Έχω ένα ανιψάκι τριών μηνών. Είμαι ξετρελαμένη μαζί του, το λατρεύω, θέλω να περνάω συνέχεια χρόνο μαζί του, ανυπομονώ να μεγαλώσει και να παίζουμε, να διαβάζουμε, να πηγαίνουμε στις εξοχές και να κυλιόμαστε στα χορτάρια κλπ. Είναι ένα πολύ όμορφο μωρό. Δεν είναι απλώς χαριτωμένο, είναι από τα μωρά των διαφημίσεων. Και ενώ λοιπόν είμαι τόσο συνεπαρμένη με το γεγονός ότι είμαι θεία, έχουν αρχίσει να γεννιούνται κάτι κουλές σκέψεις τύπου “όταν κάνω εγώ παιδιά, θα είναι όμορφα ή θα είναι σαν κατσίβελοι και οι γονείς μου θα έχουν αδυναμία στο πρώτο εγγόνι που είναι κουκλάκι ζωγραφιστό;” ή “εάν όταν μεγαλώσει, δεν με συμπαθήσει καθόλου και δεν θέλει καθόλου να περνάμε χρόνο μαζί, τι θα κάνω;” ή ακόμη και μερικές φορές που το παίρνω αγκαλιά και δυσανασχετεί σκέφτομαι “από τώρα δεν με θέλει”. Να προσθέσω εδώ ότι οι προεκτάσεις αυτών των σκέψεων πάνε ως εξής: “και εάν συμπαθεί περισσότερο τον άλλο θείο της από τη μεριά της μαμάς της;” ή “εάν αγαπάει περισσότερο τους παπούδες της από τη μεριά της μαμάς της και οι δικοί μου γονείς που είναι μακριά και τρελαίνονται για αυτή στενοχωρηθούν;”. Η μαμά μου μου λέει ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται ποιος τους αγαπάει και δένονται περισσότερο με αυτούς που τους αγαπάνε ακόμη κι αν είναι μακριά. Αναρωτιέμαι αν αυτές οι σκέψεις είναι απόρροια χαμηλής αυτοεκτίμησης ή εάν απλώς η αγάπη για ένα νέο παιδάκι που δεν την έχω ξαναζήσει γιατί είναι το πρώτο ανιψάκι μου, είναι τόσο πρωτόγνωρη και έχω αγωνία πώς θα τη διαχειριστώ. Γιατί εάν πραγματικά είναι έλλειψη αυτοπεποίθησης, σοκάρομαι από το πόσο τεράστιο είναι το πρόβλημά μου (το ήξερα μεν ότι το είχα, αλλά σε τέτοιο βαθμό είναι αξιολύπητο).
– περίεργες σκέψεις
Δεν είναι αξιολύπητο, ούτε είναι περίεργες οι σκέψεις. Αυτό που έπαθες με το μωρό μοιάζει πολύ με έρωτα, και κάπως έτσι είναι η αγάπη προς ένα μωρό, έρωτας. Για την ακρίβεια, είναι σαν έρωτας χωρίς ανταπόκριση γιατί η διαδραστικότητα είναι περιορισμένη, οπότε η λαχτάρα είναι ακόμη μεγαλύτερη. Ακόμα και οι γονείς σκέφτονται αυτά που λες, μη σου πω, ειδικά οι γονείς. Δεν αμφιβάλλω ότι έχεις έλλειψη αυτοπεποίθησης, για να το λες κάτι θα ξέρεις, αλλά δεν πιστεύω ότι η απόδειξη είναι αυτά που νιώθεις για το μωρό αυτό. Αυτά που λες για το ανιψάκι δείχνουν ότι θα είσαι μια πολύ καλή θεία, που είναι πολύ τυχερό που θα έχει στη ζωή του.
Έχετε ξεκινήσει ένα ταξίδι που θα περάσει από πολλά κύματα, αλλά δεν θα σταματήσει ποτέ να είναι συναρπαστικό. Μη φοβάσαι για το μέλλον, η αγάπη δεν είναι σαν πίτα που μοιράζεται, η αγάπη τροφοδοτεί κι άλλη αγάπη, μπορούν όλοι να αγαπήσουν κι άλλους ανθρώπους. Επίσης συμφωνώ με αυτό που λέει η μαμά σου, τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ καλά ποιος τους αγαπάει, δεν έχουν βάλει ακόμα όλη την εκλογίκευση που μας μπερδεύει εμάς και βρίσκουμε χίλιες δικαιολογίες για να καθόμαστε εκεί που δεν μας θέλουν.