Αγαπητή «Α, μπα»: Νιώθω ότι άμα ξαναγυρίσω σε εκείνον είναι σαν να προσβάλλω τον εαυτό μου

Αγαπητή Α,μπα, Είσαι φανταστική. Εγώ απ’την άλλη δεν νιώθω και τόσο. Πάνε 4 μήνες που έχω χωρίσει με τον επί 2,5 χρόνια φίλο μου, ύστερα από τεράστια ταλαιπωρία επειδή αυτός ήταν μια κρύο μια ζέστη (με κάθε ευκαιρία σκέψου μου έλεγε “δεν θέλω να είμαι σαν παντρεμένος από τα 25 μου”), ενώ εγώ ήμουν πολύ ερωτευμένη. Προς το τέλος της σχέσης, εκεί που γίνονταν τα πολλά πισωγυρίσματά μου, πήγα σε ψυχολόγο (ναι, το α, μπα με βοήθησε σε αυτό) για 2-3 μήνες και με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι ο μόνος τρόπος να τελειώσουν τα βάσανά μου και το μεγάλο αυτό βάρος που ένιωθα πάντα ήταν να τελειώσω αυτή τη σχέση. Πέρασε το καλοκαίρι και από τότε πράγματι νιώθω άλλος άνθρωπος, ήταν λες και 2,5 χρόνια ήμουν σε μια συναισθηματική φυλακή, μέσα στην οποία δεν μπορούσα να νιώσω καμία χαρά για παρατεταμένα διαστήματα. Μην φανταστείς ότι ο πρώην μου ήταν κανένας τύραννος, απλά με βρήκε σε μία πολύ ευαίσθητη φάση μου και όλες οι προσπάθειές μου να μην αγχώνομαι και να προσποιηθώ ότι είμαι καλά με τη σχέση που ήθελε να έχουμε (μονογαμική σχέση μεν, αλλά πιο χαλαρή, άντε 1-2 φορές την εβδομάδα έξοδοι, μικρή επικοινωνία μέσα στην μέρα κλπ, και τσακωνόμασταν για αυτό) απέτυχαν. Εγώ ήθελα κάτι άλλο όσο και αν δεν ήθελα να το παραδεχτώ στον εαυτό μου. Πλέον νιώθω πολύ καλά, δεν έχω ανάγκη κανέναν, δεν με κατηγορώ για τίποτα και νιώθω και περήφανη που έχω αντισταθεί σε όλες τις προσπάθειές του για επανασύνδεση οι οποίες πλέον είναι αραιές, αλλά δεν έχουν σταματήσει ακόμα. Όμως συμβαίνει κάτι και ντρέπομαι πολύ για αυτό. Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να τον σκέφτομαι διαφορετικά. Στα μηνύματά του μου λέει ότι έχει καταλάβει τα λάθη του, πόσο του λείπω και ότι είναι κρίμα γιατί κάθε φορά που με βλέπει τυχαία συνειδητοποιεί πόσο ωραία μπορούμε να περάσουμε. Εγώ επιμένω στο ότι θέλουμε διαφορετικά πράγματα, και έχουμε φτάσει να διαπραγματευόμαστε το γιατί εγώ θέλω μία πιο στενή σχέση, ενώ αυτός μία πιο χαλαρή, και στο τι σημαίνει αυτό για εμένα. Με έχει κάνει να προβληματίζομαι. Είμαι 23, γιατί να μην έχω κάτι χαλαρό με τον συγκεκριμένο άνθρωπο όπως μου ζητάει, αφού και εγώ πλέον νιώθω καλά με τον εαυτό μου και δεν είναι ότι ψάχνω και κάτι τόσο σοβαρό από τώρα; Γιατί να μην ξαναπροσπαθήσω λόγω του βεβαρημένου ιστορικού μας; Ανάμεσα σε όλα σκέφτομαι όλες τις καλές στιγμές, οι οποίες ήταν πολλές, το καλό σεξ, την επικοινωνία που είχαμε και ακόμα έχουμε όταν τον βλέπω τυχαία στη σχολή, σαν να μην πέρασε μια μέρα, πράγματα που δεν τα έχω βρει στα αγόρια που έχω γνωρίσει αυτούς τους μήνες. Ναι ντρέπομαι που μου έχει λείψει, και το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να το πω σε κανέναν, ούτε στους γονείς μου, που θα στεναχωρηθούν, ούτε στην κολλητή μου, που θα με θεωρήσει τρελή και θα με βρίσει. Δεν ξέρω τι να κάνω. Νιώθω ότι άμα ξαναγυρίσω σε εκείνον είναι σαν να προσβάλλω τον εαυτό μου και όσα πέρασα. Είναι έτσι;

– Δενξερω

Αν θέλεις τώρα μια στενή σχέση, δεν σημαίνει ότι θέλεις κάτι σοβαρό «από τώρα». Δεν είναι σοβαρή μια σχέση επειδή υπάρχει συχνή επικοινωνία, χρειάζονται περισσότερες προϋποθέσεις, άσε που θα ήθελα να μου δώσει κάποιος τον ορισμό της «σοβαρής» σχέσης. Επίσης, στα 25 δεν είσαστε και παιδιά, θα μπορούσε κάποιος να θέλει δέσμευση «από τώρα», κάνει και γάμους και παιδιά κόσμος στα 25 αβέρτα, δεν είναι και τόσο εξωφρενικό.

Ξαναλέω όμως: το «από τώρα» σημαίνει ότι όταν γερνάς, κάνεις βαρετές σχέσεις, και οι βαρετές σχέσεις είναι οι σχέσεις με υποχρεώσεις, και οι υποχρεώσεις είναι η εγγύτητα, φυσική και πνευματική. Ε, είναι λάθος ΟΛΟ το σκεπτικό, από την αρχή μέχρι το τέλος, πατόκορφα. Είναι απόλυτο, και θα σου πω κάτι που μάλλον θα έτσουζε περισσότερο αυτόν παρά εσένα, γιατί εσύ δεν σκέφτεσαι έτσι: είναι συντηρητικό. Είναι συντηρητικό και αφελές, απαίδευτο, να νομίζεις ότι όταν είναι κουλ και χαλαρό να έχεις σχέση με όρους απόστασης, και ότι είναι κάποιου είδους συμβιβασμός να έχεις εγγύτητα. Δεν είναι λάθος να θέλει αυτό που θέλει. Με γεια του και χαρά του, δεν σχολιάζω αυτό που θέλει. Το λάθος είναι να θεωρεί ότι είναι σωστό αυτό που θέλει, κι ότι εσύ έχεις πρόβλημα που θέλεις κάτι άλλο, και μάλιστα να σε έχει φτάσει σε σημείο να αμφιβάλλεις για αυτό που σε καλύπτει συναισθηματικά. Εσύ είσαι έτσι, αυτός είναι αλλιώς, θέλετε διαφορετικά πράγματα από μια σχέση, και γι’αυτό χωρίσατε. Δεν είσαι αδύναμη ή κάτι παρόμοιο επειδή δεν σου φτάνουν 1-2 συναντήσεις την εβδομάδα. Να βρει άλλη που θα της αρέσει αυτό όπως αρέσει στον ίδιο. Εσύ δοκίμασες να δεθείς πρέτσελ για να του αρέσεις, και έφτασες στο σημείο να υποφέρεις. Αν ήθελες αυτό το περιβόητο «χαλαρό», θα το ήξερες. Θα σου πω μια γενική οδηγία: ο άνθρωπος που σε κάνει να αμφιβάλλεις για το τι σε καλύπτει συναισθηματικά επειδή έχει κάτι να κερδίσει από σένα αν αλλάξεις, δεν είναι άνθρωπος που θέλεις να έχεις στη ζωή σου. Ούτε καν ως φίλο, πόσο μάλλον ως σύντροφο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News