Αμπα χελπ! Είμαι με τον σύντροφο μου κοντά στα 6 χρόνια, 31 εγώ, λίγο μεγαλύτερος εκείνος. Το θέμα του γάμου το είχαμε συζητήσει μερικές φορές σαν κάτι που θέλουμε κι οι δύο και θα ήταν η φυσική εξέλιξη της σχέσης. Η τελευταία κουβέντα γύρω απο αυτό είχε γίνει κανένα εξάμηνο πριν αλλά ούτε κάποιο χρονοδιάγραμμα είχαμε βάλει ούτε η συζήτηση είχε ιδιαίτερα σοβαρό τόνο, απλά παντρεύτηκαν κάποιοι φίλοι μας κι είχε έρθει η συζήτηση προς τα κει. Πριν λίγες μέρες είχα γενέθλια και μου έκανε πάρτι έκπληξη στο οποίο ήταν καμία 25αρια άτομα :φίλες μου με τους συντρόφους τους, φίλοι του με τις κοπέλες τους, συνάδελφοι, αδέρφια. Κανένα 2ωρο μετά, εγώ απίστευτα χαρούμενη, έχω πιει και λίγο παραπάνω όπως καταλαβαίνεις ,βλέπω να έρχεται η τούρτα. Αλλά έλα που δεν είχε μόνο κεράκια πάνω. Είχε κι ένα μονόπετρο. Άργησα να καταλάβω τι γίνεται, δεν ήμουν και εντελώς νηφάλια όπως είπα, και όταν το κατάλαβα άρχισε η καταστροφή. Ένιωσα τρομερά άβολα, δεν μου έβγαινε αβίαστα το ναι στην κλασική ερώτηση, όλοι οι φίλοι μας με κοίταζαν κι έβλεπες στα πρόσωπα τους οτι αναρωτιούνταν γιατί δεν απαντούσα. Ο δε σύντροφος, με κοίταζε με έκφραση που πάγωνε όλο και περισσότερο με κάθε δευτερόλεπτο που πέρναγε κι έμενα σιωπηλή. Και τελικά απλά σηκώθηκα κι έφυγα. Δεν κάνω πλάκα, άνοιξα την πόρτα κι έφυγα, δεν ξέρω τι σκεφτόμουν και σίγουρα όπως είπα παραπάνω το ποτό δεν βοήθησε. Απλά άρχισα να περπατάω μες τη νύχτα, χωρίς να ξέρω προς τα που, χωρίς κινητό το οποίο είχα αφήσει σπίτι μες τον πανικό μου, χωρίς λεφτά και χωρίς μπουφάν. Τελικά γύρισα πίσω, σχεδόν 2 ώρες μετά. Μόνο ο σύντροφος μου ήταν εκεί, οι άλλοι είχαν φύγει. Φαινόταν ανήσυχος και μου είπε ότι με έψαχνε και φοβήθηκε μήπως είχα πάθει κάτι. Του πα οτι ήμουν καλά κι απλά με έχει πειράξει το ποτό και θέλω να κοιμηθώ. Όταν ξύπνησα δεν ήταν εκεί. Εχουν περάσει 2 μέρες έκτοτε και δεν έχουμε βρεθεί, μου είπε ότι πάει στους γονείς του που είναι στην επαρχία γιατί τον χρειάζονται για κάτι. Το οποίο ξέρω ότι είναι ψέμα, δεν τον χρειάζονταν απλά δεν ήθελε να βρίσκεται εδώ. Νιώθω πολύ άσχημα, έχω κλειστεί στο σπίτι, δεν ξέρω τι να απαντήσω σε όλους όσους ήταν παρόντες, ακόμη και στις κολλητές μου, στο σκηνικό και με βομβαρδίζουν με μηνύματα, δεν ξέρω τι συμβαίνει στη σχέση μας τώρα, ούτε καν τι θέλω να συμβεί. Δεν είμαι σίγουρη αν απλά ένιωσα άβολα με την ύπαρξη κοινού και κόμπλαρα, αν δεν είμαι έτοιμη να παντρευτώ τώρα ή αν απλά δεν θέλω να παντρευτώ τον συγκεκριμένο άνθρωπο και κρύβομαι πίσω απο το δάχτυλο μου τόσο καιρό. Θα μου πεις μόνο εσύ μπορείς να τα απαντήσεις αυτά. Το ξέρω. Αλλά με έχει ρίξει πολύ όλο αυτό, κυρίως γιατί σκέφτομαι κι όλα τα σχόλια που θα λέγονται απο πίσω μου για μένα, για τον σύντροφο μου, για τη σχέση μας. Οχι απαραίτητα κακοπροαίρετα αλλά δεν παύουν να είναι σχόλια. Και κυρίως σκέφτομαι τον σύντροφο μου που δεν με έχει φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση ή με έχει στενοχωρήσει ηθελημένα και εγώ τον αντιμετώπισα έτσι σε ένα βράδυ που παλι μόνο χαρά ήθελε να μου δώσει…
– Πως τα έκανα έτσι;
Η λύση δεν είναι να τον παντρευτείς για να χαρεί και να μην σε συζητάνε οι φίλες σου. Αυτό, είναι βέβαιο.
Ο φίλος σου, όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι, πήρε ένα ρίσκο. Μεγάλο ρίσκο! Δεν τα έκανες εσύ έτσι. Έτσι έγιναν τα πράγματα. Δεν γινόταν να κάνεις κάτι άλλο. Δεν παντρεύεσαι για να μην στενοχωρήσεις τον άλλον. Θα ήταν καλύτερο να πεις ψέματα για να είναι όλοι χαρούμενοι, και να αρχίσεις μετά να πνίγεσαι; Η πρώτη σου αντίδραση, η αντανακλαστική, αυτή που σου βγήκε χωρίς να προλάβεις να σκεφτείς, είναι η αληθινή, και το αλκοόλ σε αυτή την περίπτωση το μόνο που έκανε είναι να χαμηλώσει τις αντιστάσεις σου. Καλύτερα που είχες πιει – τώρα είσαι αναγκασμένη να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα, αντί να την αποφεύγεις.
Δεν ξέρω τι σου συμβαίνει, ελπίζω τώρα να έχει ξεδιαλύνει κάπως η θολούρα, αλλά θεωρώ αρκετά απίθανο να κόμπλαρες με την παρουσία του κοινού και να εξηγείται έτσι η αντίδραση σου.