Α, Μπα μου τσαντιζομαι όταν θεωρώ ότι η παροχή υπηρεσιών δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που εχω πληρώσει ή σκοπεύω να πληρώσω. Και τα παίρνω στο κρανίο! Κάνω υπομονή στην αρχή, λέω εντάξει δεν πειράζει, συνεχίζω να ενοχλούμαι όμως, και στο τέλος ξεσπάω, εξηγώ επακριβως γιατι θεωρώ την παροχή υπηρεσιών απαράδεκτη στον υπεύθυνο, με σπασμένη όμως και θυμωμένη φωνή, αυτός μου λέει να ηρεμήσω και προσπαθεί να δικαιολογηθεί και εγκαταλείπω το χώρο έχοντας μιλήσει αρκετά δυνατά, ώστε να φανεί η δυσαρέσκεια μου στην ομήγυρη. Φυσικά με χάνουν από πελάτισσα. Δυο παραδείγματα: 35 ευρώ το μήνα για μουσικοκινητική αγωγή του γιου μου σε μουσική σχολή. Τρίτο μάθημα Δεκεμβρίου (4ο δεν υπάρχει λόγω Χριστουγέννων το οποίο φυσικά έχω πληρώσει γιατί πάει με το μήνα, ορθώς): μας λένε ελάτε και θα κάτσουμε μιάμιση ώρα να κάνουμε κατασκευές. Άντε λέω να πάω να περάσει η ώρα του μικρού μου ηλικίας 4 ετών. Διαπιστώνω ότι η μιάμιση ώρα είναι να κάτσω ΕΓΩ δίπλα στο παιδί μου και να κάνουμε κατασκευές με υλικά της Σχολής. Δεν είναι ότι κατευθύνει ή απασχολεί το παιδί μου η δασκάλα, απλώς καθόμαστε όλοι μαζί και ασχολείται ο καθένας με το παιδί του. Αυτό βέβαια μουσικοκινητική αγωγή δεν το λες. Σηκώνομαι να φύγω στα 3 τέταρτα μου λένε κάτσε θα έρθει και ο Άη Βασιλης. Έχω πλέον χάσει την ψυχραιμία μου αναζητώ τη διευθύντρια της λέω ότι δεν πλήρωσα 8,5 ευρώ για να απασχολώ ΕΓΩ το παιδί μου σε κάτι άσχετο, φεύγω και δεν ξαναπατάω. Άλλο σημερινό παράδειγμα: εχω κλείσει σε ιδιωτική κλινική (να τα δώσω τα λεφτα για να εξυπηρετηθώ γρήγορα, ε, μην πάω σε δημόσιο φορεα και περιμένω) ώρα 10:30 ραντεβού για οφθαλμολογικό έλεγχο του 22 μηνών δεύτερου γιου μου. Περιμένουμε υπομονετικά. Τον κυνηγαω μέσα στην κλινική (22 μηνων είναι, σε αυτή την ηλικία τα παιδιά… άσε θα καταλάβεις σύντομα χεχε), τον απασχολώ να τον κρατήσω ήρεμο για να συνεργαστεί στο ραντεβού αλλά η σειρά μας δεν έρχεται. Κόσμος μπαίνει κόσμος βγαίνει. Από τις 11 ευγενικά ρωτάω στη γραμματεία ποτέ θα έρθει η σειρά μας. Κάπου τηλεφωνεί, κάποιον ρωτάει, ναι σε λίγο. Ναι σε δέκα λεπτά. Με στέλνουν σε ένα τραπέζι με παιχνίδια περνάει εκεί μισή ώρα, 12 παρά είκοσι επανέρχομαι ξαναρωταω, ο μικρός τρέχει ακόμα πέρα δώθε αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμα πριν αρχίσει να τσαντίζεται. 12 ακριβώς πλέον βάζω τις φωνές, αρχίζουν πάλι τα ηρεμήστε, με κοιτάνε οι γύρω γύρω και αποχωρώ. Και το ερώτημα μου είναι το εξής: ήμουν υπερβολική Αμπιτσα μου;;; Είναι υπερβολικό να αναμένω όταν πληρώνω υπηρεσίες, αυτές να ανταποκρίνονται ως προς το αντικείμενο (πρώτη περίπτωση) και ως προς το χρόνο (δεύτερη περίπτωση, δεδομένων και των συνθηκών-μικρό παιδί) σε αυστηρά (;;;) όρια; Ή να πάω στον ψυχολόγο να διαχειριστώ την έλλειψη υπομονής;;;
– Υπομονετική πελάτισσα μέχρι που δεν είμαι.
Έχεις δίκιο, και είναι λογικό να κάνεις υπομονή μέχρι να σου τελειώσει. Εκεί που μπορεί να χάνεις το δίκιο σου είναι στον τρόπο επικοινωνίας. Δεν είναι κατακριτέα η ένταση από μόνη της, αλλά φωνές με φωνές έχουν διαφορά, αν σου λένε συχνά «ηρεμήστε κυρία μου» μπορεί να ξεπερνάς τα όρια του αστικά ανεκτού επιπέδου φωνής αγανάκτησης (δεν αστειεύομαι).
Με ακόμα λιγότερα λόγια, με τις υπερβολικές φωνές, μπορεί να χάνεις το δίκιο σου, και είναι κρίμα, γιατί το δίκιο είναι με το μέρος σου. Μήπως να έγραφες κριτικές στο ίντερνετ; Εκεί δεν υπάρχει ένταση φωνής, και θα κάνεις και καλό σε άλλους, αν τους προειδοποιείς.
Η δυσαρέσκεια σου δεν χρειάζεται ντεσιμπέλ για να γίνει ξεκάθαρη. Νομίζω ότι έχεις ταυτίσει το ένα με το άλλο και μπορεί τελικά να μην φαίνεσαι δυσαρεστημένη, αλλά πολύ παράξενη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ εκεί με τον 22 μηνών γιο το έχασα στην προσπάθειά μου να υπολογίσω πόσο είναι 22 μηνών και γιατί το κάνετε κάποιοι γονείς αυτό ενώ για όλους θα είναι πιο εύκολο να πείτε περίπου 2 χρονών.
Για ότι αξία έχει πάντως, Louk Ritia, εγώ είμαι 575 μηνών, οσονούπω 576… 🙂 😀
Ομολογώ πως κάθισα να διαίρεσω η θεωρητικιά 😂
Αν προσέξεις το κοινό και στις δύο ιστορίες είναι ότι δεν αντέχει τα παιδιά της και κατηγορεί ότι οι υπηρεσίες που λαμβάνει δεν είναι οι σωστές, ενώ απλά ξεχειλίζουν το ποτήρι που αλλιώς γέμισε.
To the point!
Ξέρεις για τις μαμάδες που ασχολούνται μια χαρά με τα παιδιά τους όταν τις τρέχουν στο σχολείο για να κάνουν ότι θα εκαναν σπίτι είναι πολύ ενοχλητικό. Στα 2 για να ντύσεις παιδί, να το βγάλεις έξω, να το πείσεις να μπει στο αυτοκινητο, να το πείσεις να κάτσει στο δικό του κάθισμα είναι αγχωτικό όταν έχεις ραντεβού σε συγκεκριμένη ώρα. Όταν πας κ περιμένεις τελικά δυο ώρες εκεί ε λογικό είναι να τα πάρεις. Είστε έτοιμες πια να κατακεραυνωσετε όταν κάποια υπονοήσει ότι ζοριζεται να κουμαντάρει το παιδί της ενώ είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Το ίδιο παθαίνω και με τις εγκυμονούσες!
Σε δύο μήνες ίσως επιτέλους γίνει 2 χρόνων.
Αχ, Πεστά Louk Ritia! Τι κακό κι αυτό με της απανταχού μανούλες… μετά το 12μηνο τι μας λέτε για “μηνών”; Να αρχίσουμε και για τα 6χρονα που πάνε σχολείο τα “60 μηνών, 25 ημερών και 39289 δευτερολέπτων” :/
Ααα παιδιά όλα κι όλα. Σε μας τα νιουζλέττερς για την ψυχοκινητική και γενικότερη ανάπτυξη του παιδιού μηνιαία έρχονται. Και στις εγκυμονούσες εβδομαδιαία. Πως να πω 2 χρονών όταν είναι 26, είναι άλλο στάδιο δε συγκρίνεται με 2 μήνες πριν, δεν το καταλαβαίνεις? Η διαφορά σ’αυτό το διάστημα είναι εμφανής και πολύ συγκεκριμένη, κι εμάς μας ενδιαφέρει ακριβώς πόσες φορές παραπάνω έκατσε στο γκιο γκιο και πόσους θηλασμούς παρέκαμψε. Πόσα γεύματα έφαγε με το πηρούνι μόνο του και πόσες νέες λέξεις είπε. Δεν παίζουνε με αυτά τα πράγματα. Τώρα βέβαια θα μπορούσαμε να προσαρμόσουμε λίγο το scale μας όταν απευθυνόμαστε… Διαβάστε περισσότερα »
Σοβαρά τώρα, σας πείραξε που έγραψε 22 μηνών;;;; Από όλο το κείμενο της αυτό κρατήσατε; Ή ότι δεν αντέχει τα παιδιά της;
Εχεις δικιο σε όλα, αλλά αυτός που χανει την ψυχραιμία του χάνει και το δίκιο του. Καθώς όπως και εσύ εχω έρθει αντιμέτωπη πολλές φορές για το αν θα φωνάξω ή θα ταλαιπωρηθώ εχω βρει ένα σύστημα που δουλεύει πάντα. Όταν έρθει η κακιά η ώρα που έχει γυρίσει το μάτι: Σταθερή φωνή με κανονικό τέμπο ισως έναν τόνο πιο πάνω από το κανονικό φροντίζοντας όμως ναι κοιτάς το θύμα βαθιά μέσα στα μάτια και λίγο πίσω από αυτό. Ποτέ βρισιές και χαρακτηρισμούς γιατί το θύμα περιμένει την ελάχιστη βρισιά για να πει “ποιον είπες ρε #$%&” Πάντα μα πάντα… Διαβάστε περισσότερα »
Πες κι άλλα, σε παρακαλώ. Όσο τη κοπέλα της ερώτησης, συμπάσχω και συμπαρίσταμαι.
Για αναμονή: Αρχικά προνοείς. Αν δεν είναι επειγον, δεν κλείνεις στις 10.30 το πρωί αν έχει αρχίσει να δέχεται ο γιατρός από τις 8. Θα περιμένεις πανω κάτω 1 ώρα σίγουρα. Κλείνεις πρώτο ή τελευταίο. Για κακές παροχές: Ποτέ διακανονισμούς προφορικά, ζητάς να σου στείλουν αυτά που είπατε με mail. Θα σου χρειαστεί σίγουρα. Στη διένεξη επιμένεις σταθερά, αλλά με πλάνο. Δεν πας απλά να γκρινιάξεις, έχεις κατανοήσει το πρόβλημα και προτείνεις λύση στην οποία εμμένεις μέχρι να στεγνώσουν οι θάλασσες. Η λύση μπορεί να ακούγεται ακόμη και σε σένα παράλογη, όμως είναι αυτό που χρειάζεσαι εκείνη την ώρα. Όλα… Διαβάστε περισσότερα »
Χειροκρότημα 🙂 Οι οργανωμένοι άνθρωποι με λογική και ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, όχι μόνο διαχειρίζονται αποδοτικά τις κρίσεις αλλά τις ξεπερνούν με ευχάριστο για εκείνους αποτέλεσμα. Μπράβο!
Ευχαριστώ, όμως τελικά το παράλογο με έσωσε και όπως πάντα το mail, που αν δεν το είχα, όσα θα έλεγα θα ήταν απλά ένα μπλα μπλα μπλα γι’αυτούς.
Οχι, το μεηλ ειναι η επισημη κατοχύρωση όσων ειπώθηκαν προφορικά. Ο καθε σωστος επαγγελματιας θα δεχτει να στο στειλει για να ειναι και αυτός κατοχυρωμενος απεναντι σε πιθανες δικες σου τρελές μεταγενεστερες απαιτησεις. Επισης πολλες φορες λειτουργει και σαν αποτρεπτικός παράγοντας στο να σε ριξουν στις παροχές που εχετε συμφωνησει, σου λεει ο αλλος αυτη ειναι ψιλιασμενη, ας μην κανω την κουτσουκελα, κι ετσι βοηθα στο να βαινουν ολα καλώς.
Αν δεν δεχθεί, δεν ειναι καλο σημαδι καθώς σημαινει οτι για καποιο λογο δεν θελει να υπάρχει γραμμενο, αρα κατι κακο εχει στο μυαλο του. It’s a win win.
Ναι κι εγώ έχω κάνει ακριβώς το ίδιο, μου ζητούσαν να αλλάξω δωμάτιο γιατι εκείνο το είχαν κλείσει κάποιοι από το χειμώνα τάχατες. Εγώ παρόλο που φούντωσα για μια στιγμή εξηγώντας ότι χτες με βάλατε σ’αυτό το δωμάτιο, ας μου το λέγατε πως ήταν για ένα βράδυ μόνο (η πραγματικότητα: τους είχα βάλει να με γυρίσουν όλα τα κτίρια, ορόφους και δωμάτια για να διαλέξω ποιο μου αρέσει και τελικά κατέληξα σε αυτό, που βέβαια ήταν στην κατηγορία που είχα κλείσει μπροστινό με θέα θάλασσα). Αφού λοιπόν έχασα τη μπάλα στιγμιαία αμέσως συνήλθα, κατέβασα ταχύτητα και ατάραχη τους είπα εγώ… Διαβάστε περισσότερα »
Γέλασα πολύ με “το θύμα” 😆
Δεν ξέρεις πόσο βοηθάει στην ψυχολογία σου αν το σκεφτείς έτσι
: ))
Πάρε τηλέφωνο σε πάροχο κινητής τηλεφωνίας. Όλα τα υπόλοιπα θα σου φαίνονται μετά αμελητέα.
Νομίζω,ότι χάνεις την υπομονή σου με τα παιδιά και δεύτερον δεν κάνεις καλές συνεννοήσεις.Στην πρώτη περίπτωση δέχτηκες το μάθημα,χωρίς να ρωτήσεις τι περιλαμβάνει.Δε μου φαίνεται παράλογο να ήθελες να αράξεις με το καφεδάκι σου και να ξεφυλλίσεις ένα περιοδικό,όση ώρα περίμενες το μικρό.Το να είσαι φορτωμένη όλη μέρα και να έχεις μια ωρίτσα για σένα,που θα κάνει και το παιδί κάτι δημιουργικό παράλληλα,λουκούμι ακούγεται.Αντί γι’αυτό καθόσουν να κάνεις κάτι και που δεν το είχες προγραμματίσει και που μάλλον το βαριόσουν.Μια απλή ερώτηση και δε θα σου ανέβαινε η πίεση.Θα έλεγες μούφα η κατάσταση,δεν πάμε.Στη δεύτερη και πάλι μπορούσες να επισημάνεις… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω πως το λάθος ήταν της μουσικής σχολής που δεν ανέφερε ότι οι γονείς θα πρέπει να είναι παρόντες εκείνη την ημερα. Κι αν η γράφουσα είχε κανονίσει κάτι άλλο όσο ο γιος της ήταν στη δραστηριότητα, τι θα έκανε; Ή αν είχε μαζί και το μωρό, πως να ασχοληθεί με το μεγαλύτερο παιδί ταυτόχρονα; Κατά τη γνώμη μου, αυτές οι χειροτεχνίες / κατασκευές θα έπρεπε να γίνουν άλλη μέρα, και να πάνε όσοι επιθυμούν, όχι να χάσουν το μάθημα που οι γονείς έχουν ήδη πληρώσει. Στη δεύτερη περίπτωση το ραντεβού ήταν του ίδιου του μωρού, οπότε σίγουρα το ξέρει… Διαβάστε περισσότερα »
Το είπα,ότι κι αυτοί που προσφέρουν υπηρεσίες δεν είναι πάντα άψογοι.Κι οι συγκεκριμένοι θα μπορούσαν όντως να φερθούν κι αλλιώς.Κι εμείς όμως πρέπει να ζητάμε διευκρινήσεις ή να τονίζουμε,ότι υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα ή πρόβλημα.
Δηλαδή δεν φταίνε αυτοί που έπρεπε να πραγματοποιήσουν αυτό για το οποίο πληρώθηκαν και δε το έκαναν αλλά η μητέρα που είναι κουρασμένη και μάλλον παράλογη, ε…?! Διαφωνώ εντόνως!!! Φυσικά έπρεπε να εκφράσει τη δυσαρέσκεια της, πιο ήρεμα και χωρίς να χάσει την ψυχραιμία της σαφώς, αλλά είχε δίκιο που διαμαρτυρήθηκε.
Βρε παιδιά συγγνώμη, όλα αυτά τα μαθήματα για μικρά παιδιά είναι πάντα με την παρουσία του γονιού, δηλαδή δεν είναι πρωτάκουστο να πρέπει να συμμετέχει και η μαμά στην απασχόληση, αναμενόμενο είναι! Που τέτοια τύχη να υπήρχανε εργαστήρια κλπ που να αναλαμβάνουν τα παιδιά! ΟΚ είναι 4ρων το παιδάκι οπότε οριακά μπορεί και να βρίσκονται τέτοια τμήματα αλλά γενικά…..έχουμε λιώσει σόλες στα parent-bébe….και δώστου παλαμάκια και δώστου τραγουδάκια και δώστου κωλοτούμπες. Επίσης, πολύ σημαντικό, αυτά όλα συνήθως έχουν και μια περιγραφή στο ίντερνετ την οποία πριν πας…ε της ρίχνεις μια ματιά να δεις τι να περιμένεις! ‘Οσο για την τιμή….αστεία… Διαβάστε περισσότερα »
Συμπάσχω απόλυτα. Εντωμεταξύ, από την άλλη, αν δεν αντιδράσω καθόλου στην κοροϊδία-εκμετάλλευση μετά βράζω στο ζουμί μου. Την τελευταία φορά πάντως δοκίμασα μια νέα οδό. Έγραψα κριτική ηλεκτρονικά. Το είχα ξεχάσει και μετά από καιρό είδα οτι είχαν απαντήσει ζητώντας συγνώμη. Επίσης την κριτική την ειχαν δει 1600 άτομα.
Νομίζω είναι κλασική περίπτωση “δεν φωνάζω, έτσι είναι η φωνή μου”. Σε καταλαβαίνω φίλη, αλλά έχει δίκιο η Λένα, χάνεις το δίκιο σου έτσι. Θα πρότεινα το εξής: Μη περιμένεις να τελειώσει η υπομονή σου ώστε να ξεσπάσεις. Να διατηρεί σταθερά αυξανόμενα επίπεδα διαμαρτυρίας και έντασης, που να καταλήγουν σε πραγματοποιήσιμη (νόμιμη) απειλή. Και όταν φτάσεις στο αμήν την πραγματοποιείς. Π.χ. φεύγεις και δεν ξαναπατάς. Η ζωή είναι γεμάτη από αδικίες και πρέπει να τις διαχειρίζεσαι χωρίς να βγαίνεις εκτός ελέγχου.
Ως άτομο που συμπάσχει με τη γράφουσα, έχω να πω ότι η συμβουλή του I_am_the_law συνδυασμένη με τον σταθερό πληθυντικό που αναφέρει η Maggie έχουν δουλέψει πολύ καλά για εμένα. Και δεν φτάνω να βγάζω ατμούς από τα αυτιά, επειδή στη χειρότερη πραγματοποιώ την απειλή μου, αλλά και οι έγκαιρες διαμαρτυρίες κάποιες φορές αποφέρουν και παίρνω αυτό για το οποίο είμαι εκεί. Θα συμβούλευα να το προσπαθήσετε!
Κατά περίπτωση είναι εξαιρετικά πιθανό να έχεις δίκαιο είτε για κακή ποιότητα υπηρεσιών είτε για καθυστερήσεις. Και στα δύο παραδείγματα είσαι παράλογη όμως. Όχι μόνο στον τρόπο έκφρασης. Στο πρώτο ήταν δική σου ευθύνη να διασαφηνίσεις για τι πληρώνεις. Στο δεύτερο είναι αυτονόητο ότι σε γιατρό θα υπάρχει αναμονή. Αν ήσουν στη θέση ενός ασθενή δε θα ήθελες να σε ξεπετάνε. Αν κρίνεις ότι αυτή η αναμονή ήταν περισσότερη απ όσο έπρεπε φύγε ή μη πηγαίνεις. Με το να γίνεσαι υστερική και μάλλον στο λάθος άτομο γίνεσαι φοβερά αντιπαθής και κακομαθημένη χαλώντας τη μέρα ανθρώπου ή ανθρώπων που καμία ευθύνη… Διαβάστε περισσότερα »
Θίγεις ένα θέμα τεράστιο στ αλήθεια για το οποίο καμία μας δεν έχει εκπαιδευτεί να αντιμετωπίσει. Η αγωγη του καταναλωτή δεν ειναι μάθημα στα σχολεια μας και πολυ κακώς κατά τη γνώμη μου.Αντιμετωπιζα τα ίδια προβλήματα με σένα έχανα την ψυχραιμία μου και μαζί και το δίκιο μου. Προσπάθησα λοιπόν να το αλλάξω διοτι έχανα χρόνο χρήματα κι ενέργεια σε αυτές τις ιστορίες που για όλες μας νομίζω είναι πολλές και εξόχως γραφικές! Διάβαζα εκείνη την εποχή ένα βιβλίο για τις σχέσεις μάνας- κόρης με τον ωραίο τιτλο:Δεν είναι τρελή απλά σε μισώ. Στο τελευταίο κεφάλαιο δίδασκε τις μανάδες πώς… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις δίκιο, θα έπρεπε να το διδασκόμαστε στο σχολείο! Στη μυστηριώδη χώρα του εξωτερικού όπου ζω, την εξωτική Ελβετία, ο καθηγητής της γλώσσας στο φροντιστήριο που πήγαινα μας είχε μάθει πως να γράφουμε ολόκληρο γράμμα παραπόνων και που να απευθυνόμαστε. Πρώτα εκθέτεις τα γεγονότα περιληπτικά, αλλά με λεπτομέρειες για το που και το πότε, μετά αναλύεις τι περίμενες και τι πήρες και τέλος κλείνεις με το τι ζητάς, ώστε να μείνεις ικανοποιημένος/η.
Το διδασκόμαστε. Το θυμάμαι να έχουμε κάνει σχετικές ασκήσεις και εκθέσεις στη γ΄ Λυκείου, με βάση το βιβλίο και στη γ’ Γυμνασίου με βάση την καλή πρόθεση του καθηγητή.
Το σκεφτόμουνα κι εγώ αυτό που λες no-no (ζω στο μυστηριώδες βασίλειο του Βελγίου) πως στις ξένες γλώσσες μας μαθαίνουν να γράφουμε γράμματα παραπόνων, κινήτρων κ.λπ. Κι έχω απορία αν στην ύλη όσων μαθαίνουν ελληνικά ως ξένη γλώσσα συμπεριλαμβάνονται και τέτοιου τύπου γράμματα; Τις προάλλες είχα θέμα με την amazon για επιπλέον χρεώσεις που έγιναν κατά λάθος, επικοινώνησα μαζί τους με e-mail και την ίδια μέρα απάντησαν στο e-mail και με πήρανε και τηλέφωνο σε παρακαλώ. Κι επειδή δεν είχα απαντήσει στην κλήση τους μου ξανάστειλαν e-mail να μου πουν πως αυτοί με έπαιρναν κι ήθελαν να απολογηθούν και προφορικά.… Διαβάστε περισσότερα »
Ελπίζω να τους μαθαίνουν, τους ξένους που ζουν στην Ελλάδα πως να συντάξουν ένα τέτοιο γράμμα γιατί θα τους χρειαστεί.
Άλλο επίπεδο, πράγματι! Έπίσης η εξυπηρέτηση πελατών του Booking είναι πολύ σοβαρή και αποτελεσματική, αν δεν βρίσκετε άκρη με το ξενοδοχείο καλέστε αυτούς (αν έχετε κλείσει μέσω booking εννοείται). Βρίσκουν άμεσα λύσεις.
Ιδιαίτερα οι γιατροί, για κάποιο δικό τους λόγο, κλείνουν ραντεβού με διαφορά 15(;) λεπτών; Ή για να μην υπερβάλλω, κλείνουν περισσότερα ραντεβού απ’όσα θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν ανά ώρα.
Κοινό μυστικό θα μου πείτε, αλλά είναι κάπως τραγικό να πρέπει να κλείσεις όλη τη μέρα σου επειδή δεν ξέρεις τι ώρα θα σε δεχτούν.
Εγώ βέβαια από την άλλη σκέφτομαι μερικές φορές “τι φταίει κ αυτή η γραμματέας, όλη τη μέρα παράπονα ακούει” και πολλές φορές δεν έχω μιλήσει ενώ θα έπρεπε.
Eπειδή εχω δουλέψει υπάλληλος σε τηλεφωνικό κέντρο στην εξυπηρέτηση μιας οχι και τόσο αξιόπιστης επιχείρησης και έχουν ακούσει πολλά τα αυτιά μου. Θα πω πως αυτό που λέει η Λένα είναι πολύ σημαντικό. ‘Οσο δίκιο να έχει κανείς. Οταν επιτίθεται σε προσωπικό επίπεδο στον υπάλληλο που έχει απέναντι του που μπορεί πραγματικά να κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει όμως δεν του επιτρέπεται να παρέμβει περαιτέρω (λόγω πολιτικής της εταιρίας,κακής οργάνωσης,αδιάφορων προισταμένων ή ακόμη και ελλειπούς εκπαίδευσης του προσωπικού) δε μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα. Μου έχει τύχει πελάτισσα να μου κάνει bullying για τη φωνή μου (“Απ’ τη φωνή… Διαβάστε περισσότερα »