Καλή μου Α,μπά! Έχω ένα αγοράκι 2 χρονών και πλησιάζουν Χριστουγεννα. Τα πρώτα Χριστούγεννα που κάπως καταλαβαίνει τί γινεται. Το θέμα μου είναι ο Άγιος Βασίλης που αφήνει τα δώρα κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Δε θέλω να του το πω το παραμύθι και μετά να το πάρω πίσω (να του πω δηλαδη ξερεις σου ειχαμε πει ψεμματα οτι υπαρχει) στα 7-8-9 όταν αρχισει λιγο και καταλαβαίνει τι γινεται. Από την άλλη δεν ξέρω πως να το επικοινωνήσω σωστά ώστε να συνεχισει να το χαιρεται όλο αυτό χωρίς όμως το κομμάτι οτι ο Αι-Βασιλησ φέρει τα δώρα. Να του πω οτι ειναι μια παράδοση και οτι καθε χρόνο αναπαριστουμε αυτην την παράδοση αλλα τα δώρα τα αγοράζουν οι γονεις στα παιδια; Επίσης θα ηθελα να του εξηγήσω οτι ναι μεν δεν υπαρχει ΑιΒασίλης αλλά πολλά παιδια πιστευουν στον Αι-Βασίλη οποτε κρατα το μυστικο για να μην στεναχωρηθουν; Εκει θα μπερδευτει νομιζω… Επισης μετα ξαδερφια κλπ που ειναι πανω κατω συνομιλικα; Μυρίζομαι αβολες καταστασεις αν και για μενα ειναι δευτερευον αυτο. Το σημαντικο ειναι να το επικοινωνησω σωστα αυτο που θελω. Έχεις καμια συμβουλή πάνω σε ολο αυτο; Ευχαριστω, να σαι καλα!
–Σαρδελίτσα
Η συμβουλή μου είναι να κάνεις αυτό που θεωρείς εσύ σωστό επειδή έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου απολύτως τι είναι σωστό. Το «μπέρδεμα» είναι το δικό σου μπέρδεμα, που μπορεί να μεταφέρεις, αν υπάρχει.
Για να «χαίρεται όλο αυτό;» πρέπει να πιστεύει στον άγιο που φέρνει δώρα; Όλα τα υπόλοιπα δεν είναι αρκετά; Τα δέντρα, τα φώτα, η μουσική δεν φτάνουν; Δεν υπάρχει αρκετή μαγεία ήδη στον κόσμο για ένα δίχρονο παιδί; Έχει μπει σε ασανσέρ; Έχει δει κυλιόμενες σκάλες; Έχει δει νεογέννητα γατάκια; Χρειάζεται και τον Άγιο που πετάει; Εγώ, ρωτάω. Εσύ πρέπει να ξέρεις την απάντηση.
Τα παιδάκια που πιστεύουν, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα πειστούν από τα λόγια ενός τρίχρονου ή τετράχρονου, αλλά και να στενοχωρηθούν, δεν πειράζει, θα το μάθουν αργά ή γρήγορα, ας γίνει γρήγορα. Δεν βλέπω κανέναν απολύτως λόγο να λέμε αυτή τη μπούρδα στα παιδιά που δημιουργεί έτσι κι αλλιώς ένα σωρό προβλήματα. Γιατί σε άλλους ο Άγιος φέρνει ποδήλατο, και σε άλλους τίποτα; Πώς θα το εξηγήσεις ΑΥΤΟ το «μπέρδεμα»;
Αν τους μάθουμε να ζητούν μαγεία εκεί που δεν υπάρχει, δεν θα δουν αυτή που υπάρχει γύρω τους. Δεν λέω ότι θα πέσουν απαραίτητα στον Κοέλιο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις, καλύτερα να είσαι σε εγρήγορση από την αρχή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τα μικρά παιδιά (2-6 χρονών) σύμφωνα με τα στάδια ανάπτυξης του Piaget βρίσκονται στο στάδιο της προσυλλογιστικής νοημοσύνης όπου το παιδί χρησιμοποιεί σύμβολα και έχει κάποια μορφή σκέψης χωρίς όμως να μπορεί να αποκεντρωθεί από τις αντιληπτικές εικόνες και να προβεί σε λογική σκέψη, δηλαδή δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το φανταστικό από το πραγματικό. Γι’ αυτό και κάθε φορά που βλέπουν έναν Άγιο Βασίλη στο δρόμο, στη τηλεόραση ή σε ένα εμπορικό κέντρο δεν μπορούν να καταλάβουν ότι πίσω από την στολή βρίσκεται άλλος άνθρωπος κάθε φορά και ότι είναι αδύνατον σε μια βραδιά να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ενδιαφέρον. Δεν το γνώριζα ούτε το είχα σκεφτεί έτσι.
Το παιδί μπορεί να ονειροπολήσει και να παίξει χωρίς οι γονείς να υποστηρίζουν με σθένος και διάφορες τεχνικές ότι είναι μια πραγματική ιστορία. Για ποιο λόγο οι γονείς να πουν ψέματα και στη συνέχεια να βγουν αναξιόπιστοι; Τι εξυπηρετεί αυτό; Όταν μάλιστα τα παιδιά μα χαρά απολαμβάνουν άλλες ιστορίες που οι γονείς τους έχουν πει ότι είναι απλά ιστορίες.
Συμφωνω με το bozonio, ειναι πιο σωστο και χτιζει μεγαλυτερη εμπιστοσυνη το παιδι με το γονιο οταν στη συγκεκριμενη περιπτωση δεν διαιωνιζουμε μια τετοια κατασταση. Λεμε οτι προκειται για ιστορια, η ιστορια η ιδια μπορει να κανει το παιδι να ταξιδεψει και να ονειρευτει, δε χρειαζεται να το πεισουμε οτι ενας ευτραφης κυριουλης κατεβαινει καμιναδες και μετα απο χρονια να του πουμε ‘ελα βρε πιστευες τετοιο πραγμα? μια ιστοριουλα ητανε…’.
«Να πέσουν στον Κοέλιο» χαχαχαχχαχαχα τα ύστερα του κόσμου😂😂
Κι εγώ εκεί γονάτισα αχχαχαχ.
Και στα γατάκια βέβαια αλλά για άλλους λογους.
Στη βαφτιστικιά μου έχουν πει ότι οι γονείς παίρνουν τα δώρα και τα βάζουν κάτω από το δέντρο και ότι ο Άγιος Βασίλης φέρνει κάτι πολύ συμβολικό (πχ. ένα τετραδιάκι ή ξυλομπογιές ή ένα στολιδάκι για τα μαλλιά) γιατί μοιράζει πολλά δώρα σε όλον τον κόσμο. Της έχουμε πει όμως ότι υπάρχουν και παιδάκια που δεν μπόρεσαν να πάρουν κάποιο δώρο, γι’ αυτό και πηγαίνουμε όλοι μαζί, με τη μικρή, για να αγοράσουμε πραγματάκια για όσους δεν πήραν το δώρο τους.
Και όταν τα ετοιμάζουμε για να τα στείλουμε κάπου, φοράμε όλοι σκουφάκια αγιοβασιλιάτικα.
Αχ, πάρα πολύ γλυκό και πολύ ωραία κίνηση ❤
Α, αυτό το first world problem φορέθηκε πολύ φέτος στις γιορτές. Αγαπητή γράφουσα, το μεγάλωμα ενός παιδιού είναι γεμάτο άγχη, αγωνίες και προβληματισμούς. Αν από την ηλικία των δύο έχεις αρχίσει να προβληματίζεσαι με τέτοιου είδους ήσσονος σημασίας ζητήματα, στην εφηβεία θα παίρνεις τα ψυχοφάρμακα σαν ζελεδάκια. Στο θέμα τώρα: Ολα τα παιδάκια πέρασαν από το στάδιο της αποκάλυψης ότι τελικα οι γονείς τους φέρνανε τα δώρα, ήταν όμως σε ηλικία που μπορούσαν να διαχειριστούν αυτό το μικρό ψέμα. Από την άλλη, όσο ήταν πολύ πολύ αθώα πραγματικά απόλαυσαν την ιστορία με τον μουσάτο κύριο που έρχεται, πίνει το γάλα,… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ ευχαριστώ που το είπες για το ήσσονος σημασίας τόσο ωραία, γιατί μόλις αναρωτιόμουν, να το γράψω ή σήμερα είναι μια μέρα που δεν θα άντεχα να απολογούμαι για τη γνώμη μου; Γιατί ήθελα να πω ότι θυμήθηκα την αδερφική μου φίλη, που μεγάλωσε στη μαύρη φτώχεια, στο χωριό με τη γιαγιά της, ορφανή από πατέρα, βιώνοντας εγκατάλειψη από τη μάνα της, που την άφησε στην πεθερά της για τους ίδιους λόγους που μανάδες αφήνουν τα παιδιά σε κάποιο φτωχόσπιτο, επειδή εκεί πιστεύουν ότι θα είναι καλύτερα και ενίοτε είναι, αλλά αφήνει μεγάλα τραύματα. Αλλά η φίλη μεγάλωσε και αγωνιζόταν… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν το περασαμε ολοι το σταδιο αποκαλυψης. Σε καποιους οι γονεις ειπαν εξ αρχης οτι προκειται για ιστορια. Αυτο δεν εμποδισε τους ανθρωπους να κανουν οτι υπαρχει στη φαντασια τους η να βλεπουν ταινιες ουτε τους σταματησε απ’το να ονειρευονται σαν παιδακια. Απλως ηξεραν οτι οι γονεις τους τους ειπαν την αληθεια. Ειναι σημαντικο αυτο γιατι (απο ψυχολογικης αποψεως) συμβαλει στο χτισιμο μιας σχεσης εμπιστοσυνης μεταξυ γονιου και παιδιου.
Δεν υπάρχει αρκετή μαγεία ήδη στον κόσμο για ένα παιδί; Τεράστια κουβέντα. Ίσως βγω λίγο εκτός θέματος, αλλά θυμήθηκα τώρα την πρώτη φορά που ταξίδεψα με τους γονείς μου στο εξωτερικό (συγκεκριμένα στο Παρίσι), στην τρυφερή ηλικία των 6 ετών. Περιέργως, αυτό που με είχε ενθουσιάσει περισσότερο ήταν το μετρό. Ναι, το μετρό. Κάθε φορά που κατεβαίναμε στα έγκατα της γης, ένιωθα ένα κύμα αδρεναλίνης. Ναι, παιδιά, ωραίες οι πλατείες, οι πύργοι του Άιφελ, τα ποτάμια, οι βαρκάδες, αλλά όλα αυτά ωχριούσαν μπροστά στην μαγεία ενός στενού τρένου που περνάει από βρωμερές πλατφόρμες γεμάτες αγνώστους. Υπάρχει ατέλειωτη μαγεία εκεί έξω… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ κι ο γιος μου με τα τρένα και τα αεροπλάνα την παθαινει την πλάκα του.
Ίδια ηλικία, στο Λονδίνο μου είχαν κάνει τεράστια εντύπωση τα διόροφα λεωφορεία!
https://www.protoporia.gr/kenw-raihmon-h-zazi-sto-metro-9789603290827.html
Αν και δεν ειμαι ούτε παιδαγωγός, ούτε γονιός, είχα διαβάσει (ίσως από συνέντευξη του Τριβιζα, δεν θυμάμαι ακριβως) ότι τα παιδιά χρειάζονται τη φαντασία, κάνει το μυαλό τους να δουλεύει και να σκέφτεται για πράγματα, πέραν αυτών που βλέπουν.
Βρε παιδιά να ρωτήσω κάτι με αφορμή την ερώτηση; Η παραμυθική φύση του Άη Βασίλη είναι (τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα) κάτι σαν το μητρικό γάλα σε σκόνη; Φοβερά διαδεδομένη στα 80’s-90’s και έκτοτε δαιμονοποιημένη; Γιατί ως παιδί ούτε που μου είχε δοθεί ποτέ η εντύπωση ότι ο Άη Βασίλης παίζει να είναι πιο αληθινός από τον Κοντορεβυθούλη. (Και πιστέψτε με, απολάμβανα τα Χριστούγεννα όσο τίποτ’ άλλο.) Έβλεπα δε αμερικανικές ταινίες όπου τα παιδιά πίστευαν ότι υπάρχει και αναρωτιόμουν γιατί διάολο να τους δώσουν αυτή την ιδέα οι μεγάλοι. Ε και επίσης δε θυμάμαι να χρειάζεται να το κρύψω από κανένα… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς ίδια εμπειρία, γεννημένη το 86. 11 χρονών δεν είναι λίγο μεγάλο το παιδάκι για να πιστεύει ωστόσο;
Κάποτε, όταν ήμουν πολύ νέα, περίπου 10 χρόνια πριν αποκτήσω παιδιά, διάβασα την αυτοβιογραφία ενός ψυχιάτρου, του Ronald Laing, κι έλεγε ότι ο ίδιος είχε βιώσει πολύ τραυματικά την αποκάλυψη του ψεματος των γονιών του περί ύπαρξης Αη Βασίλη.
https://books.google.gr/books?id=1Z5pAgAAQBAJ&pg=PA8&lpg=PA8&dq=laing+santa+clause&source=bl&ots=LGeQsNPkoF&sig=ACfU3U2KNhbC_rZ-aMeWJWKPj9uDg5qlZw&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwj15ZPZwpnnAhXB3KQKHc3uBSQQ6AEwD3oECAIQAQ#v=onepage&q=laing%20santa%20clause&f=fals
Αυτό μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση και το θυμόμουν. Γιαυτο δεν είπα ποτέ στα παιδιά μου ούτε ότι υπάρχει, ούτε ότι δεν υπάρχει, τα άφησα να νομίζουν ο,τι θέλουν. Για τα δώρα έλεγα ότι τα βάζουμε κάτω από το δέντρο και τα ανοίγουμε την πρωτοχρονιά. Μέχρι που μεγάλωσαν, δεν ρώτησαν τίποτα σχετικά ούτε ανέφεραν τί πιστεύουν οι φίλοι τους.
Λολ, σωστή η χρονολογική τοποθέτηση του φαινομένου, Iris! Πήγε ασορτί κι Άγιος με όλο το υπόλοιπο παραμύθι. Μετά ήρθε η πραγματικότητα. Θυμάμαι να στεναχωριέμαι κρυφά. Η μια αδερφή μου ήταν έφηβη τότε και οργάνωνε υπερπαραγωγές με τη φιλική συμμετοχή του αδερφού μας, ο οποίος χτυπούσε το κουδούνι και κρυβόταν, ώστε να ανοίξω εγώ, που ως τότε με κρατούσαν απασχολημένη για να μην τον δω, και να βρω τα κουτιά με τα δώρα. Τότε όλοι χαίρονταν, αλλά περισσότερο η αδερφή μου που όπως και τα άλλα δυο μεγαλύτερα μας αδέρφια, ήταν εντελώς στερημένη από δώρα κλπ. Τουλάχιστον η μεγάλη, ως πρωτότοκη,… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θυμάμαι ότι είχα πληγωθεί και σοκαριστεί πάααρα πολύ όταν είχα δει όλα τα γράμματα που είχα στείλει στο κομοδίνο του μπαμπά μου. Σοκαρίστηκαν σχεδόν το ίδιο όταν , χρόνια μετά, βρήκα εναν δονητή κάτω από το κρεβάτι τους. Χαχαχαχα. Αλλά και τα δυο τα περιστατικά τα ξεπέρασα μεγαλώνοντας.
Όσα λέει η Α, μπα (περί χρησιμότητας κλπ) τα πιστεύω και εγώ αλλά νομίζω ότι στην ηλικία των 2 δεν προσφέρει κάτι η απομυθοποίηση. Καταρχήν το δίχρονο καλά καλά δεν ξέρει τι είναι ο Άγιος Βασίλης, επίσης αν του πεις από τώρα την αλήθεια στην πράξη τον βγάζεις “εκτός” από πολλές δραστηριότητες σε παιδικούς σταθμούς κλπ. Εμείς έχουμε επιλέξει να δίνουμε τις μάχες για τις απόψεις μας σιγά σιγά, και προσπαθώντας να μην τα οδηγούμε στο άλλο άκρο. Νομίζω ότι καλύτερα είναι να πεις την αλήθεια όταν το ίδιο θα αρχίσει να έχει αμφιβολίες και θα σε ρωτήσει. Υπογράφω ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικά, αν είχα παιδί, δεν θα ανέφερα καθόλου τον Άγιο Βασίλη και αν το άκουγε από κάπου αλλού θα του έλεγα την αλήθεια, δηλαδή ότι είναι ένα παραμύθι που πολλά παιδάκια πιστεύουν, παρ’ όλα αυτά είναι σκέτο παραμύθι. Στη μικρή μου φίλη, την οποία έχουν καταμπερδέψει με τον Άγιο το Βασίλη και τη νεράιδα που παίρνει τα δόντια και φέρνει λεφτά (ενώ εκείνη ξέρει ότι δεν υπάρχουν), όταν με ρώτησε πολύ εκνευρισμένη πλέον “πες αλήθεια, υπάρχουν ή δεν υπάρχουν;”, της απάντησα πως “δεν υπάρχουν, είναι παραμύθια, αλλά ακόμα και οι μεγάλοι χρειάζονται λίγη μαγεία που και που”. Πολύ ευχαριστήθηκε με… Διαβάστε περισσότερα »
Θυμάμαι τόσες λεπτομέρειες από τα Χριστούγεννα, να φτιάχνουμε γλυκά και να μυρίζει το σπίτι κανέλα και να δοκιμάζουμε εκαντοντάδες λαμπάκια για να βρούμε το ένα που είχε καεί και την αίσθηση του να ξυπνάς το πρωί και να έχει χιονίσει. Θυμάμαι τη χαρά του να κατεβάζεις το δέντρο από το πατάρι και να ανοίγεις το κουτί με τα στολίδια. Αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ με τίποτα αν πιστεύαμε στον Άγιο βασίλη. Ούτε αν μας είχαν πει ότι είναι αληθινός, ούτε να μας εξηγούν ότι δεν είναι, ούτε άλλα παιδιά να μας “αποκαλύπτουν” κάτι. Μάλλον δεν ήταν τόσο σημαντικό για μας,… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς! Νομίζω ότι ποτέ δεν πίστευα στον Άγιο Βασίλη. Ή μάλλον ήθελα να πιστεύω αλλά ήξερα ότι δεν παίζει να υπάρχει. Τουλάχιστον δε θυμάμαι ποτέ να μου αποκαλύπτουν ότι δεν υπάρχει κ εγώ να πέφτω απ’ τα σύννεφα. Τα δώρα τα έφερναν πάντα οι δικοί μου.
Βέβαια μέχρι μεγάλη ηλικία ένιωθα άβολα κοντά σε ανθρώπους με στολές, οπότε ίσως να με βόλευε κ το οτι πίστευα ότι δεν υπάρχει. Χριστουγεννιάτικες βόλτες σε μαγαζιά που έχουν συνήθως κάποιον ντυμένο Αη-Βασίλη ήταν απ’ τα χειρότερα μου και αυτό το θυμάμαι ξεκάθαρα!
την αίσθηση του να ξυπνάς το πρωί και να έχει χιονίσει
Αχ Άννα, πώς με πετσόκοψες έτσι τη βαριόμοιρη μετανάστρια.
Ακόμα καλύτερα αν το καταλαβαίναμε το βράδυ, όσο χιόνιζε και βγαίναμε ότι ώρα και να ήταν για χιονοπόλεμο #feeling_nostalgic