Αγαπημένη μου Αμπα. Σου γράφω για κάτι που με έχει εκνευρίσει στη δουλειά μου, πριν τους διαολοστείλω όλους γιατί νιώθω ότι με έχουν πιάσει κορόιδο. Είμαι γραφίστρια και δουλεύω πολλά χρόνια σε μια αρκετά μεγάλη εταιρία. Κατά διαστήματα οι συνάδελφοι μου ζητούν προσωπικές χάρες που αφορούν σχεδιασμό. Έχω κάνει τα προσκλητήρια γάμων/βαπτίσεων ΟΛΩΝ, προσκλήσεις για τα γενέθλια των παιδιών τους, ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παιδικά πάρτι (σημαιάκια, καρτελάκια, μενού κ.λπ.), αφίσες για τους αθλητικούς συλλόγους των παιδιών τους, εισιτήρια εκδηλώσεων, κάρτες για τον κουνιάδο/γείτονα/ υδραυλικό τους… Η λίστα είναι ατελείωτη και σχεδόν μου επιβάλουν να τα κάνω. Τι εννοώ; Θα μου πουν «Όταν δε θα έχεις δουλειά, κάνε μου μια ετικέτα για ένα λιμοντσέλο που έκανα και θέλω να το πάω δώρο στον κουμπάρο μου» με οδηγίες για το πως να είναι να ετικέτα, συνοδευόμενο από ένα γλυκανάλατο παρακαλετό χαμόγελο. Μέχρι και για το μεταπτυχιακό του με έχει αγκαρέψει κάποιος, για εξώφυλλα και εικαστικά. Δυστυχώς είναι εμφανές το πότε δεν έχω δουλειά οπότε δεν μπορώ να τους κοροϊδέψω λέγοντας ότι δεν προλαβαίνω. Επίσης συνήθως δεν τα βιάζονται. Εγώ δεν μπορώ να «αξιοποιήσω» την παροχή που τους κάνω γιατί τι να ζητήσω από τη γραμματέα; Να μου στείλει ένα προσωπικό fax; Δεν έχω ζητήσει ποτέ τίποτα από κανέναν τους γιατί και δεν είμαι έτσι σαν άνθρωπος αλλά δεν έχει προκύψει και κάτι από το οποίο θα μπορούσα να επωφεληθώ. Έχω μπουχτίσει πια! Δεν έχω καμία όρεξη να δουλεύω τζάμπα για ανθρώπους που δεν μου είναι τίποτα πέρα από συνάδελφοι και που πολλούς από αυτούς δεν συμπαθώ καν. Για δυο-τρεις που κάνουμε παρέα δεν έχω κανένα πρόβλημα, θα το κάνω με χαρά και η πλάκα είναι ότι αυτοί μου έχουν ζητήσει τις λιγότερες χάρες. Και όταν δεν έχω δουλειά προτιμώ να διαβάσω κανένα άρθρο ή τη στήλη σου ή να κάνω οτιδήποτε άλλο (όπως και κάνουν οι υπόλοιποι όταν δεν έχουν δουλειά) από το να σχεδιάζω γι΄αυτούς. Με ποιον τρόπο μπορώ να αρνηθώ χωρίς να γίνει θέμα; Εννοώ να είμαι ξεκάθαρη ότι δεν πρόκειται να τους ξανακάνω τίποτα χωρίς όμως να δημιουργηθεί παρεξήγηση.
– Μπουχτισμένη
Άντε πάλι, να μην δημιουργηθεί παρεξήγηση. Ρε παιδιά, πόσο μου μαυρίζει η ψυχή όταν το διαβάζω αυτό. Πάνω από όλα να μην δημιουργηθεί παρεξήγηση! Εμείς θα ισοπεδωθούμε από την εκμετάλλευση, πάνω από όλα να μην στενοχωρήσουμε κανέναν! Πόσα «α μπα» πρέπει να ανοίξουν για να ξυπνήσουμε;
Ας παρεξηγηθούν! Τόσο απλό είναι! Βάζω το ένα θαυμαστικό μετά το άλλο, τόσο έξαλλη είμαι. Λες ότι πολλούς δεν συμπαθείς καν, προσπάθησε να βγεις από αυτό το κλουβί που σε έχουν βάλει! Πες ό,τι θες, αρκεί να προκύπτει το ΟΧΙ. Το καλύτερο είναι ότι αποφάσισες ότι δεν θα ξανακάνεις ποτέ τσάμπα δουλειά, προτιμάς να διαβάζεις άρθρα ή να κάνεις μάσκες προσώπου, πες πραγματικά ό,τι θες, και ας θυμώσουν. Τι θα γίνει αν θυμώσουν; Το χειρότερο που μπορεί να γίνει είναι να μην σου ζητήσουν ξανά χάρη, που είναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που θέλεις να γίνει. Δεν φαντάζεσαι πόσο θα ανακουφιστείς όταν πεις το πρώτο όχι. Θα σου αρέσει τόσο πολύ, που δεν θα μπορείς να σταματήσεις να το λες.
Και αν μάθουν ότι δουλεύεις τσάμπα για αυτούς που συμπαθείς, ακόμα καλύτερα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σκέψου επίσης ότι μας χαλάς την πιάτσα. Με το να παρέχεις τις υπηρεσίες σου δωρεάν ευτελίζεις το επάγγελμα και όταν ακούσουν από κάποιον άλλο επαγγελματία γραφιστα την τιμή Αλφα λένε “Α, τον απατεώνα, για κατι τοσο μικρό που εγώ το έκανα τζαμπα σε εκεινη τη γνωστή μου αυτός θέλει τόσα λεφτά!”
Όλοι εσείς οι επαγγελματίες που κάνετε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ δωρεάν κάνετε ζημιά σε όλους μας, για να μην παρεξηγηθείτε.
Ακριβώς! Γι’ αυτό ο πρώην εργοδότης μου έλεγε, “Ποτέ δεν κάνουμε δουλειά τσάμπα”.
Ναι είναι θέμα αυτοσεβασμού. Είναι γνωστό άλλωστε ότι για παράδειγμα η προκαταβολή υπάρχει όχι μόνο για να σε καλύψει σε πιθανή αποχώρηση του πελάτη, αλλά για να σε σεβαστεί ο πελάτης. Αν δεν σε πληρώσουν, δεν σε σέβονται έλεγε ο μπαμπάς μου.
ΠΑΡΑ πολύ σωστή η Maggie, κλασικά. Πχιου πχιου.
χαχα πάλι με το όπλο είμαι;
Όχι όπλο-όπλο, νεροπίστολο. ΞΥΠΝΗΣΤΕ φάση.
Το πχιου πχιου το εννοώ σαν μπαμ-μπαμ, συνοπτικά δυο λόγια να τελειώνουμε, όχι μπλαααααα μπλαααααα σαν μερικές μερικές 😛
😊 εσύ πρεπει να γράψεις βιβλίο ακουπουσουλέω. Θα το εικονογραφήσει η Μίλτος Παπαρας που είδα παραπάνω ότι πιάνει το χέρι της και θα το προλογίσει η Λένα.
Ασε τα λίγα λογια για εμας που ειμαστε στρατιωτικοι και τα λέμε τσεκουρατα 😁
Πες τα βρε Λένα. Αμάν πια με το σύνδρομο του καλού κοριτσιού!
Μπορείς επίσης να φτιάξεις ένα μικρό κοστολόγιο που θα έχεις εύκαιρο, να το παρουσιάσεις με χαμόγελο και να ρωτήσεις ποια υπηρεσία θέλει. Μπόνους αν περιλαμβάνεις τις κουλότερες χάρες (ακούς εκεί designer ετικέτα σπιτικού κρασιού!). Μην ξεχάσεις να πεις ότι πλέον έχεις πολλή freelance δουλειά, την οποία δεν κάνεις στο χρόνο της εταιρείας φυσικά. Όποιος θέλει μπορεί να σου απευθυνθεί στο επαγγελματικό σου email και θα δώσεις την ανάλογη προτεραιότητα. 😉
Πολύ σωστά τα λέει η idril!
“Αποφάσισα να μην κάνω freelance δουλειά στις ώρες της εταιρείας για να μη θυμώσουν κιόλας, οπότε θα το κάνω στον ελεύθερο χρόνο μου με τις αντίστοιχες τιμές ελεύθερου επαγγελματία”.
Μα πραγματικά, την έχουν κάνει την κοπέλα “μάθανε ότι γαμιομαστε, πλάκωσαν και οι γύφτοι”. Αυτες οι εργασίες τρώνε εντωμεταξύ και πάρα πολλές εργατοώρες. Προχθές είχα τη συζήτηση με ένα φίλο μου ότι σκεφτόμουν να πουλάω κάποιες κάρτ ποστάλ που ζωγραφίζω η ίδια στο etsy, αλλά δεν αξίζει γιατί για κάθε μία που φτιάχνω, θα ξοδεύω και 2-3 ώρες, πόσο να πληρώσει κάποιος για μια κάρτ ποστάλ? Εγώ τις φτιάχνω για τους φίλους μου και στέλνω σε γενέθλια, Χριστούγεννα ή καμιά έκτακτη άμα έχω κέφι, η άμα συμβαίνει κατι σημαντικό στη ζωή του άλλου. Αλλά τώρα να κάθεσαι να παιδεύεσαι για… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω σκάσει στα γέλια με την παροιμία κ με της Λένας το υπέροχο « Δεν φαντάζεσαι πόσο θα ανακουφιστείς όταν πεις το πρώτο όχι. Θα σου αρέσει τόσο πολύ, που δεν θα μπορείς να σταματήσεις να το λες.» Για κάποιο λόγο σκέφτηκα τον δίχρονο γιο μου που πρέπει να ένιωσε ακριβως αυτό το συναίσθημα όταν ανακάλυψε τη χαρά του να λέει όχι.
Ψόφησα με την παροιμία Μίλτο!!
Πολύ σωστά, κάποια πράγματα δεν αξίζουν τη χρέωση που μπορείς να ζητήσεις γιατί χρειάζονται έξτρα μεράκι και χρόνο 🙂 Οι φίλοι σου είναι τυχεροί που γουστάρεις να τους φτιάχνεις!
Joan, κρίνοντας από την κόρη μου, το όχι πρέπει να τριγκάρει ένα κύμα ενδορφινών που διατηρείται όσο επαναλαμβάνουν τη λέξη!
ΥΓ. Τώρα συνειδητοποίησα ότι συγχίστηκα τόσο με την ερώτηση, που έκανα το λιμοντσέλο κρασί… ουφ.
Αυτό που μπορεί να με τρελάνει σε αυτές τις απαιτήσεις για τζαμπα -πράμα, είναι οτι απο πίσω κρύβεται η απαξίωση αυτου που κάνεις τύπου- “έλα μώρε τώρα, κανε μου αυτό και αυτό, τί είναι; σιγά το δύσκολο”.
Γι’ αυτού του είδους την απαξίωση υπάρχει απάντηση: Σιγά το δύσκολο; Ε, κάντο εσύ τότε.
Μεγάλη αλήθεια αυτό. Όσο πιο εύκολα αποκτάει κάποιος κάτι και κυρίως δωρεάν, τόσο μικρότερης αξίας το θεωρεί
επιπλεον, αυτους που σχεδιαζουν, οι ασχετοι, τους αντιμετωπιζουν σαν ατομα που πληρωνονται για να διασκεδαζουν. δεν καταλαβαινουν οτι ειναι δουλεια και μαλιστα κουραστικη. ε, να, και οι ιδιοι μπορουν μωρε, αλλα “δεν ξερουν να κανουν μια ισια γραμμη” κι αναζητουν τον σχεδιαστη-φιλο-γνωστο, για να του δωσουν την ευκαιρια να διασκεδασει αμοισθι, σχεδιαζοντας κατι για τους ιδιους… δεν το σκεφτονται σαν εργασια, ενω αν εχουν φιλο υδραυλικο , για παραδειγμα, δεν θα διανοηθουν να τον αγγαρεψουν σπιτι τους για 3 ωρες, χωρις να προσφερθουν 9τουλαχιστον) να τον πληρωσουν. αν ομως πρωτη η ιδια δινεις την δουλεια σου τσαμπα με τετοια συχνοτητα… Διαβάστε περισσότερα »
Με κάποιο τρόπο τα δημιουργικά επαγγέλματα τυγχάνουν αυτής της αντιμετώπισης παααρα πολλές φορές. Καθως και το άλλο: « μπορώ νατο κάνω αλλά δεν ξέρω αυτό το προγραμμα στον υπολογιστή. Δεν μου το κανείς; «»
Λες και αυτό δεν προϋποθέτει χρόνο, ικανότητα σύνθεσης, να δοκιμάσεις χίλια πράγματα και λες ακόμα σαν να μην ζεις απ’ αυτήν την δουλειά. Χομπίστας!
αυτο με το προγραμμα ειναι το πιο κοινο!!!
νομιζουν οτι τα προγραμματα σχεδιαζουν μονα τους κι εσυ απλα πρεπει να ξερεις το προγραμμα. δεν χρειαζονται αλλες γνωσεις!δλδ, αν ασχοληθει 2 βδομαδες και μαθει το προγραμμα, θα το κανει καλυτερα, απλα δεν προλαβαινει σημερα.
το καλυτερο ομως ειναι οταν οι πελατες η εργοδοτες εχουν συζυγους με καλλιτεχνικες ανησυχιες, επειδη επαιρναν αριστα στην ιχνογραφια στο δημοτικο..
ελα χριστε και μπουκωνε!!!
Χαχαχα!! “Αριστα στην ιχνογραφία!”
Κάνε αυτό που κάνει ένας φίλος μάγειρας: στον ελεύθερο χρόνο λέει, δεν ασχολείται ποτέ με τη δουλειά. Ή φτιάξε έναν τιμοκατάλογο με τις υπηρεσίες σου, καρτελάκια τόσο, προσκλητήρια τόσο κλπ. και μοίρασέ τον, πες τους ότι έχεις ανοίξει το επάγγελμα και αν θέλουν να σε διαφημίσουν στους γνωστούς τους. Νομίζω πως οι περισσότεροι θα εξαφανιστούν αν ακούσουν για λεφτά.
Σατανικό. Αυτό είναι όλα τα λεφτά μόνο για να δεις τα μούτρα τους εκείνη την στιγμή.
Ως “κομπιουτεράς” αντιμετώπισα παρόμοιο πρόβλημα με φίλους, γνωστούς, ακόμη και με γνωστούς φίλων. Στην αρχή έτρεχα παντού, μάλιστα για ένα διάστημα ήταν ευχαρίστησή μου. Σιγά σιγά είχε αρχίσει να γίνεται πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. Φορμάτ, καθάρισμα pc, δίκτυο σε τεράστιο κατάστημα, δίκτυο σε ξενοδοχείο ενός γνωστού κάποιου φίλου, android tablets, κινητά, τηλεοράσεις, από windows σε linux και ξανά πίσω γιατί είναι δύσκολα και που χρόνος να τα μάθει ο άλλος, κατέβασμα και εγκατάσταση προγραμμάτων και παιχνιδιών, μουσικής, cd, dvd για τα παιδιά, εκτυπωτών και οτιδήποτε μπορεί κάποιος να φανταστεί. Αργότερα προστέθηκε και η κατασκευή ιστοσελίδων, το seo, η σχεδίαση κτλ… Διαβάστε περισσότερα »
Στην ίδια εταιρεία που ανέφερα σε προηγούμενο σχόλιό μου, ο Πρόεδρος έλεγε: “Ποτέ δεν κάνουμε δουλειά τσάμπα”. Αυτό έγινε το μόττο μου.
Άλλο η δουλειά άλλο ο εθελοντισμός.
Τί απαράδεκτοι, απαράδεκτοι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ τύποι!!! Πωπω.. φούντωσα! Μία και μοναδική φορά με πιάσανε κορόιδο και έβγαλα δουλειά 500 ευρώ με ανταμοιβή “Αχ, σε ευχαριστώ πολύ.. Δεν το ήθελα ακριβώς έτσι αλλά οκ.. Την επόμενη φορά που θα τα πούμε κερνάω καφέ!” Αυτό έγινε πριν από 7 χρόνια και ακόμα το σκέφτομαι και τρελαίνομαι. Αυτό βέβαια ήταν ένα σπουδαίο μάθημα γιατί από τότε, όποτε μυρίζομαι τζαμπατζή, αμέσως λέω πως είμαι πνιγμένη και πασσάρω το τηλέφωνο ενός φίλου “καταπληκτικού επαγγελματία” ο οποίος βαράει στο κεφάλι! (και καλά κάνει) 3-4 φορές το έκανα και σκότωσα τον τσάμπα!!
Γράφεις: “Δυστυχώς είναι εμφανές το πότε δεν έχω δουλειά οπότε δεν μπορώ να τους κοροϊδέψω λέγοντας ότι δεν προλαβαίνω”.
Ε, και; Αν τους πεις δηλαδή ότι έχεις δουλειά ενώ δεν έχεις, τι θα σου πουν; ΑΠΟΔΕΙΞΕ ΤΟ; Ή θα αρχίσουν να ψαχουλεύουν τον υπολογιστή σου να δουν τι σχεδιάζεις; Προετοιμάσου, μάζεψε το κουράγιο σου και πες “έχω δουλειά τώρα, μπορώ αν θέλεις να σου δώσω το τηλέφωνο κάποιου συναδέλφου” και γύρνα ξανά στην οθόνη σου με απορροφημένο ύφος.
Η τέχνη του να μάθεις να λες όχι. Η γνώμη μου είναι να μην μπεις καν σε διαδικασία να απολογηθείς. Πες “καλύτερα να το ζητήσεις από κάποιον άλλο γραφίστα”, αν σε ρωτήσουν γιατί, πες κάτι σαν “γιατί εγώ είμαι ακριβή”, χαμογέλασε και γενικώς μη δώσεις πολλές εξηγήσεις, δεν τους τις οφείλεις. Εγώ όταν βρισκόμουν σε παρόμοια θέση (δεν είμαι γραφίστρια βέβαια) χαμογελούσα, τους κοιτούσα στα μάτια κι έλεγα “τέρμα οι χάρες”. Ή ξεκίνα να ζητάς χρήματα, στην ψύχρα: “θέλω μία προκαταβολή 20 ευρώ πριν το ξεκινήσω και τα υπόλοιπα στην πορεία”. Τέλος, ας πάψουν να είναι σίγουροι για το πότε… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που λέει η Λένα ακριβώς. Ας παρεξηγήθουν, ας σου κόψουν και την καλημέρα βρε αδερφέ αν δεν τους αρέσει. Αντί να ντρέπονται αυτή που ζητάνε τζάμπα χαρές, νιώθεις άσχημα εσύ μην παρεξηγηθουν; Όσο χώρο δίνεις στους ανθρώπους και δεν βάζεις όρια, τόσο πιο πολύ θα σε εκμεταλλεύονται.
Μπορείς να τους «τρολλάρεις» όπως κάνει στο instagram του ο ζωγράφος @jonarton (κάποιος άλλος σχολιαστής εδώ είχε βάλει το λινκ του πριν καιρό, δε θυμάμαι ποιος/α αλλά τον/την ευχαριστώ) που όταν του ζητάνε κάτι δωρεάν τους φτιάχνει κάτι γελοίο. Μπορείς να τους φτιάχνεις κάτι με το paint σε δέκα δευτερόλεπτα, κι αν τους αρέσει.