Αμπά, παίρνω τον μπαμπα μου να του πω χρονια πολλά σήμερα. είμαι 32. είναι 58. του λεω ευχές κτλ κτλ υγεια πανω απόλα και μου απαντάει και πίστη. η πίστη είναι το πιο σημαντικό. εχω κουραστει πια. αλήθεια. μου τη δινει στα νεύρα. τον εχω αποδεχτει έτσι είναι. πατρις θρησκεια οικογενεια. αλλα με κουραζει. του εχω δειξει με τον τροπο μου ότι εχω διαφορετικές παντελως αποψεις και πολιτικές και θρησκευτικές και του εχω ζητησει να το αποδεχτει. ε λοιπόν δεν το αποδεχεται μάλλον όσο κι αν λεει οκ οκ οκ… ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. με κουραζει όλο αυτό. τι να κανω; δεν μενουμε στο ιδιο σπιτι αλλά καθε φορα που μιλαμε το παραμικρο που θα πεταξει με εκνευριζει και μου δημιουργει ταχυπαλμια. δεν του λεω πια κατι εχω κουραστει να τσακωνομαι μαζι του. όλο ψαχνεται να πεταξει κατι πολιτικο θρησκευτικό νιωθει οτι τα παιδια του αν τον ακουγαν θα πηγαιναν μπροστα. ειμαι περηφανη για εμενα κ οσα εχω καταφερει μονη μου κι αυτος ετσι δειχνει αλλα νιωθω οτι ποτε μαλλον δεν θα με αγαπησει οπως εγω ειχα στο μυαλο μου οτι κανει ενας πατερας…
βαλια
Από αλλού ξεκίνησες, και κατέληξες κάπου εντελώς αλλού με μια απότομη στροφή, τόσο απότομη που παραλίγο να πέσουμε στον γκρεμό.
Παρουσιάζεις αρχικά το πρόβλημα ως διαφορά κοσμοθεωρίας, αλλά όπως φαίνεται, η διαφορά αυτή είναι ένα σύμβολο ότι δεν σε έχει αποδεχτεί και τελικά δεν σε έχει αγαπήσει «όπως είχες στο μυαλό σου ότι κάνει ένας πατέρας». Είναι αρκετά πιο σημαντικό και πιο περίπλοκο από το ποιος πιστεύει στο Θεό και ποιος έχει αναπτύξει ένα διαφορετικό σύστημα ισορροπίας με το σύμπαν.
Όπως καταλαβαίνεις, ένα θέμα τόσο βαθύ όσο η σχέση σου με τον πατέρα σου, και τα συναισθήματα αποδοχής που ζητάς, δεν είναι κάτι που μπορεί να χωρέσει μέσα σε μια παράγραφο, ή σε εκατό. Δε νομίζω ότι τον έχεις αποδεχτεί, κι αυτό επειδή νιώθεις ότι δεν σε έχει αποδεχτεί αυτός. Αυτά που δεν λέτε κρύβονται κάτω από τις μπηχτές και τις υπενθυμίσεις για το διαφορετικό σας σύστημα αξιών.
Αν θέλεις να αντιμετωπίσεις την ταχυπαλμία και την αίσθηση της αδυναμίας που σου προκαλεί κάθε συναναστροφή με τον πατέρα σου, πρέπει να πας σε ψυχολόγο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Οσο μεγαλώνω καταλαβαινω οτι ειναι ματαιο να θες να αλλάξεις την κοσμοθεωρία του αλλου, ειδικα αν αυτος ο αλλος ειναι μεγαλης ηλικίας. Και ξερεις κατι, δεν χρειάζεται. Be the greater person, και αστο να πεσει χάμω! Τι και αν σου λεει “και πιστη”? Σιγα τα λάχανα!
O πατέρας σου έχει τελείως διαφορετικό σύστημα αξιών από το δικό σου. Το δικό του είναι το πατρίς θρησκεία οικογένεια. Αυτή η κοσμοθεωρία δούλεψε γι’ αυτόν και γι’ αυτό την υποστηρίζει. Σ’ αγαπάει πολύ, και θέλει το καλύτερο για σένα, κι εφόσον πιστεύει ότι το καλύτερο είναι αυτό, προσπαθεί με κάθε τρόπο να στο υπενθυμίσει. Ξέρεις οι γονείς μας μας έκαναν όταν είχαν μεγαλώσει πια. Αυτό σημαίνει πώς μέσα τους υπήρχαν πράγματα για τα οποία είχαν κατασταλάξει και τα πίστευαν βαθιά. Τα παιδιά έχουμε την ψευδαίσθηση ότι μεγαλώνουν κι εξελίσσονται μαζί μας, αλλά τα πράγμα δεν είναι έτσι. Εξελίσσονται με… Διαβάστε περισσότερα »
Τι σχέση έχει ότι πατέρας σου είναι “πατρις θρησκεια οικογενεια” με το ότι δε σ αγαπάει;;
Εντάξει και πάλι η διαφωνία δε σημαινει έλλεψη αγάπης. Ούτε απόρριψη είδα από τα λεγόμενα, εκτός κι αν κάτι δε μας λέει. Η γράφουσα μου κάνει λίγο ανώριμη (φαντάζομαι είναι και αρκετά μικρή) για να τα έχει τόσο μπερδεμένα στο μυαλό της.
από αυτά που λες καταλαβαίνω ότι εσύ δεν έχεις αποδεχτεί τον πατέρα σου και θέλεις να αλλάξει για χάρη σου. Γιατί; Δεν υπάρχει λόγος. Δεν είναι ένδειξη αγάπης αυτό. Μπορείτε να συνυπάρχετε, ο καθένας με την κοσμοθεωρία του και να αγαπάει ο ένας τον άλλο για όλα τα υπόλοιπα που έχετε και μοιράζεστε. Το ίδιο δεν κάνουμε και με τους φίλους μας; Τους αποδεχόμαστε κι ας μην έχουμε τις ίδιες απόψεις επί παντός επιστητού. Εκτιμώ, αγαπώ και σέβομαι έναν άλλο άνθρωπο σημαίνει εκτιμώ και αποδέχομαι τις ιδιαιτερότητες του εκτός αν μέσω αυτών παρεμβαίνει στον τρόπο που έχω επιλέξει να ζω… Διαβάστε περισσότερα »
Δηλαδή μας λες ότι ένας άνθρωπος 58 ετών “είναι υποχρεωμένος” να υιοθετήσει το δικό σου τρόπο σκέψης για να δείξει έτσι ότι σε αγαπάει. Μα είσαστε 2 εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, δεν είσαι αντίγραφό του και εννοείται, δεν είναι αντίγραφό σου, καθόσον είσαι και μικρότερη.Ζήσε εσύ όπως αγαπάς και άστον κι αυτόν να ζήσει όπως εκείνος θέλει. Σου κάθεται στο σβέρκο αν αυτός γουστάρει να πιστεύει ?
Αυτο το τριπτυχο ”πατρις,θρησκεια,οικογενεια” ειναι που μας εχει καψει σαν λαο και αντικατροπτιζει την νοοτροπια μας.πριν με παρεξηγησετε,εννοω το ψυχολογικο υποβαθρο που υπαρχει πισω απ τις λεξεις,οι εννοιες των οποιων μεταφραζονται ως εξης: πατρις=εθνικισμος,ρατσισμος θρησκεια=θρησκοληψια οικογενεια=πατριαρχια,συντηρητισμος,πουριτανισμος Καποιος με επιφανειακο τροπο σκεψης θα πει ”τι λεει τωρα αυτη,ειναι κατα του θεσμου της οικογενειας…” οχι βεβαια,αλλα ο τροπος που νοειται στην Ελλαδα(και γενικως στα Βαλκανια) ο θεσμος της οικογενειας κρυβει ακριβως τα παραπανω Απ τη στιγμη που αυτοπροσδιοριζεσαι ως λαος μεσα απο ενα τετοιο τριπτυχο-και γενικα απο οποιεσδηποτε εννοιες-αναπαραγαεις μια συγκεκριμενη νοοτροπια.και μη νομιζετε.. και νεωτερες γενιες δυστυχως το ασπαζονται Προσωπικα προτιμω… Διαβάστε περισσότερα »
It is what it is. Αν μπορέσεις να αναγνωρίσεις καλές προθέσεις στις πράξεις του ήδη η μισή δουλειά έχει γίνει. Ίσως δεν σε αγαπάει όπως χρειάζεσαι εσύ να αγαπηθείς, αυτό δεν σημαίνει πως δεν σε αγαπάει. Αποδέξου πως αυτός είναι ο τρόπος του, αυτός είναι ο πατέρας σου, ως εκεί μπορεί. It is what it is.