Καλημέρα Λένα και πολλά μπράβο για την δουλειά σου. Είμαι κοινωνικός επιστήμονας και εργάζομαι στο εξωτερικό. Στο πανεπιστήμιο μου συχνά-πυκνά κάνουμε παρακολουθήσεις συναδέλφων με σκοπό την βελτίωση της διδασκαλίας. Πρόσφατα μου έγινε μία παρακολούθηση από έναν συνάδελφο από άλλο τμήμα το οποίο ασχολείται καθαρά με τέτοια θέματα. Ειδικεύομαι στην μεθοδολογία και έδινα μία εισαγωγική διάλεξη όπου μιλούσα για θέματα μετρήσεων ανισοτήτων και εστίασα σε θέματα γυναικών/φύλου. Για παράδειγμα, εξηγούσα πως οι άντρες τείνουν να υπερβάλλουν όταν απαντάνε σε ερωτήσεις σχετικά με τον χρόνο που περνάνε στην φροντίδα των παιδιών και εξηγούσα γιατί και τις δυσκολίες που έχουμε να αποτυπώσουμε κάποιες διαστάσεις της ανισότητας. Κάποια άλλη στιγμή θίγοντας ένα άλλο μεθοδολογικό θέμα μίλησα για το marriage premium που συνήθως απολαμβάνουν οι άντρες και όχι οι γυναίκες σε θέματα δουλειάς και υγείας. (Δεν σας κάνω μάθημα, θέλω απλά να σας δώσω μία ιδέα για το περιεχόμενο γιατί σχετίζεται με αυτό που ακολουθεί!). Μετά από κάποιο καιρό συναντιέμαι με τον συνάδελφο. Ενθουσιασμένος με τον τρόπο διδασκαλίας μου, μου δίνει απλά κάποιες συμβουλές σχετικά με τον ρυθμό του μαθήματος. Αλλά πριν κλείσουμε μου λέει πως ένιωσε πληγωμένος (hurt and bruised) από τα σχόλια μου για τους άντρες σε κάποια σημεία της διάλεξης και πως πρέπει να προσέχω να μην φέρνω σε δύσκολη θέση τους φοιτητές μου, φαντάζεται πολλοί θα ένιωσαν το ίδιο. Τους μιλάω για αποτελέσματα ερευνών, που κάνω και εγώ η ίδια, του απαντάω, και νομίζω πως είναι μάλλον θετικό κάποιος να νιώθει άβολα όταν καταλαβαίνει τα προνόμια του. Συνέχισε στον ίδιο σκοπό, λέγοντας μάλιστα πως έδειχνα να χαμογελάω ειρωνικά όταν χρησιμοποιούσα αυτά τα παραδείγματα και πως πρέπει να προσέχω τέτοια λεπτά θέματα. Μου είπε πως δεν θα γράψει κάτι στο report, σαν να μου έκανε χάρη. Του είπα ότι μπορεί να γράψει ότι θέλει, δεν υπάρχει θέμα. Ξέρω πως ένας άντρας δεν θα δεχότανε πότε τέτοια σχόλια, και σεξιστικά αστεία να έκανε δεν θα του λέγανε τίποτα. Η ερώτηση μου είναι: υπάρχει κάτι παραπάνω να πεις ή να κάνεις με κάτι τέτοια? Προσωπικά νιώθω εξαντλημένη να εξηγώ τα αυτονόητα, τα έχω πει τόσες φορές, και έχω κουραστεί να ακούω ότι είμαστε υπερβολικές. Έχω καταλήξει να μην επιμένω και τόσο, και να συνεχίζω (χωρίς προφανώς να αλλάζω τίποτα στην ερευνά/πρακτική μου). Ο λόγος που σε ρωτάω είναι επειδή μία φίλη και συνάδελφος μετά μου φώναζε πως δεν το πιστεύει πως δεν παραπονέθηκα για αυτή την γελοιότητα και πως πρέπει να προσέχουμε να μην εφησυχάζουμε. Να είσαι καλά.
-Μαρίνα
Δηλαδή εσύ που κάνεις σχετικές έρευνες και τις διδάσκεις και μάλιστα σε πανεπιστήμιο, είσαι εφησυχασμένη επειδή δεν παραπονέθηκες στον άλλον (που έχει εύθραυστο ανδρισμό και πληγώθηκε ο καημενούλης); Ε, τώρα είναι υπερβολική η φίλη σου (χαχα).
Η καθεμία κάνει ό,τι μπορεί, εσύ κάνεις -για μένα- ήδη πολλά, αν η φίλη σου έχει όρεξη να απαντάει, ας απαντάει, αλλά να βάζει τις φωνές σε όλες όσες δεν απαντάνε είναι απαράδεκτο. Θα βάλουμε μέτρο και στην ένταση της αντίδρασης τώρα; Θα κάνουμε και ανταγωνιστικό φεμινισμό;
Παρεμπιπτόντως πολύ ενδιαφέρον μάθημα, αν μας διαβάζεις στείλε ένα μέιλ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αχ η ερωτησή μου! Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις – η αλήθεια είναι πως μπήκα σε πολλές σκέψεις για το τι έπρεπε να είχα κάνει γιατί πολλές συνάδελφοι μου φώναζαν μετά.
Ευχαριστώ και για τα σχόλια για το μάθημα 🙂 Λένα, θα στείλω μέιλ.
σου φώναζαν ; έλεος ρε συ! Ας δώσει η καθεμιά μας το δικο της αγωνα και το δικό της παράειγμα όπως μπορεί και όχι με το στανιό
Νομίζω ότι ήδη με το μάθημά σου και τον τρόπο της διδασκαλίας σου κανείς παρά πολλά! Το γεγονός ότι ο συνάδελφος-παρατηρητής ένιωσε όπως ένιωσε σημαίνει ότι αυτά που είπες έκαναν την δουλίτσα τους. You’ve made your point δηλαδή! Πέρασες το μήνυμά σου, αυτό ήταν απολύτως σαφές και για αυτό εκείνος ένιωσε ξεβολεμένος. Απλώς τον έφερες ενώπιον των προνομίων του που είναι αποτέλεσμα του συστήματος και οχι κάποια ξεχωριστής ικανότητας ή αξίας του ίδιου.
Πολύ ενδιαφέρον μάθημα πράγματι 😊
Το ξέρω ότι υπάρχει ένα θέμα ανωνυμίας εδώ πέρα, αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να διαβάσω τις μελέτες που έχεις κάνει. Το αντικείμενο σου είναι πολύ ενδιαφέρον.
Απ τα πιο ωραία και ελπιδοφόρα που έχω διαβάσει. Μπράβο σου Marina P. Τι ωραία που θα ταν να μας έλεγες οτι διδάσκεις σε Ελληνικό πανεπιστήμιο. Σε κάθε περίπτωση, μπράβο σου!
Γειά σου Μαρίνα. Δουλεύω κι εγώ στην Αγγλία ως καθηγήτρια, αν και σε άλλη εξειδίκευση. Αν θέλεις μπορούμε να ανταλλάξουμε στοιχεία και να συζητήσουμε για αυτό το θέμα και την αντιμετώπιση στα αγγλικά πανεπιστήμια.
Ευχαρίστως Gambit – προσπάθησα από το προφίλ σου αλλά νομίζω δεν γίνεται!
Κι εγώ Μαρίνα προσπαθώ απο το προφίλ σου και δεν βλέπω κάποια επιλογή. Σε ποιο πανεπιστήμιο είσαι?
διαβάζοντας την εμπειρία σου από τους συναδέλφους σου μου στιφογυρίζουν στο μυαλό δύο λέξεις: πατρονάρισμα και πατερναλισμός…
πάντως από την συμπεριφορά τους αποδεικνύεται πόσο απαραίτητη είναι τόσο η έρευνα σου όσο και η διδασκαλία του συγκεκριμένου θέματος…
θα είναι υπερβολικό να σου ζητήσουμε ίσως περισσότερες πληροφορίες είτε σε θεματολογία/στήλη στο α μπα ή σε κάποια ενότητα στο forum?
– I felt hurt and bruised
– Ehm, vinegar
small vinegar, to be precise
Εδώ κολλάει το “έλα τώρα βρε συνάδελφε, πολύ μυγιάγγιχτοι έχετε γίνει εσείς οι άντρες, ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΣ”. Ντόινγκ.
Η πλάκα είναι ότι πιάνει πάντα, ε ρε γέλιο. Ειδικά σε συνδυασμό με μητρικό καλοσυνάτο ύφος και πατ πατ στον ώμο.
Είσαι τόσο ψυχραιμη, respect!
Eγώ μάλλον θα χρειαζόμουν μερικές βαθιές ανάσες για να του πω ηρεμα και ψύχραιμα (και πάντα γλυκά, προπαντός γλυκά, για να μην τον πληγώσω, θα πάθει και τίποτα ο ευαίσθητος ανδρισμούλης του), να πάρει το masplaining του και να το χώσει εκεί που ξέρει και να γράψει όλες τις αηδίες που μου είπε στο επίσημο report, με το θαρρος της γνώμης του, όχι να με πιάνει στους διαδρόμους, για να μπορώ μετά από καναδυο τζιν τονικ να τα αναλύσω και να συζητηθούν επίσημα οι πανέξυπνες ιδέες του, του ατιμούλη.
Αυτο δεν είναι κατά κάποιο τρόπο το male fragility; Οπότε η γυναικα ειναι και κερατάς και δαρμενος: και να δέχεται ολη την καταπίεση και την παρενόχληση, αλλά να μη μιλάει κιολας για να μη στεναχωρηθούν τα ευαισθητούλια. Εχω θυμώσει πολύ με αυτά που διαβάζω αλλά παράλληλα λέω πάλι καλά που ο συνάδελφος δεν τη χαρακτήρισε καποιά υστερικιά φεμιναζί. Γράφουσα, εισαι φοβερή, συνέχισε έτσι! Κι εγω θα ήθελα να μάθω περισσότερα από αυτά που μελετάς!
Μάλιστα. Άλλος ένας άντρας που θεωρεί ότι αυτό που ένιωσε ο ίδιος (hurt and bruised) είναι μέτρο του τί νιώθουν οι υπόλοιποι γύρω του ή θα έπρεπε να νιώσουν. Και που φυσικά εκλαμβάνει αντικειμενικές διαπιστώσεις στο θέμα της (μη) ισότητας ως προσωπική επίθεση. Είναι πραγματικά αστείο να βλέπεις καλλιεργημένα κατά τα άλλα άτομα να θίγονται προσωπικά και να σου κάνουν διάλεξη για αυτά που πρέπει να ξανασκεφτείς και να αλλάξεις εσύ, επειδή βαριούνται να ξεβολευτούν πνευματικά και να προβληματιστούν οι ίδιοι. Σε τέτοιες παραινέσεις βλέπεις πραγματικά πόσα απίδια βάζει ο σάκος – αν τελικά το διάβασμα και η όποια καλλιέργεια… Διαβάστε περισσότερα »
Εδώ λοιπόν αγαπητή γραφουσα έχουμε μια κλασσική περίπτωση αποτυχημένου και καλά constructive feedback. Ο συνάδελφος το μόνο που ήθελε να σου πει από την αρχή ήταν αυτό που είπε πριν κλείσει το τηλέφωνο. Μόνο που οι αποψαρες μας σχετικά με τη δουλειά των άλλων δεν προέρχονται από το πώς νιώθουμε εμείς και πώς εικάζουμε ότι νιώθουν οι υπόλοιποι αλλά από τα γεγονότα. Του παραπονέθηκε κανείς; Προφανώς δεν μπορεί να γράψει κάτι στην αναφορά του, γιατί δεν έχει δεδομένα να βασιστεί. Όχι να λέει ότι σου κάνει χάρη κιολας. ΥΓ)εμπειρικά στο 85% των συζητήσεων με συναδέλφους, μάνατζερ, υφιστάμενους που δε γνωρίζουμε… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς, θέλω να τον δω να τα γράφει αυτά στην αναφορά, να πρέπει να στηρίξει την άποψή του.
“Εχμμμ, εγώ πληγώθηκα, άρα όλοι οι άντρες πληγώθηκαν και χμμμμ αφού πληγώνονται μήπως να αλλάξει η γυναίκα το παιδί εχμμ; Καλά δεν είμασταν;”
Η δουλειά σου ακούγεται πολύ ενδιαφέρουσα, έκαναν καρδούλες τα μάτια μου. Πιστεύω το χειρίστηκες καλά με τον συνάδελφο. Σαν συμβουλή αυτό που θα ήθελα να προσθέσω είναι να είσαι σε εγρήγορση μήπως και τελικά σχόλια σαν τα δικά του σε επηρεάσουν κατά βάθος και αρχίσεις να αμφισβητείς τον εαυτό σου. Ανθρώπινο είναι, ειδικά αν γίνονται από ανθρώπους που έχουν εξουσία πάνω στην θέση εργασίας μας, λόγω του ότι πχ την αξιολογούν. Οπότε κράτα γερά! Επίσης, κάτι που έχω κάνει μια φορά σε διάλεξη για την ανισότητα στον χώρο της υγείας όπου δεν ήθελα να ‘χάσω΄ το ανδρικό κοινό είναι να… Διαβάστε περισσότερα »
Ε έπρεπε να πεις μα αναφερόμουν στο 76,5% των ευρημάτων της έρευνας συνάδελφε, δε γενικευω, επιστήμονες είμαστε, να δούμε τι θα πει ο θιγμενος με τη μυγα που μυγιαζεται
Κάνετε τίποτα online μαθήματα, έχετε κανένα MOOC από το πανεπιστήμιο; Ακούγεται τρομερά ενδιαφέρον, πολύ θα ήθελα να το παρακολουθήσω.
Για μένα μια χαρά απάντησες. Είναι εξουθενωτικό να τσακώνεται κανείς για τα αυτονόητα συνέχεια. Προσωπικά προσπαθώ να μην αφήνω να πυροδοτείται αντίδρασή μου κάθε φορά που ακούω αηδίες όπως αυτές που άκουσες εσύ καλή ώρα, αλλά δύσκολο βρε παιδί μου πολύ δύσκολο…
Aυτό το έγραψα και εγώ στην απάντηση μου. Πολύ δύσκολεύομαι να μην παραφερθώ καμιά φορά. Σκέφτομαι μα δεν μπορεί να μην είναι κάποια πράγματα αυτονόητα…
Τίποτα δεν είναι αυτονόητο τελικά… Φαίνεται τώρα και με όλες αυτές τις καταγγελίες που έχουν γίνει. Διαβάζεις ο,τι να ναι στα σχόλια κάτω από τα σχετικά άρθρα. Αυτό πάντως που έχω καταφέρει είναι να μην σχολιάζω αυτές ακριβώς τις μπούρδες – σχόλια, βέβαια έχουν πάψει να μου ανάβουν τα λαμπάκια τόσο, πιο πολύ ένα αίσθημα απελπισίας νιώθω…
Κάποια σχόλια είναι το λιγότερο εμετικά και με φτάνουν στα κόκκινα αλλά προσπαθώ να μην απαντάω πλέον, γιατί συνήθως ο σχολιαστής γίνεται τέρμα εριστικός και ειρωνικός και καμιά φορά φέρνουν και άλλα αδέρφια για συμπαράσταση και αρχίζουν comments περί φεμιναζί. Αν κάποιο σχόλιο με εξοργiσει τα μάλα πάω και κάνω report για bullying και harassment.