αλλά πως γίνεται να μη σοκάρεσαι? Να μη το ψάχνεις παραπάνω και ας μην εμπιστέυεσαι τη διαγνωση του πρώτου? Είναι πολύ ξινούλα και αγενής, μα απο τότε που μου είπε για τη διάγνωση νίωθω πως πρέπει να έχω μια προστατευτικότητα απέναντί της και μπερδεύεται το συναίσθημα μου. Ολο αυτο με προβληματίζει γιατι αφενώς δεν είναι δική μου δουλεία,μα αφετέρου απο τότε που μου το είπε βλέπω πολλά χαρακτηριστικά διπολικότητας, χωρίς να θέλω να το παίξω γιατρός. Νιωθω πως είναι ένα άτομο που χρήζει βοήθεια, άλλα δεν ψηνεται να το δει, φοβάμαι πως θα εξελιχθεί η σχέση της με τον αδερφό μου, γιατί δεν υπάρχουν ισορροπίες και συμβαίνουν όλο κουλες εντάσεις. Μια μικρή φωνούλα μέσα μου, μου λέει “μη μπλέκεσαι δεν ειναι δική σου δουλειά” και άλλη μια μου λέει ” κάνε κάτι, βοήθα την να βοηθήσει τον εαυτό της”. Η ερωτησή μου λοιπόν είναι, μπορούμε να κάνουμε κάτι όταν έχουμε πολλές ενδείξεις ότι κάποιο άτομο χρειάζεται βοήθεια άλλα δεν θέλει το ίδιο να τη δεχτεί ,χωρίς να γινουμε επεμβατικοί και πιεστικοί? Κάποιος κομψός τρόπος να επικοινωνήσουμε την έννοια μας?
–idontknowhowtofeel
Πες με καχύποπτη, αλλά δεν πιστεύω ότι ο γιατρός έκανε διάγνωση σε μια επίσκεψη. Δεν είναι σκληρό, πάντως, γιατί δεν είναι κριτική για τον χαρακτήρα της, είναι ασθένεια. Είναι όσο σκληρό να σου πει γιατρός ότι έχεις πίεση – που είναι, αλλά όχι με την έννοια που του λες. Σε κάθε περίπτωση ναι, πας και σε δεύτερο γιατρό αν σου φαίνεται ότι ο πρώτος σε ξεπέταξε, αλλά δεν γίνεται να αγνοήσεις μια τέτοια διάγνωση. Τώρα που είπα χαρακτήρα, το «ξινούλα και αγενής» δεν είναι κάτι που εξηγείται απαραίτητα με την διπολική διαταραχή.
Όταν πρόκειται για ενήλικα, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να βοηθήσεις αν ο ίδιος δεν θέλει να βοηθηθεί. Μπορείς να προτείνεις να ξαναπάει σε ψυχίατρο, αλλά όχι τίποτα άλλο. Όχι επειδή δεν είναι δική σου δουλειά, αλλά επειδή πράγματι δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Πρέπει να το πεις στον αδερφό σου, βέβαια.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το θέμα είναι τι την οδήγησε τότε στο ψυχίατρο. Μόνο εκεί θα μπορούσες να πατήσεις καπως. Δηλαδή για να πάει εκεί κάτι η ίδια ένιωθε ότι της ήταν εμπόδιο στο να λειτουργήσει ικανοποιητικά. Τώρα αισθάνεται καλύτερα; Το έχει ξεπεράσει; Μήπως το να έβλεπε έναν άλλο ψυχίατρο ή ίσως ψυχολόγο την βοηθούσε; Θα μπορούσες να προτείνεις και μέχρι εκεί. Βέβαια όταν την χαρακτηρίζεις «η αντιπαθέστατη κοπέλα του αδερφού μου» δεν ξέρω ποσό θα μπορούσε να δει την συμβουλή σου φιλικά…
Καταρχάς χωρίς ψυχίατρο, ο ψυχολόγος δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Και αυτό γιατί η διπολική διαταραχή αντιμετωπίζεται πρωτίστως με φαρμακοθεραπεία και σε δεύτερη φάση με ψυχοθεραπεία. Από την άλλη η κοπέλα δεν είναι ούτε ψυχολογός, ούτε ψυχίατρος, ούτε ψυχοθεραπεύτρια για να μπορέσει να την πείσει να ακολουθήσει την κατάλληλη αγωγή.
Ε ναι… όμως ο ψυχολόγος θα καταλάβει αν χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή σαν δεύτερη άποψη το είπα όχι ότι η διπολική διαταραχή δε χρειάζεται και φαρμακευτική αγωγή
Κι όμως. Είναι πολύ πιθανό ο ψυχολόγος να μην το καταλάβει, διότι απλά δεν είναι η δουλειά του και δεν έχει εκπαιδευτεί σε αυτό.
Συγνώμη δεν είναι η δουλειά ενός ψυχολόγου να καταλάβει αν το άτομο που έχει απέναντι του πάσχει από κάποια ψυχική ασθένεια;
Ο ψυχολόγος στην Ελλάδα αποκτά τα επαγγελματικά του δικαιώματα αποφοιτώντας από τη φιλοσοφική. Οι ψυχικές ασθένειες είναι σωματικές ασθένειες και ο αρμόδιος για την αξιολόγηση και θεραπεία τους είναι ο ψυχίατρος (ενδεχομένως σε συνεργασία με κάποιον ψυχοθεραπευτή). Σε όλες τις σοβαρές χώρες του κόσμου, για να γίνει κάποιος κλινικός ψυχολόγος/ψυχοθεραπευτής, ακολουθεί ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο μετεκπαίδευσης που -ναι- του επιτρέπει να αξιολογεί κάποιες καταστάσεις, όχι όμως να είναι σε θέση να κρίνει πότε κάποιος χρειάζεται φάρμακα και πότε όχι. Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πλαίσιο, με αποτέλεσμα ο κάθε άσχετος να δηλώνει “ψυχοθεραπευτής” βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές… Διαβάστε περισσότερα »
Επιτέλους κάποιος το είπε
Κατάλαβα…
Σε ευχαριστώ, Nymeria! Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω. Γενικά στην Ελλάδα υπάρχει η τάση να ξεχειλώνουμε τα επαγγελματικά δικαιώματα και κυρίως τις υποχρεώσεις του κάθε κλάδου, αλλά με τα επαγγέλματα υγείας-ψυχικής υγείας θα έπρεπε να υπάρχει πιο αυστηρή νομοθεσία. Ειρήσθω εν παρόδω, προσωπικά πιστεύω ότι όπως ο γιατρός πρέπει να κάνει υποχρεωτικά ειδικότητα για να μπορέσει να πάρει άδεια ασκήσεως έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει και με τους ψυχολόγους (όπως στο ΗΒ) και ο καθένας να εργαζόταν ανάλογα με την ειδικότητα που έχει. Όχι τα κάνω όλα και συμφέρω.
Η διπολική διαταραχή είναι μια μείζονα ψυχική νόσος η οποία χαρακτηρίζεται από εναλλαγές μανίας/υπομανίας – κατάθλιψης – νορμοθυμίας. Στη φάση της μανίας είναι πρακτικά αδύνατο να πείσεις κάποιον να πάει σε ψυχίατρο, διότι συνήθως το άτομο νιώθει καλύτερα από ποτέ. Αυτή είναι κυρίως η φάση στην οποία γίνονται οι ζημιές: ανόητες χρηματικές επενδύσεις, επιπόλαιη σεξουαλική συμπεριφορά, εμπλοκή σε δικαστικές υποθέσεις, επικίνδυνη οδήγηση κ.α. Η κατάσταση μπορεί να συνοδεύεται από παραληρητικές ιδέες μεγαλείου και ακουστικές ψευδαισθήσεις. Εάν υποψιαζόμαστε ότι το άτομο διατρέχει κίνδυνο για τη ζωή του ή είναι επικίνδυνο για τους άλλους, πάμε στην αστυνομία και ζητάμε εισαγγελική εντολή για… Διαβάστε περισσότερα »
Η έννοια σου πρέπει να είναι ο αδελφός σου και όχι η κοπέλα. Και ο αδελφός σου μέχρι το σημείο που θα το συζητήσεις μαζί του και τίποτα παραπάνω.
Η διπολική διαταραχή είναι πάρα πολύ δύσκολη στη διάγνωση και πρέπει να γίνεται μόνο από ψυχίατρο που ειδικεύεται σε αυτό.
Αν πάλι σε καίει να τη βοηθήσεις, ίσως μπορείς να συζητήσεις μαζί της σε επίπεδο φιλικό και χωρίς συναισθηματική φόρτιση, αναφέροντας ότι η διπολική διαταραχή είναι μια ασθένεια που αντιμετωπίζεται, και ίσως το απενοχοποιήσεις έως έναν βαθμό και δεχθεί να δει έναν ειδικό.
Διαφωνώ με το “πρέπει να το πεις στον αδερφό σου, βέβαια”. Ακόμα και σε κλίμα εντελώς-στα-τέτοια της κοπέλας να ειπώθηκε, δεν παύει να είναι ένα προσωπικό ιατρικό δεδομένο. Αν το θεωρεί ανούσιο, θα το ‘χει αναφέρει η ίδια. Αν όμως κάτι χτυπάει μέσα της, αν το ψάχνει, αν την φοβίζει, αν, αν, αν, μπορεί και να μην το έχει πει. Γιατί να εμπλακεί η γράφουσα;
Στο υπόλοιπο κομμάτι, για το πόσο *δεν* μπορείς να βοηθήσεις έναν ενήλικα, συμφωνώ απολύτως.
Δεν είναι γιατρός της, ούτε θεραπεύτριά της, οπότε όχι δεν είναι προσωπικό δεδομένο. Είναι ένα θέμα ψυχικής υγείας που αν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε δυσάρεστες εξελίξεις (για να το πω light). Εάν ο κοπέλα πάθει κρίση μανίας ενόσω βρίσκεται με τον αδερφό της ερωτώσας και αυτός δεν ξέρει πώς να το αντιμετωπίσει;
Τρομερά ανεύθυνο πάντως από την κοπέλα που δεν φροντίζει την ψυχική της υγεία, και όχι η διπολική διαταραχή δεν είναι δικαιολογία.
Δεν πρέπει να ξέρει όμως ο αδελφός ότι η κοπέλα του και ίσως η μελλοντική σύζυγός του πάσχει από μια τέτοια ψυχική διαταραχή ? Αυτά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να τα αποκρύπτουμε στο όνομα των προσωπικών δεδομένων, γιατί εδώ παίζονται ανθρώπινες ζωές.Μου θυμίζει μια παλιά περίπτωση, οι πρωταγωνιστές έχουν πεθάνει. 16χρονη ερωτεύεται 20αρη. Την προειδοποιούν άνθρωποι του περιβάλλοντος της ότι ο νεαρός πάσχει από διαγνωσμένη σχιζοφρένεια. Δεν ακούει κανέναν, τον παντρεύεται, και τα δυο παιδιά με σχιζοφρένεια. Το αγόρι έχει πεθάνει, η κόρη γυρίζει στους δρόμους σε κακή κατάσταση. Βέβαια στην περίπτωσή μας, δεν ξέρω αν η διπολική… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι ιατρικό απόρρητο και η κοπέλα δεν είναι γιατρός. Είναι η αδελφή κάποιου ο οποίος έχει σχέση με μια κοπέλα, που πιθανόν να πάσχει από μια σοβαρότατη ασθένεια που θα μπορούσε στην κορύφωση μιας κρίσης να θέσει μέχρι και σε κίνδυνο τη ζωή του αδελφού της.
Η διπολική διαταραχή (αναλόγως βέβαια και τη σοβαρότητα) δεν είναι μια απλή κυκλοθυμία που μπορεί να ελεγχθεί με συζήτηση και λογική.
Σε καμία απολύτως περίπτωση δεν θα άφηνα την αδελφή μου στο σκοτάδι αν ήξερα κάτι παρόμοιο.
Δεν το ανέφερα ως ιατρικό απόρρητο, επίτηδες Αλούτερό μου. Είπα “προσωπικό ιατρικό δεδομένο”, σαφώς και τίποτα δεν την εμποδίζει τυπικά από το να το πει. Γνωρίζω κάποια πράγματα περί διπολικής, και, αν δεν απατώμαι, για να φτάσει να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή κάποιου συνήθως προηγούνται επεισόδια, περίοδοι ολόκληρες, που προϊδεάζουν το περιβάλλον ότι κάτι δεν πάει καλά. Απλά, το ‘χω πει και σε άλλη ερώτηση, πέραν του ότι δεν ξέρουμε αν ο αδερφός ξέρει ή όχι, σε τέτοια θέματα θεωρώ ότι είναι παρεμβατικό το να εμπλέκεται κανείς.
Έχει διαγνωσθεί άνθρωπος με διπολική διαταραχή όταν όλοι νόμιζαν ότι είναι απλώς κυκλοθυμικός και ιδιότροπος και άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου εν κινήσει (100 χλμ/ώρα), στην εθνική, για να πηδήξει έξω, επειδή διαφωνούσε με τον άντρα της.
Η διάγνωση είναι πολύ δύσκολη και η πρώτη κρίση μανίας μπορεί να ξεσπάσει εντελώς ξαφνικά, χωρίς ιδιαίτερη προειδοποίηση.
Δεν είναι παρεμβατικό, είναι απαραίτητο στην προκειμένη περίπτωση.
ΑΣΧΕΤΟ: Υπνερωτομαχία θα έρθεις την Κυριακή??
Μπορείς να ποστάρεις το λινκ του fb group? Θέλω κι εγώ να ερθω.
https://www.facebook.com/groups/350035425787308/
Είναι ένα σοβαρότατο ιατρικό θέμα και ο αδελφός της καλό είναι να το γνωρίζει .Επειδή είχαμε στενό συγγενή με διπολική διαταραχή ξερω πως δημιουργούνται εντάσεις ακατανόητες και δυσκολες στη διαχείριση τους εαν δεν ξέρεις που οφείλονται. Και φυσικά αν οντως νοσεί η κοπελα χρειαζεται συστηματική φαρμακευτική αγωγή. Δυστυχώς δεν είναι σε θεση ολοι οι ασθενείς να έχουν αυτοπειθαρχία και να καταλαβουν την αναγκαιότητα της .Ειναι παραδοξο Η γράφουσα να αποκρύψει απο τον αδερφό της ενα τόσο σοβαρό θέμα στο όνομα της κορεκτιλας…Εκείνος πρεπει να πάρει τις αποφάσεις του αν δηλαδή θέλει να της σταθεί ή αν δεν το αντέχει .Ξέρω… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι, δεν είναι προσωπικό ιατρικό δεδομένο. Δεν ξέρουμε καν αν ισχύει αυτό που της είπε, και η κοπέλα δεν είναι ο γιατρός της
Μπορεί όντως ο γιατρός να έκανε πρόχειρη και βιαστική διάγνωση, μπορεί όμως και όχι. Εξαρτάται από το τι του είπε η κοπέλα στη συνεδρία. Και αυτό, φαίνεται να μην το γνωρίζει ούτε η γράφουσα. Αυτό που βρίσκω “ανησυχητικό” είναι ότι η κοπέλα το ανέφερε στη γράφουσα με απαξιωτικό τρόπο, ότι αποκλείεται να ισχύει. Και μακάρι να χει και δίκιο! Ο πατέρας μου διεγνώσθη με διπολική, με τάση στη μανία. Το πρωί της εισαγωγής του στην κλινική, είχα πάει 2 ώρες νωρίτερα με όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για να παρουσιάσω στο διευθυντή την περίπτωσή του επειδή, παρά το ότι διένυε περίοδο… Διαβάστε περισσότερα »
Τι εννοείς με μια συνάντηση ο ψυχίατρος δεν μπορεί να κρίνει αν έχει διπολική. Πόσες νομίζεις ότι χρειάζεται? Προφανώς κι ένας έμπειρος και καλός γιατρός μπορεί να κάνει διάγνωση.
Βρε παιδιά να πω κι εγώ το θέμα μου, έχω μια φίλη που παίρνει ψυχοφάρμακα χωρίς να κάνει ψυχοθεραπεία…γίνεται αυτό? Δεν γουστάρει λέει να πάει σε ψυχολόγο να κάνει θεραπεία. Βρήκε έναν σε μια φάση της έγραψε τα φάρμακα και τα πήρε. Μια μέρα μάλιστα τα σταμάτησε απότομα και κατέληξε στο νοσοκομείο με κάτι σαν εγκεφαλικό. Είναι μονίμως δυστυχισμένη εδώ και 8 χρόνια που μιλάμε, μονίμως κάνει σχέση με κάποιον που στις 2-3 βδομάδες της λέει ότι δεν το βλέπει να τσουλάει μεταξύ τους, αυτή τον έχει ήδη ερωτευτεί και μπαίνει σε μια φάση που ξεκινάει με παρακάλια, κορυφώνεται με… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, γίνεται να παίρνεις φάρμακα χωρίς να κάνεις παράλληλα θεραπεία. Χρειάζεται όμως παρακολούθηση η συνταγογραφία εννοείται, αυτό είναι ευθύνη και του ασθενή. όπως σε κάθε μόνιμη συνταγογράφηση για οποιαδήποτε χρόνια ασθένεια. Δεν μπορεί να σε αναγκάσει ο γιατρός να πας να σε δει.
Λένα, σ’ευχαριστώ για την απάντηση. Έχεις πολύ δίκιο δεν το είχα σκεφτεί, κι εγώ που παίρνω θυροξίνη πάω κάθε τόσο στον ενδοκρινολόγο για να μου τη γράφει, εκείνη πως παίρνει ψυχοφάρμακα χωρίς συνταγή? Άρα σίγουρα τη βλέπει ο ψυχίατρος, απ΄ ότι φαίνεται όμως δεν πολυασχολείται μαζί της…θα τη ρωτήσω όμως.
Μήπως δεν πολυασχολείται αυτή μαζί του;
Γίνεται για ορισμένα φάρμακα, π.χ. τα αντικαταθλιπτικά. Για κάποια άλλα όμως, ηρεμιστικά ή αγχολυτικά χρειάζεται συνταγή γιατρού, έχουν τη λεγόμενη κόκκινη γραμμή. Μπορεί όμως η φίλη σου να πηγαίνει σε ένα γιατρό κατά διαστήματα και αυτός απλώς να της ξαναγράφει αυτά που ήδη παίρνει. Όπως το φαντάζομαι, τη ρωτάει πως νιώθει, του λέει, τα ίδια, και το έργο επαναλαμβάνεται. Υποψιάζομαι όμως, από τα λεγόμενά σου, ότι ή δεν παίρνει τα σωστά φάρμακα ή η φίλη σου λέει ψέμματα ότι κάνει θεραπεία. Η συμπεριφορά της κάτι δείχνει (υποψίες έχω, δεν είμαι ψυχίατρος) και αυτό που δείχνει δεν θεραπεύεται αυτή τη στιγμή… Διαβάστε περισσότερα »
Ότι κάποια φάρμακα δίνονται μόνο με συνταγή γιατρού δεν σημαίνει απαραίτητα ότι όποιος τα παίρνει κάνει παράλληλα αυτό που λέμε “θεραπεία”. Η συνταγογράφηση συνοδεύεται από τυπικές ερωτήσεις περί διάθεσης, παρενεργειών, αλλά αυτό δεν είναι θεραπεία όπως γίνεται με ψυχολόγο ή ψυχίατρο/θεραπευτή. Η ερώτηση ήταν αν γίνεται να παίρνεις μόνο φάρμακα για να αντιμετωπίσεις ψυχολογικό ή ψυχιατρικό θέμα, χωρίς να κανεις παράλληλα μεγάλη κουβέντα της μιας ώρας, και η απάντηση είναι ότι κατά περίπτώσεις ναι, γίνεται, και δεν είναι ούτε αντιεπαγγελματικό ούτε λάθος. Μπορεί να είναι το ενδεδειγμένο. Η τήρηση των επισκέψεων όμως στο γιατρό είναι ευθύνη του ασθενούς όπως σε… Διαβάστε περισσότερα »
Ο αδερφός σου γνωρίζει τη διάγνωση που έχει γίνει; Πολύ πιθανόν ναι , αν όχι πρέπει να τον ενημερώσεις.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις πολλά. Η ίδια μάλλον αρνείται να δει την πραγματικότητα είτε λόγω προκατάληψης τέτοιων παθήσεων ή φοβάται να το αντιμετωπίσει. Νομίζω πως μπορείς να την ρωτήσεις πως οδηγήθηκε να πάει σε ψυχίατρο και ίσως να ζητούσε δεύτερη γνώμη από κάποιον άλλο. Πες της πως στον καθένα μπορεί να συμβεί.
Τείνω να συμφωνήσω πως δεν είναι δουλειά σου να το πεις στον αδερφό σου από ηθικής πλευράς, και στέκομαι στα λόγια σου, ότι σου το “εκμυστηρεύτηκε”. Καταλαβαίνω ότι πολύ εύκολα μπορείς να πιαστείς στον ύπνο, αλλά όταν ακούω προλόγους θα σου πω κάτι αλλά μην το πεις πουθενά, γίνομαι πολύ καχύποπτη και λέω πάντα “δεν ξέρω περί τίνος πρόκειται οπότε ή μου το λες και αποφασίζω αν μπορώ να μην το πω πουθενά ή μη μου το λες καθόλου” και έχω το κεφάλι μου ήσυχο- πολύ ασφαλές, το συνιστώ. Είχες την ευκαιρία εκεί να διαχωρίσεις τη θέση σου, δεν το… Διαβάστε περισσότερα »