Με το φίλο μου μένουμε εδώ και λίγο καιρό στο ίδιο σπίτι, το οποίο είναι μικρό αρκετά ώστε να χωράμε μόνο οι δύο μας. Επειδή είμαι από άλλη πόλη, έχουμε συμφωνήσει πως όταν έρχονται οι δικοί μου (1-2 φορές το χρόνο για μια εβδομάδα) θα μένουν σε εμάς, αλλά έως εκεί. Δηλαδή, δεν φιλοξενούμε συγγενείς που θυμούνται ότι θέλουν να μας επισκεφθούν αλλά και να τους φιλοξενήσουμε. Αυτό εξαιτίας τόσο της έλλειψης χώρου που είναι ένα αντικειμενικό ζήτημα (για εμάς, γιατί για άλλους μάλλον όχι) αλλά και επειδή ο φίλος μου (αλλά και εγώ είναι η αλήθεια) δεν νιώθει άνετα με ξένους στο χώρο του, γι’ αυτό και δεν του αρέσει αντίστοιχα να τον φιλοξενούν. Έχει τύχει στο διάστημα αυτό όμως να ζητήσουν ξαδέλφια κι άλλοι δικοί μου συγγενείς να φιλοξενηθούν (αντίστοιχα με έχουν φιλοξενήσει και έχουν φιλοξενηθεί αρκετές φορές στο σπίτι που έμενα όταν ήμουν μόνη μου), οπότε τους απαντώ διπλωματικά ότι δεν έχουμε χώρο. Εγώ όμως νιώθω άσχημα γιατί από τις αντιδράσεις τους καταλαβαίνω ότι θίγονται και επειδή με κάποιους από αυτούς είμαστε πολύ κοντά, στεναχωριέμαι. Και βρίσκομαι σε δύσκολη θέση. Με το φίλο μου το έχουμε συζητήσει, είναι οκ για φιλοξενία σε περίπτωση που υπάρχει ανάγκη και στην περίπτωση των γονέων, αλλά από εκεί και πέρα καταλαβαίνω κι εγώ από μόνη μου ότι δε γίνεται να φιλοξενούμε σε ένα μικρό σπίτι όποιον θέλει να έρθει. Πώς να κρατήσω τις ισορροπίες; Τι να εξηγήσω;
– Η ξεβολεμένη
Εφόσον συμφωνείς με αυτό που έχετε συνεννοηθεί μεταξύ σας με τον φίλο σου, αυτό που σε στενοχωρεί είναι ότι γίνεσαι δυσάρεστη στους συγγενείς σου. Ποια ισορροπία να κρατήσεις; Μπορείς να αλλάξεις τα τετραγωνικά του σπιτιού; Έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Να εξηγήσεις αυτό που συμβαίνει: δεν μένεις πια μόνη σου, το σπίτι είναι πολύ μικρό. Κακώς υποθέτουν οι άλλοι ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα, εφόσον έχει αλλάξει. Αν είναι κοντινοί σου θα έπρεπε να έχουν ακόμα περισσότερη κατανόηση, όχι λιγότερη.
Αν δεν συμφωνείς ουσιαστικά με αυτό που λέει ο φίλος σου και συμφωνείς επιφανειακά, μόνο και μόνο για να γλιτώσεις την ένταση μεταξύ σας, έχεις ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα: δεν αντέχεις την αντιπαράθεση, θέλεις να τα έχεις καλά με όλους και η απάντηση θα ήταν αρκετά διαφορετική. Ελπίζω να ισχύει το πρώτο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σε καταλαβαίνω απόλυτα αγαπητή φίλη, καθώς και μείς μένουμε σε πολύ μικρό διαμέρισμα κι οι αυτοπροσκλήσεις από φίλους δε λείπουν δυστυχώς.. Φαντάσου για να κοιμηθεί έστω ένα ακόμη άτομο σπίτι μας, στο σαλόνι πρέπει να αλλάξουν θέση ΟΛΑ τα έπιπλα, για να χωρέσει να μπεί το κρεββάτι…Μέχρι στιγμής φιλοξενήσαμε μια παλιά μου φίλη απο εξωτερικό το καλοκαίρι για 4 μέρες, ημασταν όλη μέρα έξω, δεν με πείραξε που 4 μέρες δεν μπόρεσα να κάτσω στο γραφείο μου, παρότι η δουλεία μου μερικές φορές το απαιτεί να δουλεύω και ΣΚ, ούτε οτι βάλαμε το στρώμα μας στο πάτωμα να κοιμηθούμε (… Διαβάστε περισσότερα »
“Φαντάσου για να κοιμηθεί έστω ένα ακόμη άτομο σπίτι μας, στο σαλόνι πρέπει να αλλάξουν θέση ΟΛΑ τα έπιπλα, για να χωρέσει να μπεί το κρεββάτι” Ακριβώς όπως στο δικό μας σπίτι. Οπότε φαντάζεσαι τι γίνεται, εκτός απ’ την ώρα του ύπνου, με τα πράγματα των φιλοξενούμενων πχ. Είναι ΟΛΗ την ώρα μέσα στη μέση, τα σπρώχνεις από δω για να περάσεις, τα σπρώχνεις από κει για να κάτσεις. Εννοείται ότι πχ αν σηκωθείς τη νύχτα και θες να πας στην κουζίνα, πρέπει να πηδήξεις πάνω από όποιον κοιμάται στο σαλόνι για να περάσεις. Εγώ αντέχω 1-2 μέρες έτσι χωρίς… Διαβάστε περισσότερα »
Πιστεύω οτι για τα πολλούς συγγενείς ή φίλους εχει να κάνει και με το οικονομικό φυσικά. Να έρθει η θεία Κούλα στο Παρίσι να με δεί και να μείνει ερμπιενμπι ; Και τι θα πεί μετά ο κόσμος 😉
Eγώ που λες με τη συγκεκριμένη φίλη και τον αδερφό της τσαντίστηκα επίσης γιατί αυτός δεν ερχόταν Αθήνα ούτε καν επειδή μας πεθύμησε, που δεν έχουμε και τέτοιες οικειότητες, για δουλειά θα ερχόταν και απλά ήθελε να βγάλει τη διαμονή τσάμπα .
πωπω κι εγώ νομίζω ότι είναι ελληνικό φαινόμενο. Όσο ζούσα εξωτερικό είχα συναντήσει περιπτώσεις φιλοξενίας συγγενών στο σπίτι εξαιρετικά σπάνια. Θυμάμαι το έλεγα στη μαμά μου τότε και είχε βγάλει καπνούς, τι λες παιδί μου, θα με έβαζες σε ξενοδοχείο, τι είμαστε ξένοι μεταξύ μας ?!!
Ξεκάθαρα ελληνικό φαινόμενο. Έχουμε καταξεφτυλίσει την έννοια της ελληνικής φιλοξενίας. Το είδα και συγχύστηκα γιατί μου έχει συμβεί κι εμένα άπειρες φορές. Κι εννοείται τα σπίτια στο Λονδίνο είναι το 1/3 σε μέγεθος από τα ελληνικά. Κανονικός αγώνας με εμπόδια να περάσεις όλες τις βαλίτσες για να πιεις τον καφέ σου στην κουζίνα το πρωί.
Εγώ αρχικά θα ρωτουσα για ποιο λόγο πρέπει να φιλοξενείτε τον οποιονδήποτε συγγενή όποτε του έρθει; Δεν γνωρίζουν ότι έχουν αλλάξει τα δεδομένα, δηλαδή ζείτε με τον φίλο σας και το σπίτι είναι μικρό; Δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να αισθάνεστε εσείς άσχημα και όχι αυτοί που δεν υπολογίζουν ότι θα σας ξεβολεψουν
Ακριβώς! Μερικοί αυτοπροσκαλούνται, απλώς ανακοινώνουν ότι θα έρθουν. Δεν είναι μόνο το θέμα του χώρου, είναι και που σε ξεβολεύουν από τα όποια σχέδιά σου. Άσε που πρέπει να καθαρίσεις – ψωνίσεις – μαγειρέψεις. Όλα αυτά δεν είναι καθόλου πρόβλημα αν είναι άτομα που χαίρεσαι να δεις και να περάσεις χρόνο μαζί τους, και που εσύ έχεις προγραμματίσει και καλέσει.
Ήθελα να πω πως πολύ μου άρεσε η χρήση του πληθυντικού 🙂 Σχόλιο άσχετο με την ερώτηση βέβαια. Σε κάποιους μπορεί να φανεί ντεμοντέ αλλά εμένα μου φάνηκε πολύ ωραίο που ένας άγνωστος απευθύνθηκε σε μία άγνωστη στο ίντερνετ στον πληθυντικό. Αναρωτιέμαι γιατί στο γραπτό λόγο πίσω από ένα ψευδώνυμο στο ίντερνετ αισθανόμαστε ξαφνικά όλοι τόσο οικεία και χρησιμοποιούμε αβέρτα τον ενικό (όχι ότι χτυπάει άσχημα ή δείχνει αγένεια).
Εμ, πολύ ωραίο το αεράκι της αστικής ευγένειας, αλλά ίσως επειδή είναι ζευγάρι; ☺️
Καλέ, επειδή το χιλιοδιάβασα το μήνυμα νομίζω ότι όντως χρησιμοποιεί πληθυντικό ευγενείας, γιατί λέει “ζείτε με το φίλο σας”. Αν τους μιλούσε ως ζευγάρι θα έλεγε “ζείτε μαζί” ή “ζείτε μαζί με το φίλο σου”. Το “σας” νομίζω δείχνει ότι της απευθύνεται στον πληθυντικό. Μπορεί βέβαια να ήταν και κεκτημένη ταχύτητα και εγώ να το εξέλαβα λάθος.
Για την ιστορία, χρησιμοποίησα πληθυντικό ευγενειας! Ακριβώς για το λόγο που αναφέρετε, μιλάω σε μια άγνωστη και δεν νιώθω άνετα να της απευθυνθώ στον ενικό. But that’s just me!
Το πρόβλημά σου είναι υπαρκτό, έχεις έλλειψη χώρου. Αυτό δεν αλλάζει.
Το να δώσεις αυτή την εξήγηση είναι αρκετή , φυσικά αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μην περιμένεις φιλοξενία ,γιατί και οι υπόλοιποι μπορεί να ξεβολεύονται αλλά να το έβλεπαν ως μορφή ανταπόδοσης. Αν απλώς δεν τους αρέσει , δεν μπορείς να κάνεις κάτι πέρα από το να τους εξηγήσεις πως για περίπτωση ανάγκης το σπίτι σου θα είναι ανοιχτό.
Βρε παιδιά, στο Παρίσι μένετε? Δλδ οκ τόσο δημοφιλής είναι ο προορισμός που όλοι οι συγγενείς και φίλοι θέλουν να έρθουν? Μάλλον όχι. Φαντάζομαι ότι απλά μένετε Αθήνα, εσύ είσαι από επαρχία και όποτε ο καθένας χρειάζεται να κατέβει Αθήνα για δουλειές σου λέει γιατί να πληρώνω ξενοδοχεία? Θα πάω στο Μαράκι που είναι καλό κορίτσι και “είμαστε και πολύ κοντά”. Βρε ουστ από κει. Τσίπιδες. Πρέπει να είσαι εντελώς μπατήρης για να φορτώνεσαι σ’ένα νεαρό ζευγαράκι σε μια καμαρούλα μια σταλιά 2×3, sorry. Οι γονείς σου πάλι καταλαβαίνω ότι θέλουν ναέρθουν να σε δουν, αλλά μου κάνει εντύπωση δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Καλέ, εμένα οι γονείς μου μένουν απέναντι και στο σπίτι που συγκατοικώ με το σύντροφό μου έχουν έρθει 2 φορές! Πάντως, προσωπικά δεν θα είχα θέμα να ξεβολευτώ και να φιλοξενήσω αγαπημένους φίλους και συγγενείς, αλλά όχι τον κάθε έναν που το κάπνισε. Και όταν με φιλοξενούν φίλοι επιμένω να κοιμάμαι εγώ στον καναπέ αν δεν έχουν extra κρεβάτι. Τι θυμήθηκα τώρα! Στα φοιτητικά μου χρόνια είχα μια φίλη από το σχολείο που σπούδαζε σε άλλη πόλη. Κατα καιρούς ερχόταν και τη φιλοξενούσα στην πόλη που σπούδαζα. Μια φορά λοιπόν μου σκάει κεραμίδα μια μέρα πριν την άφιξή της “Θέλουν… Διαβάστε περισσότερα »
Αισθάνομαι ότι είναι από αυτά που δεν έχεις να πεις/εξηγήσεις τπτ, οπότε η δεύτερη παράγραφος περί φόβου αντιπαράθεσης είναι ένα οξυδερκές longshot που χρειαζόταν ως εναλλακτική.