Ρε Α, μπα μου που σ αγαπώ και μου αρέσει ο τρόπος που εκφραζεσαι τόσο όσο και τα επιχειρήματα σου θέλω να σε ρωτήσω κάτι που με βασανίζει καιρό. Τελικά Smiths και Morrissey ακούμε; Εννοώ μετά τις εμετικές δηλώσεις και πράξεις του Morrissey. Έχει γράψει όμως και έχει ερμηνεύσει κάποια απίστευτα κομμάτια, τα οποία σε κάνουν να λες πως είναι δυνατόν; Αν δεν ταυτίζεσαι με τις πολιτικές θέσεις που στηρίζει ακούς Smiths έστω; (γιατί οι smiths είναι μπάντα και η δουλειά δεν θεωρείται ατομική)
– Δεν ξέρω
Smiths ακούω, Morrissey δεν ακούω, όχι λόγω πολιτικής πεποίθησης, αλλά επειδή οι Smiths μου αρέσουν πολύ, ο Morrissey μόνος του, λιγότερο. Για το θέμα του καλλιτέχνη /ανθρώπου και του διαχωρισμού από το έργο του έχει γραφτεί εδώ και χρόνια ό,τι είναι δυνατόν να γραφτεί. Αν δεν είσαι σίγουρη για το πού βρίσκεσαι προσωπικά, διάβασε σχετικά μέχρι να καταλήξεις κάπου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πραγματικά, έχει χυθεί πολύ μελάνι για αυτό το ζήτημα, και βλέπω να συνεχίσει η συζήτηση. Υπάρχουν παραδείγματα που υποστηρίζουν και τις 2 πρακτικές, δηλαδή συνδέουμε τον καλλιτέχνη με το έργο και βάζουμε χι και στα δύο, ή χωρίζουμε τον δημιουργό από το έργο του και συνεχίζουμε να το απολαμβάνουμε. Πολλά τα ονόματα, Salvador Dali, Mickael Jackson, Celin (ο συγγραφέας του βιβλίου “Ταξίδι στη άκρη της νύχτας”), και στα καθ’ημάς Μίκης Θεοδωράκης, Άκης Πάνου, (αφαίρεσε μια ανθρώπινη ζωή). Προσωπικά, εγώ είμαι της 2ης άποψης, δηλαδή ότι το έργο που παράγει ένας άνθρωπος αποσυνδέεται από τον ίδιο, και ανήκει στους υπόλοιπους για… Διαβάστε περισσότερα »
Οταν η απεχθής (ή απλώς απαράδεκτη) άποψη δεν είναι ενσωματωμένη μέσα στο ίδιο το έργο, τότε απολαμβάνουμε το καλλιτεχνικό έργο, παρόλες τις ενστάσεις για το ποιόν ή τις απόψεις του δημιουργού του. Βέβαια, σε έργα του Σελίν είναι πανταχού παρούσες οι αντισημιτικές απόψεις του και αυτό δημιουργεί πρόβλημα. Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα προκαλεί το έργο της -εξαιρετικά ταλαντούχου- Λένι Ρίφενσταλ, το οποίο είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένο με τη λατρεία του ναζιστικού ιδεώδους.
συμφωνώ, το έργο φεύγει από τον καλλιτέχνη και γίνεται δικό σου, με τις δικές σου προσλαμβάνουσες. Αν ένας στίχος σε ταξιδεύει και σε βοηθά να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, σε πάει ένα βήμα παραπέρα ή ένα έργο τέχνης ή ένα κείμενο, δεν ενδιαφέρει η προσωπική ζωή του δημιουργού. Άλλωστε οι περισσότεροι είμαστε βαθύτατα αντιφατικοί και οι καλλιτέχνες ακόμη περισσότερο. Έχει χυθεί πολλή μελάνη και όταν ήμασταν νεότεροι έγιναν επικοί καβγάδες για το θέμα.
Ναι, αλλά αν δεν είχες τον αυτοκινητόδρομο, και η δυνατοτητα για τεστ Παπ ίσως να ήταν περιορισμένη. Ή μπορεί να μην προλάβαινες να πας νοσοκομείο τον πατέρα σου σε περίπτωση εγκεφαλικού επεισοδίου.
Εμένα μου αρέσουν τα τραγούδια του Σφακιανάκη, πάρα πολύ. Τα τελευταία χρόνια έχω αποφασίσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσω για τον ακούσω ή να τον δω ζωντανά, αλλά τα τραγούδια του τα ακούω και τα χορεύω γιατί μου αρέσουν πολύ. Εκτελέσεις τους από άλλους τραγουδιστές δε μου αρέσουν.
“εκείνη την εποχή δεν είχε εκδηλώσει τέτοιες απόψεις, ότι ήταν νορμάλ και μετά έπαθε λοβοτομή ξέρω γω. ” : πράγματι, οι καλλιτέχνες όπως και όλοι οι άνθρωποι αλλάζουν, και συχνά, η αλλαγή τους έχει επιπτώσεις και στην ποιότητα του έργου τους. Ακόμα και στην περίπτωση του Σαββόπουλου, του οποίου η νεορθόδοξη ηθικιστική εθνικιστική και συντηρητική στροφή δεν μπορεί να συγκριθεί με τα ολισθήματα του Μορισέυ, αυτό είχε αντίκτυπο και στην ποιότητα του μεταγενέστερου έργου του, και προκάλεσε αργότερα το στερέμα της έμπνευσης του, το οποίο τον οδήγησε στην αναζήτηση της διαρκούς μηντιακής παρουσίας.
Τον ίδιο προβληματισμό είχα και εγώ με τον Αnselmo εδώ και χρόνια, αλλά τους Pantera δύσκολα τους κόβεις
Δεν κόβεις εσύ τους Pantera.
Οι Pantera κόβουν εσένα.
Τον Πολάνσκι τον παιδοβιαστη θα τον ξεπλύνουμε και αυτόν γιατί έκανε καλές ταινίες ;
Σε παρόμοια λογική κινήθηκε και ο nick cave, σε περσινή του δήλωση, όπου εξίσωσε την άκρα δεξιά με την antifa. Μάλλον ήταν υπό την επήρεια του morissey effect! Εγώ τους ευχαριστώ βαθύτατα για την προσφορά τους στη μουσική και δε θα σχολιάσω περαιτέρω..
Οι Smiths είναι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρις αυτούς. Δε θα αποκυρρήξω το έργο που παρήγαγε κάποιος αρκετές δεκαετίες πριν επειδή σήμερα πιστεύει μαλα..ες. Δε θα πήγαινα όμως τώρα σε κάποια συναυλία του ούτε θα αγοραζα το νέο του δίσκο. Οι άνθρωποι αλλάζουν και η αλλαγή του Morrissey προς το χειρότερο μου φαίνεται εξωφρενική για έναν άνθρωπο που έγραψε αυτά που έγραψε στο παρελθόν. Η κουβέντα όμως είναι τεράστια. Πού σταματάει το έργο και πού αρχίζει ο καλλιτέχνης; Η διασκέδαση και η “κατανάλωση” της τέχνης πόση σχέση έχουν με το ποιόν… Διαβάστε περισσότερα »
Μάλλον εγώ ανήκω στη μειοψηφία που δεν μπορώ να διαχωρίσω τη ζωή και το έργο ενός καλλιτέχνη καθώς θεωρώ ότι ο κάθε καλλιτέχνης στηρίζει το έργο του μέσα από τη στάση της ζωής του. Απλά ξενερώνω κι αισθάνομαι ότι κάποιος με κοροϊδεύει. Δεν θα αλλάξω σταθμό αν ακούσω ένα τραγούδι αλλά σίγουρα δεν θα πάω σε live, δεν θα αγοράσω cd κτλ δηλ δεν θα στηρίξω. Πολύ απλό παράδειγμα, δεν μπορεί να εξυμνεί κάποιος την αγάπη και τη γυναίκα στα τραγούδια του και να σαπίζει τη γυναίκα του στο ξύλο. Πώς θα ταυτιστώ μετά ακούγοντας το τραγούδι; Ξέρω γω…
Το παράδειγμα του Michael Jackson είναι ενδιαφέρον, γιατί τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα τραγούδια του δεν ακούγονταν πουθενά, και μετά το θάνατό του επέστρεψαν δριμύτερα. Και παρά τις καινούριες αποκαλύψεις πρόσφατα, δεν τα βλέπω να εξαφανίζονται ξανά. Νομίζω ότι δύο πράγματα έπαιξαν ρόλο. Πρώτον, ότι για πολύ κόσμο το όριο είναι να μην στηρίζουν οικονομικά τους προβληματικούς καλλιτέχνες. Οπότε, μετά θάνατον μπορούν να κρατήσουν το έργο και να παραμερίσουν τον άνθρωπο. Το δεύτερο είναι ότι η πάροδος του χρόνου απαλύνει τις εντυπώσεις και μας βοηθά (καλώς ή κακώς) να διαχωρίσουμε το έργο από τον άνθρωπο. Εγώ ας πούμε… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπική μου γνώμη είναι πως πρέπει να διαχωρίζουμε τον άνθρωπο απο την ιδιότητα του. Αντιλαμβάνομαι πως δεν πάντα αυτό εφικτό. Ούτε και για μένα. Αλλά έχουν γεννηθεί απίστευτα έργα ανα τους αιώνες απο ανθρώπους που οι προσωπικές τους απόψεις και η στάση ζωής τους έρχονται σε τρομερή αντίθεση με τις δικές μου. Επιπλέον, η ευκολία που υπάρχει τον 21 αιώνα να μαθαίνουμε την άποψη του καθενός είτε είναι ο Morrissey είτε τον ξέρει προσωπικά μόνο η μάνα του, σίγουρα δεν βοηθάει στον διαχωρισμό. Για μένα όμως έχει αξία ο διαχωρισμός.