Αγαπητή α,μπα, όταν ήμουν 23, γνώρισα κάποιον που μου άρεσε πολύ, αλλά για λόγους, δεν ήθελα να γίνει κάτι ερωτικό μεταξύ μας και του το είχα εξηγήσει. Ένα βράδυ που ήμασταν για ποτό, εγώ μέθυσα πολύ, και αυτός με γύρισε σπίτι με το αυτοκίνητο. Φτάνοντας, με ρωτάει αν μπορεί να μείνει για λίγο σπίτι μου γιατί δε νιώθει καλά να οδηγήσει. Μπάινουμε σπίτι μου και ξεκινάει να με φιλάει και να μου βγάζει τα ρούχα. Του ζήτησα να σταματήσει κάποιες φορές και προσπάθησα μία φορά να φύγω από κοντά του, ο ίδιος ήταν πολύ ήρεμος και μου έλεγε συνέχεια να ηρεμήσω και ότι με θέλει. Όλο αυτό κράτησε πολύ λίγα λεπτά, σηκώθηκε, έκανε ένα τσιγάρο χωρίς να μιλάμε και έφυγε. Έκανα μπάνιο και κοιμήθηκα. Αυτά είναι όσα θυμάμαι από εκείνο το βράδυ. Λίγες μέρες μετά πήγα να τον βρω στη δουλειά του να τον ρωτήσω γιατί δε σταμάτησε όταν του είπα ότι δε θέλω να κάνουμε σεξ και μου είπε ότι φαινόμουν πολύ ήρεμη και πίστεψε ότι το θέλω απλά είχα τύψεις επειδή ήξερε ότι είχα χωρίσει πρόσφατα. Η εντύπωση που έχω για εκείνη την ημέρα είναι ότι ενώ ξέρω ότι αυτό που έγινε ήταν χωρίς συναίνεση, δεν μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να πιστέψει ότι ο άνθρωπος αυτός ήξερε ότι μου κάνει κακό και συνεχίζω να τον συμπαθώ και να μου αρέσει πολύ, 5 χρόνια μετά από αυτό το περιστατικό. Σε αυτό το διάστημα, έχω γνωρίσει άλλους άντρες και είχα και μία σχέση 2 χρόνων που έληξε με δική μου απόφαση. Τον άνθρωπο αυτό τον έχω δει αρκετές φορές σε αυτά τα πέντε χρόνια λόγω κοινής παρέας και με έχει προσεγγίσει ερωτικά κάποιες φορές. Σε εκείνες τις στιγμές, νιώθω ότι δεν είναι καλό να μπλέξω με οποιονδήποτε τρόπο μαζί του πάλι και κάθε φορά είμαι αρνητική όταν η κουβέντα πάει προς τα εκεί, φτάνοντας μετά να το μετανιώνω κάθε φορά και να περιμένω την επόμενη φορά, ελπίζοντας να μπορέσω να ανταποκριθώ θετικά. Έμαθα πριν λίγους μήνες ότι είναι σε σχέση με κάποια κοπέλα και από τότε περιμένω να μάθω ότι δεν είναι πια μαζί της για να του πω ότι μου αρέσει, χωρίς να ξέρω καν αν θα μπορέσω να το κάνω όταν και αν έρθει η στιγμή. Ξέρω ότι ακούγεται πολύ προβληματικό όλο αυτό, έχω προσπαθήσει να το συζητήσω με φίλους και ψυχολόγο αλλά δεν μπορώ ποτέ να πω την ιστορία όπως έχει γίνει, συνήθως αναφέρω ότι ό,τι έγινε εκείνο το βράδυ ήταν συναινετικό και ότι από τότε δε μου την έχει ξαναπέσει και απλά εγώ ντρέπομαι να του πω πως νιώθω για αυτόν. Είναι η πρώτη φορά που γράφω την αληθινή ιστορία εδώ. Νιώθω ότι πρέπει να κάνω κάτι για αυτό, γιατί έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε αλλά δεν μπορώ να το συζητήσω χωρίς να πω ψέματα, δεν μπορώ να του μιλήσω χωρίς να νιώσω ντροπή και δεν μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να πιστέψει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι η χαρά της ζωής. Τι μπορώ να κάνω όμως;
– Louise
Έκανες ήδη το πρώτο βήμα, να το πεις εδώ, και μπράβο σου. Τώρα που το έκανες και διάβασες τα λόγια που έγραψες, είναι ώρα να το πεις σε ψυχολόγο. Αυτό μπορείς να κάνεις, και αυτό πρέπει να κάνεις.
Λες «δεν μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να πιστέψει ότι ο άνθρωπος αυτός ήξερε ότι μου κάνει κακό» και αυτό πρέπει να λύσεις. Δεν μπορείς, γιατί σου έδωσε την εξήγηση: «φαινόσουν πολύ ήρεμη» και μετά έβαλε και την απαραίτητη σάλτσα, «είχες τύψεις επειδή είχες χωρίσει πρόσφατα». Έκανε και την διάγνωση.
Αν «φαινόσουν πολύ ήρεμη», γιατί σου έλεγε συνέχεια να ηρεμήσεις;
Θα σου πω αυτό που αποφεύγεις να σκεφτείς, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. ΟΛΟΙ οι βιαστές έχουν εξήγηση για την συμπεριφορά τους. Κανένας (σπάνια) δεν παραδέχεται ότι βίασε. ΟΛΟΙ βρίσκουν δικαιολογία. Δεν το είπε αρκετά δυνατά, δεν είπε τίποτα, μα αφού γέλασε με το αστείο μου, ήθελε αλλά δεν το είπε, ήθελε αλλά δεν το έδειξε, και ο λόγος πάντα υπάρχει. Ντρέπεται, είναι μικρή, είναι μεγάλη, χώρισε, μα αφού ήρθε στο σπίτι μου, το ένα, το άλλο.
Αυτό που γίνεται όμως είναι ότι ΞΕΡΟΥΝ ότι μπορούν να κάνουν αυτό που θέλουν επειδή κανείς δεν θα τους ζητήσει τα ρέστα. Δικαιολογούν την βία τους επειδή όλοι τους έχουν πείσει ότι δεν είναι βία. Το ξέρουν όμως, μια χαρά ακούν το όχι, αυτό που έχουν μάθει είναι να το παραμερίζουν, γιατί οι γυναίκες δεν είναι άνθρωποι όπως οι ίδιοι, είναι κάτι λιγότερο, και οι σκέψεις τους δεν έχουν την ίδια αξία με τη δική τους. Είναι σα να κλαίει ένα ζωάκι, φοβάται, δεν ξέρει. Θα του πω εγώ τι χρειάζεται, τι του κάνει καλό. Φοβάται αλλά του αρέσει αυτό που του κάνω. Το γράφω και γίνομαι έξαλλη, σου προτείνω να γίνεις κι εσύ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τις προάλλες ο θείος μου ήθελε να αγκαλιάσει και να πειράξει την ξαδέρφη μου (ανιψιά του), ετών 3-4. Η μικρή τον φοβάται και άρχισε να κλαίει και να φωνάζει άσε με. Ο θείος συνέχισε να την αγγίζει και να την πειράζει. Του λέω “σταμάτα, δεν βλέπεις ότι δεν θέλει να την αγγίζεις;”. Μου απαντάει “κάνει νάζια, κατά βάθος θέλει”. Η μικρή έτρεξε προς το μέρος μου για να την προστατεύσω και να ηρεμήσει. Αν αυτό δεν είναι το απόλυτο χαρακτηριστικό παράδειγμα ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ, που δείχνουμε στα κορίτσια μας από τόσο μικρή ηλικία πως ο καθένας έχει δικαίωμα στο σώμα… Διαβάστε περισσότερα »
Με ανησύχησε η ιστορία αυτή… ελπίζω αυτός ο θείος να μην έχει γενικά την εντύπωση αυτή για τις γυναίκες, ότι “έλα μωρέ, νάζια κάνουν κατά βάθος θέλουν”
@Tι, δε μου πάνε; μα προφανώς και την έχει..
Ανατρίχιασα με τον τύπο! Φαντάσου τι μυαλά κουβαλάει για να λέει οτι κάνει νάζια. Απλώνει τα βρωμόχερά του αν και βλέπει οτι η μικρή δε θέλει😑 Ευτυχώς που το προστάτεψες το κοριτσάκι
δυστυχώς είναι όλοι της ίδιας αντίληψης, όλοι οι θείοι φερόταν με τον ίδιο τρόπο και σε μένα, άρα και ο πατέρας της. Να ναι καλά η α,μπα που μου άνοιξε τα μάτια, όμως πλέον με αυτή τη γνώση, και κανένα στο μέρος μου από το οικογενειακό περιβάλλον (άντρες και γυναίκες), εξοργίζομαι. Δεν ξέρω τι να κάνω με την ξαδέρφη μου.
Louise, χθες αργά το απόγευμα είχα βγει για τρέξιμο (είχε πολύ δυνατό, κρύο αέρα, μύριζε παγωνιά) και κάποια στιγμή διασταυρώθηκα με κάποιον που είχε βγάλει βόλτα το σκυλάκι του. Το σκυλί δεν τραβούσε το λουρί του, δεν γαύγιζε, αλλά δεν μύριζε τριγύρω, δεν ήταν κεφάτο, περπατούσε ανόρεχτα. Δεν ήθελε να είναι έξω, δεν ήθελε βόλτα, βιαζόταν να γυρίσει σπίτι του. Δεν διαμαρτυρόταν, αλλά ήταν προφανές, τόσο, που χαμογέλασα γιατί σκέφτηκα ότι το γλυκούλι κρύωνει τόσο που μάλλον περιμένει να περάσει ο χειμώνας που καλά καλά δεν άρχισε πιο πολύ κι από ΄μένα και ο ιδιοκτήτης ανταπέδωσε το χαμόγελο γιατί ήταν… Διαβάστε περισσότερα »
Αν δε σε στείλει η τελευταία παράγραφος καρφί στον ψυχολόγο σου με την αληθινή ιστορία αυτή τη φορά δεν ξέρω τι μπορεί να σε στείλει. Πώς λένε αυτό τον συναισθηματικό τόπο που νιώθεις αυτήν την οργή που κάνει τα δόντια σου να τρίζουν και ταυτόχρονα θλίψη απύθμενη λες και σε πέταξαν σε ένα πηγάδι; Ε, αυτό μ’ έπιασε διαβάζοντας το γράμμα σου.
(Στείλε μας ένα update στο μέλλον. Ένα με happy end. Όσο γίνεται πιο happy. Διάβολε).
Ειναι βιασμος ο,τι εγινε εκεινο το βραδυ. Το γραφω ωμα για να καταλαβεις οτι πρεπει να μεινεις μακρια απο αυτο τον ανθρωπο. Ο βιαστης δεν ειναι παντα το τερας στη γωνια. Ειναι ο φιλος που ειναι τρυφερος, ειναι ο συντροφος που μας χαιδευει τα μαλλια και μας φτιαχνει καφε το πρωι , ειναι ο γνωστος του μπαμπα που ειναι αστειος και προθυμος να κανει τα ηλεκτρολογικα του σπιτιου, ειναι ο οικογενειαρχης εξυπνος συναδελφος. Δεν φταις εσυ, αυτος φταιει και η γ@μημενη πατριαρχια που θεωρει οτι η γυναικα πρεπει να ειναι ετοιμη να θελει σεξ και το οχι της παντα κρυβει… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι γι’ αυτό τα θύματα μουδιασμένα αναρωτιούνται ποιο είναι το δικό τους κομμάτι φταιξίματος σε όλο αυτό. Αυτό σκέφτεται και η φίλη. Δεν είναι κακός αυτός, μάλλον κατάλαβα λάθος εγώ. Ή δεν χρησιμοποιησα τις σωστές λέξεις. Ή δεν του έδωσα το σωστό μηνυμα. Όπως και να το κάνεις είναι πιο εύκολο να βγάλουμε τον εαυτό μας ηλίθιο παρά τον φίλο μας βιαστή.
Η Εύα με το μήλο. Έχουμε εκπαιδευθεί να αναζητάμε πάντα μέσα μας τις ενοχές.
Έχεις εκλογικεύσει το βιασμό που υπέστεις με το gaslighting του βιαστή σου. Το σώμα σου κ το υποσυνείδητό σου όμως ξέρουν. Δεν είναι τυχαίο που απέφευγες οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή μαζί του. Το έχουμε πει πολλές φορές οι βιαστές είναι άντρες της διπλανής πόρτας, συγγενείς, φίλοι. Δεν είναι τέρατα που βλέπεις κ ξεχωρίζεις από μακριά κ για αυτό δυσκολεύεσαι να κάνεις τη σύνδεση. Σε βίασε, καθαρά κ ξάστερα. Πες στο στον εαυτό σου όσες φορές χρειάζεται μέχρι να καταλάβεις το κακό που σου έκανε, το πόσο άθλιος κ μιασάνθρωπος είναι που ενώ σε έβλεπε στα μαύρα σου τα χάλια αντί να… Διαβάστε περισσότερα »
Μην μπερδεύεσαι. Το ότι είχες αισθήματα για κείνον γενικώς, δεν σημαίνει πως εκείνο το συγκεκριμένο βράδυ ήθελες σεξ. Δεν ήθελες, το είπες, αγνόησε το όχι σου σαν να παραμέριζε κουρτίνα και σε βίασε. Ό,τι λέει η Λένα κόπι πέιστ (η παρομοίωση με το ζωάκι μου ράγισε την καρδιά) και επίσης θα προσθέσω, ότι για να μη θέλεις να κάνεις τίποτα μαζί του ούτε εκείνο το βράδυ ούτε ποτέ, παρότι σε προσέγγισε και παρότι, όπως λες, τον ήθελες, σίγουρα έχεις πολύ καλούς λόγους. (Για να υπενθυμίσουμε λίγο και τι είναι το φυσιολογικό, να μην ξεχνιόμαστε: έστω ότι είσαι με τον-την σύντροφό… Διαβάστε περισσότερα »
Έζησες κάτι φρικτό και κουβαλάς μέσα σου πολύ μεγάλο βάρος. Κολλάς, φοβάσαι και δεν έχεις μιλήσει για όλα αυτά που σε βασανίζουν και είναι ανθρώπινο. Αυτός και μόνο αυτός θα ‘πρεπε να ντρέπεται για ό,τι έκανε αλλά αυτός συνεχίζει κανονικά τη ζωούλα του γιατί ξέρει πως τον παίρνει να το κάνει. Απευθύνσου σε κάποιον ειδικό και μίλα. Πες όλα αυτά που δεν έχεις πει, θύμωσε για όλο τον καιρό που δεν το έχεις κάνει. Με την κατάλληλη υποστήριξη θα αναγνωρίσεις σε όλο του το εύρος το βιασμό που υπέστης, θα το επεξεργαστείς και θα νιώσεις πολύ καλύτερα και ήρεμη. Ελπίζω… Διαβάστε περισσότερα »
Το πιο δύσκολο απ’ όλα είναι να παραδεχτείς στον εαυτό σου ότι έγινε αυτό που έγινε… Εμένα μου πήρε περίπου 5 χρόνια για να μπορέσω να πω ότι ναι ήταν βιασμός, δεν ήταν κακή συνεννόηση, δεν ήταν παρεξήγηση, δεν ήταν ανάδρομος ο Ερμής. Και υπάρχει λόγος που δεν το παραδεχομαστε ούτε στους εαυτούς μας. Δεν θέλουμε να νιώσουμε αδύναμες, δεν θέλουμε να μπούμε στη θέση του θύματος και της ‘καημένης’ που τόσα ήξερε τόσα έκανε ούτε αυτής που ‘τα θελε κ τα πάθε’ ούτε κανενός άλλου χαρακτηρισμου που βγάζει για μας αυτό το αρρωστημένο σύστημα στο οποίο δυστυχώς ζούμε. Οπότε… Διαβάστε περισσότερα »
Παρεπιπτόντως και τα ζωάκια ξέρουν.