Αγαπητή «Α, μπα»: Ο αδερφός μου με αντιπαθεί όλη του τη ζωή

Αγαπημενη Α μπα, θελω να σε ρωτησω για κατι. Εχω εναν αδερφο 32 ετων. Εγω ειμαι 26. Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου με αντιπαθει. Λεγοντας αντιπαθει, εννοω οτι αυτο υπαρχει στον αερα, και εχει επιβεβαιωθει μεχρι σημερα με απειρους τροπους. Δεν απανταει ποτε σε μηνυμα γενεθλιων γιορτης που του εχω στειλει, ενω απανταει σε ολους τους αλλους σχεδον, εχει υφος απεναντι μου και καποιες φορες με ειρωνευεται αλλα πολυ υπογειως. Γενικως οταν ειμαστε στον ιδιο χωρο μονοι μας δε μου απευθυνει το λογο. Παρομοια φερεται και στην αδερφη μου, αν και σ αυτη μιλαει περισσοτερο. Εχω πολλα αλλα τετοια δειγματα. Δεν εχουμε τσακωθει η φωναξει ποτε, σαν ανθρωπος δεν τσακωνεται, απλως απαξιοι να σου μιλησει και στο διεχνει με ενα παγερο υφος αδιαφοριας. Τελος παντων παντρευτηκε και εκανε παιδια φετος. Η νυφη μου ψιλοαντιστοιχη με αυτον στο χαρακτηρα, αλλα επειδη θελει να τηρει καποια τυπικα με ρωταει καποια ελαχιστα πραγματα για μενα. Οταν παντρευτηκαν και πηγαν στο δικο τους σπιτι, η αντιπαθεια εγινε δεκα φορες πιο εντονη. Επειδη μενω και γω με τη συντροφο μου, οι φορες που βρισκομαστε ειναι σπανια στο σπιτι των γονιων μας για γιορτες τους κλπ και τωρα που γεννηθηκαν τα ανιψια μου δυο φορες ειχαν ερθει στους γονεις μας μαζι με τα μωρα. Ο αδερφος μου πλεον μου λεει ενα απλο γεια και δε ρωταει τιποτα για μενα. Εννοειται πως αντιστοιχη συμπεριφορα εχω και γω. Ειμαι πληρως καλα με αυτο και πραγματικα δε με ενδιαφερει καθως τον αδερφο μου τον ενιωθα παντα ξενο. Το θεμα ειναι οτι με τα ανιψια μου περιπλεκονται τα πραγματα. Απο τοτε που γεννηθηκαν τα εχω δει μονο δυο φορες γιατι δινω εξετασεις σε ενα μηνα και ειλικρινα δεν προλαβαινω ουτε να ξυθω. Ομως καθε φορα που μιλουσα με τη μανα μου στο τηλεφωνο με επρηζε ποτε θα δεις τα μωρα και ειναι ντροπη που δεν βλεπεις τα μωρα κλπ. Τις δυο φορες λοιπον τα ειδα στο σπιτι των γονιων μου και ηταν και αλλοι συγγενεις εκει και με πρηζανε να τους κανω τα γνωστα που κανουν ολοι σε μωρα και οντως τους εκανα πολλες χαρες κλπ. Μετα την επισκεψη ενιωσα οτι εκανα κατι που δεν ηθελα γιατι αυτα τα μωρα τα νιωθω εντελως ξενα αφου ξενο νιωθω και τον αδερφο μου και τη νυφη μου. Δε θα με πειραζε να μην τα ξαναδω, αλλα ξερω οτι οι γονεις μου θα παρεξηγηθουν αν δεν θελω να τα βλεπω. Γενικα οι γονεις μου ειναι πολυ της δεμενης οικογενειας και του συγγενολογιου, αλλο που στην πραγματικοτητα ως αδερφια ειμαστε σαν ξενοι ολοι. Απο την αλλη, θεωρητικα θα ηθελα να εχω καλη σχεση με τα ανιψια μου χωρις καμια σχεση με τους γονεις τους αλλα αυτο δε γινεται. Δε με πειραζουν τα παιδια δηλαδη αλλα αυτα πανε πακετο μονο. Οι γονεις μου με πιεζουν συχνα να τα δω και εγω το αποφευγω προς το παρον με το διαβασμα αλλα οταν τελειωσω τις εξετασεις δεν ξερω αν θελω να τα βλεπω γενικα εστω και μια φορα το μηνα γιατι οι γονεις τους ειναι εχθρικοι προς εμενα με τον τροπο τους. Δε θελω να παρεξηγηθω με τους γονεις μου, εχω πολυ καλη σχεση μαζι τους και τωρα που μενουμε ξεχωριστα ακομη καλυτερη. Αλλα αυτοι αναφερουν συνεχεια τα μωρα και πολυ συχνα τα φερνουν σπιτι και ειναι και η νυφη μου και ο αδερφος μου. Εγω μεχρι τωρα εχω παει δυο φορες αλλα μετα θα γινεται πιο συχνα αυτο. Δεν ξερω, να κοψω τελειως με τα ανιψια και να μην ξαναπαω οταν ειναι αυτα αφου δε νιωθω καποιο δεσιμο ουτε ορεξη να ασχοληθω με αυτα ουτε μου αρεσουν τα μωρα ετσι κ αλλιως, η να κανω το χατιρι των γονιων μου που με πιεζουν να τα βλεπω καποιες φορες, για να μην παρεξηγηθω με αυτους; Οταν ειχα προσπαθησει να τους εξηγησω τι σχεση εχω με τον αδερφο μου εκαναν πως δεν ακουγαν γιατι γενικα δεν τους αρεσουν και οι συζητησεις που τους ξεβολευουν. Σ ευχαριστω πολυ Α μπα μου!!

 

Αναρωτιόμουν με ποιον τρόπο να σου το πω αλλά ευτυχώς στο φότο φίνις αποδείχτηκε ότι το ξέρεις ήδη. Όλα συνοψίζονται στην προτελευταία πρόταση. Οι γονείς σου ξέρουν ότι έχουν τεράστια ευθύνη για τον τρόπο που έχουν εξελιχθεί οι σχέσεις των παιδιών τους, όπως και για τον χαρακτήρα του αδερφού σου. Αντί να το παραδεχτούν ή έστω να το αναγνωρίσουν σιωπηλά και να αφήσουν τα πράγματα να πάρουν τον φυσιολογικό τους τώρα δρόμο, αντί να εκτιμήσουν τουλάχιστον το πόσο τυχεροί είναι που τα παιδιά τους δεν τους ζητάνε τα ρέστα για την συμπεριφορά τους ή – αν είναι δυνατόν – δεν έχουν ακόμα καταλάβει πλήρως την ευθύνη που τους αντιστοιχεί ώστε να τους κατηγορήσουν, τι κάνουν;

Έχουν το θράσος να τραβήξουν κι άλλο το σχοινί και να χρησιμοποιήσουν τα εγγόνια τους και την επιρροή που συνεχίζουν να έχουν πάνω σου, ώστε να σε αναγκάσουν να κάνεις αυτό που θέλουν, που είναι το εξής: όχι να αποκτήσεις μια ουσιαστική σχέση με τον αδερφό σου, αλλά την εικόνα μιας σχέσης με τον αδερφό σου. Την εικόνα θέλουν. Για την ουσία δεν φαίνεται να προβληματίζονται.

Μόνο εσύ ξέρεις γιατί προστατεύεις ακόμα τους γονείς σου από τα λάθη τους. Θέλεις να το συνεχίσεις διότι είναι σημαντική αυτή η σχέση μαζί τους, επειδή φοβάσαι ότι θα σε απορρίψουν αν δεν το κάνεις; Ή θέλεις να περιφρουρήσεις τα δικά σου όρια και να χειριστείς τις σχέσεις σου με άλλους ανθρώπους αναλόγως με την παρουσία τους στη ζωή σου;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News