Γεια σας υπέροχη παρέα του Α,ΜΠΑ, Σε ευχαριστώ Α’μπα αλήθεια πολύ που υπάρχεις και σε διαβάζω! Θέλω να ρωτήσω κάτι πρώτα εσένα Α’μπα και μετά θα ήθελα και την γνώμη των υπολοίπων. Συνήθιζα όταν κάποιος φίλος μου περνούσε μία φάση αγχωτική πχ. διπλωματική εργασία μεταπτυχιακού ή πανελλήνιες ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο να του λέω ¨μην αγχώνεσαι τόσο δεν αξίζει όλο αυτό το άγχος, θα τα καταφέρεις, δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, θα βγει η δουλειά, είσαι έξυπνη εσύ δεν σε φοβάμαι” και άλλα τέτοια με σκοπό να συμπαρασταθώ και να δώσω δύναμη. Έλα που η ρόδα γύρισε και βρέθηκα εγώ σε ένα πολύ πιεστικό μεταπτυχιακό και ακούω τα ίδια από τους γύρω μου. χμμμ όμως τωρα που τα ακούω νευριάζω. Νευριάζω με τα κατεβατά συμπαράστασης και έχω φτάσει σε σημείο να μην απαντάω και να μην μιλάω σε κανέναν μέχρι να βγει η εργασία. Έχω απόλυτη συναίσθηση ότι όπως και εγώ τότε έτσι και αυτοί με αγαπάνε και θέλουν να δώσουν δύναμη αλλά νευριάζω. Γιατί κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο είναι γιατί δεν έχουν περάσει ΠΟΤΕ την ίδια ή παρόμοια φάση. Τέλος πάντων.. η ερώτηση είναι: Τι είναι αυτό που μπορείς να πεις σε κάποιον ώστε να του δώσεις δύναμη να συνεχίσει αλλά να είναι ουσιαστικό όχι βλακείες; Την αμέτρητη συμπάθεια μου σε όλους. ΥΓ. Θα ήθελα επίσης να πω ότι αυτή η εμπειρία μου έμαθε αν δεν έχω περάσει μία κατάσταση να το βουλώνω και να μην λέω θεωρίες γιατί ποτέ δεν ξέρεις πόσο δύσκολο μπορεί να είναι κάτι μέχρι να το ζήσεις.
–Λίζα Κορνίζα
Όταν κάποιος θέλει να μιλήσει για το άγχος του, για οποιοδήποτε άγχος, το καλύτερο είναι να τον αφήσεις να μιλήσει χωρίς να τον υπονομεύεις. Αυτό που σε εκνευρίζει είναι η υποτίμηση του συναισθήματος. Αν νιώθει ότι αντιμετωπίζει ένα βουνό, τότε έτσι νιώθει, το «μην το νιώθεις» είναι πατρονάρισμα. Δεν το λες επειδή θέλεις να δώσεις δύναμη, αλλά επειδή θέλεις να κάνεις τον άλλον να σταματήσει να μιλάει για το πρόβλημα του.
Οπότε, δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που μπορείς να πεις, αλλά υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις: να ακούσεις. Έχουμε υπερβολική πίστη στη δύναμη των λέξεών μας. Η σιωπή μερικές φορές είναι πιο αποτελεσματική. Άσε τον άλλον να σου πει γιατί αγχώνεται, κάνε ερωτήσεις για να περιγράψει όλο το άγχος, από δεξιά αριστερά, πάνω, κάτω, και μετά πες του ότι είναι πολύ λογικό να έχει άγχος. Αυτό νομίζω ότι είναι το ουσιαστικό. Να νιώσει ότι έχει δίκιο που αγχώνεται.
Άλλωστε το είπες και μόνη σου: «να το βουλώνω και να μην λέω θεωρίες». Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και όταν κάποιος περνάει ενα δυσκολο πρόβλημα υγείας. Η ατάκα “όλα θα πάνε καλά” δεν είναι αποδεκτή, παιδιά γιατι υπονομεύει την σοβαρότητα τής κατάστασης, και το δικαίωμα του άλλου να είναι στεναχωρημένος.
Καλύτερα να λέτε “Εύχομαι όλα να πάνε καλά”.
Παθουσα.
Ομοιοπαθούσα και θα ήθελα να προσθέσω το συνδυασμό “όλα θα πάνε καλά, μην αγχώνεσαι”. Και πώς το ξέρεις ρε μεγάλε; Δηλαδή αν δεν πάνε καλά, να έρθω να σου ζητήσω το λόγο; Στην 4η εξωσωματική μου μια φίλη ήταν πάρα πολύ σίγουρη ότι αυτή θα ήταν και η τυχερή και σίγουρα θα πετύχει στο λέω εγώ, έχω ένστικτο και του χρόνου τέτοια εποχή θα έχεις το μωράκι σου και μην ανησυχείς κλπ. Όταν δεν πέτυχε λοιπόν, την πήρα τηλέφωνο να της το πω και έκλαιγε με λυγμούς. Δεν το πιστεύω μου λέει και τόσα πράγματα που σου έλεγα και έχω… Διαβάστε περισσότερα »
χα,χα !
Και εγώ έχω μια τέτοια. Γνωστή όχι φίλη. Κάθε φορά που συναντιόμαστε επικαλείται το αλάνθαστο ένστικτο της ότι αυτή τη χρονιά θα μείνω έγκυος. Την τελευταία φορά της θύμισα ότι μου λέει τα ίδια εδώ και πέντε χρόνια.
Δεν σου λέει ότι θα συμβεί όταν σταματήσεις να αγχώνεσαι; Γιατί εγώ το ακούω επίσης μια πενταετία. Keep walking!
Μα ναι! Αυτό είναι το αγαπημένο τους, μέντιουμ και μη.
“Έλα μωρέ δεν είναι τίποτα σοβαρό μάλλον υπερβαλλεις” Αυτή είναι η ατάκα που με εκνευρίζει περισσότερο.
Δύο φορές την έχω ακούσει και μάλιστα επανειλημμένως και τελικά ήταν κάτι πολύ σοβαρό και τις δύο.
“Έλα δε σε φοβάμαι εσένα, θα τα καταφέρεις, είσαι δυνατή” Κάποιος να απαγορεύσει αυτή τη φράση διά νόμου.
“Να νιώσει ότι έχει δίκιο που αγχώνεται”. Πόσο ανακουφιστικό. Τι ωραία απάντηση, Αμπα.
Όσο για εσένα Λίζα κορνίζα, μπράβο σου που κατάλαβες την λάθος στάση σου και που θέλεις να βελτιωθείς. Συνέχισε έτσι 😁
“Άσε τον άλλον να σου πει γιατί αγχώνεται, κάνε ερωτήσεις για να περιγράψει όλο το άγχος, από δεξιά αριστερά, πάνω, κάτω, και μετά πες του ότι είναι πολύ λογικό να έχει άγχος. ”
Για κορνίζα με κέντημα είναι αυτή η συμβουλή 😀
Θα πω αυτό επειδή το θυμήθηκα με το “πολύ λογικό”, αν και στη δική μου περίπτωση ήταν εντελώς άλλο κλίμα, χωρίς περιγραφές άγχους, αλλά με αναμενόμενη στάση βοηθού γιατρού, που δεν το’χει η καψερή. Λοιπόν έχω πάει σε γιατρό, αγχωμένη φυσικά, ξέροντας φυσικά ότι δε θα μου πάρει το άγχος αλλά κάποιες απαντήσεις θα μου δώσει σε ερωτήσεις. Ο γιατρός λατρεία μεν, αλλά από εκείνους που πιστεύουν ότι όσο περισσότερα ξέρεις τόσο μεγαλώνει το άγχος, οπότε με χιούμορ προσπαθεί να σου πει να μη ρωτάς πολλά, και ειδικά να μη ρωτάς αυτά που σου έχει απαντήσει. Τέλος πάντων καλός ήταν.… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που ρωτάς είναι κάτι που μαθαίνεται ή με πολύ διάβασμα ή με την τριβή μεταξύ ανθρώπινων σχέσεων. Δε νομίζω ότι είναι από εκείνα που απαντώνται μέσω ίντερνετ, επειδή δεν προσφέρει τίποτα από αυτά τα δυο. Παρόλα αυτά, αφού αυτό έχουμε, εγώ θα προσπαθήσω να βοηθήσω. Φυσικά με σεντόνι, μόνο έτσι μπορώ. Τα πολύ σωστά που λέει η Λένα, εξασφαλίζουν ότι δε θα πεις κάτι λάθος. Κάτι λάθος δε θα πεις, αλλά μπορεί να μη βοηθήσεις, αν τα πεις χωρίς συναίσθημα, χωρίς ενσυναίσθηση που λέμε πλέον. Είναι κάτι που δεν μαθαίνεται by the book. Είναι μια λειτουργία που διαθέτει κάποιος… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν έχω χειρότερο από αυτά τα “κατεβατά συμπαράστασης” που λες κι εσύ. Νιώθω πως πολλές φορές λέγονται απλά και μόνο για να ειπωθούν, για να νιώσει αυτός που το λέει πως επιτέλεσε το “καθήκον” του απέναντι στο φίλο. Είναι υποβιβασμός αυτού που αισθάνεται ο άνθρωπος που είναι σε μια δύσκολη κατάσταση. Χίλιες φορές να πεις “σε καταλαβαίνω, αλήθεια” και να κάνεις τον άλλον μια αγκαλιά από τα να αρχίσεις τα πατερναλιστικά σχόλια αναφορικά με το τι αξίζει να μας στενοχωρεί και να μας αγχώνει στη ζωή. Έχω απομακρύνει ανθρώπους από τη ζωή μου, γι αυτόν ακριβώς το λόγο. Γιατί δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραία ερώτηση! Αγαπητή φίλη, λυπάμαι που χρειάστηκε να μάθεις εμπειρικά πόσο μη βοηθητικά, αλλά αντίθετα επιπλεον επιβαρυντικά είναι αυτά τα δήθεν λόγια συμπαράστασης. Αλλά χαίρομαι που έδωσες βαση στην εμπειρία σου! Και πολύ ωραία απάντηση! Πραγματικά ώρες ώρες σκέφτομαι ότι φράσεις οπως “μην αγχώνεσαι” ή “δεν σε φοβάμαι εσένα, είσαι δύναμη”, όταν ο άλλος δυσφορεί, πρέπει να ποινικοποιηθουν! Εκείνη την ωρα σου ζητείται να αντεξεις την δυσφορία του άλλου, να πάρεις λίγο από το βάρος του και να υποστηρίξεις. Ξεπετώντας τον άλλο με τέτοιες φράσεις, ουσιαστικά δηλώνει μια αδυναμία να το κάνεις. Που είναι οκ, ανθρώπινο. Αλλά ανθρώπινο είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα με αγχώνει και το “καλή επιτυχία” και το “δε σε φοβάμαι εσένα”…. Η καλή επιτυχία, μου υπενθυμίζει ότι πάω να αγωνιστώ και το δε σε φοβάμαι, υπονοεί ξεκάθαρα, ότι ο άλλος έχει την πεποίθηση ότι θα πετύχω σίγουρα ή ότι για μένα είναι μια εύκολη δοκιμασία. Εγώ θα σου έλεγα, ως βετεράνος εξετάσεων, να κλείνεις τα κινητά (ειδικά παραμονές ή όταν πιέζεσαι πολύ), να μιλάς μόνο με ανθρώπους που ή το έχουν περάσει ή το περνάνε. Σίγουρα οι άνθρωποι, για καλό τα λένε όλα αυτά και σίγουρα νοιώθουν και μια αμηχανία για το τι πρέπει να πουν. Είναι όπως… Διαβάστε περισσότερα »
Απλα καταλάβεις οτι τον άλλον πρεπει να τον αφήνεις ήσυχο στην οποιαδήποτε γιαυτον αγχωτική του κατασταση, και να μην προσπαθείς συνέχεια να τον ανεβαζεις. Αν θέλει κάτι, στήριξη πχ, θα στο ζητήσει ο ίδιος. Να ακούς μονο και να εισαι εκεί οποτε σε χρειάζονται. Γιαυτό ειναι οι φιλοι. «Δε μου αρέσει να μου δίνουν συμβουλές. Μπορώ και μόνος μου να κάνω λάθη.» Oscar Wilde. Υπάρχουν καλοπροαίρετοι άνθρωποι που προσπαθούν να βοηθήσουν, αλλά μερικές φορές τα κάνουν χειρότερα. Ενώ προσπαθούν να σε πείσουν πως το πράγμα για το οποίο ανησυχείς δεν αξίζει τον κόπο, καταλήγεις να αγχώνεσαι ακόμα περισσότερο που δεν… Διαβάστε περισσότερα »