Αγαπητή «Α, μπα»: Νομίζω ότι ο καθηγητής μου με κακοποιεί συναισθηματικά

Αγαπητή Αμπα, το θέμα μου είναι το εξής – βασικά έχω πολλά θέματα για τα οποία σου έχω στείλει αλλά σήμερα καθόμουν και σκεφτόμουν πάλι και άρχισα να αναρωτιέμαι. Δουλεύω πάνω σε έναν κλάδο αρκετά χρόνια. Από το πτυχίο μου μέχρι και κάποια χρόνια πριν έπαιρνα άριστες κριτικές. Οι εργασίες μου τόσο σε πρακτικό όσο και σε θεωρητικό επίπεδο αξιολογούντο πάρα πολύ καλά και οι ανώτεροί μου με παρότρυναν να συνεχίσω. Λοιπόν, έφυγα στο εξωτερικό για διδακτορικό, έχοντας ολοκληρώσει έναν παρόμοιο κύκλο σπουδών στην ελλάδα, απλά δεν έκατσα να γράψω τη διατριβή – ακόμα. Ήθελα να ασχοληθώ με ένα άλλο πεδίο – στην ίδια επιστήμη – και δεν μπορούσα να βρώ κάτι άμεσα εκτός από διδακτορικό οπότε λέω ας κάνω αυτό. Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να δουλεύω το επίπεδό μου ήταν φανερό ότι ήταν πολύ ανώτερο από άλλους φοιτητές. Όμως, δεν κατάφερα να αναπτύξω καλή σχέση με τον ανώτερό μου οπότε με είχε λίγο στη μπούκα που λέμε έως μου πήγαινε και κόντρα. Λίγο η έλλειψη εξάσκησης, λίγο η μειωμένη αυτοποεποίθηση, είχαν σαν αποτέλεσμα σε κάποιες παρουσιάσεις να μην τα πάω καθόλου καλά, έως χάλια, έως να ακούω πολύ αρνητικά σχόλια. Βέβαια, άλλες πήγαν καλύτερα – σε συνέδρια – και με τη βοήθεια μιας φίλης μου που με εκπαίδευσε λίγο πάνω σε αυτό κατάφερα να πάρω μέχρι και συγχαρητήρια. Όμως αυτές οι αποτυχίες προιδέασαν αρνητικά πολλούς συναδελφους μου. Η σχέση μου με τον επιτηρητή μου έγινε πολύ δύσκολη και η δουλειά μου έβγαινε δύσκολα και ανολοκλήρωτη. Ο καθηγητής μου ήταν δυσαρεστημένος αλλά δεν μου έκανε ποτέ κριτική, δεν είχα κανένα φιντμπακ και δεν ήξερα που να ΄δωσω έμφαση ώστε να βελτιωθώ. Σε κάποια ΄φαση μου κόβει το μισθό ( ανανεώνει τη σύμβαση με μειωμένο μισθό ) και ακολουθεί ολόκληρο θρίλερ μέχρι να μου πει ότι αυτά που έχω έιναι αρκετά για διδακτορικό. Μέχρι τότε βέβαια σε κάθε μιτινγκ – και ήταν τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα – κατέρρεα ψυχολογικά γιατί η κριτική που ασκούσε κάθε άλλο παρά επικοδομιτική ήταν. Όλα τα έβρισκε λάθος, σε τιποτα δεν ήμουν καλή. Τεχνικά χάλια – έχω άριστο τεχνικό επίπεδο απλά δεν βγαίνανε κάποια πράγματα και ήμουν και κουρασμένη πολύ, επίσης δεν είχα και το χρονικό περιθώριο να τα κάνω στην εντέλεια, το στρες και ο αγώνας δρόμου με έκαναν να τρέμουν τα χέρια μου. Καμία ιδέα μου δεν του άρεσε και πάντα μου έλεγε τί να κάνω. Σημειωτέον, ότι στην αρχή το όλο προτζεκτ το ανέπτυξα εγώ, στο προποζαλ μου ότι πρότεινα ήταν δική μου ιδέα και έιχαμε συμφωνήσει ότι αυτά ήταν καλά – δηλαδή μπορώ να οργανώσω μια δουλειά, να θέσω ερωτήματα και να βρω τρόπους να απαντηθούν, αποδεδειγμένο. Τώρα έχω γράψει τη διατριβή και δεν του αρέσει τίποτα. Δεν μου στέλνει καν σχόλια και μου λέει ότι αυτά που γραφω δεν είναι καλά και οτί φαίνεται οτι δεν έχω ιδέες, δεν προτείνω πράγματα κτλ. Τα κάνω όλα αυτά, απλά λογικό είναι να βλέπει κάποια πράγματα παραπάνω μιας και είναι 30 χρόνια στο πεδίο, ένας από τους καλύτερους. Στα σχόλιά του γενικά δεν λέει ότι γράφω κάτι λάθος, απλά ότι θα μποροούσα καλύτερα και πρέπει να δώ κάποια πράγματα. Γενικά με κάνει 2 χρόνια τώρα να νιώθω σκουπίδι και οτι με βοηθάει και στο να αναπνέω. Ούτε αυτό δεν θα μπορούσα χωρίς αυτόν. Να σημειώσω ότι στην ομάδα πολλοί λίγοι κάνουν άλλα από αυτά που σκέφτεται αυτός με τον τρόπο που θέλει αυτός. Δεν δίνει ελευθερία ούτε σε πολύ ανώτερους από εμένα. Επίσης, έχει υποτιμήσει – και μπροστά μου πάρα πολλές φορές άτομα που αρ΄γοτερα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο απέδειξαν την αξία τους – χωρίς αυτόν και ήταν και ανεξάρτητοι ως προς χρηματοδότηση και συνεργασίες. Συνήθως αυτοί κάνανε άλλα από αυτά που ήθελε αυτός. Μου λέει ότι θα κανονίσει την επιτροπή μου έτσι ώστε να με περάσουν οι δικοί του. Αμπα, η δουλειά μου είναι μια χαρά με πολλά ευρήματα. Άλλοι στα διδακτορικά τους να είχαν έστω τα μισά παρακαλάνε. Δηλαδή οτι αυτός μου δίνει το διδακτορικό και ότι δεν το αξίζω. Μου έχει πει ότι αν θέλω να συνεχίσω πρέπει ναι έχω δημοσίευση σε εκείνο και το δείνα περιοδικό που είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να δημοσιεύσεις. Τα άτομα που ανεβάζει αυτός στο τμήμα όμως, ένα από αυτούς είναι και ο δικός μου επιτηρητής, ούτε με κυάλια δεν βλέπουν δική τους δουλειά εκεί. Και είναι πολύ κατερτησμένα άτομα. Μου έχει πει οτι δεν αντέχω το στρες αυτής της δουλειάς, αλλλά δεν βλέπω να κάνουν όλοι τη δουλειά που κάνω εγώ. Εγώ έχω χρονιό όριο, πολύ σύντομο, με υπερβολικές απαιτήσεις να βγάλω μια δουλειά που θέλει τα διπλάσια χρόνια και χωρίς μισθό, ενώ η διπλανή μου, που είναι μές την αγάπη και τα μέλια με τον σουπερβάιζορ, έχει 2 χρόνια συνβόλαιο επιπλέον και κάνει ένα μήνα διακοπές εις τας Κίνας. Δε λέω, θα μπορούσε η απόδοσή μου να ήταν καλύτερη και αυτός είναι και λίγο τελειομανής αλλά σε καμία περίπτωση δεν είμαι αυτό το άχρηστο πλάσμα που με παρουσιάζει. Βασικά νιώθω σα να με έχουν σπάσει στο ξύλο. Βασικά σα να με σπάνε στο ξύλο καθημερινά. Πιστεύω ότι με έχει παγιδεύσει στο να αποτύχω και δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσω. Όλα τα κάνω λάθος. Να μη μιλήσω και για άλλα πράγματα που έχει κάνει και με έχει ξεφτιλήσει τελέιως. Προσπαθώ να είμαι δυνατή για να κρατηθώ αλλά μου βάζει όλο και πιο δύσκολα. Στο τέλος μου λέει ότι δεν μπορώ να αντέξω το στρες αυτής της δουλειάς!!!!! Μα αυτό το στρες που με έχει υποβάλλει δεν το αντέχει ούτε ψυχοπαθής. Πιστεύω ότι έχω δυνατότητες, έχω φάει τη ζωή μου σε αυτή τη δουλειά και μέχρι τώρα με κρίνανε καλά. Θέλν να πετύχω, αγαπάω αυτό που κάνω και μου αρέσει νο ματερ γουάτ. Θέλω να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα και πιστεύω ότι μπορώ. Για αυτόν, καλά είμαι με το σοσιαλ σεκιουριτι γιατί αλλιώς θα μείνω στο δρόμο, δεν μπορώ να κάνω όχι αυτή αλλά και καμία δουλειά, μιλάμε ούτε σε σουπερ μαρκετ!!!Νομίζω ότι με δέρνει, με κακοποιεί συναισθηματικά και μου εκτοξεύει το ιμποστερ σύνδρομο. Έτσι όμως δεν θα πάω πουθενά. Έχω μάθει πράγματα μαζί του αλλά αν δεν πιστεύω στον εαυτό μου τί να τα κάνω? Βοήθεια τι να κάνω για να σωθώ από τη μειωμένη αυτοεκτίμηση στη οποία με έχει βουλιάξει? Τι να κάνω, να επαναλαμβάνω μάντρα καθημερινά? Μέχρι και το ότι δε με συμπαθεί κανείς μου έχει πει. Δεν είμαι πρώτη φίλη με τους συναδέλγους μου αλλά είναι λίγο τραβηγμένο. Είμαι ένα εκσωστρεφές, κοινωνικό άτομο και πολύ εύκολα κάνω καινούριους φίλους. Έχω φίλες που με λατρεύουν και έχω και μερικούς φίλους που είναι καρδιακοί μου και χρόνια έτσι. Είναι σα να μην είμαι εγώ αυτή που περιγράφει. Μερικές φορές μιλαει και στραβώνει με ΣΙΧΑΣΙΑ τη φάτσα του. Ποτέ ποτέ δεν συναναστράφηκα με τέτοιο άτομο να μου λέει τόσο αρνητικά πράγματα για μένα και με τόσο αρνητικό τρόπο. Κατά τα άλλα με βοηθάει και θέλει το καλό μου. Βοήθεια, τι να κάνω?

Αν η δουλειά σου είναι καλή με πολλά ευρήματα, μπορείς να πας σε άλλον επιβλέποντα. Μην αρχίσεις τα είναι δύσκολο και δεν γίνεται. Είναι δύσκολο και γίνεται.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News