Καθώς διέσχιζα έναν δρόμο στη γειτονιά μου, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο με οδηγό έναν νεαρό άντρα περίπου στην ηλικία μου, ο οποίος με ρώτησε μία κοντινή οδό. Του έδειξα προς τα πού να κινηθεί και συνέχισα τον δρόμο μου. Ένα λεπτό αργότερα βλέπω το ίδιο αυτοκίνητο πίσω μου και τον άντρα να μου χαμογελάει λέγοντάς μου “Χάθηκα. Μήπως μπορείς να με βοηθήσεις;”. Κατάλαβα ότι μου έκανε καμάκι, δεν απάντησα και συνέχισα να περπατάω. Εκείνος με ακολούθησε με το αυτοκίνητο και μου έλεγε από το παράθυρο ότι θέλει να με γνωρίσει, να πάμε για έναν καφέ κ.τ.λ. Μπήκα σε έναν πεζόδρομο και σταμάτησε. Δεν σου κρύβω ότι μου έβγαλε “κάτι καλό”, δεν ήταν “κάγκουρας”, ωστόσο αυτό το είδος φλερτ στη μέση του δρόμου δεν με εκφράζει. Μια φίλη μου μού είπε ότι έπρεπε να του δώσω μια ευκαιρία, ότι δεν είναι όλα τα πεσίματα ίδια, ότι δεν θα πάθαινα κάτι αν έβγαινα για καφέ με έναν άγνωστο, ότι δεν χρειάζεται να φοβάμαι τόσο κι ότι μπορεί να ήταν και ο άντρας της ζωής μου (τόσο ρομαντική είναι) κι ότι τόσα ζευγάρια έχουν γνωριστεί στον δρόμο, σε λεωφορεία κ.τ.λ. (εκείνη τον άντρα της τον γνώρισε σε συναυλία). Δεν σου κρύβω ότι μέσα μου αναζωπυρώθηκε ένα τεράστιος μηχανισμός σκέψης και στερεότυπων: από το ότι μπορεί να είναι βιαστής και στυγνός εγκληματίας μέχρι το ότι αυτό το κάνει κάθε μέρα σε διαφορετική γυναίκα, κι ότι μπορεί να με περάσει για εύκολη που δέχομαι να πάω για καφέ με έναν άγνωστο περαστικό κ.τ.λ. Το θέμα, Λένα μου, είναι ότι ο συγκεκριμένος τύπος μου άρεσε και μου έβγαλε κάτι καλό. Η ερώτησή μου προς εσένα: έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία για έναν καφέ;-
-Σοφία
Με βραχυκυκλώνει η ερώτηση. Πώς μπορώ εγώ να σου πω τι έπρεπε να είχες κάνει; Δεν ήμουν εκεί, και δεν είμαι εσύ. Λες ότι σου έβγαλε κάτι καλό, δεν το αμφισβητώ, αλλά εμένα η ιδέα να με ακολουθεί κάποιος με το αυτοκίνητο ενώ έχω δείξει ότι δεν θέλω συνέχεια («δεν απάντησα και συνέχισα να περπατάω») μου προκαλεί τρόμο. Φαντάζομαι ότι κι εσύ τρόμαξες. Σκέφτηκες όλα αυτά που σκέφτηκες. Δηλαδή, λες, ότι έπρεπε να παρακούσεις τον τρόμο σου γιατί σου έβγαλε κάτι καλό;
Δεν βλέπω πώς συγκρίνεται η γνωριμία σε μια συναυλία, όπου είσαι με φίλους, υποθέτω, ανάμεσα σε ανθρώπους, στο ίδιο επίπεδο, με κάποιον που σε ακολουθεί με το αυτοκίνητο του, ενώ βλέπει ότι δεν απαντάς και σταματάει μόνο όταν μπαίνεις σε πεζόδρομο. Όσο για το «τόσα ζευγάρια γνωρίστηκαν στο δρόμο», πόσα ζευγάρια; Δεν ξέρω κανένα. Σίγουρα υπάρχουν, δε λέω, αλλά γενικώς, δεν θα έλεγα ότι τα ζευγάρια γνωρίζονται στο δρόμο.
Εσένα σου έβγαλε κάτι καλό, αλλά αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι δεν του έδωσες κανένα απολύτως σημάδι ότι θέλεις συνέχεια και αυτός το αγνόησε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν ξέρω αν η φίλη σου είναι ρομαντική, σίγουρα πάντως έχει τεράστια άγνοια κινδύνου. Επίσης ζω για τη μέρα που που το “μη με περάσει για εύκολη” δεν θα βρίσκεται ούτε καν σαν ιδέα μέσα στο μυαλό των γυναικών όταν βρίσκονται αντιμέτωπες με μία επιλογή.
Ρομαντισμός, εγκλωβίζει γυναίκες σε καταστροφικές σχέσεις από 1589.
Μετά βγαίνουν κάτι ταινίες στυλ “365 μέρες” και αναρωτιόμαστε γιατί γίνονται hype. Τι άλλο θα διαβάσουμε, πραγματικά.
Έλα ντε, αυτό το “μη με περάσει για εύκολη” με έπνιξε. Εδώ ο τύπος αποφάσισε να της την πέσει με το που του έδειξε έναν δρόμο, την ακολούθησε κι επέμεινε κι ας του είπε ξεκάθαρα όχι, και η καϊλα της είναι μην την περάσουν για εύκολη. Να σε περάσουν αγαπητή φίλη, γιατί όχι; Από τα καλύτερα φίλτρα είναι αυτό, δείξε ότι είσαι εύκολη και όποιος ξενερώσει με αυτό, δρόμο, είναι μισογύνης και δεν τον θέλεις ΕΣΥ. Επίσης, ας σταματήσουμε κάποια στιγμή να ονομάζουμε ρομαντισμό το “μου έχει γίνει το μυαλό μαρμελάδα από τις σαχλές κομεντί”, κάπου ώπα.
Κάγκουρας ήταν. Δεν οδηγάνε όλοι οι κάγκουρες λαχανοχρυσομυγί αυτοκίνητα με ελαφρολαικά ανάμεικτα με ελαφρορόκ να βροντάνε απ΄τα παράθυρα στις 8 το πρωί. Η καγκουριά είναι φιλοσοφία ζωής. Οι άνθρωποι γνωρίζονται συνέχεια έτσι, είναι από τους αγαπημένους μου τρόπους. Έχοντας πει αυτό, τον συγκεκριμένο καλά έκανες και τον αγνόησες, δεν ήταν “κάτι καλό”, άκουσες το ένστικτό σου. Το να σε ακολουθεί ένας άντρας με αυτοκίνητο και να επιμένει είναι ο ορισμός του “κακού” φλερτ. Η φιλή να κοιτάει τη δουλειά της, αμάν πια μ΄αυτό που πρέπει να δίνουμε ευκαιρία σε όλους όσους κάνουν τον τρελό κόπο να μας πουν γεια στο… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ Αννούλα. Για πες, σε λένε απαιτητική, σνομπ, κρυόκ@λη, ιδιότροπη-πολύ τρυφερά όλα αυτά, ενίοτε με τρόπο εγώγιατοκαλόσουτολέω αλλά μ’αυτά τα μυαλά θα μείνεις μόνη κλπ; Πού και πού συγκεκριμένα άτομα υπαινίσσονται χιουμοριστικά ότι είσαι ψώνιο που νομίζεις ότι θα κάνεις το διαφορετικό; Και δε σε νοιάζει αλλά σε κουράζει, γιατί είναι μια μουρμούρα, ένας θόρυβος στα αυτιά σου για τον οποίο δεν ήσουν προετοιμασμένη ούτε αποδέχεσαι ότι υπάρχει, γιατί προέρχεται από ανθρώπους που το μυαλό σου ξέρει ότι σε αγαπάνε. Ελπίζω όχι. Ελπίζω ο δικός μου κάλος να είναι άλλος από τον δικό σου, όμως ήταν ωραία που μίλησα για… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι Πόντια, δεν μου λένε τίποτα από αυτά. Κι εγώ στο Α,μπα κατάλαβα γ ι α τ ί με ενοχλούν αυτά τα σχόλια, αλλά την ενόχληση την είχα πάντα και θύμωνα τόσο πολύ που δεν υπήρχε περιθώριο να συνεχιστεί η συζήτηση (φαντάζομαι τα σκέφτονταν). Δεν ήξερα βέβαια τι ήταν αυτό που με άναβε έτσι αυτόματα, αλλά ήταν τόσο έντονο και ενστικτώδες που δεν μου πέρασε στιγμή από το μυαλό να το καταπνίξω. Όπως όταν μου εξηγούσαν άντρες τι κάνω λάθος, ή όταν οι γονείς μου προσπαθούσαν να με χειραγωγήσουν να “αποφασίσω μόνη μου το σωστό”. Με το πού άκουγα αυτά… Διαβάστε περισσότερα »
Ωχ. Προσωπικά προτιμώ τον θόρυβο που υπέστην από τα τυφλά ραντεβού, ας ήταν και δυο. Ένα κονέ μου είχε στήσει αυτή η φίλη που αναφέρω, αλλά ήταν με κάποιον που είχα την περιέργεια να γνωρίσω. Τελικά αποδείχθηκε με τον πιο ηλίθιο τρόπο, ότι εκείνος δεν είχε καμία περιέργεια να γνωρίσει εμένα. Δεν ξέρω γιατί την έχω φίλη ακόμα.
“Δεν ήξερα βέβαια τι ήταν αυτό που με άναβε έτσι αυτόματα, αλλά ήταν τόσο έντονο και ενστικτώδες που δεν μου πέρασε στιγμή από το μυαλό να το καταπνίξω.” Ναι, αυτό ακριβώς. <3
Δεν έχω πρόβλημα με τα τυφλά ραντεβού, (δηλαδή, δεν μ΄αρέσουν, αλλά όπως δεν μ’ αρέσει ο χυμός βύσσινο, απλά δεν τα προτιμώ, δεν είναι για ΄μένα), αλλά με τα μυστικά τυφλά ραντεβού έχω μεγάλο.
Ομολογώ οτι διαβάζοντας το λαχανοχρυσομυγί παραλίγο να ψεκάσω το λάπτοπ με καφέ, τελευταία στιγμή πρόλαβα και τον έφτυσα στην κούπα 😂(ηθικό δίδαγμα: μην πίνετε καφέ όταν το θέμα προσφέρεται για να γίνει πάρτι στα σχόλια).
Χθες κράτησα μια μεγάλη γουλιά στο στόμα μου, έβαλα τη μάσκα, διάβασα σχόλιο Α,μπα και έφτυσα τον καφέ μέσα.
Μη με βλέπετε έτσι έξυπνη από στραβοκατάπημα θα πάω κατάσταση.
Είναι κι απ΄αυτό, ναι.
Ε, μα φτάνει πια με αυτές τις φίλες που “όντας αποκατεστημένες” πρέπει να ζαλίζουν όλες της “μη αποκατεστημένες” για να δίνουν ευκαιρίες σε “τολμηρούς” για να κατακτήσουν “το χρυσό” μετάλλιο! Πρόσωπα και ονόματα δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα 🤣👏
εγώ πάντως μια φορά είχα τρακάρει με ένα φοβερό μανάρι και περιμέναμε τις ασφαλιστικές πολλή ώρα… πολύ ωραία περάσαμε γελάσαμε και απ’ όλα, αλλά τηλέφωνο δεν ανταλλάξαμε ρε γαμώτο ούτε για καφέ πήγαμε…. (τίποτα να πω τον πόνο μου ήθελα)
Συγγνώμη, αλλά οποιοσδήποτε έβλεπε κάποιον άγνωστο να τον ακολουθεί στο δρόμο, ενώ έχει πει όχι, μπορεί να σκεφτόταν ότι ήταν βιαστής, δολοφόνος, οτιδήποτε. Εσύ έκανες καλά και προφυλάχτηκες και να μην ακούς βλακείες ότι μπορεί να ήταν ο άντρας της ζωής σου ή ότι δε θα πάθεις κάτι να βγεις με έναν άγνωστο. Να πεις στη φίλη σου ότι έχει άγνοια κινδύνου.
Πολλές ταινίες βλέπει η φίλη σου απ’οτι φαίνεται. Μα είναι δυνατόν; Σε ακολουθεί ενας τυχάρπαστος, σου κάνει καμάκι και αναρωτιέσαι αν έπρεπε να βγείτε για καφέ; Η όλη φάση είναι creepy. Και ας μη συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα! Δεν είναι το ίδιο να γνωρίζεις κάποιον στο δρόμο με το να τον συναντάς σε συναυλία.
Λες ότι ναι μεν δε σου έκανε κακή εντύπωση όταν τον είδες αλλά δε σου αρέσει αυτού του είδους η προσέγγιση. Και εμένα προσωπικά αυτή η επιμονή μετά να σε ακολουθήσει με το αυτοκίνητο μου φαίνεται τρομακτική. Σημασία έχει ότι δεν ήθελες να ενδώσεις και και δεν το έκανες. Τώρα αυτά που λέει η φίλη σου εμένα δε μου φαίνονται ρομαντικά αλλά αφελή και δηλώνουν άγνοια κινδύνου. Κάτι μου λέει ότι αν της έλεγες κι ότι δεν υπάρχει “ο άντρας της ζωής σου” θα τη σόκαρες ακόμα περισσότερο.
Εγώ ξέρω ζευγάρια που γνωρίστηκαν έτσι – στη δεκαετία του ’60.
Ναι αλλά είδες τι ευτυχισμένη που ήταν, 150 χρόνια μετά. Μισό συκώτι χαλασμένο απ’τα κοκτέιλ, ρημαγμένη ψυχολογία απ’την απόρριψη, πετσί και κόκκαλο από τα ψίχουλα αγάπης που της πετούσε, όλα έγιναν μια κακή αναμνησούλα όταν αυτός σκ@τογέρασε, είδε κι απόειδε και αποφάσισε να ζήσει μαζί της στο φτωχικό του, χαρίζοντας της το σπάνιο μονόπετρο για της δείξει πόσο την ξεχώρισε από τις άλλες, στο κέντρο της Νέας Υόρκης, κάτι χρόνια πριν. Να το πεις στην πεθερά μου, που παντρεύτηκε με προξενιό κιόλας, να σκάσει στα γέλια. Α, ξέχασα, της έστελνε ποιητικά μέιλ που αντέγραφε όντας στο φτωχικό του ή δουλεύοντας… Διαβάστε περισσότερα »
Χαχαχα, ακριβώς την ίδια απορία είχα. Νομίζω μου άρεσε το σπίτι της βασικά και είχα ταυτιστεί μαζί της στην Έινταν εποχή. Οπότε μάλλον ήμουν στα ίδια χάλια μ’εκείνη, με τη διαφορά ότι ήξερα τα χάλια μου πρώτον, δε θα παντρευόμουν ποτέ έναν τύπο σαν τον Μπιγκ δεύτερον. Θα πέθαινα μόνη μέσα στο μελόδραμα για τα κουρελιασμένα όνειρα μου, αλλά όχι μαζί του. Έτσι έκαναν οι γυναίκες που πρωταγωνιστούσαν στις ιστορίες που έλεγε η μάνα μου με μια δόση λύπης μεν αλλά και θαυμασμού. “Και δεν παντρεύτηκε. Ούτε εκείνον, ούτε κανέναν. Γιατί εκείνον ήθελε, αλλά εκείνος ήταν τσογλάνι, δεν ήταν για… Διαβάστε περισσότερα »
Χίλιες καρδούλες για τη μάνα που σου κληροδότησε το χάρισμα με τις ιστορίες!
Καμία γνωριμία με άντρα που επέμεινε μετά το πρώτο μου λεκτικό ή μη ‘όχι’, δε μου βγήκε σε καλό. Δεν έχει σημασία που τον γνώρισες. Μόνο αν αγνόησε την αντίσταση σου και συνέχισε. Αυτό είναι αυτόματο άκυρο.
Αν στο backround δεν επαιζε το “my heart will go on” και δεν επεφταν απτους ουρανους χρυσοσκονες και μπαλονοκαρδουλες, δεν ηταν ο αντρας της ζωης σου, φαινονται αυτα!
(σοβαρα τωρα καγκουροστοκερας ηταν ο τυπος, μην αναρωτιεσαι..)
Μου έχει τύχει αυτό με το αμάξι να ακολουθεί και να προτείνει “να με πάει κάπου” και ήμουν 14, λέτε να έχασα την ευκαιρία της ζωής μου ή απλώς γλίτωσα στο τσακ το βιασμό από έναν αηδιαστικό γλίτσα; Πολύ καλά κάνατε και δεν ανταποκριθήκατε, αν θέλει ο άνδρας της ζωής μας να εκφράσει το ενδιαφέρον του υπάρχουν κι άλλοι τρόποι, που δε θέτουν μια γυναίκα σε θέση άμυνας και ίσως φόβου.