αγαπημένη μας Λένα, θέλω να πω κι εγώ τον πόνο μου. Έχω μια κόρη που ζει στο εξωτερικό με το φίλο της εδώ και μερικούς μήνες. Όλα καλά, η σχέση τους μια χαρά, ο νεαρός δουλεύει σε εταιρεία σχετική με το αντικείμενο των σπουδών του. Η δική μου έχει τη διπλωματική της για να πάρει πτυχίο, έχει τελειώσει τα μαθήματά της αλλά δεν κάνει τίποτα για να τελειώσει, δουλεύει σε καφέ περιστασιακά, part–time. Που το πρόβλημα, θα μου πεις. Δεν έχω πρόβλημα ούτε με το εξωτερικό ούτε με το φίλο της, είναι μια χαρά παιδί, τη βοηθά, της συμπαραστέκεται, η ίδια όμως είναι σε μια μόνιμη νωθρότητα. Μέχρι πριν λίγους μήνες τη στηρίζαμε, όσο μπορούσαμε, τον τελευταίο καιρό, όμως, δεν είναι καλά και τα δικά μας οικονομικά. Τι κάνουμε; Την αφήνουμε χωρίς χρηματοδότηση ελπίζοντας να πάρει πτυχίο και να βρει μια δουλειά της προκοπής; (αν το πάρει, θα έχει πολύ καλές απολαβές και έχει και ζήτηση στη χώρα που βρίσκεται) Ή της στέλνουμε όσα μπορούμε μέχρι ν’ αποφασίσει τι θα κάνει στη ζωή της; Βρισκόμαστε σε δίλημμα και δεν ξέρουμε πως να φερθούμε. Γενικά είμαστε καλά, δεν έχουμε προστριβές, μιλάμε στο τηλέφωνο, μια χαρά. Μας πληγώνει, όμως, που δεν αποφασίζει να κάνει ένα σημαντικό βήμα στη ζωή της.
– feel sad
Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να πάτε να τη δείτε ή να της πείτε να έρθει να σας δει για να μιλήσετε, για να καταλάβετε τι είναι αυτό που την εμποδίζει να κάνει ένα σημαντικό βήμα στη ζωή της. Η νωθρότητα μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα, και ίσως να χρειάζεται βοήθεια, ίσως επαγγελματική, αν νιώθει ότι έχει κολλήσει. Πρέπει να μιλήσετε μαζί της με αγάπη και με προσπάθεια κατανόησης, και όχι σαν ιδιοκτήτης που του έχουν καθυστερήσει το νοίκι.
Δεν ξέρω γιατί δεν εξηγείς γιατί έχει σταματήσει στο θέμα του πτυχίου. Όταν μιλάτε, τι λέτε; Έχει τεράστια διαφορά να έχει ανακοινώσει ότι δεν σκοπεύει να τελειώσει (οπότε θα ήταν σωστό να σταματήσετε την χρηματοδότηση) με το να θέλει, αλλά να μην μπορεί. Υπάρχουν πάρα πολλές πιθανές εξηγήσεις γι’αυτό που συμβαίνει. Ελπίζω να έχετε μια ιδέα, αλλά φοβάμαι ότι είναι λίγοι οι γονείς που ξέρουν καλά τα παιδιά τους, που θέλουν να ξέρουν τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο, και δεν τα παρακολουθούν ως άλογα κούρσας, ή επενδύσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Περίπου δίκη μου εμπειρία, αλλά από την άλλη πλευρά. Είμαι στο εξωτερικό να κάνω το μεταπτυχιακό μου, γνώρισα τον σύντροφο μου, μένουμε μαζί μου, είμαστε μια ομάδα. Κάπου στο πρώτο εξάμηνο των σπουδών μου κάτι δε πήγαινε καλά με εμένα, δε μπορούσα να ανταπεξέλθω, είχα διαφορά σωματικά συμπτώματα χωρίς να είμαι σωματικά άρρωστη, και στο καπάκι σταμάτησα την αντικαταθλιπτική μου αγωγή χωρίς λόγο (Έχω βέβαια ιστορικό κατάθλιψης). Τελικά, είχα καταθλιπτικό επεισόδιο. Έχασα το 2ο εξάμηνο, ένιωθα ενοχές για την οικογένεια μου που με στηρίζει και μια νωθρότητα και είχα μπει σ έναν κύκλο που από τη μια ήμουν χάλια και… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ καλός ο υπεύθυνος, μπράβο! Εγώ δεν είχα παρόμοια εμπειρία και διάλειμμα όταν συζήτησα τις δυσκολίες μου -αντιθέτως. Οπότε είναι σημαντικό να μάθουν οι γονείς τις ακριβώς συμβαίνει. Αν και το σχόλιο “αν το πάρει, θα έχει πολύ καλές απολαβές και έχει και ζήτηση στη χώρα που βρίσκεται” με προβληματίζει, όχι ότι δεν ισχύει, το εύχομαι, αλλά εδώ η κοπέλα δεν μπορεί να γράψει στο αντικείμενο πόσο μάλλον να δώσει συνέντευξη. Κι αν δεν δεις πολλές εταιρίες να σε ζητάνε με συμβόλαιο, δεν μπορείς να ξέρεις αν όντως όλες το σύνολο των επιλογών (πέρα από ένα πτυχίο) δένουν με πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Ατάκες κόλαφος το άλογο κούρσας και ο ιδιοκτήτης που ζητάει νοικι!!!!!!!! Έχω χρειαστεί και εγώ στήριξη όπως και η κόρη σας, νιώθωντας ότι δεν ξέρω τι να κάνω και πως να προχωρήσω! Οι γονείς μου με στήριξαν και οικονομικα και συναισθηματικα όσο μπορούσαν, προσπάθησαν να κάνουν κ επαγγελματικές συζητήσεις αλλά δεν καταλάβαιναν το αντικείμενο μου. Το αποτέλεσμα είναι να βρω το δρόμο μου γιατι δεν με πίεσαν. Ναι έκανα “κοιλιά” ναι “έβγαινα απ το δρόμο μου” όμως ο χρόνος αυτό που έψαχνα και λίγο “χάθηκα” με διαμόρφωσε σαν άνθρωπο περισσότερο από όλα τα χρόνια σπουδών και “καλής” δουλειας. Εύχομαι στην… Διαβάστε περισσότερα »
Ακρίδα το σχόλιο σου με άγγιξε.. θα πω το δικό μου πόνο..εγω τελείωσα τη σχολή κομπλέ, δουλευα 2 χροναι σε μια δουλεια που μόνο ψυχοφάρμακα δεν πήρα και έφυγα από εκεί.Με ετούτα και εκέινα είμαι άνεργη (από επιλογή ) 1,5 χρονό γιατί δεν μπορω να βρω κάτι που με ικανοποιεί, να με εξιτάρει.Κάνω και ψυχθεραπεία και είμαι σε μα δύσκολη φάση της θεραπείας. Οι γονείς μου λένε πως με στηρίζουν αλλά εγώ λαμβάνω αλλά vibes και καταλήγω να αισθάνομαι άσχημα γι όλη την κατάσταση (εως και άχρηστη μερικές φορες, που είμαι νέα και “δεν βράζει το αίμα μου ” )… Διαβάστε περισσότερα »
Μήπως την αγχώνει το να βγει στην επαγγελματική αρένα; Υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται να περάσουν από τη μαθητική/φοιτητική ζωή στην επαγγελματική.
Πρέπει να κάνετε μία ενδελεχή συζήτηση από κοντά, και για να σας ανοιχτεί πρέπει να νιώσει ότι θα αγκαλιάσετε ό,τι κι αν ακούσετε.
Λόγια του τύπου “εμείς πληρώνουμε κι εσυ δεν κάνεις τίποτα” δε χωρούν στη συζήτηση, γιατί θα την κάνουν να κλειστεί στο καβούκι της και θα την αγχώσουν παραπάνω.
Αυτή τελευταία πρόταση ειδικά μεγάλη αλήθεια, απ’ τη ζωή βγαλμένη.
Η τελευταια πρόταση της Λένας….ολα τα λεφτά. Αχ αμπά μας. Χρόνια Πολλα!!!!!
Ευχαριστώ πολύ!
Παντως σίγουρα να μην της κόψετε απευθείας τη χρηματοδότηση και τη φέρετε προ τετελεσμένου. Καλύτερα πρώτα να αποφασίσετε μεταξύ σας τι οικονομικό περιθώριο αλλά και τι προθεσεις έχετε σχετικά με την ενίσχυση της (πχ μπορείτε να της καλύπτετε τα δίδακτρα κι ένα χ ποσό για ενα χρόνο) και να της το πείτε ώστε να έχει κι αυτή χρόνο να κάνει το πλάνο της.
Έχεις κάθε δικαίωμα να διακόψεις την όποια οικονομική συνεισφορά στο παιδί σου, οποιαδήποτε στιγμή θες, είναι χρήματά σου και δεν τίθεται αμφιβολία επ’αυτού. Δεν έχεις δικαίωμα αυτό όμως να το συνδέσεις με το τι θα κάνει ή όχι στη ζωή της γενικότερα, σαν συναισθηματικό εκβιασμό. Ψάξε να βρεις γιατί η κόρη σου έχει σταματήσει, με όσο πιο ανοιχτό μυαλό μπορείς – το οποίο περιλαμβάνει ακόμα και το “τα παρατάω όλα και γίνομαι γιόγκι” πχ.
Να υποθέσω και σε ένα ζευγάρι που ο ένας από τους δύο δουλεύει και ο άλλος σπουδάζει ή φροντίζει το σπίτι, ο πρώτος έχει το δικαίωμα να σταματήσει να καλύπτει τα έξοδα του άλλου οπότε του καπνίσει γιατί δικά του είναι τα λεφτά κι ότι θέλει τα κάνει ε; Τυπικά μπορεί να το κάνει αλλά το λες και ανήθικο. Αυτό που γίνεται είναι μια προφορική συμφωνία μεταξύ ατόμων που υποτίθεται ότι υπάρχει εμπιστοσύνη και κατανόηση: Σε στηρίζω για παντα/μέχρι να πάρεις πτυχίο /μέχρι να βρεις δουλειά /μέχρι να νιώσεις έτοιμος να προχωρησεις/μέχρι το 2025 ξέρω γω. Όταν εγώ εμπιστεύομαι την… Διαβάστε περισσότερα »
Ευθύνομαι για ό,τι γράφω, Ανδρομέδα, όχι για ό,τι διαβάζεις, ούτε για παραλληλισμούς και λογικά άλματα για διαφορετικές καταστάσεις. Η πρώτη πρόταση ήταν γραμμένη για να μην πεταχτεί κάποιος και πει “ναι, και θα την στηρίζουν και θα κάνει τη ζωή της χωρίς να καλύπτει τις υποχρεώσεις της η γαϊδούρα που είναι ήδη 25” πχ και λοιπά όμορφα. Από ‘κει και πέρα, το να γίνει συζήτηση κι όχι το να σηκωθεί μια μέρα η κοπέλα και να της έχουν αδειάσει το λογαριασμό, θεωρώ ότι είναι στοιχειώδης προϋπόθεση για να χρειαστεί να την αναφέρω κιόλας. Χώρια που αναφέρω ρητά “ψάξε να βρεις… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι η κόρη χρειάζεται να ενηλικιωθεί κάποια στιγμή και να μη βασίζεται στις πλάτες των γονιών της. Από τη στιγμή που δυσκολεύεστε κι εσείς οικονομικά πείτε της ότι δεν μπορείτε άλλο να της στέλνετε χρήματα και πρέπει να βρει μια άλλη δουλειά που θα της επιτρέπει να βιοπορίζεται.
Σίγουρα παίζει ρόλο στην αποφασιστικότητα μας το να είναι εξασφαλισμένη η επιβίωση μας. Επειδή όμως δεν ξέρετε τι είναι αυτό που μπλοκάρει την κόρη σας, δεν μπορείτε να ξέρετε πώς θα την επηρεάσει μια “κατασκευασμένη” ανατροπή στη ζωή της. Η οικονομική δυσπραγία σας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αυτό που είναι, μια πραγματικότητα της ζωής, μια κατάσταση που για να την αποφύγει όσο μπορεί η ίδια στη δική της ζωή, πρέπει να λάβει κάποια μέτρα. Δεν είναι εργαλείο πίεσης, ούτε απειλή που θα τη νιώσει από τους γονείς της. Οι γονείς πρέπει να μας δείχνουν πώς θα προστατευτούμε. Γι’αυτό νομίζω πρέπει… Διαβάστε περισσότερα »
Α ρε Λένα τι απαντησαρα κι αυτή! Μακάρι να σε διάβαζαν όλοι μήπως κι αλλάζει κάτι.
Χρόνια σου πολλά!!!
Ευχαριστώ πολύ!