Εϊναι πρωί, βγαίνω από νυχτερινή βάρδια και θέλω ώρες να σχολάσω να γυρίσω σπίτι. Παίρνουμε καφέ με έναν συνάδελφο και βγάζω από την τσάντα μου μια σπιτική μπάρα δημητριακών. Ξεκινώ να τη φάω και βλέπω τον συνάδελφο να καρφώνει το βλέμμα στο πρωινό μου. Συνεχίζει να με κοιτάει και με ρωτάει τι τρώω, απαντώ μια μπάρα – η οποία είναι κυριολεκτικά τρεις μπουκιές. “Κόψε μου να δοκιμάσω”. Κοιτώ απορημένη και συνεχίζει “Από εκείνη τη γωνία κόψε, που έχει τη σοκολάτα”. Είμαι παράξενη που μου φάνηκε απαράδεκτο? Αιφνιδιάστηκα και του έδωσα, αλλά σκεπτόμενη εκ των υστέρων τη συμπεριφορά του, είναι αγενές να καρφώνεσαι ενώ τρώω, να μου ζητάς να δοκιμάσεις το φαγητό μου χωρίς να το προτείνω, ενώ καλά καλά δε φτάνει για μένα, και να απαιτείς και συγκεκριμένο κομμάτι.
-Joey?
Αυτός φταίει που η μαμά του έδινε πάντα το καλύτερο κομμάτι;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Επίσης τρώνε στα αλήθεια οι άνθρωποι μπάρες δημητριακών για πρωινό;; Νόμιζα είναι αστικός μύθος.
Εγώ πάντως Εντελβάις μου τις τρώω μετά το πρωινό.
Είναι σαν να τρως κορν φλέικς. Και άμα είναι σπιτική, είναι αρκετά ωραίες, και πιο χορταστικές.
Αυτες με τη σοκολάτα!
η μπαρα δημητριακων, ειναι η μεγαλυτερη διατροφικη μουφα, στην ιστορια της διαιτας. ειναι 2 μπουκιες, την τρως με το ζορι γιατι σκεφτεσαι οτι τρως κατι “διαιτητικον” κι ας μην σου αρεσει, και κανει 200 θερμιδες!!!! και δεν τρωω 3 αυγα ;;;
Καλέ ναι…και γω έχω μια μπάρα στο μεσημεριανό μου. Με συνοδευτικό τοστακι, σαλάτα, μπανάνα.
εγώ μπάρα με σοκολάτα, χωρίς δημητριακά, μεγάλη ποικιλία 🙂
Κι όμως, μαζί με ένα ποτήρι γάλα, με κρατάει μια χαρά 3 ώρες.
3, ε, όχι παραπάνω, μη λέμε κι ό,τι θέμε.
Εγώ πάντως από τη μητέρα μου έμαθα ότι είναι αγένεια να βγάζεις να φας κάτι χωρίς να ρωτήσεις τον άλλο αν θέλει να δοκιμάσει. Επίσης αν ο άλλος μας ρωτήσει αν θέλουμε, αρνούμαστε ευγενικά. Παλιοί κανόνες ευγένειας που φαίνεται να έχουμε ξεχάσει.
Όχι βέβαια… δεν είναι αγένεια, εκτός κι αν ζούμε σε καιρό πείνας και ο διπλανός μας δεν έχει να φάει! Και πάλι όμως, θεωρώ πως το σωστό είναι να έχουμε τον εαυτό μας ως προτεραιότητα. Όπως είπε πολύ σωστά η Σουσουράδα παραπάνω: “δε μου περισσεύει, την επόμενη φορά θα σου φέρω κι εσένα αν θες” (κι αυτό μόνο αν όντως θέλεις να μοιραστείς, όχι επειδή νιώθεις την υποχρέωση)…
Thank you Maria-Eva!
Διαβάζω τόση ώρα την απάντηση κ τα σχόλια κι αναρωτιέμαι, τι φαση;
Κι εγώ έμαθα από μικρή ότι δεν τρώμε μπροστα σε άλλους, είναι αγένεια κι αν δε γίνεται διαφορετικά, ζητάμε συγγνώμη και πάντα προσφέρουμε. Βασικοί κανόνες συμπεριφοράς.
Όσο αγενής ήταν ο συνάδελφος, άλλο τόσο αγενής υπήρξε πρώτη η γράφουσα.
Οπότε φίλενάδα είστε πάτσι με το συνάδελφο.
Τέλος πάντων για να το κλείσω εδώ, φυσικά κι έχω βρεθεί σε διάφορους χώρους εργασίας μια και δουλεύω από μικρή κι ανάμεσα σε ανθρώπους που δουλευαν 14ωρα όρθιοι για να μπορούν να έχουν τα απαραίτητα και πάντα προσφεραν απλόχερα ότι είχαν, επειδή ήθελαν όχι μόνο για τους τύπους. Επιπλέον είπα πως η συνήθης απάντηση είναι το όχι ευχαριστώ.Που δεν πιάνει πάντα, με έχουν μπουκώσει με το ζόρι ότι μπορεί να σκεφτεί κανεις. Οπότε μη φοβαστε, δε θα σας φάει κανείς το φαγητό σας. Τέλος να πω πως ντράπηκα που διάβασα ολόκληρη ερώτηση και χαρακτηρισμούς συναδέλφων ως απαράδεκτους, για μια γωνίτσα… Διαβάστε περισσότερα »
Συγγνώμη Nissa Nissa και Maria Eva που δουλεύω 32 ώρες στις εφημερίες και δεν προλαβαίνω ούτε να πάω να κατουρήσω, που βγάζω την μπάρα ή το τοστ μου που τα τρώω στο πόδι και δεν προσφέρω τη γωνίτσα της -10 εκατοστών και 30 γραμμαρίων- μπάρας μου σε όποιον από τους 7 ειδικευόμενους, 17 φοιτητές, 8 επιμελητές μπορεί να τύχει να παρευρίσκεται στον ίδιο χώρο με μένα εκείνη την ώρα. Μάλλον εμένα η μαμά και ο μπαμπάς μου δε με έμαθαν τρόπους, ή μπορεί να με έκανε έτσι το προνόμιο της άυπνης 32ωρης εργασίας χωρίς ρεπό, ποιος ξέρει. ΥΓ Ευτυχώς ο… Διαβάστε περισσότερα »
lioness θα γράψω εδώ για να συμπεριλάβω και όλα τα παρακάτω σχόλια, όσο αυτό ειναι δυνατόν. Εννοείται πως ένας γενικός κανόνας δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε περίσταση και αυτούσιος, όπως η δική σου που τρέχεις όλη μέρα ή έχεις 40 συναδέλφους στον ίδιο χώρο. Ή και αν ζορίζεται κάποιος τόσο πολύ οικονομικά.Το θεώρησα τόσο αυτονόητο που δεν φαντάστηκα ότι πρέπει να το γράψω. ‘Οπως θεώρησα αυτονόητο, ότι δεν χρειάζεται να γράψω πως δε μιλάω για σούπες, μπάμιες ή παστίτσιο, αλλά για μπισκότα, μπάρες κι άλλα που είναι δυνατόν να κοπούν. Οι κανόνες μπορούν να εφαρμοστούν μερικώς κι ανάλογα τη… Διαβάστε περισσότερα »
Φτάσαμε σε αυτό το σημείο της συζήτησης γιατί ουσιαστικά κατηγορείς τη γράφουσα για αγένεια που έφαγε μπροστά του, υπονοείς οτι ήταν υποχρέωσή της να του προσφέρει, δηλώνεις οτι πάντα και παντού το ίδιο κάνεις εσύ και οι συνάδελφοί σου και όλα αυτά κάτω απο ένα τσουβαλιαστικό σχόλιο για σαβουάρ βιβρ που δεν έχει καν εφαρμογή στις σύγχρονες συνθήκες. Επίσης φτάσαμε σε αυτό το σημείο γιατί αυθαίρετα κατατάσσεις τον κόσμο που έχει άλλη άποψη ως προνομιούχους και οτι ντρέπεσαι για λογαριασμό τους. Αν δεν ήθελες να βγει αυτό το συμπέρασμα ας είχες διατυπώσει τα σχόλιά σου διαφορετικά, γιατί με αυτήν τη… Διαβάστε περισσότερα »
Είπα κάποια πράγματα τα θεωρώ τόσο αυτονόητα που δε φαντάστηκα ότι πρέπει να τα γράψω.
Η αλήθεια είναι οτι αισθάνομαι απίστευτα προνομιούχα, έχοντας δουλέψει τα πρώτα χρόνια με 250 ευρώ μισθό (την εποχή του υποκατώτατου), χωρίς να μπορώ να βρω δεύτερη δουλειά, μετρώντας τα μονόλεπτα για να βγάλω τις υποχρεώσεις μου και να πάω σουπερμάρκετ και να φτιάξω το εν λόγω κολατσιό και πολλές φορές μένοντας και νηστική γιατί καθυστερούσαν βδομάδες ολόκληρες να μας καταθέσουν αυτό το υπέρογκο ποσό και ήμασταν πνιγμένοι όλη η οικογένεια στα χρέη. Αλλά ναι, έχεις δίκιο, έχουμε τυφλωθεί απο τα προνόμιά μας και έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας. Ντροπή μας.
Βρε Nissa Nissa, μόνο σε πραγματικά δικούς μας ρωτάμε αν μπορούν/θέλουν να μας δώσουν από αυτό που τρώνε.
Άρα, το πρώτο φάουλ το έκανε ο τύπος, ασυζητητί.
Η γράφουσα, τώρα, σωστά ή λάθος (είχε κάθε δικαίωμα, κατ’ εμέ) σκάλωσε που ο άλλος της ζήτησε από το μικρό της κολατσιό.
Και πάλι όμως, τα κοινωνικά της ανακλαστικά την έκαναν
να μην πει όχι, που θα είχε δικαίωμα, αγένεια στην αγένεια.
Από πού κι ως πού, βρε παιδιά είναι αγένεια να φας ένα σνακ μπροστά σε άλλους? Είναιντροπιαστικό ή βρώμικο το να τρως ? Απίστευτο μου ακούγεται. Δε σου είπα να βγάλεις το τάπερ με τις φακές ή το γιουβέτσι, αλλά ένα τοστ ἠ φρούτο σε ώρα δουλειάς, από πού κι ως πού θα ρωτήσεις? Ή θα ζητήσεις συγγνώμη?
Δηλαδή, στις ταβέρνες δεν τρώμε μπροστά σε άλλους; Τι είναι το φαΐ, ντροπή; Μήπως το μπερδέψαμε με το χέσιμο;
Εκεί σου λέει τρώνε και όλοι οι άλλοι.
Το να τρώει η μειοψηφία έιναι Η ντροπή:)
Σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι άλλο το να σου προσφέρω εγώ λίγο απ΄το φαγητό μου και να το δεχτείς κι άλλο το να ζητήσεις μόνος σου με το έτσι θέλω και μάλιστα συγκεκριμένο κομμάτι. Λίγο κάπου ώπα με τις οικειότητες! 😂
Αγένεια είναι να καλέσεις κάποιον σπίτι σου και να βγάλεις να φας χωρίς να του δώσεις. Στη δουλειά κάθε υπεύθυνος νοήμων άνθρωπος οφείλει να φροντίζει για το κολατσιό του.
Μίτσι Εμείς ναι, έτσι κάνουμε ακόμα και οι στενοί φίλοι, προσφέρουμε τα πάντα, όσο μικρά και να είναι. Φυσικα η συνήθης απάντηση είναι το όχι ευχαριστώ και τελειώνει εκεί το θέμα.
Κι αν είναι πολλοί ρωτάμε αν θέλει κανεις. Και πάλι η απαντηση συνήθως είναι όχι, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο.
Για να απαντησω σε σχόλια παρακάτω δεν ισχυει μονο αν εχουμε καλέσει κοσμο σπίτι. Τουλαχιστον ετσι ξερω εγω.
Προσπαθώ να σκεφτώ τόση ώρα κάποιον που να εβγαλε φαγητό μπροσατά μου και δεν μου πρόσφερε και δεν μπορώ να θυμηθώ τέτοιο σκηνικό.
Εντύπωση μου κάνει, δεδομένου οτι σε κανέναν χώρο εργασίας απο όσους γνωρίζω δεν θεωρείται αγένεια να μην προσφερθεί κάποιος να μοιραστεί το κολατσιό του. Θεωρείται αυτονόητο οτι είναι χώρος δουλειάς, το διάλειμμα είναι περιορισμένο και κάποια στιγμή πρέπει οι εργαζόμενοι να φάνε, πολλές φορές μπροστά σε άλλους και πολύ πιθανόν να μην έχουν και την οικονομική άνεση να μοιράζονται. Αν θέλει κάποιος να κεράσει το κάνει απο μόνος του. Δεν είναι φιλαράκια που βγήκαν για καφέ, είναι συνάδελφοι που βρίσκονται εκεί μαζί υποχρεωτικά και όχι για socializing.
Τι τα πάντα? θα τρως τη μπανάνα, ειδικά αν δεν υπάρχει και μαχαίρι πρόχειρο (αλλά και να υπάρχει) και θα ρωτήσεις τον άλλον αν θέλει? Οχι βέβαια. Ούτε τη μπάρα, 3 μπουκιές max, όντως. Η το μήλο, που το τρώω πάντα δαγκώνοντας το ολόκληρο και όχι με μαχαίρι.
Από ένα πακέτο κρακεράκια όμως, οκ.
Ένα βασικό πρόβλημα σεξισμού, καθώς είναι άτοπο να του πεις “πάρ’τα τα @@ μου”, συν ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι ευγενικές και καθώς πρέπει.
Συγγνώμη για την απρέπεια.
Ξέρετε κάτι, γιατί όχι; Πάρτε τα @@ μου. Σας τα χρησιδανείζω για αυτό και μόνο.
Πού υπογράφουμε? Μη μας πεις μετά ότι τα χρησιμοποιήσαμε χωρίς άδεια.
Κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής, εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Εκπτώσεις έχουμε, τ’ αφεντικό τρελάθηκε, στα δύο το τρίτο δώρο. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας και click away.
Και να η φορά που το “πάρτε τα @@ μου” είναι φιλική χάρη κι όχι βρισιά. Ευχαριστούμε Law (and Οrder) για το χρησιδάνειο:)
Του Καράμπελα, παιδιά, πάρτε του Καράμπελα, στα @@ του Καράμπελα και πάει λέγοντας.
Μια απάντηση που θα έδινα εγώ θα ήταν “Δεν μου περισσευει αυτή τη στιγμή αλλα την επόμενη φορά που θα φτιάξω, θα φέρω μια και για σενα να δοκιμάσεις”. Το έχω κάνει και με γλυκό σε καφετέρεια, κατι παρόμοιο. Σε φίλη που ήθελε να φάει απο το γλυκό μου της είπα “κάτσε να φωνάξω τη σερβιτόρα να σε κεράσω ένα” και πήγα να κάνω νόημα. Μα όχι επεμενε, δεν ήθελε γλυκό ήθελε μόνο μια μπουκιά. Αλλά όχι ειναι ήδη μικρό και δεν το μοιράζομαι προτιμώ να την κεράσω ένα ολόκληρο και όσο φάει. Δεν δέχτηκε το κέρασμα και ψιλοσπάστηκε. Κι… Διαβάστε περισσότερα »
Αν δεν έκανε δίαιτα δηλαδή δεν θα σπαζοσουν ;
Αν δεν έκανε δίαιτα θα είχε παραγγείλει και αυτή γλυκό.
Ναι Λένα, γιατί τα αγόρια δεν κάνει να ζηλεύουν τους προίζονται τα λαλάρια. Αυτό το άκουσα πρώτη φορά 5 χρονών από μια θειά, όταν ζήτησα λίγη σοκολάτα από την εγγονή της και δεν μου έδινε. Αναγκάστηκε να μου δώσει και τότε κατάλαβα πως μπορώ να έχω όποια σοκολάτα θέλω σε αυτό τον κόσμο, γιατί έχω λαλάρια. Το χειρότερο είναι πως το κοριτσάκι έμαθε ότι πρέπει πάντα να δίνει σε όσους έχουν λαλάρια.
Ο_Ο
Το εγραψες χιουμοριστικα, αλλα κι εγω που μεγαλωσα σε μικρη επαρχιακη πολη, αυτο ηταν κατι σα νομος. Αμα ζητουσε κατι ενα αγορακι επρεπε να το παρει αλλιως θα υπηρχε προβλημα στα ΄φρυδια’ του. Χωρις πλακα.
Τώρα που το λες, κι εγώ είχα ακούσει κάτι αντίστοιχα κουλά από μπαμπά μεριά, όχι για γλυκά αλλά ότι στα αγόρια δεν είναι σωστό “να σπας τον τσαμπουκά” (για τον δικό μου “τσαμπουκά” κανείς δεν έδινε δεκάρα), και αργότερα ότι είναι χυδαίο, φτηνό και ανήθικο να φασώνεται μια γυναίκα με έναν άντρα αν δεν είναι διατεθειμένη να κάνει σεξ μαζί του, κι ότι από ένα σημείο και μετά δεν πρέπει να τον “κόβεις” γιατί α) παθαίνει ζημιά στους όρχεις, β) εξοργίζεται ανεξέλεγκτα. Για καλή μου τύχη τα πρώτα μου αγόρια μου εξήγησαν πως αυτά είναι βλακείες και δεν ισχύουν, αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως, με όλο το θάρρος, μπορεί αυτή η νουθεσία να ερμηνευτεί και διαφορετικά. Ότι ο πατέρας προέτρεπε να μην ξεκινάς νταραβέρι αν δεν είσαι διατεθειμένη να το προχωρήσεις γιατί υπάρχουν ένα σωρό π@π@ρες που νομίζουν πως τους κόβεται ο τσαμπουκάς και εξοργίζονται, οπότε θα αντιδράσουν άσχημα. Μπορεί να ακουστεί και σαν έμμεση προστασία ότι υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που είναι επικίνδυνοι επειδή τους δέρνει η μ@λ@κί@
Δυστυχώς είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Πάντως αυτή η προτροπή της θείας (σου φαντάζομαι, αφού εφ όσον το κοριτσάκι ήταν εγγονή της, θα ήταν γιαγιά του), είναι λίγο διφορούμενη. Δηλαδή, προσπαθούσε να είναι ευγενική σε σένα, αλλά στο κοριτσάκι λέει “κοίτα στη ζωή υπάρχουν αυτοί με τα λαλάρια που είναι λάτρης. Αν δεν σου κοστίζει, δώστου του ζήτουλα γιατί θα σου πρήξει τις ωοθήκες με τις λαλαριές του”. Προσωπικά νομίζω ότι το πιο τραγικό μήνυμα εδώ είναι πως το αγοράκι μαθαίνει ότι επειδή έχει λαλάρια έχει και δικαίωμα να ζητάει ότι θέλει από τα κοριτσάκια και αυτά έχουν υποχρέωση να δέχονται.
Τώρα θα μου πείτε χαζή απορία, αλλά πώς μαθαίνω στο γιο μου να μη γίνει αυτός ο ενήλικας; Πείτε ότι είναι 12 χρονών και μου ζητάει το κομμάτι.. Τι κάνω; Του λέω όχι για να μη μάθει να το κάνει σαν ενήλικας; Με προβληματίζουν πάντα τα θέματα διαπαιδαγώγησης. Έχετε ιδέες;
Αυτά δεν τα μαθαίνεις στα 12. Έχει χαθεί το παιχνίδι. Του τα μαθαίνεις από τη στιγμή που αρχίζει να καταλαβαίνει. Και φυσικά ο γονιός δίνει πρώτος το παράδειγμα με τις πράξεις του
Εάν είναι 12 ετών μπορείς να το συζητήσεις, αλλά θα πρέπει να έχει μάθει νωρίτερα ότι το ευγενικό είναι να περιμένουμε να μας προσφέρουν, αλλά επίσης είναι ευγενικό να προσφέρουμε. Αλλά όταν λέμε να προσφέρουμε, εννοούμε να έχουμε μια μεγάλη σοκολάτα και να προσφέρουμε 2-4 πλακάκια, όχι μια μικροσκοπική μπάρα δημητριακών και να δίνουμε τη μισή, έλεος!
Εμένα ως παιδί μου έφτανε το ότι πρόκειται για άτομο εκτός οικογένειας. Εκτός από την ασφάλεια και την υγιεινή είναι και ζήτημα ευγένειας. Τώρα με τον ιό δεν είναι πιο εύκολο να το εξηγήσεις? Επίσης, οι διατροφικές συνήθειες & αλλλεργίες είναι ένα ακόμα θέμα που θα ήταν καλό να μαθαίνουμε από παιδιά (μιλώ ως παθούσα).
12 χρόνων είναι αρκετά μεγάλος, μπορείς να του πεις, αυτό που περιμένεις να ακούσεις και από κάποιον ενήλικα. Να ρωτάει πρώτα αν το θέλει κάποιος άλλος, αν όχι θα μπορούσε να το πάρει; όπως κάνουμε κ όλοι οι ενήλικες με τις πίτες, πίτσες, κοτόπουλα, κλπ
Ε εντάξει, δεν ειναι όλα απόλυτα. Ειναι και θεμα οικειότητας, πχ. Το να ζητήσεις από την κολλητή σου αν εχει την καλοσύνη να σου δώσει να δοκιμάσεις δεν ειναι το ιδιο με το να ζητήσεις από την συνάδελφο που τρώει το πρωινό της κατ’αναγκη μπροστα σου. Δεν χρειαζεται να του διδάξεις να μη ζητάει, αλλα το ποτε μπορει να ζητάει και ποτε οχι. Δεν ειναι σκυλος το παιδι να το εκπαιδευσεις με το να τπυ αρνείσαι παντα να του δώσεις ένα κομμάτι από αυτο που τρώς. Με ποιον τρόπο το ζητάει, από ποιους και σε ποιες περιπτώσεις ειναι σημαντικές παραμετροι… Διαβάστε περισσότερα »
συμφωνώ, άλλο να ζητήσεις (με ωραίο τρόπο) από τη μαμά σου, τον σύντροφο, ή φίλο σε παρέα, και άλλο να απαιτείς από ξένο κόσμο!
Ε καλά και σε εμάς πάντα δίναν το καλύτερο κομμάτι αλλά δεν ζητάμε να φάμε από το φαγητό άλλων ως ενήλικες (μόνο από της αδερφής μου). Θυμάμαι να θέλουμε τρία άτομα το τελευταίο γωνιακό κομμάτι της χωριάτικης τυρόπιτας της γιαγιάς μας. Πόλεμος! Νομίζω ότι το μαθαίνεις στο παιδί ανάλογα την περίσταση. Για παράδειγμα αν είναι με ένα φίλο του και τύχει και οι δύο να θέλουν το ίδιο κομμάτι το κόβεις στην μέση ή δεν το δίνεις σε κανέναν αν δεν κόβεται. Αν τον ακούσεις να το κάνει σε καλεσμένο σας του το επισημαίνεις ότι δεν ζητάμε να φάμε από… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς, του λες όχι για να μη μάθει να το κάνει σαν ενήλικας. Και του λες οτι δεν ειναι ευγενικό να ζητάει απο το φαγητό του άλλου εκτός κι αν του προσφέρουν. Πολλά παιδάκια το κάνουν να ζητάνε φαγητό. Ειδικά με τα πατατάκια γίνεται σφαγή. Και παίζει και συχνά το “δώσε μου απο το φαγητό σου αλλιώς δεν θα σε έχω φίλο”. Δυστυχώς το έχω ακούσει πολλές φορές στο σχολείο. Πες λοιπόν στο παιδί σου να μη ζητάει και οτι άμα του ζητάνε είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους του να προσφέρει μια φορά ειδικά αν έχει κάτι σε ποσότητα όπως… Διαβάστε περισσότερα »
Τι μου θύμισες τώρα… Είχα διαβάσει στα 80s, στο περιοδικό για παιδιά “Το Ρόδι”, ένα διήγημα με θέμα ένα μοναχικό κοριτσάκι που κουβαλάει τεράστιες ποσότητες από γλυκά στο σχολείο ελπίζοντας να την παίξουν τα άλλα παιδιά, χωρίς επιτυχία γιατί τα παιδιά απλώς τρώνε τα γλυκά και φεύγουν, και πώς τη βοηθάνε οι γονείς της να το ξεπεράσει. Το διήγημα τελειώνει με τη μικρή να ετοιμάζει τα πράγματά της για το σχολείο, βάζοντας χαμογελαστή στην τσάντα της μόνο ένα μικρό κολατσιό για την ίδια…
Πω ρε συ, τι ωραίο που ήταν το Ροδι!!
Και πόσες δεκαετίες πίσω με πήγες!!
Ντέζι, το σχόλιο το έγραψα κυρίως με την ελπίδα να βρω άτομα που διάβαζαν Ρόδι! Στο Ρόδι οφείλω σε μεγάλο βαθμό το ότι στα 8 μου ήμουν συνειδητοποιημένη φεμινίστρια.
Από τότε φαινόταν πολύ διαφορετικό, καμιά σχέση με τα λοιπά “παιδικά” περιοδικά του συρμού.
(το οποίο μου θυμίζει, άσχετο-όχι-και-τόσο το πόσο πολύ είχα λατρέψει το περιοδικό ΜΕΤΡΟ, μέσα ’90s. Το διάβαζα με απόλαυση, ονειρευόμουν να γράφω σε αυτό, τα μάζευα με ευλάβεια. Τα πέταξα καμιά 20αριά χρόνια μετά, σε καταραμένη μετακόμιση)
προσωπικα πιστευω πως το παιδι πρεπει να διαχωρισει σε ποιον μπορει να ζηταει. πχ οι φιλοι δεν μοιραζονται το φαγητο τους, πατατακια, σοκολατες κλπ; Τωρα αν εσυ εισαι διαφορετικης αποψης, τοτε να αρνηθεις. Οπως προφανως ειναι και η γραφουσα. Δεν μοιραζεται φαγητο, και καλα κανει, αλλα δεν ειμαστε ολοι ετσι. Οκ, μια μπαρα ηταν. Δεν ηταν δα και το σουπερ σοκολατενιο γλυκο που εφαγε ο Τζοι!
Του λες οχι αν εσυ δε θέλεις να μοιραστείς. Αν θέλεις να μοιραστείς, τότε μια χαρά. Δε θα του πεις οχι προληπτικά για να μη γινει τετοιος. Απλά δε θα φοβάσαι να του πεις και το δικό σου θέλω.
Να σου πω τι λέω εγώ πάντα στα παιδιά μου. Από ξένο άνθρωπο, όπου ξένοι άνθρωποι είναι όλοι εκτός από τη μαμά τον μπαμπά, τα αδέλφια και τους γιαγιάδες+παππούδες, ζητάμε μόνο νερό. Αν μας προσφέρουν κάτι άλλο λέμε μόνο “Ναι/Όχι, ευχαριστώ.”
θα τολμήσω να δώσω μια απάντηση αν και δεν είμαι ειδικός. Εξαρτάται από τη συχνότητα που γίνεται αυτό αρχικά. Αν γίνεται μια φορά στις τόσες δεν πειράζει. Αν όμως κάθε φορά θεωρεί ότι είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα να σου ζητάει ένα κομμάτι από αυτό που δεν σου φτάνει ή απλά το καλύτερο κομμάτι, τότε θα πρέπει να ξεκαθαρίσεις την κατάσταση και να πεις και όχι. Ξέρω πως μας είναι δύσκολο ψυχολογικά να λέμε όχι στα παιδιά μας, ειδικά σε σχέση με το φαί (αν και μάλλον υπερβάλουμε γιατί σίγουρα ούτε στερημένα ούτε πεινασμένα τα έχουμε), αλλά χρειάζεται κάποιες φορές για να… Διαβάστε περισσότερα »
Να του πεις οτι δεν πρέπει να ζητάει από μόνος του τρόφιμα / ροφήματα, να περιμένει να του τα προσφέρει ο άλλος.
Αλλά, άλλο μέσα στην οικογένεια ή με πολύ, πολύ φίλους κι άλλο με ανθρώπους που έχουμε πιο τυπικές σχέσεις. Όταν παραγγέλνουμε απέξω, η αδερφή μου πρώτα θα φάει από το δικό μου φαγητό και μετά θα φάει το δικό της. Αυτό δεν το κάνει ούτε με φίλους
Νομίζω ότι η Λένα εννοεί αυτόν τον τρόπο μεγαλωματος που έχουν το παιδί σαν βασιλιά, ό,τι θέλει,όποτε θέλει. Τα παιδιά πρέπει να ακούνε πολλα “όχι”, χρειάζονται όρια.
Θα κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, για να πω ότι δεν ήταν τόσο μέγιστης σημασίας το θέμα ώστε να το εντάξουμε στο παιδαγωγικό μας curriculum και θα εξηγήσω το γιατί. Ήταν πρωι, είχαν βάρδια βραδινή και κάποιες ώρες να σχολασουν. Ωραία, είδε τη μπάρα και ζήτησε μια μπουκιά, σιγά το μεγάλο faux pas. Δεν βλέπω προς τι η τόση αναστάτωση της γραφουσας (Σου ζητάει κομμάτια από μπάρες κάθε μέρα;) Πιο σημαντικό μου φαίνεται το ζήτημα : α) μαθαίνω να εκφράζω τα συναισθήματά μου β) δεν με πιάνει τόση αναστάτωση επειδή δεν κατάφερα να πω Όχι σε κάποιον που ζήτησε κομμάτι… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες, αλλά τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν πώς να συμπεριφέρονται και με το φαγητό. Εμάς η γιαγιά μου μας έλεγε, ας πούμε, “και να πεινάτε δε θα πέφτετε κοντά σαν τα λιμασμένα”, “δε θα τρώτε με τις δυό μαγούλες” +ότι δε θα ζητάμε τίποτε ποτέ. Και στις διαπροσωπικές σχέσεις είμαστε κυριούλες, ασυναίσθητα, όλα αυτά μάς έχουν εντυπωθεί μέσα μας
Εμείς σπίτι δε μοιραζομαστε γλυκά.
Τώρα που έχεις την εμπειρία, μπορείς να βασιστείς σε αυτή και να πεις την επόμενη φορά ΟΧΙ.
Μπορείς να το κάνεις χιουμοριστικα, όπως έκανες εδώ με το ψευδώνυμο σου, μπορείς να το κάνεις και ανέκφραστη η θυμωμένα, πάντως πες όχι. Και αφού πεις όχι για το φαγητό ίσως είναι πιο εύκολο να πεις όχι και σε άλλα πράγματα, αν αντιμετωπίσεις καταστάσεις που δεν σε βρίσκουν σύμφωνη.
Αλλά λύσε μου μια απορια: εσύ είχες δαγκώσει ήδη τη μπάρα έτσι; Και αυτός ήθελε από τη δαγκωμένη μπάρα. Έχετε εμβολιαστεί και οι δύο; τι γίνεται με τον κορωνοιο;
Τι να γίνει με το κορωνοϊό? (μπράβο σου που το έγραψες ολόσωστα). Σαν τι να γίνει? Απλά κοροιδευόμαστε μεταξύ μας. Η πολιτεία λέει τι καλά, έχουμε lockdown και τι υπεύθυνοι που είναι οι πολίτες μας, και μπράβο μας, οι πολίτες λένε η άτιμη η κυβέρνηση που μας έχει κλείσει σπίτια μας και δεν μπορούμε και ασφυκτιούμε, και κατά τα άλλα, από τόοοοσες ερωτήσεις που έχουν έρθει και εδώ, δεν έχουν βάλει κ@λο μέσα, τι γενέθλια γιορτάζουν, τι one night stand γίνονται, και εγώ προσωπικά ξέρω άτομο που γνώρισε από dating app και βγήκε κανονικά και βόλτα πήγε και άλλα έκανε… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά, αυτό δεν θα πει και τίποτα. Με το χέρι της δεν θα έκοβε? Δεν την είχε δαγκώσει? Εκτός πια, επειδή μιλάει για νυχτερινή βάρδια, είναι υγειονομικοί και έχουν κάνει το εμβόλιο (και τις δύο δόσεις, και έχουν περάσει και1 4 μέρες και έχουν αποκτήσει ανοσία, και πρόλαβε να στείλει και ερώτηση στο Α, μπα…)
Και δεν είναι μόνο ο κορωνοϊός! Το ελικοβακτηρίδιο, τη λοιμώδη μονοπυρήνωση, τόσες γρίπες, όλα αυτά πού τα πας???
Έκεί κάνεις ότι δεν ακούς, τρως τη μπάρα όλη, και μετά λες “τι μου είπες; αφαιρέθηκα”
Με εξοργίζουν οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό! Ή όταν πας ας πούμε κάπου και παραγγέλνεις γλυκό και ρωτάς τον άλλον αν θέλει μπράουνι με παγωτό βανίλια και σου λέει όχι και μετά έρχεται το μπράουνι με παγωτό βανίλια και τρώει το μισό. JOEY DOESN’T SHARE FOOD!
Άλλο και αυτό! Είμαστε σε ταβέρνα και δηλώνω οτι θέλω σημερα, διακαώς να φάω πατατες τηγανητές. Θελεις κι εσυ να παρουμε μια για τη μέση; “οχι” μου απαντάει. Διαλεγω λοιπόν μια μερίδα φαγητού που συνοδεύεται και απο (λιγες) πατάτες για μένα. Ο άλλος παίρνει δική του μερίδα απο κάτι άλλο. Και σιγα σιγά αρχίζει να τσιμπολογάει απο τις πατάτες μου! ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ!
Ε όχι ρε παιδια όχι! Κάναμε μια συμφωνία, και την παραβιάζετε κατάφωρα!
Είναι άδικο!
Χαχαχαχα ακριβώς! Παραβιάζεται η συμφωνία! Εγώ πλέον το δηλώνω εξ’αρχής. Θα πάρω το τάδε και θα το φάω όλο μόνη μου. Μην μου ζητάς μετά μια μπουκίτσα.
Δε νομίζω ότι τίθεται θέμα φύλου εδώ. Κάποιοι άνθρωποι απλώς δεν έχουν τρόπους. Είναι αγενείς και θα συνεχίζουν να είναι όσο οι υπόλοιποι τους ανεχόμαστε. Αν έχετε τόση οικειότητα ώστε να μπορεί να ζητήσει χωρίς καν να ρωτήσει, την επόμενη φορά πες του ‘δεν το παίρνω για σένα’. Αν δεν είστε τόσο ας-πούμε-φίλοι, πες απλώς ‘σόρρυ, πεινάω, δε γίνεται να σου κόψω’. Κι ας ξυνίσει.
Εγώ το καλοκαίρι ζήτησα από το σύντροφό μου να μου δώσει την κάτω γωνίτσα από το χωνάκι παγωτό που έτρωγε (αυτή που είναι όλο σοκολάτα) και με έγραψε κανονικά.
Και καλά σου έκανε! Εγώ θα σε χώριζα κιόλας. Άκου εκεί την κάτω γωνίτσα!!
😂😂😂😂
😂😂😂 Δεν υπάρχει καλύτερο κομμάτι στο παγωτό η αλήθεια να λέγεται.
Συγνωμη εντελβάις αλλα αυτή η κάτω γωνίτσα του παγωτού χωνάκι ειναι Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ του παγωτού χωνάκι. Μοναδικοί λόγοι που μπορεις να χαρίσεις αυτη τη γωνίτσα ειναι -σε κάποιον που χρωστάς μεγάλη υποχρέωση πχ σε έσωσε απο σίγουρη χρεωκοπία -σε πολύ κοντινό σου άνθρωπο που θελεις να του δωσεις λιγη συμπυκνωμένη χαρά επειδή περνάει δυσκολίες -σε γκόμενο τον οποίο έχεις καψουρευτεί και θέλεις να του δειξεις οτι ‘για σενα γινομαι θυσια’ (αν και αυτο το τελευταίο ειναι πολύ χοντρο για καποιον που δεν ξερεις σίγουρα οτι το αξίζει, και μπορει να το μετανιώσεις) Κατα τη γνώμη μου το παγωτο χωνάκι θα… Διαβάστε περισσότερα »