Μου λείπει η μαμά μου. Πέθανε το καλοκαίρι που μας πέρασε, το θέμα είναι πως μου λείπει πολλές φορές, αλλά άλλες δεν μπορώ να θυμηθώ πως ήταν η φωνή της, ή το τι θα έκανε σε περίπτωση που θα της έλεγα κάτι κλπ. Φοβάμαι ότι στο μέλλον θα την ξεχάσω και δεν θα μπορώ να θυμηθώ διάφορα πράγματα πχ το πως ήταν, το τι της άρεσε κλπ. Δεν ξέρω ποια είναι η ερώτηση μου απλά ήθελα να τα πω
–η
Συλλυπητήρια…
Μη φοβάσαι, δεν θα την ξεχάσεις. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Μπορεί να σου ξεφύγουν λεπτομέρειες, αλλά με τον καιρό θα συμπυκνώνεται η ύπαρξη της μέσα σου σε κάτι στέρεο που θα είναι πάντα εκεί. Θα είναι κάτι που δεν θα μπορείς να περιγράψεις με λέξεις, αλλά θα είναι ακόμη πιο σταθερό από αυτά που σου ξεφεύγουν τώρα. Αυτό που περιγράφεις είναι ένα πολύ κοινό στάδιο πένθους, όταν η καθημερινότητα δεν περιλαμβάνει το αγαπημένο πρόσωπο και πρέπει να φτιάξεις μια καινούρια, χωρίς αυτό. Το πρώτο καλοκαίρι, τα πρώτα Χριστούγεννα, όλα τα πρώτα. Μετά, ξεκινάει μια ζωή που δεν έχει πια αυτή την επανάληψη, και ο πόνος είναι κάπως πιο διαχειρίσμος. Μην έχεις τύψεις που συνεχίζεις να ζεις. Στην πραγματικότητα δεν έχεις κι άλλη επιλογή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αχ βρε Η. Δεν σε νιώθω απλά, είναι λες και το έγραψα εγώ. Μόνο που στην δική μου περίπτωση κλείνουν σύντομα δύο χρόνια από τότε που έφυγε. Ακόμα και σήμερα δυσκολεύομαι να συγκρατήσω τα δάκρυά μου όταν αναλογίζομαι ότι δεν θα την ξαναδώ ποτέ. Έχασα από τη μνήμη του κινητού μου κάποιες φωτογραφίες που είχα μ’ εκείνη και κόντεψα να πάθω νευρικό κλονισμό. Την έβλεπα πολύ συχνά στον ύπνο μου, έβλεπα ότι ξαναζωντανεύει με κάποιο τρόπο, αλλά είναι άρρωστη ξανά και πρόκειται να φύγει, αυτή τη φορά για πάντα, και σκέφτομαι πώς θα αντέξω πάλι το ίδιο πράγμα. Τις πρώτες… Διαβάστε περισσότερα »
Εισαι απο βολο? 😀😀
Μια ιντερνετική αγκαλιά και για σένα, αγαπητή φίλη! Κι εμένα με έπιασαν τα ζουμιά στο γραφείο, δεν είσαι μόνη! @ταπεινό_χαμομηλακι όχι, αλλά ΑΓΑΠΩ ΒΟΛΟ.
Ξέρεις ποιο είναι το πιο οδυνηρό απ όλα;; Το ότι θα ΄έρθει αυτή η νέα πραγματικότητα και το αγαπημένο σου πρόσωπο δε θα ξέρει τίποτα γι αυτήν, δε θα μάθει τίποτα για τη ζωή και την εξέλιξη σου ως άνθρωπο, δε θα μάθει για τη μεγάλη επιτυχία σου, δε θα μάθει ποτέ για την αποτυχία και τις ματαιώσεις σου. Αυτό εμένα με τσακίζει περισσότερο απ όλα και ας πάνε πάνω από 2 χρόνια.
πόσο μεγάλη αλήθεια πόσο
Μαχαιριά στην καρδία το ποστ αυτό. Διαδικτυακή αγάπη και συμπαράσταση
Να γράψεις ό,τι θυμάσαι από αυτήν. Όλα απ’την αρχή ή σκόρπια. Να έχεις μαζί σου ένα σημειωματάριο που να γράφεις ιστορίες με τη μαμά σου, θα βάλεις έτσι σε μια τάξη τις σκέψεις σου και θα δεις ότι μπορεί να ξεκλειδωθούν κομμάτια που δεν ήξερες ότι υπάρχουν.
Συλλυπητήρια κι από μένα.
Το ποσό μα πόσο σας ΖΗΛΕΥΩ όλους εσάς που έχετε/είχατε μια σχέση αγάπης με τη μάνα σας, δε λέγεται… Δεν μπορώ καν να αντιληφθώ τι σημαίνει να αγαπάς τη μαμά σου (ή τον μπαμπά σου) και να σε αγαπάει. Ούτε καν.
Αυτό που λες είναι τραγικό. Λυπάμαι
Λεγκω , καρδουλες και αγκαλια💕💗
Σε καταλαβαινω απολυτα.
Συνήθως σε αυτή τη χρονική περίοδο που διανύεις (δηλαδή η απώλεια είναι πολύ πρόσφατη), ο πόνος καταλαμβάνει πολύ μεγάλο χώρο στην καρδιά. Ο πόνος μουδιάζει τις αναμνήσεις και σταματάει το χρόνο και αυτό μας προστατεύει. Προστατεύει το μυαλό και το σώμα μας.
Όταν με τον καιρό ο πόνος γίνει διαχειρίσιμος, οι αναμνήσεις θα έρθουν πιο ζωντανές και πιο πολλές. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου. <3
Αν και δεν έχω ζήσει κάτι παρόμοιο, τόσο η ερώτηση όσο και η απάντηση της Λένας που μοιάζει σαν να το έχει βιώσει με έκαναν να συγκινηθω πολύ. Μία αγαπημένη φίλη που έχασε τη μαμά της, μου είπε κάποτε πως όταν φεύγει η μαμά σου, είναι σαν να φεύγει ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που σε αγαπάει. Δεν είναι όσο απλό ακούγεται, αλλά κατάλαβα τι εννοούσε. Φίλη της ερώτησης λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου, δε θα την ξεχάσεις, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Η ανάμνησή της θα υπάρχει μέσα σου με διάφορες μορφές. Μια αγκαλιά από μένα, είναι το… Διαβάστε περισσότερα »
Σε νιώθω. Και παρόλο που κοντεύουν 7 χρόνια, είναι φορές που νιώθω ότι είναι σαν να συνέβη χθες. Ειδικά σε γιορτές, την ημέρα των γενεθλίων ή της γιορτής της. Δεν θα ξεχάσεις τίποτα, μην ανησυχείς, ειδικότερα όταν “μάθεις να ζεις” με την απουσία, θα θυμάσαι όλο και περισσότερα και λεπτομέρειες που δεν έδινες παλαιότερα σημασία. Ακόμα και η φράση “πήρα τάπερ απ την μαμά μου” , που θα ξεστομίσει κάποιος φίλος, ακούγεται πλέον αλλιώς, αλλά πίστεψέ με, θα καταφέρεις -στον δικό σου χρόνο- να διαχειρίζεσαι τις αναμνήσεις και τον πόνο που σου φέρνουν. Μια μεγάλη διαδικτυακή αγκαλιά από εμένα.
Δε θα την ξεχάσεις. Ισα ίσα όσο περνάει και ο καιρός θα θυμάσαι ακόμα περισσότερα πράγματα. Μικρά πράγματα που η πολυτέλεια όταν τους έχουμε δίπλα μας ζωντανούς μας κάνει να μη δίνουμε και τόση σημασία. Και να σου πω και κάτι άλλο, που ίσως σε αυτή τη φάση να σου φαίνεται ακατόρθωτο. Κάποτε θα θυμάσαι τη μαμά σου και θα γελάς – με κάτι που κάποτε είχε πει ή με μια συνήθειά της που σε εκνεύριζε ή με μια αντίδρασή της- δε θα σου φέρνει μόνο δάκρυα η ανάμνηση. Οι άνθρωποι χάνονται, αλλά η αγάπη μας δε χάνεται.
Όταν είμαστε πολύ πολύ θλιμμένοι, η μνήμη μας είναι στα χειρότερα της. Βασικά δεν υπάρχει τίποτα που είναι στα καλύτερα του, πέρα από τον φόβο. Ο Φόβος κάνει πάρτι και μάλιστα πολύ πετυχημένο, έρχονται όοοολοι οι μικροί φόβοι στο πάρτι του Φόβου, όλοι κρατώντας το κατιτίς τους. Φαντάσου ότι αυτό το πάρτι γίνεται στο ρετιρέ κι εσύ μένεις στον 1ο όροφο. Και κρατάει μήηηηηνες και μήνες. Η μόνη σωτηρία είναι να φεύγεις όσο μπορείς απ’το σπίτι σου, τίποτα άλλο δεν μπορείς να κάνεις. Αν το πάρτι έχει 24/7 τη μουσική στη διαπασών, ΠΡΕΠΕΙ να πας στην Αστυνομία. Συνήθως όμως ξέρει… Διαβάστε περισσότερα »