Αγαπητή α,μπα , παίρνω επιτέλους το θάρρος να σου στείλω μήνυμα. Καταρχάς είμαι 25 και το πρόβλημα μου αντιμετωπίζω έχει να κάνει με τους γονείς μου και τη γιαγιά μου. Η γιαγιά μου , η μητέρα του μπαμπά μου μένει σε ένα χωριό το μισό χρόνο και τον άλλο μισό μένει στην πόλη στο σπίτι της θείας μου και κόρη της , σχετικά κοντά στο δικό μου σπίτι. Όσο ήμουν μικρή πήγαινα κάθε σκ και την έβλεπα αλλά όσο μεγάλωνα την έβλεπα πιο αραιά. Πλέον με την πανδημία έχω να τη δω καιρό εφόσον είναι στο χωριό. Το θέμα μου είναι πως οι γονείς μου με πιέζουν να παίρνω τηλέφωνο. Πάντα από μικρή υπήρχε αυτή η πίεση, έπρεπε να παίρνω τη γιαγιά μου τηλέφωνο ως μικρότερη ηλικιακά και ακόμα και σήμερα συνεχίζει το ίδιο βιολί. Πλέον που έχω τις δικές μου ασχολίες δεν παίρνω τηλέφωνα και η αλήθεια είναι πως όσο μεγάλωνα τα αραίωνα. Πλέον μπορεί να κάνω και μήνες να της μιλήσω ας πούμε η τελευταία φορά που της μίλησα ήταν πριν 2 μήνες νομίζω. Όλο αυτό δεν το κάνω επίτηδες από αντίδραση απλά δεν μου βγαίνει. Θα ήθελα να την παίρνω περισσότερο αλλά δεν είναι προτεραιότητα και το ξεχνάω. Δεν είμαι σίγουρη όμως τι με χαλάει ακριβώς. Όσο ήμουν μικρή είχα καλή σχέση και την αγαπούσα αλλά μεγαλώνοντας μάλωσε με την μάνα μου και αποξενώθηκαν οι σχέσεις τους. Αυτό με έκανε να δω μια πολύ κακιά εικόνα της γιαγιάς μου που εν μέρη ήξερα πως είχε αντιπάθεια με την μάνα μου απλά δεν ήθελα να ζήσω τέτοιες καταστάσεις και να δω τέτοιες συμπεριφορές. Αυτό με πάγωσε κάπως μπορώ να πω. Από την άλλη από μικρή εκτός το ότι δεν ήμουν των τηλεφώνων με συγγενείς , με έπρηζαν να παίρνω τηλέφωνο. Ήταν κάτι σαν υποχρέωση που έπρεπε να φέρω εις πέρας. Όταν είπα στον πατέρα μου πως δεν μπορώ να παίρνω εγώ πάντα τηλέφωνο μόνο αλλά μια σχέση δυο ατόμων πρέπει να συντηρείται και από τις δυο πλευρές μου είπε πως εγώ είμαι η μικρή/νεαρή και πως είναι χρέος μου να παίρνω τον μεγαλύτερο. Εμένα αυτό σαν σκέψη με ενοχλεί πάρα πολύ. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει μόνο εγώ να παίρνω τηλέφωνα. Αλήθεια σας λέω εκείνη με παίρνει σπάνια σχεδόν καθόλου. Στεναχωριέμαι γιατί μεγαλώνει , ο παππούς μου έχει πεθάνει και ξέρω πως ένα τηλέφωνο από εμένα την κάνει χαρούμενη. Ντρέπομαι με τον εαυτό μου που ενώ έχω βάλει πρόγραμμα κάθε δεύτερο σάββατο να την παίρνω ένα τηλέφωνο πάντα κάτι με σταματάει ή το ξεχνάω. Το νιώθω σαν βάρος την όλη διαδικασία και πιέζομαι πάρα πολύ μέχρι να το κάνω και όταν το κάνω σκέφτομαι “οκ γρήγορο τηλέφωνο, παιχνιδάκι , θα το κάνω πιο συχνά”. Και όταν έρχεται η επόμενη φορά το ξεχνάω. Δεν είναι πως δεν την αγαπάω και αλλά με προβληματίζει που δεν μου βγαίνει να της τηλεφωνώ περισσότερο. Νιώθω εγωίστρια και τεμπέλα που ενώ μπορώ να της δώσω λίγη χαρά της την στερώ. Έχει φερθεί πολύ άσχημα στη μάνα μου αλλά εμένα με αγαπάει ως εγγόνι της. Δεν της το κρατάω τον τσακωμό με την μάνα μου και δεν θεωρώ πως μετά από τόσα χρόνια με επηρεάζει αλλά γιατί δεν μου βγαίνει ρε Α,μπα; Επειδή μου το επέβαλλαν ή επειδή δεν είμαι άτομο των τηλεφώνων και έχω μια άλλη άποψη ω ς προς την απάντηση του πατέρα μου; Νιώθω πολύ άσχημα και κάθε φορά αγανακτώ που με ρωτάει ο πατέρας μου αν πήρα τη γιαγιά μου τηλέφωνο το οποίο συνοδεύεται με παράπονο και εκνευρισμό “γιατί δεν την παίρνεις” . Μήπως όντως είναι χρέος μου να καλώ εγώ τον μεγαλύτερο από εμένα και ας μου φαίνεται εμένα άδικο ; Και αν ναι πως μπορώ να πείσω τον εαυτό μου να δει διαφορετικά το θέμα ;
— Πρωτευουσιάνα εγγονή
Δε νομίζω ότι έχεις βάλει κανονικά στην εξίσωση ότι θεωρείς ότι έχει φερθεί άσχημα στη μητέρα σου. Προφανώς δεν γίνεται να έχεις καλή σχέση μαζί της μετά από κάτι τέτοιο, και αν ο πατέρας σου είναι της άποψης «έχει φερθεί άσχημα στη μάνα μου αλλά σε αγαπάει ως εγγόνι της», πολύ κακώς. Αν σε αγαπάει ως εγγόνι της, δεν έπρεπε να φερθεί άσχημα στη μάνα σου. Έχετε τόσο πολύ κάνει στην άκρη αυτό το θέμα που έχεις φτάσει σε σημείο να αναρωτιέσαι γιατί «δεν σου βγαίνει», όπως λες.
Επειδή νιώθεις ότι προδίδεις την ίδια σου τη μητέρα (που απ’ ό,τι φαίνεται, ούτε ο πατέρας σου πήρε θέση στο θέμα;)
Αν θέλεις να αποκτήσεις ποτέ κανονική σχέση μαζί της, ως 25χρονη ενήλικη γυναίκα, πρέπει να μιλήσεις με τη γιαγιά σου γι’αυτό το θέμα, όπως και με τη μητέρα σου, όπως και με τον πατέρα σου. Αυτό που γίνεται τώρα, το αυτόματο «πάρε τηλέφωνο τη γιαγιά σου επειδή είναι γιαγιά σου, τέλος» έχει μείνει από τα παιδικά σου χρόνια και δεν αρμόζει πια. Ήρθε η ώρα να ενηλικιωθείς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα σου πω γιατί δε παίρνεις τηλέφωνο. Γιατί πρόκειται για ένα άτομο που κατά βάση δε συμπαθείς, που σου την έχει σπάσει, που έχει κάνει κακό στη μάνα σου, και που κάποιος μπαμπούλας σου λεει συνέχεια ότι για κάποιο αόριστο λόγο πρέπει να παίρνεις τηλέφωνο συνεχεια, πιο συγκεκριμένα “γιατί είναι η γιαγια σου”, το οποίο δε σημαίνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΊΠΟΤΑ. Η γιαγιά σου είναι ένα άτομο. Όπως όλα. Αν δε τη συμπαθείς δεν τη παίρνεις τηλέφωνο τελος. Ο πατέρας σου ο,τι να ναι που σου λέει να τη παιρνεις κάθε δεύτερο Σάββατο κιόλας. Κι εμείς έχουμε πατέρα που είχε μάνα, αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
<3 για τη Βολκάνα! (Και κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα.)
Βολκανα μεγάλη λατρεία. Ferenikei να διαβάσεις το βίο και την πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Εκεί τα λέει όλα.
Θέτεις θεμελιώδες ζήτημα της Ελληνικής κουλτούρας. Το έτσι γιατί έτσι. Γιατί; Γιατί είναι η γιαγιά και εσύ η μικρή. Μα δεν είμαι μικρή. Είσαι όμως μικρότερη. Μα δε θέλω. Να θέλεις. Χωρίς εξήγηση, χωρίς σεβασμό. Μόνο για τη λεζάντα ή αλλιώς ταμπέλα. Είσαι σε καλό δρόμο και αν συνεχίσεις με το σωστό τρόπο, σε λίγα χρόνια θα παίρνεις τηλέφωνο όποιον σου αρέσει και όποιον πρέπει αλλά θα ξέρεις το λόγο
Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί έχω ζήσει ακριβώς το ίδιο. Η δικιά μου γιαγιά είναι όμως πάρα πολύ κακός άνθρωπος και έχει πει πάρα πολύ άσχημα λόγια για όλη μου την οικογένεια και μας έχει καταραστεί. Έχω να την πάρω τηλέφωνο πάνω από 1 χρόνο. Δεν θέλω ούτε να την δω, ούτε να της μιλήσω. Εκείνη δεν με έχει πάρει ποτέ ένα τηλέφωνο, αλλά με έκραζε επειδή δεν την έπαιρνα εγω. Δεν με νοιάζει που είναι γιαγιά μου. Σκατοψυχους ανθρώπους δεν θελω στην ζωή μου. Όσων αφορά στην πίεση των γονιών πρέπει να βάλεις τα όρια σου. Ειχα και εγω τα… Διαβάστε περισσότερα »
Και επίσης επειδή είμαι σε περίοδο που διορθώνω εκθέσεις σαν να μην υπάρχει αύριο… Βρε κορίτσι μου, προσπάθησε να συμπτύξεις λίγο τον λόγο σου. Πλατειάζεις και είναι λιγάκι κουραστικό για τον αναγνώστη!
Μα γιατί δεν εξηγείς στο μπαμπά σου ότι “επειδή η μητέρα ΣΟΥ φέρθηκε άσχημα στη ΔΙΚΗ μου μητέρα, έχω παγώσει, δεν νιώθω ιδιαίτερη αγάπη, ούτε νοιάξιμο, δεν θέλω να συντηρήσω αυυτή τη σχέση και δεν μπορείς να με υποχρεώσεις να την αγαπάω & να την νοιάζομαι”. Και αν δεν την αγαπάς και δεν τη νοιάζεσαι είναι υποκριτικότατο να τηλεφωνεις από υποχρέωση & σαν αγγαρεία. Προδίδεις το εαυτό σου και την αγάπη στη μητέρα σου και σαν να ακυρώνεις τη στεναχώρια & την πίκρα που της δημιούργησε αυτή η γυναίκα. Παιδιά, ο κακός άνθρωπος ΔΕΝ λαμβάνει συγχωροχάρτι επειδή γίνεται ηλικιωμένος κακός… Διαβάστε περισσότερα »
Ντέζι Μακρή συμφωνώ. Είχα διαβάσει κάπου κάποτε ότι το ‘ο νεκρός δεδικαίωται’ είναι νομικός όρος και σημαίνει ότι δεν μπορεί πλέον να διωχθεί ποινικά. Ως εκεί φτάνει αυτό. Το πώς θα μείνει στο συλλογικό ασυνείδητο ο Παττακός κτλ είναι ανεξάρτητο και έχει να κάνει με την υστεροφημία τους. Προσωπικά με απελευθέρωσε αυτή η οπτική γιατί δεν χωρούσε το μυαλό μου να μην μπορώ να πω κάτι για κάποιον απλώς επειδή πέθανε, άμα ήταν σκατόψυχος, ήταν, το αποτύπωμα του στη ζωή μου έμεινε, δεν μπορώ ή και δεν θέλω (ή και δεν πρέπει αν μιλάμε για ιστορικά πρόσωπα) να ξεχάσω. Εξάλλου… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν καταλαβαίνω που λένε ορισμένοι, η γιαγιά/πεθερά δεν συμπαθεί (σωστή λέξη μισεί) τη νύφη, αλλά εσένα, ως εγγόνι, σε αγαπάει και δεν σε αφορά, δεν έχει επιρροή αυτή η σχέση. Η γιαγιά μου, μητέρα του πατέρα μου, δεν τα πήγαινε καθόλου καλά με την μητέρα μου. Ενδεικτικά, στο σπίτι της είχε φωτογραφίες από όλους τους συγγενείς και εμάς τα εγγόνια, αλλά καμία της μητέρας μου. ´Ομως, τα καλύτερα εγγόνια ήταν τα παιδιά της θείας μου. Έλεγε ότι μας αγαπούσε γιατί ο αδερφός μου έχει το όνομα του παππού και η αδερφή μου είναι συνονόματη της. Και εγώ που έχω το… Διαβάστε περισσότερα »
Απογοητεύτηκα κάπως από την απάντηση. Πρώτον, μια σχέση συντηρείται από δύο. Δεν είναι λογικό να βασίζεται μόνο στο ένα μέρος αν θα πάρει τηλέφωνο. Δεύτερον, από τη στιγμή που δε σου βγαίνει, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πιέζεσαι να κρατάς μία σχέση με το ζόρι, ακόμα και αν η άλλη είναι η γιαγιά σου. Ανθρώπους που μας ενδιαφέρουν τους έχουμε συνεχώς στο μυαλό μας και επιδιώκουμε την επικοινωνία ως κάτι που θέλουμε και μας βγαίνει αβίαστα. Δε θεωρώ σωστό να πρέπει να τηλεφωνήσεις, μόνο σαν υποχρέωση. Γιατί αν δεν το έβλεπες σαν υποχρέωση δε θα το ξεχνούσες κιόλας ούτε θα… Διαβάστε περισσότερα »
Παλι αυτο το ξερο ηρθε η ωρα να ενηλικιωθεις…τονιζει οντως λιγο υπερβολικα αυτα τα ”ο πατερας μου επιμενει επειδη ειναι η γιαγια μου, κ επισης ο πατερας μου αυτο, κι η μητερα μου το αλλο”…και θεωρω κ γω επισης, οτι αυτο δεν ειναι κι η πιο ενηλικη αντιμετωπιση του θεματος. Αλλα μπορουμε να κρινουμε ετσι απολυτα, απολυτα ομως, το ποσο ωριμος ειναι ενας ανθρωπος απο ενα κειμενο στο οποιο μιλαει για ενα θεματακι που τον απασχολει; Κι αν ειναι η δεν ειναι ενηλικας; Γι’αυτο με τα τηλεφωνηματα στη γιαγια της: Μου χτυπησε μια ευαισθητη φλεβα κ αναμνηση το κειμενο…επειδη εγω… Διαβάστε περισσότερα »
Με συγχωρείτε για την προβολή, μπορεί να πείτε ότι δεν είναι καθόλου ίδια περίπτωση, αλλά θα το πω. Εμένα οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου, με τους οποίους γενικά είχαμε πολύ ζέστη σχέση και ζούσαν ως που έφτασα πολύ μεγάλη και με δικό μου σπίτι, ποτέ δεν με πήραν τηλέφωνο. Πιστεύω ότι ως παππούδες ένιωθαν ότι είναι γέροι και βαρετοί και αν πάρουν θα ενοχλήσουν. Ότι νέα κοπέλα τώρα, θα έχει τις δουλειές της, τις παρέες της, τι να πει με εμάς. Ιδίως με δεδομένο ότι η νέα γενιά έχει αποκολληθεί από την κουλτούρα του τηλεφώνου και το παίρνω απλά… Διαβάστε περισσότερα »
Βασικά εγώ απορώ που όλοι έχουν γιαγιάδες και παππουδες που ακουνε, οι δικοί μου δεν έπαιρναν τηλέφωνο γιατί υπήρχε η λογική, όλοι καλά θα είναι, αμα γίνει τίποτα κακό θα το μάθουμε και δεύτερον, δεν άκουγαν!!
Όταν σου ξαναπεί “γιατί δεν της τηλεφωνείς”, απαντάς “γιατί δε γουστάρω”. Είσαι 25 χρονών και όχι 15. Βάλε τα όριά σου. Επίσης, πάντα το έβρισκα ψυχαναγκαστικό να πρέπει να μιλάω στα τηλέφωνα με συγγενείς κάθε φορά που ήταν γιορτές. Από ένα σημείο και μετά όποτε μου τους δίνανε να μιλήσω έλεγα διαρκώς ναι και όχι και το πήρανε το μήνυμα. Μιλάω όποτε θέλω εγώ πλέον. Δεν είσαι υποχρεωμένη να κάνεις κάτι που δεν θέλεις.
Και 15 να ηταν αν πραγματικα δεν αντεχε με την καμια τη συμπεριφορα κ το χαρακτηρα της γιαγιας της θα μπορουσε να απαντησει ετσι…ανηλικος/η σημαινει οχι κ ΑΠΟΛΥΤΗ ελευθερια σε ολα, αναφορες για διαφορα, εν μερει προστασια που πρεπει να παρεχεται….δεν πρεπει να σημαινει κ τετοια πιεση
Ακριβώς έτσι.
Ό,τι σπέρνεις, θερίζεις.