Α, μπα μου καλησπέρα, Είμαι μεγάλη θαυμαστριά σου με πολλές απαντήσεις σου σε φακέλους στον υπολογιστή μου, συντροφιά με τον πρωινό μου καφέ – αν και οι νέες αλλαγές με έχουν λίγο μπερδέψει- κτλ κτλ. Δεν έχω τολμήσει να σου γράψω ποτέ κάτι γιατί πάντα με κάποιο τρόπο οι απαντήσεις που διάβαζα σε άλλα θέματα με βοηθούσαν σε σκέψεις δικές μου και προβλήματα που ζω καθημερινά. Το θέμα μου είναι το εξής…Μεγάλωσα σε μια οικογένεια μεσαίας τάξης θα έλεγα χωρίς ιδιαίτερες ανέσεις αλλά με τους γονείς μου που προσπαθούσαν πάντα για το καλύτερο. Δεν ένιωσα ποτέ ιδιαίτερο δέσιμο με τους γονείς μου δεν σου κρύβω πιο πολύ επικρατούσε έναδεν κλίμα αμφισβήτησης και κριτικής κάτι που ανακάλυψα με πολύ κόπο πρόσφατα. Αυτήν την στιγμή σπουδάζω στο εξωτερικό και είμαι οικονομικά ανεξάρτητη από μικρή ηλικία – ξεκίνησα να δουλεύω στα 16- και έχω αφοσιωθεί στις σπουδές μου. Μπορώ να πω ότι από την στιγμή που έφυγα από την Ελλάδα, αν και ζούσα μόνη μου πριν, οι σχέσεις μας βελτιώθηκαν προς το καλύτερο. Οπότε αποφάσισα να κάνω δώρο ένα ταξίδι στους γονείς μου. Τα πράγματα λοιπόν που λες δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμενα. Έπιασα τον εαυτό μου να ντρέπεται σε συζητήσεις είτε μόνοι μας είτε με φίλους. Κάποια στιγμή έχασα τον έλεγχο και άρχισα να κρίνω την ζωή τους και το πόσο βολεμένοι αισθάνομαι ότι είναι τελικά όχι μόνο συνθηκών αλλά λόγω οπτικής που έχουν στην ζωή. Και με πίκρανε αυτο πολύ. Γνωρίζω ότι δεν είμαι η προέκταση των γονιών μου και ότι είμαι ένας άνθρωπος με δικές μου κατακτήσεις και δική μου ματιά στην ζωή αλλα να με ενοχλεί πολύ το βόλεμα, η έλλειψη εκπαίδευσης, ο ρατσισμός πράγματα με τα οποία μεγάλωσα και ακόμα προσπαθώ με πολύ κόπο να τα αποβάλλω. Θα ήθελα να είχα τους γονείς μου σαν πρότυπο και όχι να ντρέπομαι και να φόβαμαι για το τι θα πουν κάθε φορά που συζητάμε. Ξέρω ότι πρέπει να το αποδεχτώ αλλά κάπου μέσα μου υπάρχει μεγάλη πικρία. Ευχαριστώ πολύ και καλή τύχη στο νέο σας ξεκίνημα! Φαντάζομαι έχετε ρίξει πολύ δουλειά και φαίνεται! φιλιά!
-Κόρη σε απόγνωση
Αγαπητή κόρη σε απόγνωση, αυτό που περιγράφεις είναι καθυστερημένη εφηβεία. Δεν το λέω υποτιμητικά. Είναι ένα στάδιο απολύτως απαραίτητο για την εξέλιξη σου, και υπάρχουν λόγοι που την περνάς καθυστερημένα. Η αμφισβήτηση που έζησες, μαζί με την ανάγκη να γίνεις ανεξάρτητη από πολύ νωρίς, δεν σου άφησαν χρόνο και χώρο για να απορρίψεις τους γονείς σου. Τώρα που βρίσκεις ποια είσαι, τώρα που έχεις πάρει την απόσταση σου, τώρα κατάλαβες ποιοι είναι, και η απογοήτευση είναι μεγάλη.
Όλοι μας θέλουμε να έχουμε ως πρότυπο τους γονείς μας, αλλά όταν μεγαλώνουμε συνειδητοποιούμε ότι δεν γίνεται γιατί δεν είναι κάτι περισσότερο από απλοί άνθρωποι. Η απογοήτευση είναι τεράστια και η πτώση απότομη. Δεν είναι ατυχία, όμως. Είναι φυσική εξέλιξη, και απαραίτητη. Αν οι γονείς σου παρέμεναν πρότυπα για πάντα, δεν θα κατάφερνες να ανοίξεις τα φτερά σου με τον ίδιο τρόπο. Η αμφισβήτηση είναι ζωογόνος, οι στάχτες είναι απαραίτητες για να ξεκινήσεις τον δικό σου δρόμο. Δες τα παιδιά που λένε ότι «είναι φίλοι» με τους γονείς τους. Δεν είναι φίλοι, είναι ευνουχισμένοι, και οι μικροί, και οι μεγάλοι. Το νέο έρχεται μόνο μέσα από τη σύγκρουση· διαφορετικά προκύπτει η συντήρηση. Η στενές οικογενειακές σχέσεις είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η Ελλάδα είναι μια συντηρητική χώρα. Είναι τα παιδιά που δεν κάνουν την επανάσταση τους.
Θα ντρέπεσαι και θα φοβάσαι και θα νιώθεις δυσάρεστα, μέχρι να μεγαλώσεις κι άλλο και να βρεις άλλες δυσκολίες μπροστά σου, και όταν φτάσεις σε ηλικία που θα αρχίσεις να βλέπεις τις δικές σου αποτυχίες πιο καθαρά, θα αρχίσεις να θυμάσαι πάλι τους γονείς σου, αλλά αυτή τη φορά θα καταλαβαίνεις περισσότερό γιατί είναι αυτοί που είναι. Με τα χρόνια, θα αρχίσεις να τους καταλαβαίνεις. Και τότε ίσως καταφέρεις να τους συγχωρήσεις που δεν μπόρεσαν να είναι κάτι καλύτερο από αυτό που είναι, που δεν σου έδωσαν αρκετά εφόδια, που δεν σε προστάτεψαν περισσότερο, που δεν σου έλυσαν όλα σου τα προβλήματα. Τότε θα είναι η στιγμή, ή η χρονιά που θα σταματήσεις να είσαι παιδί και να πλησιάζεις περισσότερο σε ενήλικα. Σου εύχομαι ολόψυχα να το καταφέρεις, γιατί η άλλη εναλλακτική είναι να μείνεις για πάντα ένας καθυστερημένα οργισμένος έφηβος σε σώμα μεσήλικα που δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από τη σκιά του πατρικού του σπιτιού, ανίκανος να αναλάβει τις δικές του ευθύνες. Από τέτοιους έχουμε γκώσει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν συμφωνώ με το συγχωροχαρτι προς τους γονείς. Σε πολλές περιπτώσεις η κατανόηση που δήθεν έρχεται με την ηλικία και η συγχώρεση προς τους γονείς, είναι λόγω της συνειδητοποίησης ότι όπου να’ναι τους χάνεις, θα πεθάνουν.Αυτό το συναίσθημα λειτουργεί ως παραμορφωτικος καθρέφτης και τελικά δικαιολογείς ανθρώπους που σε διέλυσαν ψυχολογικά. Δεν λέω ότι οι γονείς δεν είναι και αυτοί κανονικοι άνθρωποι με ατέλειες, αλοιμονο, απλώς ότι κάποιοι υπήρξαν άθλιοι γονείς και το μόνο που τους αξίζει είναι να παραμείνεις μακριά τους σωματικά και συναισθηματικα, όχι εκδικητικα, αλλά για να διαφυλάξεις την ψυχική σου ισορροπία. Είναι ζήτημα επιβίωσης και ίσως αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος κόψει κάθε σχέση με τους γονείς του, για να είναι πραγματικά ανώδυνο για το μέλλον του και να μη τον βαραίνει σε κάθε βήμα και σκέψη του, θα πρέπει μέσα του να έχει καταλάβει γιατί αυτοί οι γονείς έχουν φερθεί όπως φέρθηκαν. Δεν εννοώ να τους συγχωρήσει αλλά να κατανοήσει πλήρως υπό πιο πρίσμα έχει διαμορφωθεί ο χαρακτήρας και η ζωή τους. Αλλιώς είναι αδύνατον, να προχωρήσει. Και δεν το λέω θεωρητικά, αλλά το έχω βιώσει προσωπικά με την μητέρα μου την οποία και δικαιολόγησα κάποιες φορές και συγχώρεσα και με τον πατέρα μου… Διαβάστε περισσότερα »
η συγχώρεση μπορεί να είναι κάποιες φορές υπερεκτιμημένη (Από συνέντευξη για το βιβλίο F*ck Feelings στο Atlantic) ”Khazan: One thing that surprised me—at one point you say, if you have an asshole parent, that as an adult you shouldn’t worry so much about forgiving them if you were traumatized by your childhood. Could you explain the thinking behind that? Michael l Bennett (psychiatrist): If you find that your parent is one of those people who is really just a jerk, it’s sort of like forgiving a cockroach for being a cockroach, or a snake for being a snake. Forgiveness tends… Διαβάστε περισσότερα »
Τέλεια απάντηση κατά τη γνώμη μου, ειδικά το σημείο με τα παιδιά που είναι “φίλοι” με τους γονείς! Συγχαρητήρια!
Το σημείο που λέει ότι γονείς και παιδιά δεν είναι φίλοι αλλά ευνουχισμένοι…με κατέστρεψε ρε συ Αμπα…θέλω να ζήσω τη ζωή μου κοντά στην κόρη μου, να μπορέσει μεγαλώνοντας να βρίσκει πάντα σε μένα ένα σύμμαχο και συμπαραστάτη, ναι ονειρέυομαι να μεγαλώσει και να ζήσουμε εμπειρίες μαζί, να ταξιδέψουμε, να της δείξω όσα ξέρω, τον ήχο του φρέσκου χιονιού κάτω απτα φρεσκοκερωμένα σκι, τα πολύχρωμα ψάρια ανεμώνες και λέοντες στα νερά του ινδικού ωκεανού, τις πυγολαμπίδες μέσα στο δάσος μόλις σκοτεινιάσει, και ποτέ να μην την κρίνω να μην την υποτιμήσω να μην τη συγκρίνω όπως μου έκαναν εμένα….ουφ αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν νομίζω ότι αυτό εννοεί η Λένα, @Mia Idea. Το να προσπαθείς να είσαι φίλος του παιδιού σου αποφεύγοντας να θέσεις όρια, που θα το κάνουν να θέλει να επαναστατήσει εναντίον σου αργότερα, είναι επιβλαβές. Διδάσκεις ότι δεν υπάρχουν όρια και κανόνες και δημιουργείς έναν απροσάρμοστο άνθρωπο. Το να υποχωρείς σε κάθε του απαίτηση για να παραμένεις το φιλαράκι (ή ο αγαπημένος γονέας σε περίπτωση διαζυγίου), είναι καταστροφικό. Βλ. princess (entitlement) syndrome. Το να διαγκωνίζεσαι με τους συνομήλικους φίλους του για την προσοχή του, αντί να είσαι εκεί για τη στιγμή που θα σε χρειαστεί το ίδιο, του μαθαίνει ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Κάποιος είπε..Οι φίλοι είναι η συγνώμη του Θεού για την οικογένεια..
Κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ διδακτικές διαδικασίες τόσο η αποκαθήλωση των γονέων, όσο και η κατανόηση της συμπεριφοράς τους. ( Η οποία συμπεριφορά είναι ένα κράμα από σωστά και λάθη ..) Δυστυχώς όμως, συχνά η οργή θολώνει την κρίση μας και καθυστερεί τη μάθηση και την εξέλιξη..
απλά δεν καταλαβαίνω στην απάντηση πως οι εναλλακτικές που υπάρχουν είναι να μην ξεφύγεις ποτέ από την σκιά του πατρικού σπιτιού και η κατανόηση/ αποδοχή. από την στιγμή που λέει πως έχει αναλάβει ευθύνες στην ζωή της, οι προοπτικές που δίνει η Λένα μου φαίνονται λιγάκι απόλυτες.