Αγαπητή «Α, μπα»: Νιώθω αποτυχημένη μάνα όταν φεύγω και το μωράκι κλαίει

Αμπιτσα φοβερή και τρομερή Με τη σοφία σου με έχεις βοήθησει πολύ Φίλη θα θελα να σ’εχω Χωρίς τις απαντήσεις σου μέρα δεν αντέχω Λοιπον αγαπημένη Λένα, Χρειάζομαι την οξυνοια σου σχετικά με το εξής: Σε λίγο καιρό επιστρέφω στη δουλειά, Έχω δύο αγοράκια, το ένα πάει παιδ.σταθμο 4ωρες/μέρα και το άλλο είναι 1 έτους και θα μείνει με τη γιαγιά του (πεθερά μου, την οποία εμπιστεύομαι περισσότερο από τη μάνα μου μεν μα οκ μεγάλη γυναίκα είναι δεν έχει κουράγια να απασχολεί τα παιδιά… Τα αφήνει να παίζουν ολο μόνα τους και λίγο με στεναχωρεί αυτο) Μα βρε α,μπα μου βασανιζομαι τόσο πολύ από ενοχες… διάβασα διάφορα άρθρα απτό google για GMS- guilty mum’s syndrome κτλ προσπάθησα τα βράδια που δε κοιμάμαι (λόγω μωρού) να τα εκλογικευσω όλα αυτά που νιώθω …μα τα νιώθω. .Ξέρω πως όπως και με το 1ο παιδί όταν γύρισα στη δουλειά θα νιώθω άγχος.. Θα πρήζω τη γιαγιά στα τηλέφωνα.. Θα έχω φουλ άγχος στο λεωφορείο γυρνώντας σπίτι να μη βρω κίνηση και αργήσω και χάσω χρόνο απτά παιδιά μου. . Θα νιώθω χάλια αποτυχημένη μάνα κτλ όταν φεύγω και το μωράκι κλαίει (μου συνέβη και με το 1ο παιδί και συμβαίνει και τώρα όταν τον αφήνω στη γιαγιά για να κάνω καμμια δουλειά βλ. Τράπεζα, οδοντίατρο κτλ).. Δώσε κανένα τιπ, ξέρω δεν έχω επιλογή πρέπει να γυρίσω στη δουλειά έχω ανάγκη τα λεφτά κτλ κτλ μα κάποια λογια δικα σου που τόσο με έχουν βοηθήσει στο παρελθόν θα με βοηθούσαν να δω ίσως κάπως αλλιώς αυτή τη νέα φάση στις ζωές μας που ξεκινά σε λίγες βδομάδες Υ.γ. Ο άντρας μου ελ. Επάγγελματιας δουλεύει 12ωρα δεν είναι μέσα στη καθημερινοτητα μας τις καθημερινές αναγκαστικα Υ.γ. #2 Εσύ με τη μικρή μπεμπουλα σου πως το διαχειριζεσαι όλο αυτό; Υ.γ #3 σου στέλνω όλη μου την αγάπη και τρεις ζεστές ακτίνες ηλίου για όλη την οικογένεια απτή ζεστη Αθήνα ♡

Έχεις σκεφτεί γιατί δεν έχει ο άντρας σου αυτές τις αγωνίες;

Θα του λείπουν τα παιδιά του, σίγουρα. Αλλά γιατί δεν έχει ενοχές που είναι στη δουλειά δώδεκα ώρες την ημέρα;

Επειδή δεν γίνεται αλλιώς. Επειδή πρέπει να δουλεύει γιατί αλλιώς θα κοιμόσαστε στα παγκάκια. Είναι πάρα πολύ απλό, δεν υπάρχει περιθώριο για ενοχές. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Τα παιδιά θα βρουν την άκρη σιγά σιγά. Τα παιδιά θα μεγαλώσουν. Τα παιδιά πρέπει να έχουν γονείς που μπορούν να τα φροντίσουν, και αυτό σημαίνει γονείς που λείπουν από το σπίτι. Τα παιδιά θα είναι πάντα με ανθρώπους που τα φροντίζουν σωστά και τα προσέχουν. Έτσι λοιπόν πάει στη δουλειά του και δεν κλαίει τα βράδια και δεν γκουγκλάρει “guilty dad syndrome”.

H ίδια ακριβώς απάντηση ταιριάζει και για σένα. Δεν έχεις άλλη επιλογή. Στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε τα λεφτά έρχονται από δουλειά, η δουλειά συνήθως γίνεται εκτός σπιτιού. Δεν γίνεται να κάνεις κάτι για αυτό. Σύντομα τα παιδιά θα έχουν την δική τους δουλειά εκτός σπιτιού. Έτσι ζούμε, εδώ και δεκαετίες πια.

Το μωράκι θα συνηθίσει και θα σταματήσει να κλαίει. Κάνε τους αποχωρισμούς σύντομους και ευχάριστους. Χαμογέλα όταν φεύγεις, πες του θα γυρίσω σύντομα. Μην κολλάς πάνω του φεύγοντας, μην του δείχνεις ότι είναι κάτι σπουδαίο, διότι θα γυρίσεις, ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ. Κι εσύ να το έχεις υπόψη σου, γιατί μιλάς λες και θα το εγκαταλείψεις να πας μετανάστρια ή στον πόλεμο. Όπως συνήθισε το πρώτο, έτσι θα συνηθίσει και το δεύτερο. Φρόντισε να έχει καλή ρουτίνα όταν είσαι αλλού, και θα είναι μια χαρά.

Να τρελάνεις τη γιαγιά στα τηλέφωνα, δεν παθαίνει κάτι. Μάθε της να σου στέλνει φωτογραφίες, είναι πολύ ανακουφιστικό. Να θυμάσαι ότι έχουμε τα παιδιά για ευαίσθητα και ευάλωτα αλλά αν το καλοσκεφτείς, είναι πολύ πιο ανθεκτικά και γερά από εμάς τα γερόντια. Και είναι πολύ πιο έξυπνα από όσο θεωρούμε. Μπορούν να μάθουν οτιδήποτε σε αυτή την ηλικία, οτιδήποτε. Μια χαρά θα είναι τα παιδιά. Θα ζείτε κάποιες ώρες χωριστά, που θα σας φέρνουν μετά πολύ κοντά, όταν θα ξαναβρισκόσαστε.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News