Μου τη σπάει πολύ όταν σηκώνω το τηλέφωνο και η πρώτη κουβέντα που ακούω είναι “Έλα Τάκη, που είσαι;”. Παρεμπιπτόντως το “που βρίσκεσαι” δεν μου τη σπάει (τόσο). Μου τη σπάει να με παίρνουν και να μου λένε “περίμενε ένα λεπτό”. Συνήθως κλείνω το τηλέφωνο. Μετά που θα με ξαναπάρουν όμως θα πω πχ έπεσε η γραμμή. Μήπως θα ήταν καλύτερο να τους λέω το λόγο που το κλεινω; (σσ. Τα νεύρα μου).
-Τάκης (not really)
Ο Τάκης είμαι πάλι. Ξέχασα να πω ότι όταν μου στέλνουν μήνυμα και είναι τίγκα αυτοματοκορεκτοποιημένο απαντάω σαρκαστικά. Πχ – Γρια σου Τάξη, το κάνεις; – Ενίοτε αταξικώς Και μετά ακολουθεί μια σειρά από μηνύματα με κύριο θέμα το “τι εννοεις” γιατί ο μ@%&*£ δεν προσεξε καν τι εγραψε εξαρχής
-Τάκης ο πολύ επικοινωνιακός, ο κοντευωναμηνεχωσυναναστροφές
Τάκη μου, ταυτίζομαι με όλα, αν και ποτέ δεν μου έχει τύχει να με πάρουν και να μου πουν «περίμενε ένα λεπτό», αλλά αν μου το κάνουν, κι εγώ θα το κλείσω και μετά θα πω ότι έπεσε η γραμμή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ή αυτό που εκεί που μιλάτε, ξαφνικά ο συνομιλητής απαντάει κάτι σε κάποιον που είναι δίπλα του και καμιά φορά ανοίγει και μίνι συζήτηση μαζί του κι εσύ είσαι σε φάση wtf.
Αυτό αυτό. Σου ανάβει τα λαμπάκια.
Χαίρομαι που τα διαβάζω όλα αυτά γιατί έλεγα ότι παραείμαι περίεργη. Ταυτίζομαι κι εγώ και προσθέτω τους γονείς (οκ, μόνο με μαμάδες μου έχει τύχει μέχρι τώρα) που αφήνουν τα δίχρονα – τρίχρονα παιδάκια τους να σηκώνουν τα κινητά τους και να ψελλίζουν τα δικά τους για κανένα πεντάλεπτο μέχρι να έρθουν στο τηλέφωνο ή που θα σου δώσουν το μωρό να σου πει ένα γεια κι εσύ κάθεσαι σαν την ηλίθια με το ακουστικό στο αυτί και περιμένεις το μωρό να μιλήσει.
Αυτο με τα παιδια μ ενοχλει τοσο πολυ. Εχω 2 παιδια και ποτε δεν διανοηθηκα να το κανω αυτο. Ακομα και σε περιπτωση που μου τα ζητανε, οταν ηταν σε ηλικια που δεν εβγαινε νοημα απ αυτα που λεγανε, δεν τα εδινα.
Ή αυτό που δεν σου δίνει το παιδί αλλά μιλάει ο ίδιος με το παιδί μέχρι να συνεννοηθεί (δηλαδή πολλές φορές ποτέ) κι εσύ κάθεσαι και περιμένεις σας χάνος διότι θα σε παρεξηγήσει κιόλας αν κλείσεις.
ναι, ναι, κι αυτό!
αχαχαχα Xthesini, το έχω πάθει άπειρες φορές και είναι το νήπιο με το κινητό στη γραμμή φυσικά δε σου μιλάει και ακούς μόνο μια ανάσα:
-Αγαπη μου τι κάνεις;;
-Φφφφφφφ 😂😂
Και ακους και ωραιες ατακες απο τα παιδια τυπου “μα δεν θελω να της μιλησω μαμα”.
Συμφωνώ όσο δε πάει. Ξέρω άτομα που παίρνουν τηλέφωνο χωρίς να θέλουν να σου πουν κάτι, απλά επειδή βαριουνται. Σαν να θέλουν να τους διασκεδάσεις δλδ. “έλα ναι εγώ εδώ τα ίδια. Πες κάνα νέο; Έγινε κάτι ενδιαφέρον;;”
Ή άλλους που θέλουν να σου πουν τον πόνο τους, λένε λένε λένε και όταν τελειώσει η αφήγηση θέλουν να κλείσουν, χωρίς να έχουν καν την ευγένεια να σε ρωτήσουν εσύ τι κάνεις..
Και φυσικά όλα αυτά τώρα με το μεσεντζερ έχουν γίνει άστα να πάνε…
Θα προσθέσω κάτι που με εκνευρίζει. Χτυπάει το κινητό και δεν το προλαβαίνω στο τσακ. Παίρνω αμέσως πίσω αυτόν που με κάλεσε και δεν απαντάει. Μάλλον πέταξε το τηλέφωνο μακριά κι έφυγε τρέχοντας! Κάπου το είχα διαβάσει αυτό και ταυτίστηκα.
Τάκη είμαστε μαζί σου! Δίκιο έχεις σε όλα!
Καλά εμένα μου τη σπάει που σε παίρμει καποιος τηλέφωνο και παράλληλα συνομιλεί και με αυτό που βρίσκεται μαζί. Η ακόμη και να τον πάρεις εσύ, για να το σηκώσει σημαίνει πως μπορεί να σου διαθέσει τον ανάλογο χρόνο. Μια πολύ καλή μου φίλη το κάνει αυτό συνέχεια και εκνευρίζομαι αφόρητα και πλέον το κλείνω και όταν ξαναμίλάμε λέω πως δεν έχω τον χρόνο και την υπομονή να περιμένω χωρίς λόγο. Σιγά μην πω οτι έπεσε η γραμμή.
Εξαιρετική ιδέα. Εγώ πάλι που είμαι τέρας ψυχραιμίας και καθόλου εκδικητική, μετά το περίμενε λίγο θα έλεγα: να σε πάρω σε 2,5 λεπτά; Γιατί τώρα καθαρίζω φασολάκια/ απλώνω τραχανά/ είμαι όμηρος σε ληστεία/ βλέπω λάμψη. Και δεν παίρνω πίσω ποτέ.
Συγγνώμη, αλλά αν εσύ έστειλες αυτό το ερώτημα, τότε κι εγώ νομιμοποιούμαι να στείλω αν ήμουν υπερβολική που μου την έσπαγε η μαμά μου όταν τότε που έμενα στο πατρικό μου κατέστρεφε τα δαντελωτά βρακιά μου, επειδή τα έπλενε στους 60 βαθμούς
Καλά δε φανταζεσαι ποοοσο ταυτίζομαι. Στην εφηβεία δεν θυμάμαι να είχα μισό βρακί με το λάστιχο άθικτο η χωρίς ξεφτια. Τα δε βρακιά “περιόδου ” τα έπλενε στους 90′ !!! Και το έλεγε κιόλας με καμάρι
Ε ναι το βρακι περιόδου θέλει εξτρά αποστείρωση χάχα χάχα χάχα
Τι πίνετε ρε παιδιά? Δώστε λίγο και σε μας. Μιλήστε, μη μας αφήνετε στην άγνοια. Με cappucino 2πλό, δε βγαίνει η μέρα. Ευχαριστώ.
Καφέ, αλλα με σύστημα.
Νες τον γρήγορο, με το που ανοίγει το μάτι, ενώ ετοιμάζομαι. Ακολουθεί ο αγοραστός, ο fancy, πίνεται στα ΜΜΜ ενώ πας δουλειά- ακολουθείς την προσωπική σου προτίμηση. Αυτοι οι δύο μαζί με τον πρώτο γαλλικό στη δουλειά αποτελούν τον γνωστό πρώτο καφέ της μέρας.
Μετά παει ανάλογα με τη μέρα και σταδιακά προσθέτεις αλκοόλ.
Αααα, δικιά μου είσαι συ, αγαπώ και ακολουθώ το ίδιο σύστημα με σένα! Θες να γίνουμε φίλες? Αλκοόλ δεν πίνω, αν και θα πρεπε, αλλά μπορώ να μεθύσω με αυτά τα σοκολατάκια με λικέρ.
Δεν είμαστε φίλες;
Μην ανησυχείς, μπορώ να πίνω για δύο (ξενέρωτους) ανθρώπους 😉
Δηλαδή, πίνω και δύο ποτά 🙄
Ναι, αμέ! Μόνο μην πιεις ποτέ τον καφέ μου. Δαγκώνω.
Σε παρακαλώ, έχω τσίπα!
Έχουμε ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο πρόγραμμα!! Μόνο που εγώ κάπου στη μέρα θα χώσω κι έναν ελληνικό για να τιμήσω και την πατρίδα που με ανέθρεψε!!!!
Ελληνικό όχι, μου κάνει κάτι νεύρα κρόσσια, άστο καλύτερα. Δεν είμαστε για πειραματισμούς.
Εμένα πάλι μου τη σπάει να μπαίνει ο πελάτης στο μαγαζί και να χαζολογάει στο κινητό, ενώ εγώ έχω σηκωθεί και περιμένω σαν μαλάκας κόβοντας βόλτες γύρω γύρω(είναι και μικρό) και παριστάνοντας την αδιάφορη, να το κλείσει το ρημάδι, να μου πει τι θέλει να τελειώνουμε. Ή σε άλλη περίπτωση είμαστε στη διάρκεια της διαδικασίας και χτυπάει το κινητό και για κάποιον εμμονικό λόγο πρέπει πρέπει πρέπει να το σηκώσει. Και πάλι χαζολόγημα και πάλι σαν μαλάκας εγώ.
Αμάν πια με τους αγενείς με τα κινητά
Ε όχι φίλη εδώ είσαι λάθος. Τι πάει να πει ο πελάτης είναι αγενής; Στα μαγαζιά μπαίνουμε χαλαρά, να δοκιμάσουμε ρούχα, να ρίξουμε απλά μια ματιά και εννοείται παράλληλα μιλάμε με τη φίλη, σηκώνουμε τηλέφωνα, χαζεύουμε!! Δεν είναι ότι κάνετε σοβαρή κουβέντα με την πελάτισσα και σε γράφει ούτε ότι βγήκατε για καφέ και σε αγνοεί..
Bella ciao, υπάρχει αυτό που ο άλλος μπαίνει χαιρετάει ευγενικά και συνεχίζει και μιλάει στο τηλέφωνο χαζεύοντας το μαγαζί και υπάρχει και αυτό που εξυπηρετείς τον άλλον, ο οποίος σταματαει να σου μιλάει επειδή χτύπησε το ρημαδοκινητο του. Αν δεν είναι αυτό αγένεια… Επίσης, και σε τράπεζα που δουλεύω, έρχεται ο άλλος και εκτός ότι μου θρονιαζεται στον καναπέ, ακούει και όλος ο όροφος τη συνομιλία του. Φίλε πήγαινε για καφε, ούτε ο χώρος είναι ούτε η ώρα να τσακωθείς με την πεθερά σου/να πεις τα γκομενικα σου/να μάθεις τα νέα της σούλας και του Γιάννη.
Δεν έχουν όλα τα καταστήματα έκθεση προϊόντων μάλιστα νομίζω πως στη συντριπτική πλειοψηφία η αλληλεπίδραση πελάτη-εργαζόμενου είναι απαραίτητη για να γίνει η δουλεια πχ κρεοπωλειο, μαγαζί τροφίμων, φούρνος, φαρμακείο, κούριερ
Εμενα παλι μου τη σπαει στα μαγαζια να με πλακωνουν στην ανακριση με το που θα βαλω μεσα το δεξι μου ποδι.
Και να με ακολουθουν και πα-ντου.
Σαν τον χαρο απο πανω μου ενα πραμα.
Εχω καθιερωσει τις διαδικτυακες αγορες μονο γι ´αυτον τον λογο. Και ας με κλεινουν μεσα μια εβδομαδα να περιμενω το δεμα..
Και ας ειναι οι 8 στις δεκα διαδικτυακες αγορες μου εντελως μα εντελως ..αστοχες..!
Τωρα ομως που το σκεφτομαι ουτε οι διαδικτυακες αγορες αξιζουν. Χειροτερο το τιμημα. Ασε.
Σε νιώθω. Μπαίνει πελάτης μέσα στο μαγαζί μιλώντας στο κινητό και μου κάνει νόημα με τα χείλη: “Ένα απο το δικό μου”. Εντωμεταξύ δεν έχω ιδέα ποιό είναι το δικό του και τί μέγεθος θέλει γιατί δεν είναι τακτικός πελάτης, αλλά αυτός θεωρεί αυτονόητο οτι ξέρω και απορεί γιατί δεν φτιάχνω την παραγγελία του, ενώ εγώ προσπαθώ ευγενικά (η ευγένεια με μάρανε) να του τραβήξω την προσοχή με νοήματα μπας και μου πει τί στο καλό εννοεί.
@Nissa Nissa Έχεις απόλυτα δίκιο. Εμένα, αν χτυπήσει το κινητό σε μικρό μαγαζί και πρέπει οπωσδήποτε να απαντήσω, ζητάω συγγνώμη και βγαίνω έξω. Το να μπει κάποιος σε μικρό μαγαζί, μιλώντας στο κινητό είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω.