Αγαπημένη μου Α,μπα;, σε ευχαριστώ που υπάρχεις. Δεν θέλω να πω πολλά για το πόσο με έχει βοηθήσει ο τρόπος σκέψης σου, αλλά να ξέρεις ότι σε θαυμάζω, και χαίρομαι πολύ που η παρέα αυτή μεγάλωσε. Τα τελευταία 4 χρόνια είχα σχέση με κάποιον, ήμουν (και είμαι) πολύ ερωτευμένη μαζί του, και έτσι δήλωνε κι αυτός. Όταν συμπληρώσαμε ένα χρόνο σχέσης μου είπε ότι θέλει να χωρίσουμε, χωρίς να μου δώσει κάποια ιδιαίτερη εξήγηση, πέρα από το ότι πιέζεται. Εγώ το σεβάστηκα, παρόλο που ένιωθα ότι καίγονται τα σωθικά μου από τον πόνο. Μέσα σε 2 εβδομάδες γύρισε. Με παρακάλεσε να είμαστε μαζί ξανά, ζήτησα εξηγήσεις αλλά και πάλι δεν πήρα καμία απάντηση. Η μόνη απάντηση που πήρα, όσες φορές κι αν ρώτησα ήταν “Δεν ξέρω γιατί το έκανα, αλλά το μετάνιωσα κι αυτό έχει σημασία”. Τον δέχτηκα πίσω γιατί κι εγώ ήθελα να είμαστε ξανά μαζί. Τα επόμενα 3 χρόνια της σχέσης μας, δεν είχαμε κάποιο χωρισμό αλλά συχνά (2 φορές τον χρόνο περίπου) καταλάβαινα ότι πάλι κάπως ένιωθε, και μερικές φορές μου το έλεγε κιόλας ότι πιέζεται οπότε έπαιρνα πάλι αποστάσεις, τον άφηνα να σκεφτεί και να επικοινωνεί όποτε θέλει αυτός. Όσο κι αν με τσάκιζε αυτή η αναμονή, η αβεβαιότητα, πάντα τον συγχωρούσα όταν μετά από 1-2 μέρες μου έλεγε ότι τελικά δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα. Πέρα από αυτά τα περιστατικά δεν είχαμε κάποιο θέμα. Ήμασταν αγαπημένοι, περνούσαμε καλά μαζί. Μέχρι που πριν δύο μήνες μου ζήτησε πάλι να χωρίσουμε. Για αλλη μια φορά έκανα πίσω, το δέχτηκα (άλλωστε τι μπορείς να κάνεις όταν κάποιος σου λέει κάτι τέτοιο;). Στις αρχές κρατούσε επικοινωνία αυτός, έλεγε ότι δεν μπορεί να με χάσει τελείως από τη ζωή του. Αργότερα διακόψαμε κάθε επικοινωνία γιατί το ζήτησα εγώ, αφού δεν ήμασταν μαζί, εγώ δεν μπορούσα να τον δω σαν φίλο. Το σεβάστηκε και δεν επικοινώνησε ξανά, αλλά στην τελευταία μας επικοινωνία μου είπε ότι ξέρει πως θα γυρίσει πίσω γιατί νιώθει πως μόνο μαζί μου θα είναι ευτυχισμενος αλλά τώρα χρειάζεται χρόνο με τον εαυτό του, οτι δεν φταίω εγω σε κάτι και ελπίζει πως όταν γυρίσει δεν θα τον απορρίψω. Και ερχόμαστε στο σήμερα. Παρόλο που δεν μιλάμε, τον σκέφτομαι συνέχεια, ολη την ώρα, κάθε μέρα. Δεν ξέρω αν στο διάστημα που έχει περάσει θα έπρεπε κάπως να έχω κάνει μεγαλύτερα βήματα. Μερικές φορές απελπίζομαι, μου λείπει παρα πολύ και σκεφτομαι οτι αν γυρίσει θα τον συγχωρέσω πάλι. Αλλά είναι αυτό σωστό; Πώς θα έπρεπε να χειριστώ την κατάσταση; Θέλω να επικεντρωθώ στο πως να γιατρέψω τις πληγές μου, πως να προχωρήσω, αλλά το μόνο που με απασχολεί είναι πώς είναι αυτός, αν είναι καλά, αν με θέλει ακόμα κλπ κλπ… Ακούς εσύ, α, μπα; μου, κάποιο καμπανάκι στη συμπεριφορά του; Λέει κάτι όλο αυτό για τον χαρακτήρα του που δεν θα έπρεπε να αγνοήσω; Το να τον απασχολεί κατι που δεν ξερω το σκέφτηκα αλλά δεν μπορω να καταλήξω κάπου και πιστεύω πως αν είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα θα το ήξερα μετά από τόσα χρόνια. Είμαι 27 και είναι 33 αν παίζει κάποιο ρόλο.
–Ον οφφ
Αχ, ρωτάς αν ακούω κάποιο καμπανάκι στην συμπεριφορά του;
Ρωτάς αν υπάρχει κάτι στον χαρακτήρα του που δεν θα έπρεπε να αγνοήσεις;
Σου λέει ότι τώρα δεν σε θέλει, αλλά θα σε θελήσει στο μέλλον, και ρωτάς ποιο να είναι το πρόβλημα του;
Δεν είναι καθόλου αυτό το θέμα μας, μα καθόλου, αλλά ειλικρινά, δε νομίζω ότι έχει κάποιο πρόβλημα. Αυτός κάνει αυτό που θέλει. Έχει ένα ασφαλές λιμανάκι για να ξαποστάζει όποτε θέλει, και όποτε έχει όρεξη για άλλες πολιτείες, φεύγει, γιατί ξέρει ότι μπορεί να γυρίσει, και τίποτα δεν θα έχει αλλάξει.
Δεν υπάρχουν αρκετά μπιτς στο ίντερνετ για να σου περιγράψω πόσο λάθος είναι η προσέγγιση σου. Πόσο παθητική είσαι σε αυτή την ιστορία. Πόσο πολύ ελπίζεις ότι αν είσαι καλό κορίτσι που δεν δημιουργεί προβλήματα, θα ανταμειφθείς με την αφοσίωση ενός άντρα.
Για να βρεις από πού έχει ξεκινήσει αυτό το λάθος στον τρόπο που σκέφτεσαι πρέπει να τρομάξεις, να τρομάξεις πολύ με την πορεία που έχει πάρει η ζωή σου, να μείνεις μόνη με τις σκέψεις σου, ή να αναγκαστείς με κάποιον τρόπο που δεν φαντάζομαι. Δεν υπάρχουν λόγια που μπορώ να γράψω για να μετατοπίσεις τον ήρωα από εκεί που είναι τώρα προς το εσωτερικό σου. Να καταλάβεις ότι η ευθύνη που έχεις απέναντι στον εαυτό σου είναι πολύ σοβαρή, και ιερή, και είναι η μόνη που έχεις.
Ξέρω ότι δεν είναι τόσο απλό όσο απλώς να σου το γράψω, αλλά δεν γίνεται να κάνω κάτι άλλο, δυστυχώς. Πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου, όσο και αν το αποφεύγεις όλα αυτά τα χρόνια. Δεν μπορεί να σε σώσει άλλος. Είναι πολύ σκληρό, αλλά όλοι μας είμαστε μόνοι σε αυτόν τον κόσμο. Μόνη σου πρέπει να σωθείς. Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λοιπον θα σε τρομάξω εγω.
Που λες.. εκέι που κάνεις όνειρα και νομίζεις ότι θέλει εσένα σύζυγο και μανούλα των παιδιών του (happy end μετα την ταλαιπωρία),αφήνει κάποια άλλη έγκυο , παντρεύεται, και πάνω στο εξάμηνο έρχεται και σου ζητάει κάτι παράλληλο γιάτι “μόνο με σένα έιναι ο εαυτος του”. Η ιστορία παραλλάσεται και χωρίς εγκυμοσύνες.
Το ίδιο ακριβώς θα έγραφα και εγώ. Κάτι τέτοιοι τύποι δεν παντρευονται ΠΟΤΕ το καλό κορίτσι που περιμένει αγκαλιά με τον αργαλειό. Κάτι τέτοιοι τύποι ερωτεύονται ξαφνικά μια άλλη, κατά 90% την αφήνουν έγκυο, παντρευονται. Αλλά επειδή είναι τύποι που σκέφτονται ΜΟΝΟ την πάρτη τους, γυρνανε σχεδόν πάντα στο κορίτσι με τον αργαλειό και ξεκινάνε τις γνωστές μπαρούφες. Είσαι η μια η μοναδική, άστρο φωτεινό για πάντα λαμπερό.
ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ το κορίτσι με τον αργαλειό υποκύπτει.
Επίσης, μπορείς να του πεις “εγώ σε θέλω τώρα, στο μέλλον θα πιέζομαι. Πώς το βλέπεις;”
Βρε καλό μου κορίτσι,είσαι ερωτευμένη με κάποιον που δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου!
Σ’έχει για καβάτζα τα τελευταία 4 χρόνια & εσύ ρωτάς τι του συμβαίνει;;
Ψάχνει κάποια άλλη,αυτό συμβαίνει..απλά επειδή δεν βρίσκει κιόλας ο καραγκιόζης,γυρνάει σ’έσενα που τον περιμένεις σαν αγαλματάκι ακούνητο!!
Δεν ξέρω πόσο θα σε βοηθήσει η αποψάρα μου, αλλά η κολλητή μου ζούσε ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια ιστορία με σένα. Την σταύρωσα, δεν την άφησα σε χλωρό κλαρί, μέχρι που πήγε σε ψυχολόγο. Είναι άλλος άνθρωπος τώρα. Πατάει στα πόδια της, έχει αυτοπεποίθηση, χαίρεσαι να την βλέπεις. Μην το αργείς, δες έναν ψυχολόγο.
Συμφωνώ απόλυτα και θα ήθελα να προσθέσω την αποψάρα μου στην παραπάνω. Αυτή η φράση “Πόσο πολύ ελπίζεις ότι αν είσαι καλό κορίτσι που δεν δημιουργεί προβλήματα, θα ανταμειφθείς με την αφοσίωση ενός άντρα” κρύβει τόση αλήθεια μέσα της και είναι κάτι που μας το μαθαίνουν με το πρώτο γάλα. Έχω μπλέξει κι εγώ σε παρόμοια λούπα. Ο άλλος έφευγε κι ερχόταν όποτε του κάπνιζε, με είχε φλομώσει στη μούφα κι εγώ περίμενα, διότι η μαμά μου επέμενε ότι η πιστή Πηνελόπη ανταμείβεται στο τέλος, για όλα όσα υπέμεινε κι ότι εγώ από τη φύση μου όλους τους διώχνω διότι… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ πόσο αναγνωρίζω τον εαυτό μου σε αυτή την περιγραφή!
Καλα πες του. Στο μέλλον που θα σε θελήσει εσύ θα σαι Μπαχαμες δε θα μπορέσεις. Και πιάσε δουλειά στις Μπαχάμες.
Με τον κάθε τετοιο να πούμε άκου “στο μέλλον’
Στο μέλλον τίποτα. Θα έχουμε μετακομίσει κύριε.
Φρίκη. Η κατάσταση σου λέγεται “είμαι επίσημη ρεζέρβα”. Η δική του “κρατάω καλή καβάτζα”. Υποπτεύομαι ότι όταν κάνετε διάλειμμα, δοκιμάζει τι παίζει και αλλού. Φύγε εχθές. Ο άνθρωπος ζει τη ζωή του έχοντας το κεφάλαιο stand by, ενώ η δική σου ζωή περνάει χωρίς επιστροφή.
Ειλικρινά θυμώνω τόσο πολύ με τέτοιους τύπους, απίστευτα όμως. Γιατί κορίτσι μου, αφήνεις έναν τέτοιο χειριστικό μπούλη, να σου συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένος μπέμπης; Ποια έλλειψη αυτοεκτίμησης, σου δημιουργεί την ανάγκη να είσαι το απάνεμο λιμάνι, η ασφάλεια και το σιγουράκι ενός τύπου που σε κακοποιεί επανειλημμένα και δίχως οίκτο; Τι αγαπάς ακριβώς, περισσότερο απ τον εαυτό σου; Γνωρίζει ότι σε πληγώνει, ότι καίγονται τα σωθικά σου, ότι δακρύζεις, ότι πονάς, ότι κοιτάς το κινητό, όλα αυτά τα γνωρίζει κορίτσι μου. Σου πετάει το τυράκι “πάντα θα γυρνάω σε εσένα” κι εσύ χαίρεσαι; Και περιμένεις; Εσύ του δίνεις το δικαίωμα να… Διαβάστε περισσότερα »
Ακόμα κι αν δεν ψάχνει για άλλη και θέλει ας πούμε χρόνο για περισυλλογή, διαλογισμό και γιόγκα (:p λέμε τώρα…), η συμπεριφορά του είναι απαράδεχτη! Μην κρατήσεις σε παρακαλώ ως μοναδικό κριτήριο το αν έχει/ είχε ή όχι σχέσεις με άλλες γυναίκες, αλλά κυρίως το πώς συμπεριφερόταν/ συμπεριφέρεται σε εσένα. Και πάρ’ το απόφαση πως δεν θα αλλάξει (σίγουρα πάντως όχι εξαιτίας σου ή για σένα, επειδή πχ σε στενοχωρεί). Εσύ μπορείς να αλλάξεις τη στάση σου απέναντί του (εδώ νομίζω πως είναι μια από τις περιπτώσεις που από όλους είναι ξεκάθαρη η συμβουλή “φύγε”, “διώξε τον”, “μην τον αφήσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Κοπελαρα μου, τα on off δεν μας συμβαίνουν έτσι ξαφνικά, εμείς τα επιτρεπουμε! Οι περισσότεροι γνωρίσαμε κάποτε καποιον-α που έλεγε τέτοιες μπαρουφες κι όσο καψουρηδες κι αν ήμασταν τους στελναμε στον αγυριστο! Εμένα με έσωσε στη ζωή μου η συμβουλή της μάνας μου από τότε που ήμουν 15: “Να έχεις αξιοπρέπεια και να μην κρεμεσαι από τα αρχ#?δια τους!” Πονας όταν χωριζεις, είναι αλήθεια αλλά η ξεφτίλα της προοπτικής μιας τέτοιας σχέσης με πόνεσε και με έθιξε πιο πολύ. Στους 2 μήνες σχέσης, μου είπε ο καλός μου κάτι τέτοιες μπούρδες όπως ο δικός σου. Ε, δεν τον κράτησα και… Διαβάστε περισσότερα »
“Το να τον απασχολεί κατι που δεν ξερω το σκέφτηκα αλλά δεν μπορω να καταλήξω κάπου και πιστεύω πως αν είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα θα το ήξερα μετά από τόσα χρόνια. ” απο αυτον τον επιλογο, μου περναει απο το μυαλο η ιδεα οτι δεν εχεις καταλαβει οτι οσες φορες “πιεζεται” ειναι με αλλες γυναικες, ενω μεχρι εδω, νομιζα οτι το ηξερες και το αποδεχοσουν. σου εχει πει ολα τα κλισε του κοσμου μαζεμενα “πιεζομαι”, “δεν φταις εσυ, φταιω εγω”, “σε θελω, αλλα πρεπει να φυγω” κι ακομα αναρωτιεσαι τι προβλημα εχει; το “προβλημα” που εχει, ειναι οτι θελει αλλες… Διαβάστε περισσότερα »
Ο τύπος “πιέζεται” όταν είναι με γυναίκες. Τελεία.