Αγαπητή Α,μπα κ σχολιαστές, θα ήθελα την γνώμη σας σχετικά με την έτεροχρονισμενη συγγνώμη που νιώθω την ανάγκη να πω σ έναν πρώην μου. Σε παλιότερες ερωτήσεις σχετικά με συγγνώμες είχε ειπωθεί από κάποιους η άποψη ότι τα κίνητρα πίσω από αυτές είναι συχνά εγωιστικα, στο οποίο συμφωνώ. Αλλααα.. Τώρα νιώθω κ εγω την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη από ένα πρώην μου, αλλά άσχετα από πρώην, είναι ένας υπέροχος άνθρωπος στον οποίο φερθηκα άσχημα, το κατάλαβα, πρόσφατα, χρόνια μετά τον χωρισμό μας. Πιο συγκεκριμένα, και όσο πιο σύντομα μπορω θα περιγράψω την ιστορία. Γνωριστήκαμε, ερωτευτήκαμε, αγαπήθηκαμε. Αυτός ήταν ένας ενδιαφέρον άνθρωπος, πολύ καλοκαρδος κ δοτικος, πολύ ευχάριστος κ χαμογελαστος, με πολύ κατανόηση και ενσυναισθηση. Περνούσαμε καλά στην σχέση. Σταδιακά αυτός αντιμετωπίζε προβλήματα με δουλειά του, κ αυτό τον εφθειρε, άρχισε να χάνει την όρεξη του για ζωή, άρχισε να παραμελει την εμφάνιση του, ν αναβάλει ότι μπορούσε να αναβληθεί κ γενικά να είναι πάντα κουρασμένος. Μετά από κάποιες αυτοκτονίκες σκέψεις που μου εξέφρασε εγώ τον πιεσα να πάει σε ψυχολόγο, αρχικά αρνήθηκε, μετά το παραδέχτηκε αλλά το ανέβαλε, τελικά τον ανάγκασα να πάει εκβιαστικα, κ πήγε. Μετά παραδεκτηκε ότι έχει πρόβλημα κ το πήρε πολύ ζεστα. Συνέχισε να πηγαίνει μόνος του, όταν είδε ότι δεν νιώθει καλύτερα, πήγαινε συχνα σε ψυχιατρο, που τον διέγνωσε με μείζων κατάθλιψη κ αγχώδεις διαταραχή κ άρχισε αγωγή με φάρμακα κ ξεκίνησε ψυχοθεραπεία. Οι μήνες περνούσαν κ δεν εβλεπα ν αλλάζει κάτι, κ μάλλον ήταν κ πιο στενάχωρημενος από ποτέ. Σιγά σιγά εγώ άρχισα να τον ξε-ερωτεύομαι, και τελικά ερωτεύτηκα έναν άλλο. Ένιωσα άσχημα να ήμουν μαζί του κ να σκέφτομαι άλλον, μου πήρε λίγο καιρό να πάρω απόφαση να χωρίσω, αλλά ένιωσα ότι είναι ανήθικο να φλερτάρω με τον άλλο. Χωρίσαμε πολύ ήρεμα, δεν θύμωσε που μου γυάλισε ο άλλος κ ανέλαβε μέρος απ την ευθύνη, γιατί όπως είπε δεν ήταν ο εαυτος του τελευταία. Εγώ ελεύθερη πια, κυνήγησα το γκόμενάκι που μου γυάλισε, εχωντας πάντα μια πολύ γλυκιά ανάμνηση για τον πρώην. Τελευταία γνώρισα μια ψυχιατρο που κάνουμε χαλαρή παρέα κ συζητούσαμε για την κατάθλιψη. Στην κουβέντα μου έκανε παραλληλισμους των συμπτώματων της κατάθλιψης με πραγματικές ασθένειες κ εκεί αυτόματα μου έρχονταν στον μυαλό ο πρώην. Τότε συνειδητοποίησα πόσο άσχημα περνούσε κ πόσο δύσκολα του ήταν όλα αυτά κ πόσο πολύ προσπαθούσε. Ειδικά το ποσο προσπαθούσε, το οποίο ήταν κάτι που τον κατηγορουσα συνέχεια κ για όλα. Κατάλαβα ότι του φερομουν άσχημα, με αναισθησία. Δεν καταλάβαινα κ δεν τον πίστευα όταν μου έλεγε ότι κάτι δεν μπορεί η του είναι δύσκολο. Θυμωνα πολύ. Που είχε αϋπνίες, που ήταν κουρασμένος, που ανέβαλε να πάει σουπερμάρκετ η να κάνει τις δουλειές του σπιτιού που του αναλογουσαν. Οταν μου παρομοίωσε την κατάθλιψη του με θλάση στο πόδι, σκέφτηκα ότι δεν θα Θυμωνα αν είχε χτυπημένο πόδι, θα πήγαινα εγώ να του πάρω μια εξάδα σωβρακα. Δεν θα Θυμωνα αν είχε διαβήτη κ δεν είχε ερωτική επιθυμία, θα εκτίμουσα ότι έκανε τα πάντα για να νιώσω εγώ όμορφα, ασχετα που αυτός δεν μπορούσε να λειτουργήσει όπως πριν, κ όμως τότε θυμωνα κ τον κατηγορουσα, όσο κ αν μου εξηγούσε ότι με θέλει, αλλά φταίει η κατάθλιψη η/και τα χάπια. Μ αυτά κ άλλα πολλά, ένιωσα άσχημα. Δεν είχα καταλάβει τι περνάει. Και του φερομουν άσχημα κ άδικα. Νιώθω τύψεις. Τρελές τύψεις. Νιώθω ότι είμαι απαίσιος άνθρωπος. Νιωθω την ανάγκη να του ζητήσω συγγνώμη για την συμπεριφορά μου τότε. Εκτός απ το νιώσω εγώ καλά, τι νόημα έχει να τον πιάσω να του ζητήσω συγνώμη. Από κοινές παρέες ξέρω ότι δεν κρατάει κακία κ οπότε πάει η κουβέντα σε μένα μιλάει πάντα γλυκά. Μου ειχε ήδη πει ότι καταλαβαίνει ότι δεν καταλαβαίνω, όταν προσπαθούσε να μου εξηγήσει πως νιώθει. Αυτό που σκέφτομαι κ με τρελαίνει είναι, γιατί αυτό που έγινε τυχαία χρόνια μετά τον χωρισμό, να κάτσω δλδ να μιλήσω με κάποιον ειδικό για την ασθένεια του, δεν το έκανα τότε. Τότε που πήγε στον ψυχιατρο κ είχε διάγνωση. Αν είχε κάτι άλλο, θα είχα προσπαθήσει περισσότερο να ενημερωθώ για την ασθένεια του. Μάλλον θα την είχα πάρει κ πιο σοβαρά. Ίσως υποσυνείδητα πίστευα ότι είναι τεμπελιά η βαρεμάρα. Δεν ξέρω αν είχα καταλάβει τότε αν θα ήταν αρκετο για μην τον ξε-ερωτευτω, η να μην ερωτευτώ τον άλλον κ αν ήμασταν ακόμα μαζί. Ξέρω ότι θα του φερομουν πολύ καλύτερα. Θελω να του ζητήσω συγνώμη, αλλα εκτός απ τον βάλω να με κάνει να νιώσω καλύτερα,για κάτι που έκανα εγώ λάθος νόημα έχει; Ήδη συγχωρεμενη μ έχει.
– Στοκος
Δεν ξέρω αν είναι δίκαιο να αυτομαστιγώνεσαι που δεν είχες γνώσεις ψυχιατρικής όταν χρειάστηκε. Δεν ενημερώθηκες τότε, γιατί δεν ήξερες για ποιο πράγμα να ενημερωθείς. Είναι γενική αντίληψη ότι η κατάθλιψη είναι τεμπελιά, βαρεμάρα, ή «στο μυαλό του άλλου» και αρκεί να κάνει ένα ντουζάκι για να το ξεπεράσει.
Μην ξεχνάς ότι εσύ τον πίεσες να ξεκινήσει θεραπεία. Μπορείς να ζητήσεις συγνώμη ή όχι (δε νομίζω ότι θα ταραχτεί, φαίνεται ότι τα έχει βρει με τον εαυτό του) αλλά τον εαυτό σου πρέπει να συγχωρήσεις, και αυτό πρέπει να το κάνεις είτε μιλήσεις μαζί του, είτε όχι. Δεν είναι τόσο γόνιμο να έχεις τύψεις για ένα κακό που έκανες χωρίς να το καταλαβαίνεις επειδή απαιτούνται ειδικές επιστημονικές γνώσεις. Ίσως είναι ευκαιρία για να μάθεις τα πάντα γύρω από την κατάθλιψη, τώρα, για να προειδοποιείς άλλους που βρίσκονται στην παλιά σου θέση.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αφήνω αυτήν την ιστορία εδώ, δεν ξέρω αν έχει νόημα: Στα 20 μου, το πρώτο μου αγόρι που είχαμε 3 χρόνια σχέση διαγνώστηκε με μειζονα κατάθλιψη. Ή και κάτι άλλο, δεν ξέρω, εμένα αυτό μου είπαν. Εγώ έμεινα. Έκανα τα πάντα για να τον βοηθήσω να είναι καλά, απο το να τον ακούω μέχρι να περπατάμε μαζί γιατί η άσκηση βοηθάει και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Τον λάτρευα. Με αφορμή ή αιτία το γεγονός αυτό, η σχέση μας εφτασε σε ακραία σημεία ψυχολογικής βίας και δικής μου εκμετάλευσης, στην οποία εγώ συνήθως υποχωρούσα με τη λογική ότι δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω κι εγώ παρόμοια εμπειρία δυστυχώς. Εμένα όμως δεν μου το αποκάλυψε ποτέ. Ο επι τρία χρόνια σύντροφος μου έπασχε από διπολική διαταραχή, με αποτέλεσμα να έχει έντονες διακυμάνσεις στη διάθεση του και να περιμένει ότι θα μπορώ να ανταποκρίνομαι ανάλογα. Όταν του εξηγούσα ότι δεν είναι δυνατόν να περιμένει ότι θα είμαι μες στην τρελή χαρά με το πάτημα ενός κουμπιού σιωπούσε και μετά από κάποιο διάστημα πάλι τα ίδια. Η κατάσταση εκτροχιάστηκε όταν συγκατοικήσαμε όπου και μπόρεσα να αντιληφθώ την κατάσταση σε όλο της το εύρος, οπότε και του ζήτησα να χωρήσουμε. Μιλάμε για τρελά σκηνικά, που όταν… Διαβάστε περισσότερα »
Με τον πρώην μου τα είχες, passenger; πολυ γνωστά μου ακούγονται και σε νιώθω, πολυ άσχημη κατάσταση! Αν μπορεις βρες βοήθεια από ειδικό!
Ανεξάρτητου αυτού, καταλαβα σωστά ότι ο πρώην δεν έχει διαγνωστεί με κάποια διαταραχή; Δε λέω ότι έχεις άδικο όταν λες ότι έχει διπολική διαταραχή, να είμαστε όμως γενικά λίγο προσεκτικοί με τις «διαγνώσεις» αν δεν έχουν επιβεβαιωθεί από ειδικό.
Σωστά τα λες Εύα.Γεγονός είναι ότι δεν μου είπε ποτέ, ξέρεις passenger μου συμβαίνει αυτό και ο γιατρός που μίλησα μου είπε ότι θα χρειαστεί να γίνει εκείνο, αν το είχε κάνει τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά και για τους δυο μας. Επομένως, για να επανέλθω και στο θέμα της ερώτησης, είναι βασικό να μπορεί ο σύντροφος να πει αυτό που του συμβαίνει και μετά βλέποντας και κάνοντας. Διαφορετικά, η ταλαιπωρία είναι αρκετά μεγάλη και για τους δυο. Σε σημείο που σκέφτομαι ότι μάλλον δεν αξίζει τον κόπο ειδικά αν έχεις να παλέψεις και τα του ελεύθερου επαγγελματία, .οπως συνέβη… Διαβάστε περισσότερα »
Εννοείται ότι είναι η ευθύνη του καθενός να αναζητήσει βοήθεια αν την χρειάζεται και ότι κανεις δεν είναι υποχρεωμένος να παραμείνει σε μια σχέση, ειδικά αν είναι τοξική σαν αυτή που περιγράφεις εσυ ή η isminious παραπάνω. Καμία ασθένεια δεν δικαιολογεί κακοποιητική συμπεριφορα! Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Τώρα αν γενικά αξίζει τον κόπο η όχι εξαρτάται πάρα πολυ από τον άνθρωπο και τη σχέση. Ειναι μια δύσκολη κατάσταση, όπως αλλωστε θα ήταν κι αν ο σύντροφος μας είχε κάποιο ατύχημα ή άλλο θέμα υγείας. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι με θέματα ψυχικής υγείας προβληματικοί, τοξικοί ή κακοποιητικοι. ξέρω… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ και για να το κάνω ακόμη πιο ξεκάθαρο, έχει μεγάλη διαφορά η συμβίωση με άτομο που αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του, επομένως φροντίζει την υγεία του (ψυχική και σωματική) ενημερώνοντας το σύντροφο του και μιλώντας ανοιχτά για το ζήτημα, από τη συμβίωση με άτομο που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του. Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει διαφάνεια και δεν κλονίζεται η εμπιστοσύνη στο ζευγάρι, έτσι υπάρχουν καλές πιθανότητες να αντιμετωπιστεί το ζήτημα από κοινού. Στη δεύτερη περίπτωση είναι ο καθένας για την πάρτυ του και συνήθως τα ζητήματα που προκύπτουν είναι πολλαπλά και περίπλοκα.
Έχω κι εγώ κατάθλιψη και μπορώ να σου πω τα εξής: Δεν είναι εύκολο να είσαι σύντροφος ατόμου με κατάθλιψη, δεν είσαι υποχρεωμένη να μείνεις με έναν άνθρωπο που έχεις ξεερωτευτει, άσχετα αν έχει κάποια ασθένεια η όχι, και είμαστε όλοι μα όλοι πολυ συνηθισμένοι στο να να μας θεωρούν τεμπέληδες και να νομίζουν ότι πρέπει απλά να κάνουμε μια προσπάθεια και θα μας περάσει. Οπότε μην νιωθεις τόσες τύψεις! Αν με τον πρώην έχετε γενικά μια επαφή και βρεθείτε και το φέρει η κουβέντα, μπορείς να του πεις ότι πλέον έχεις ενημερωθεί και γνωρίζεις περισσότερα για την ασθένεια και… Διαβάστε περισσότερα »
No shit, Sherlock, το λέμε ξεκάθαρα και οι τρεις αλλωστε 😉 γιατί σου κάνει εντύπωση; Ψυχική ασθένεια και κατάθλιψη είναι το θέμα της ερώτησης, λογικό δεν είναι να σχολιάζουν άτομα με αντίστοιχες εμπειρίες;
Η ψυχική ασθένεια δεν είναι συνώνυμο της έκπτωσης της λογικής. Ειδικά αν σκεφτείς πόσοι έχουν μόνιμη έκπτωση λογικής χωρίς κάποιο ψυχικό νόσημα (το ξέρω ότι δεν είναι επιχείρημα αυτό, αλλά επειδή δεν μου άρεσαν καθόλου τα σχόλιά σου και δεν θέλω να το χοντρύνω, είπα να κάνω ένα λογικό άλμα, μήπως και το ελαφρύνω)
Δεν εμπιστεύεσαι την λογική μου επειδή έχω διαγνωστεί με κατάθλιψη. Μάλιστα. Προφανώς οι γνώσεις σου επι του θέματος και η διάθεση σου να μορφωθεις είναι ελλιπείς οπότε δεν αξίζεις να ασχοληθώ. Μου κάνει όμως εντύπωση ότι σε αυτό το σάιτ που βρίσκομαι δέχομαι μια τέτοια προσβολή, δεν το περίμενα να πω την αλήθεια.
Το ίδιο ακριβώς σκέφτηκα κι εγώ.Αναγνώστης αυτού του σάιτ ξεστόμισε τέτοιο πράγμα;Αν είναι δυνατόν δηλαδή.
Καταλαβαίνω ότι είναι ασύλληπτη καφρίλα αυτό που γράφτηκε, αλλά μη νομίζεις ότι ο Έλιοτ είχε κάποια φοβερή σκέψη πίσω απ’ αυτό που έγραψε. Ποιος ξέρει τι εννοεί. Μπορεί να εννοεί ότι αν έχεις κατάθλιψη δεν μπορεί να σε πάρει στα σοβαρά γιατί έχεις “ψυχολογικό πρόβλημα”, μπορεί να εννοεί ότι είσαι υπερευαίσθητη, μπορεί να εννοεί ένα κάρο άλλες μπούρδες. Μην ασχολείσαι με την αρλούμπα που θα γράψει ο καθένας εδώ μέσα, πόσο μάλλον όταν είναι αρλούμπα που δε βγάζει καν νόημα. Εγώ εμπιστεύομαι απόλυτα τη λογική σου 🙂
Σ’ευχαριστω τραπεζοκαθίσματα! Δεν έχασα και τον ύπνο μου 😉 πάντως και οι άλλες ερμηνείες πολυ προσβλητικές είναι, αν ήταν αυτός ο σκοπός του ή όχι δεν έχει και τόση σημασία. Σαν τον καζουαλ σεξισμό της ημέρας ένα πράγμα.
?!
Παιδιά γρήγορα αλλαξτε λογική!!! Ο Eliot δεν την εμπιστεύεται!
Είχα καιρό να διαβάσω τόσο σύντομο και κακεντρεχες σχόλιο. Πούλα τρελίτσα αλλού. Δεν είναι για σένα αυτή η πίστα.
Παιζει να εγραψες το πιο καφρικο σχολιο που εχω διαβασει στο α μπα απο το 2012. Συγχαρητήρια πηρες μετάλλιο.
Είναι σαν να λες ότι σε ερώτηση για διαζύγιο απάντησαν οι διαζευγμένοι. Ή που επισημαίνεις τα αυτονόητα (οκ δικαίωμά σου) είτε που η παρατήρησή σου σε οδήγησε σε κάποιο συμπέρασμα που δεν το μοιράζεσαι μαζί μας (γιατί;)
Ή ότι σε gay bars είναι περισσότεροι οι ομοφυλόφιλοι ξέρω γω.
Stating the obvious at its finest !
Όχι, δεν είναι stating the obvious, θεωρεί ότι τα σχόλια μας δεν θα έπρεπε να λαμβάνονται υπόψη αφού είμαστε τρελές 🙄
Θέλω να πιστεύω ότι δεν εννοούσε αυτό ο George Eliot. Ότι δεν υπήρχε δηλαδή σχέση ανάμεσα στην έλλειψη λογικής και στην κατάθλιψη.
Ας μας απαντήσει όμως και ο ίδιος για να καταλάβουμε τη σκέψη του. Μπορεί απλά να εννοει πχ ότι δεν εμπιστεύεται την κρίση μιας άγνωστης στο διαδίκτυο.
Βασικά το τραβάω από τα μαλλιά γιατί δε θέλω να πιστέψω ότι εννοεί αυτό που καταλάβαμε.
Eva, άσχετο, το γατάκι στο άβαταρ είναι δικό σου;; 😃
Δυστυχώς πιστεύω ότι ακριβώς αυτό εννοούσε αλλά ευτυχώς φαίνεται ότι είναι μόνος, τουλάχιστον στον υπέροχο Αμπαοκοσμο 😉
Το γατάκι είναι της μαμάς μου αλλά σαν δικό μου το νιώθω ❤️
Ναι κι εγώ με το κοτσύφι είμαι – δεν μπορώ να πιστέψω ότι εννοεί κάτι τόσο κάφρικο και φρικαλέο γιατί απλά δε γίνεται, άρα η εξήγηση είναι ότι γράφει μια άλλη πιο τζενέρικ μαλακία.
Το γατάκι είναι <3
Είναι που βγάζει λογικά συμπεράσματα Eva…. Ευτυχώς η λογική των περισσότερων εδώ δεν συμφωνεί μαζί του.
Καλά αυτός ήταν καταφανώς μαλακας. Πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο αυτό που πέρασες μαζί του κυρίως τη δεύτερη φορά.
Είσαι καλύτερα τώρα Μιτσι;
Πωπω. Μου κάθησε πολύ άσχημα αυτό το “ψυχολογικά προβλήματα”. Ο όρος είναι αρκετά φορτισμένος και νομίζω δεν βοηθά κανέναν.
Θα σου απαντήσω βιωματικά. Στην προηγούμενη σχέση μου δεν ήμουν καλά ψυχολογικά. Έκανα ήδη ψυχανάλυση από την πολύ αρχή της, και ο γιατρός μου χωρίς να μπορεί να κάνει και ακριβή διάγνωση για το παρελθόν διέγνωσε καταθλιπτικά στοιχεία, ας το πούμε. Άλλωστε έτσι όπως το έχω καταλάβει εγώ μιλάμε για ένα φάσμα, δεν είναι ότι το διάστημα τάδε είσαι καταθλιπτικός φουλ και ας πούμε μετά από ένα μήνα δεν είσαι. Δεν είναι άσπρο μαύρο. Τα λέω όλα αυτά γιατί φαινομενικά δεν ήμουν σε πολύ άσχημη φάση όσο διήρκεσε η σχεση, ειδικά σε σχέση με το παρελθόν, δεν είχα “κατάθλιψη” δηλαδή,… Διαβάστε περισσότερα »
Σε νιώθω, κοτσυφι! Κατά τη δική μου εμπειρία λίγοι ανθρώποι που δεν πάσχουν οι ίδιοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει να έχεις κατάθλιψη, και πολλές φορές οι προσπάθειες τους να «βοηθήσουν» είναι από άχρηστες μέχρι προσβλητικές ή και ενεργά βλαβερές σαν αυτό που περιγράφεις. Έχω ακούσει κι εγώ διαφορα, αστα να πάνε, μέχρι και στην ομάδα θεραπείας που πήγαινα ένας μου είπε ισως απλά χρειάζομαι ένα χόμπι. Χόμπι!
Δεν συμφωνώ με την απάντηση της Αμπα .Το ”δεν είχες καμιά ευθύνη – δεν ήξερες” δεν ισχύει! Όταν είσαι ενήλικας και έχεις μια σχέση με έναν άνθρωπο (είτε ερωτική είτε φιλική) ο οποίος αντιμετωπιζει ένα πρόβλημα υγείας συνηθίζετε να θέλεις να βοηθήσεις, να καταλάβεις, να μάθεις, να ενημερωθείς. Και δεν είναι και τόσο δύσκολο, μπορείς απ το να ψάξεις στο διαδίκτυο μέχρι να κοιτάξεις τις παρενέργειες των φάρμακων (αν παίρνει) , οι οποίες αναγράφονται στα κουτιά. Απ τις περιγραφές που δίνεις σίγουρα δεν έβγαλες τον κάλο σου εαυτό… ήταν σαν να σε ένοιαζε περισσότερο να μην αλλάξει αυτό που είχατε… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ! Ζούμε στην εποχή του διαδικτύου και ο,τι δεν ξέρουμε το μαθαίνουμε με το πάτημα ενός κουμπιού εφόσον θέλουμε. Βέβαια ένα γκουγκλαρουμε “τεμπέλης υποστηρίζει ότι έχει κατάθλιψη” θα λαβουμε τα αντίστοιχα αποτελέσματα.
Δε θα το περιόριζα αυτό που έγινε στα αυστηρά πλαίσια της ψυχιατρικής, παραλλαγές της ίδιας μορφής μπορούν να γίνουν και με άλλα συστατικά.
Αλλά φαίνεται ξεκάθαρα από αυτά που γράφεις ότι είχες μια εμπειρία από αυτές που λένε “έφυγε ένα πέπλο μπροστά από τα μάτια μου και τώρα βλέπω τη ζωή αλλιώς”, και σε έκανε καλύτερο άνθρωπο.
Το παρελθόν δεν αλλάζει, αλλά τώρα μπορείς να αλλάξεις το μέλλον, το δικό σου και όσων σε συναναστρέφονται. Κι αυτό είναι το καλύτερο happy end που θα μπορούσε να υπάρξει.
Να προσθέσω μια σκέψη, πιο γενική. Από την ευρύτερη εμπειρία μου, θα έλεγα ότι το πρόβλημα είναι (και) γενικότερο, ο καθένας κρίνει με βάση τον δικό του τρόπο σκέψης και πράξης, και δεν προσπαθεί να καταλάβει τον άλλο. Αν κοιτάξετε θα το δείτε και στα πιο απλά πράγματα…πόσο μάλλον σε τόσο σοβαρά και δύσκολα. Κάθε μέρα υποθέτουν το τι μου αρέσει, γιατί έκανα κάτι, ποιό κίνητρο είχα κλπ… Από το αν μου αρέσει κάποιο γλυκό μέχρι το γιατί είπα κάτι και τι εννοούσα. Δεν έχουμε μάθει να ακούμε χωρίς να βάζουμε τη δικιά μας φωνή μέσα στις απαντήσεις του άλλου.
Πολύ ωραίο σχόλιο, αναλύεις ακριβώς την καρδιά του προβλήματος.