Αγαπητή Α,μπα, θέλω να σε ρωτήσω πώς μπορώ να πάψω να σκέφτομαι μια πάρα πολύ ντροπιαστική στιγμή που είχα πριν λίγες μέρες και να μην συνεχίσω να ανακυκλώνω τις ίδιες καταστροφικές ιδέες (ότι όλοι θα με βλέπουν και θα γελάνε, θα περιγράφουν το σκηνικό σε φίλους κτλ). Και εξηγώ: έχουμε meeting στη σχολή όπου ξεκίνησα πρόσφατα να σπουδάζω, όλο το τμήμα μαζί με τους καθηγητές, και κάποια στιγμή αποφασίζω να πάω τουαλέτα. Σηκώνομαι κανονικά, βγαίνω έξω και πετυχαίνω φίλο μου, ο οποίος με το που πάω να φύγω μου λέει “ρε συ, είναι έξω ο κ@λος σου”. Κοκαλώνω, κατευθείαν κάνω κίνηση να δω τι συμβαίνει, και το φόρεμά μου όντως είχε πιαστεί κάπως περίεργα. Δεν ξέρω πόσο είχε πιαστεί γιατί το κατέβασα αμέσως και ούτε ξέρω πόσο φάνηκε (φόραγα καλσον, αλλα δυστυχώς λεπτο, και από μέσα στρινγκ). Πάντως σίγουρα όπως διέσχισα την αίθουσα δεν υπάρχει περίπτωση να υπήρξε κάποιος που να μην το είδε. Ήθελα να σηκωθώ και να φύγω, αλλα θέλοντας να το αντιμετωπίσω ώριμα, ξαναγύρισα στην αίθουσα, αυτην τη φορά με το φόρεμα στη θέση του. Δεν είπα τίποτα σε κανέναν, στον φίλο μου απάντησα “ε, σιγά, και να φάνηκε κάτι δε νομίζω να μην έχουν ξαναδει κάτι τέτοιο στη ζωή τους” και γενικά κανείς δε μου είπε κάτι (ακόμα και άτομα που κάνουμε παρέα). Ξέρω ότι σε λίγο καιρό θα ξεχαστεί, ακόμα κι αν τώρα το κουτσομπολεύουν γιατί, αν μη τι άλλο, όπως το βλέπω απ’ έξω είναι όντως αστείο αλλά με το που μου έρχεται στο μυαλό μου χαλάει όλη τη διάθεση. Ντρέπομαι να βγω με τα παιδιά που κάναμε παρέα και το είδαν γιατί φοβάμαι ότι θα κάνουν μεγάλη προσπάθεια για να μη γελάσουν βλέποντάς με. Για να μη συζητήσω πόσο ντρέπομαι τους καθηγητές μου… Ξέρω ότι αυτά συμβαίνουν και πρέπει να το ξεπεράσω αλλά πώς; Λένα και σχολιαστές σας έχει συμβεί ποτέ κάτι αντίστοιχο; Αν ναι, πώς το ξεπεράσατε;
– η “μέσα στο χορό”
Το παρακάτω έχει συμβεί όχι σε μένα, σε μια φίλη μου (αλήθεια όμως, σε φίλη έχει συμβεί, θα ήμουν περήφανη αν ήταν δική μου ιστορία).
Βγαίνει πρωί πρωί ξενυχτισμένη να πάρει τυρόπιτα. Καλοκαίρι με καύσωνα, Θεσσαλονίκη. Περπατώντας στην Τσιμισκή παρατηρεί ότι όλοι την κοιτάνε με ενδιαφέρον, σκέφτεται «μα τι κούκλα είμαι, παρόλο το ξενύχτι, ακόμα μετράω». Παίρνει τυρόπιτα. Ξεκινάει να την τρώει στο δρόμο. Πέφτουν ψίχουλα. Κάνει μια να τα τινάξει από το φόρεμα, πιάνει δέρμα. Κοιτάει, έχει λυθεί το ένα κορδόνι και συνειδητοποιεί ότι κυκλοφορεί μονόστηθη, μια urban Αμαζόνα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Περπατώ στην πλατεία Αμαρουσίου με μίνι ,τακούνι και ύφος γκομεναρας,περνάω αερατη από όλα τα στέκια μου ,γυρίζω σπίτι και συνειδητοποιώ ότι έχω πιάσει τα μαλλιά μου όταν βαφομουν με ένα βρακί γιατί δεν έβρισκα λαστιχακι το οποίο έχω ξεχάσει στο κεφάλι μου όλο το απόγευμα.
Όχι, όχι, ΟΧΙ…
Κι όμως…15 χρόνια αργότερα ακομα γελαμε
Αχαχαχα!
Τι στο καλό;
Πώς;
Ποιος πιάνει τα μαλλιά του με βρακί;
Το φόραγες και το έβγαλες για να πιάσεις μαλλί;
Χαχαχαχα οχι δα,απ’ το συρτάρι τσακωσα ένα χαχα χαχα
Πάει ο καφές και παραλίγο κι η οθόνη!
Φθινόπωρο 2008, δουλεύω σερβιτόρα σε μεγάλο καφέ της Ναυαρίνου. Μιλάμε για αρκετό κόσμο, μέσα και έξω από το μαγαζί, πελάτες, γνωστοί συνάδελφοι να κυκλοφορούν. Συν τη διαδρομή από το σπίτι μου στο καφέ. Μετά από καμία ώρα που έχω αρχίσει τη βάρδια μου λέει η άλλη σερβιτόρα: ρε συ, κάτι κρέμεται από το μπαντζάκι σου. Κοιτάω προς τα κάτω και βλέπω το βρακί που φορούσα την προηγούμενη μέρα να σέρνεται στο πάτωμα σκαλωμένο μεταξύ κάλτσας και παντελονιού. Είχα και περίοδο, οπότε δεν ήταν ροζ δαντελωτό τσαχπίνικο, ήταν μια γκρι βράκα. Μάλλον την προηγούμενη τα είχα βγάλει όλα μαζί, παντελόνι και… Διαβάστε περισσότερα »
Περιμένω να διασχίσω στο διάζωμα μεγάλη λεωφόρο της Αθήνας. Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι να μου χαρχαλεύει το λαιμό. Γυρνάω απότομα, ευτυχώς που δε σκοτώθηκα, γιατί τρόμαξα. Και είναι μια θεία που μου λέει πολύ γλυκά “αχ κοριτσάκι μου φαίνεται η ταμπέλα από τη μπλούζα σου και στην έβαλα μέσα”. Γι’ αυτό μιλάτε μόνο, μην αγγίζετε!!!!
Μερικοί παρεξηγούνται κιόλας άν τούς πεί κανείς έχεις κάτι στά δόντια ή κρέμεται κάτι από την φούστα σου , παράδειγμα τυχαίο… Συνάδελφος και πρώην φίλη παρεξηγήθηκε πολλάκις με την προσπάθεια μου να την ενημερώσω ότι κάτι δεν πάει καλά στην εμφάνιση της…ε κάπως έτσι έγινε πλέον συνάδελφος σκέτο!! Μην είστε τόσο ευαίσθητοι μερικοί, χρειάζεται κάποιος να σάς πει τί συμβαίνει μαζί σας όταν δεν μπορείτε οι ίδιοι να δείτε τόν εαυτό σας απέξω!!!!! Χρειάζεται ένα δεύτερο ζευγάρι μάτια!!!!!
1.Το εκανα εικονα
2. Νομιζω οτι κατουρηθηκα 🙂
Ναι, δε βρέθηκε. Τι να πω, μπορεί να μην το είδαν, μπορεί να ντράπηκαν και οι ίδιοι να το πουν, μπορεί απλά να απολάμβαναν το θέαμα. Ακόμα της είμαι ευγνώμων της κοπέλας: άμα είσαι και συν Αμπαχόλικ και διαβάζεις, και θυμάσαι, τα φιλιά μου!!
Καλέ σιγά τα ωά!
Εγώ θα έμπαινα μέσα στην αίθουσα και θα έλεγα φωναχτά: Καλά ρε παιδιά, τόση ώρα φαίνεται ο κώλος μου και κανείς δεν λέει τίποτα; Όλοι θα γελούσαν!
Αλλά πάλι εγώ δεν ξέρω τι θα πει ντροπή με τέτοια θέματα. Έχω σκάσει απόκριες σε πολύ τρέντι, πολύ ιν και πολύ κυριλέ καφετέρια με μπουρνούζι, φακιόλι στα μαλλιά και παντόφλες.
Αυτό που πρέπει να είμαστε “σεξι-σικ” ακόμα και τις απόκριες πόσο μου τη δίνει στα νεύρα. Εγώ ντύνομαι μπανάνα και οι φίλες μου φοράνε μία μάσκα και κόκκινο κραγιόν.
Έχω “ερμηνεύσει” το sweet dreams by Marilyn Manson ζωγραφίζοντας πεντάλφες με μολύβι ματιών στα χέρια και μαύρες σκιές σ’όλο το πρόσωπο. Οι φίλοι ακόμα σκιάζονται με το βίντεο, σαν possessed by dark spirits ήμανε – αλλά εγώ το καταευχαριστήθηκα!
Αναρχία στις απόκριες! Κόντρα στις “σέξι γατούλες/νοσοκόμες/αστυνομικινες” στολές του τζάμπο.
Και σε αυτό το σημείο να θυμηθώ περιστατικό κάζουαλ σεξισμού (ίσως ο πρώτος της ζωής μου) στο δημοτικό. Είχαμε διαγωνισμό αποκριάτικης στολής. Σκάνε κάτι σπανιόλες, πριγκίπισσες, Ζορό και η τρελοκαμπερω μάνα μου έχει τη φαεινή ιδέα να με στείλει σχολείο σε χωριό της Μακεδονίας τα 90s ντυμένη Μαντόνα.
Ξανθιά περούκα, ρολά χαρτιά υγείας για βυζιά, ξύλινα τσόκαροψηλοτάκουνα και δερμάτινο μίνι. Και κερδίζω το διαγωνισμό (προχώ η δασκάλες) και λυσσάει ο Τάκης-καουμπόι. Άρχισε να λέει ότι κέρδισα γιατί έβγαλα έξω α μπούτια μου(!) ετών 11. Τραύμα το έχω ακόμη.
Φαντάσου πως μεγάλωσε και τι έγινε αυτό το 11χρονο!
Η μαμά σου είναι πολύ μπροστά!!
Σε λεωφορείο προς Πειραιά, πίτα από κόσμο, δεν κρατιεμαι από πουθενά και φρενάρει απότομα. Χάνω την ισορροπία μου και πέφτω στα γόνατα, ενστικτωδώς απλώνω το χέρι να πιαστώ από κάπου… Και πιάνω το πουλί ενός τύπου μπροστά μου… Στα γόνατα… Κόκκινη σαν παντζάρι… Αυτά
Στο ιδιο λεωφορειο (υποθετω), μπαινω αερατη και τσαχπινα απο την μπροστινή πορτα και σπρωχνω το γνωστο διαχωριστικο για να περασω στον χωρο επιβατων. Με περισση χαρη αφηνω το κουπι, το οποιο με φόρα εφορμει στα αχαμνα του νεαρού που ερχοταν πισω μου. Ο νεαρος γουρλωνει ματι και παιζει να περασαν 5 λεπτα μεχρι να ξεγουρλωσει. Ούτε συγγνώμη δε ζητησα η μουλαρα, αλλα, σε τέτοιες περιπτώσεις ,τα λογια είναι περιττά.
Με τον ίδιο τρόπο άπλωσα τελείως αψυχολόγητα το χέρι πίσω μου για να προφυλαχτώ από τη γωνία του γραφείου που ήξερα ότι υπάρχει εκεί, αλλά αντ’ αυτού χούφτωσα γερά τον πισινό ευτραφέστατου συναδέλφου που βρέθηκε ανάμεσα. Δε θα ξεχάσω τη φάτσα του όταν γύρισα ξαφνιασμένη να δω τι πιάνω. Ξεφτίλα.
Αχ αν ήταν το ίδιο παλικάρι κρίμα, εγώ του έδωσα λίγη χαρά και εσύ του την πήρες κακούργα 😛
Στα μαθήματα οδήγησης στην προσπάθειά μου να αλλάξω ταχύτητα χωρίς να κοιτάω το λεβιέ αντί για λεβιέ έπιασα μπούτι δασκάλου…
Κι εγώ Εντελβαις. Αλλα ο δασκαλος μου ειπε οτι συμβαίνει κατά κορον.
Ο δικός μου δεν είπε τίποτα, κάναμε ότι δε συνέβη ποτέ 😂
Συνάδελφος μια ζεστή καθημερινή στην Αθήνα μου ζητάει να πάω μαζί του σε άλλο γραφείο να τον βοηθήσω με κάτι. Μπαίνουμε στο ΥΠΕΡΣΕΝΙΟ αμάξι του, ΟΛΟ BURBERRY TΑΠΕΤΣΑΡΙΑ, ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ, ΧΑΛΑΚΙΑ(!!), με φορητό σκουπάκι μην τύχει και δε μπορεί να μαζέψει τα χώματα επιτόπου κτλ κτλ, πάμε κανένα 10′ δρόμο, κάνουμε δουλειά κανένα τρίωρο και μπαίνουμε να γυρίσουμε στο γραφείο μας. Εγώέχω περίοδο αλλά είμαι χαλαρή – στο γυρισμό με τη ζέστη κτλ έχω ιδρώσει αλλά δε δίνω σημασία ιδιαίτερη. Φτανουμε στο γκαράζ της δουλειάς, σηκώνομαι και μπερμπερι κάθισμα έχει ενα λεκε ΝΑ αίμα. Τον κοιτάω, του λέω “παίχτηκε μαλακία, αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
καθαριστήριο;;; Πάνε τα ελληνικά μου. Πλυντήριο αυτοκινήτων εννοούσα 🙂
Άουτς! Να γιατί τη λιμουζίνα πρέπει να την παίρνουμε πάντα με μαύρο δέρμα στα καθίσματα.
Πω πω φιλενάδα συγχαρητήρια για την ψυχραιμία σου..Δεν μπορώ να διανοηθώ τι θα έκανα στη θέση σου..
το ανάποδο ακριβώς: το ζεστό νερό κάνει τις πρωτεΐνες του αίματος να “δένουν” (σαν το αυγό όταν βράζει, περίπου) και άρα να ενσωματώνονται στο ύφασμα. Δεν το λέω εγώ, το λέει το περσίλ! https://www.persil.com/uk/laundry/laundry-tips/stains/dirty-secrets-remove-blood-stains-clothes.html
Το αίμα πριν στεγνώσει θέλει χλιαρό νεράκι. Αν στεγνώσει μόνο κρύο.
Κρύο νερό κι αλάτι κορίτσια, βοηθάει πολύ και υπάρχει σχεδόν παντού
Την μακρινή εποχή που ήμουν λεχώνα, τότε που όλα ήταν θολά από την αυπνία είχα κυκλοφορήσει στη μισή Κόρινθο φορώντας/μεταφέροντας διάφορα ευτράπελα. Είχα πάει στο μπακάλικο φορώντας ένα παπούτσι και μία παντόφλα παπούτσι Αθλητικο+καλτσα παντόφλα σαγιοναρα δαχτυλα έξω. Είχα βγει στο δρόμο με τη μπιτζαμα και το υπερ σεξουαλικό φανελάκι με λεκέδες από γάλα ξέρεις που. Είχα διασχίσει την μισή απόσταση ως το φαρμακείο με μωρό να ουρλιάζει στα χέρια πριν συνειδητοποιήσω πως το κολάν που φόραγα ήταν ΤΕΛΕΙΩΣ διάφανο και από κάτω το εσώρουχο ήταν εχμ….σκούρο. Όλοι έχουμε μία γελοία ιστορία να μοιραστούμε για στιγμές που φάνηκε ο πισινός… Διαβάστε περισσότερα »
Εμ εγώ που γούσταρα πολύ, μα πάρα πολύ κάποιον και βγήκαμε με μεγάλη παρέα σε ταβέρνα και χάρηκα τόσο πολύ που κάθησε δίπλα μου και ήπια πάρα πολύ και ΕΚΑΝΑ ΕΜΕΤΟ επάνω του? Τι να πω εγώ?
Να γελάς και κλαις.
Αυτό το λες και χαριτωμένο.
Καλή μου, πρώτη φορά σχολιάζω, έκανα ακόμη και update και το προφίλ μου, γιατί ως συμπάσχουσα θα ήθελα να σε καθησυχάσω. 2 μήνες πριν ξεκινήσω επίσημα τις σπουδές μου και μήνα Ιούλιο, τίγκα η πόλη στους τουρίστες, βρέθηκα Θεσσαλονίκη, στο Λευκό τον Πύργο που αργότερα πήρε τα φιλιά μου. 😉 Ανεβαίνω λοιπόν να θαυμάσω τη θέα, και πίσω μου ακολουθούσε η αδερφή μου, η μαμά μου και ο πατέρας μου. Καθώς ρεμβάζω, ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ από την πόρτα όπου στεκόμουν το τελευταίο εικοσάλεπτο μέχρι να ανέβουν οι υπόλοιποι, νιώθω ένα χέρι να μου κατεβάζει το φόρεμα ΑΠΟ ΤΟ ΣΒΕΡΚΟ, εκεί όπου… Διαβάστε περισσότερα »
Πριν 10 χρόνια ,φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη, έχω πάει Ιούνιο να κάνω χαλάουα πόδια και μπικίνι σε αισθητικό, φορώντας ένα φορεματάκι ριχτό λίγο πιο πάνω από το γόνατο. Πρωί. Φεύγοντας, και αφού έχω διασχίσει 2 τετράγωνα άκουγα σφυρίγματα , και πωπω πρωί πρωί τι μας κάνεις.. Και εγώ να λέω σώπα τόσο καλή είμαι με αυτό το φορεματάκι; και δεν το φοράω και συχνά. Σε κάποια φάση σαν να νοιώθω πιο έντονα το αεράκι και καταλαβαίνω πως το φόρεμα έχει πιαστεί στο εσώρουχο.Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως διέσχισα 2 ολόκληρα τετράγωνο και μια γυναίκα δεν βρέθηκε να μου το… Διαβάστε περισσότερα »
ο τραμπ με το χαρτί τουαλέτας στο παπούτσι να ανεβαίνει στο airforce one