Πιστεύω μου έχει γίνει έμμονη ιδέα η οικονομική ανεξαρτησία. Νοιώθω ότι κάθε τι που θέλω να κάνω καταλήγει στο: “ναι αλλά δεν έχω λεφτά”. Είμαι φοιτήτρια και γενικά δεν έχω κάποια μορφή εισοδήματος. Οι γονείς μου μου παρέχουν τα απαραίτητα και η σχολή μου, όσο χαζό και αν ακούγεται, μου τρώει το μεγαλύτερο μέρος, αν όχι όλη τη μέρα, ενώ δεν έχει κάποιο σταθερό ωράριο που να μου επιτρέπει να βρω δουλειά. Γενικά ζωγραφίζω και έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να στραφώ εκεί έστω για κάτι μικρό αν πετύχει. Και έτσι ξεκινάει η εσωτερική μάχη γιατί με πιάνω συχνά να σκέφτομαι πως θα καταφέρω να γίνω πιο γνωστή ή να πετύχω σε έναν τομέα που άρχισε τουλάχιστον σα χόμπι και φοβάμαι μήπως αυτό καταλήξει μια αγγαρεία η αρχίσω η ίδια να μπαίνω στο τριπάκι του “τι πουλάει”. Θέλω να βοηθήσω τους γονείς μου και τον εαυτό μου. Δε με ενδιαφέρει να βγάλω αρκετά ώστε να πάω για ψώνια στην Ερμού, αλλά μέχρι τη λαϊκή. Είναι μονόδρομος η εμπορευματοποίηση? Είμαι καταδικασμένη να αποτύχω αν δεν έχω “τις άκρες” που έχουν οι φίλοι μου που τα καταφέρνουν?
— weird fish Arpeggio
Σκέφτηκες να βγάλεις λεφτά επειδή ζωγραφίζεις; Και μετά έφτασες στο σημείο να σκεφτείς αν είναι σωστό να βγάλεις λεφτά με εμπορικό τρόπο; Δηλαδή εσύ σίγουρα ζωγραφίζεις κουλτουριάρικα που σημαίνει ότι δεν θα αρέσει; Και μετά, εκτός από το ξεπούλημα, σκέφτεσαι και τις γνωριμίες; Πού; Στις γκαλερί;
Το «ζωγραφίζω λίγο» δεν ξέρω τι είναι, τι είναι; Κι εγώ ζωγραφίζω λίγο, και τραγουδάω και λίγο στα μεγάλα κέφια, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να χρεώσω εισιτήριο. Αυτοί που βγάζουν λεφτά με τη ζωγραφική τους δεν ζωγραφίζουν λίγο, ζωγραφίζουν πολύ, όλη την ώρα, και άλλοι τόσοι ζωγραφίζουν πολύ και δεν πουλάνε τίποτα. Από όλα όσα μπορείς να κάνεις για να βγάλεις χρήματα, η ζωγραφική είναι από τα πιο αβέβαια.
Μπορεί να είσαι μεγάλο ταλέντο και να αρέσει και στον κόσμο η προσέγγιση σου, δεν ξέρω, αλλά όσο ακατάστατο πρόγραμμα κι αν έχει η σχολή σου, υπάρχουν πάντα τα σαββατοκύριακα.
Eσύ έχεις δει το instagram του Α,ΜΠΑ;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ πάντως έχω φίλη Ιταλίδα που δουλεύει ως μηχανοδηγος στο Λονδρέζικο τρένο (ενώ έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία) και παράλληλα παίρνει μέρος σε εκθέσεις ως ζωγράφος. Χρήματα δεν έχει βγάλει ακόμα. Είναι εξαιρετική όμως (δυστυχώς δεν ταιριαξαμε ως ζευγάρι, κλαψ) και η φιλοσοφία της ως καλλιτέχνιδα είναι να είναι οικονομικά ανεξάρτητη με μια δουλειά που της αφήνει χώρο στο μυαλό να επεξεργαζεται τις καλλιτεχνικες ιδέες της. Δεν είναι λοιπόν ή το ένα ή το άλλο. Τελείωσε τη σχολή σου, βρες μια δουλειά και παράλληλα άρχισε να ασχολείσαι με την τέχνη σου, μπαίνοντας και στους κατάλληλους κύκλους.
Μπορείς σε παρακαλώ να μου στήλεις το σάιτ της αν έχει, ή να ανεβάσεις αν θέλεις μερικές δουλειές της;
Αγαπητή γραφούσα, έχω σπουδάσει στην Καλών Τεχνών (Ιστορία της Τέχνης τέλειωσα αλλά έχω επαφή με πολλούς εικαστικούς). Θα ήθελα να σου μεταφέρω το κλίμα από τον “κόσμο των εικαστικών” στην Αθήνα. Οι εικαστικοί είναι άνθρωποι που όπως είπε η Λένα “ζωγραφίζουν πολύ”. Γνωρίζω άτομα ειδικά, οι νέες και οι νέοι που 7 μέρες την εβδομάδα ασχολούνται με την τέχνη τους και επίσης πρέπει να διαβάζουν πολύ Φιλοσοφία, Ιστορία της Τέχνης, Κοινωνιολογία κτλπ. Επαγγελματικά, οι περισσότεροι εικαστικοί βιοπορίζονται από την εκπαίδευση. Διδάσκουν σε σχολεία, φροντηστήρια και σε σχολές πχ ΙΕΚ κτλπ. Από τις εκθέσεις έχω γνωρίσει 1 άτομο που ζει από… Διαβάστε περισσότερα »
Ποιος ρώταγε πριν λίγο καιρό σε ένα σχόλιο τι είναι το “έπαθες γρύλλο”? Ορίστε, να ένας γρύλλος.
– Ήτανε γρύλλος κύριε Πάνο;
– Ο ορισμος του γρύλλου κυρία μου
Ειναι σαν αυτο που μου έλεγε η γιαγιά μου, που πήγε μια να βγάλει κρασί απο το βαρέλι και είδε το σκερπάνι να κρέμεται. Αν παντρευτώ και κάνουμε παιδί και τον βγάλουμε Γιάννη και κατέβει στο κελάρι και πάει να βγάλει κρασί απο το βαρέλι και πέσει το σκερπάνι και σκοτώσει τον Γιάννη? και μετά έκλαιγε τον Γιάννη τον σκερπανοσκοτωμένο.
Ακόμα δεν τον είδαμε, Πικάσο τον βαφτίσαμε.
Μπορείς να ζωγραφίζεις κομμάτια ξύλου και να τα πουλάς στην παραλία, εκεί δεν θα χρειαστεί να συμβιβαστείς στη τέχνη σου. Ή μπορείς να κάνεις καρικατούρες στο Μοναστηράκι. Εκεί θα συμβιβαστείς λίγο. Μα τι κάθομαι και λέω. Στην λαϊκή να πας να στηθείς. Να ζωγραφίζεις μάσκες στους αρνητές, κι απ’ την παραγωγή στην κατανάλωση.
Οι μεγάλοι ζωγράφοι είτε αναγνωριστηκαν μετά το θάνατό τους, είτε έριξαν λίγο νερό στο κρασί τους κι έζησαν μέχρι να αναγνωριστούν ως καλλιτεχνάρες. Φτάσε εσύ να παίρνεις λεφτά για να ζωγραφίζεις και μετά προβληματίζεσαι.
Νομίζω με μπέρδεψε αυτή η ερώτηση. Λες ότι ζωγραφίζεις λίγο, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Μετά λες ότι δεν θέλεις να εμπορευματοποιηθούν πιθανά δημιουργηματα σου. Και ταυτόχρονα λες ότι σου έχει γίνει έμμονη ιδέα ή ανεξαρτησία. Τώρα πώς όλα αυτά μπλέκονται γλυκά μες στο νου σου ειλικρινά δεν καταλαβαίνω. Γιατί όταν κάποιος θέλει να κάνει βήματα προς την ανεξαρτησία το τελευταίο που θα σκεφτεί είναι ότι μπορεί να το πετύχει μέσω της ζωγραφικής. Που και πάλι, όπως όλα, κι αυτό κάπως πρέπει να εκτεθεί στο κοινό και την κοινωνία και να κριθεί κιόλας. Θα τολμήσω, ίσως αυθαίρετα, να πω ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Παιδια που λεει οτι ζωγραφιζει λιγο? Το διαβασα 2 φορες και δεν ειδα κατι τετοιο. Ελπιζω να μην τυφλωθηκα!
Same here.
Όχι εντάξει, καλά είναι τα μάτια σου. Όντως δεν αναφέρει τη λέξη “λίγο” τελικά, αλλά λέει “γενικά ζωγραφίζω”. Κι από τα συμφραζόμενα όμως και από το υπόλοιπο σκεπτικό δεν φαίνεται να ασχολείται ήδη τόσο πολύ με τη ζωγραφική. Πιο πολύ σκέφτεται και αναρωτάται εσωτερικά για το ζήτημα. Έτσι κατάλαβα εγώ τουλάχιστον και χωρίς δηκτική διάθεση βεβαίως.
Δηλαδή αν κατάλαβα καλά σου έχει “γίνει έμμονη ιδέα η οικονομική ανεξαρτησία” και σκέφτηκες πώς θα γίνει να την πετύχω, α, θα “ζωγραφίζω λίγο” αλλά μετά έρχεται καπάκι και δένει και ο εγγενής φόβος του καλλιτέχνη μήπως πέσει στη λούμπα της εμπορευματοποίησης (μήπως γίνεις δηλαδή, η Άννα Βίσση, της ζωγραφικής). Για να μη βασανίζεσαι, τα πράγματα είναι απλά: αυτοί που γίνονται τελικά καλλιτέχνες είναι αυτοί που ΔΕΝ μπορούν να είναι τίποτα άλλο ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ. (Κι όσο για τους ανθρώπους που έχουν “άκρες” και οικονομική επιφάνεια, η σύγκριση μαζί τους είναι κόπος μάταιος, είναι σα να τρέχετε όλοι μαζί μόνο… Διαβάστε περισσότερα »
Η Άννα Βίσση της ζωγραφικής….γελάω πολύ ώρα τώρα μόνη μου! Να’σαι καλά!
AllesGoed, το ψιλομετάνιωσα που το έγραψα έτσι να σου πω την αλήθεια. Καμιά φορά γράφω πιο αυθόρμητα από ότι πρέπει και τείνω να ξεχνάω ότι δεν είμαι σε ζωντανή σύνδεση με κάποιον άνθρωπο που με γνωρίζει και ξέρει ότι είμαι καλοπροαίρετος άνθρωπος και ενίοτε και κανίβαλος με το χιούμορ, μου φάνηκε όμως η ερώτηση τόσο εκτός τόπου και ιστορίας που αντέδρασα αυθόρμητα. Δεν παύει όμως να είναι ένας νεαρός άνθρωπος και εμείς που έχουμε ζήσει και κάτι χιλιάδες μέρες παραπάνω, ε, ας είμαστε λίγο λιγότερο δεικτικοί.
Κι εγώ γράφω “γενικά”. Έχω βγάλει και λεφτά από τα γραψίματά μου, καμιά 300 ευρώ σύνολο τα τελευταία δύο χρόνια. Που είναι περίπου 300 ευρώ περισσότερα από όσα βγάζει το 90% των γραφιάδων – μιλάω για μυθοπλασία, η αρθρογραφία είναι άλλο φασούλι.
Ο “κίνδυνος” της εμπορευματοποίησης, και μάλιστα ακούσιας, είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα, που φτάνει επίπεδα absurdist satire. Και εσύ ανησυχείς μη σου συμβεί, αν τυχόν πουλήσεις ένα-δυο πίνακες (που σου το εύχομαι, αφού το θέλεις).
Προτιμώ να εμπορευματοποιηθώ πάντως, παρά να αναγνωριστώ μετά θάνατον. Είμαι ρηχός, το ξέρω…
Εξάλλου είναι πασίγνωστο ότι ο Βαν Γκονγκ τρελάθηκε κι αυτοκτόνησε επειδή αδυνατούσε να βρει λύση στο τρομερό του πρόβλημα: που στην ευχή να επενδύσει τόσα δισεκατομμύρια που στοιβάζονταν στο διαμέρισμά του κι έπιαναν όλο το χώρο;
Αν η weird fish Arpeggio είναι γαλλομαθής, καλά θα έκανε να ρίξει μια ματιά στους στίχους του La Bohème, του μυθικού τραγουδιού του Αζναβούρ
Κριμα που δε σε εχουν υποστηριξει οι γονεις σου να κανεις αυτα που θες. Να αποκτησεις οικονομικη ανεξαρτησια πρωτα και μετα να αρχισεις να κανεις βηματα προς το ονειρο σου. Λιγο λιγο. Μια ζωη κι εγω ηθελα να κανω εικαστικο επαγγελμα (φωτογραφος, γραφιστρια, εικονογραφος), και λογω του οτι δε με αφηναν οι δικοι μου πηγα σε τεχνολογικη σχολη. Περασα μεγαλες κρισεις γιατι δεν ηθελα με τιποτα να γινω προγραμματιστρια στο επαγγελμα, αν και τα επαιρνα. Ονειρευομουν να παω σε ιδιωτικη σχολη γραφιστικης κλπ, αλλα τελικα λογω οικονομικων και ψιλοκαταθλιψης δεν το εκανα. Γενικα φοβομουν για χρονια και μονο στη σκεψη… Διαβάστε περισσότερα »
Να δώσω και εγώ τον οβολό μου καθώς έχω περάσει από παρόμοια φάση. Γενικά το να “ζωγραφίζεις γενικά” δεν είναι αρκετό. Έχω αρκετούς φίλους και μια ξαδέρφη που τελείωσαν Καλών Τεχνών και ζωγράφιζαν ΠΟΛΥ. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Σε φάση ζούσαν για να ζωγραφίζουν. Επειδή δεν αναφέρεις τι ζωγραφίζεις έχω κάποιες ερωτήσεις. Σου αρέσει το ελεύθερο, το γραμμικό, κάνεις γκράφιτι, κάνεις experiment με κάποιο δικό σου στυλ? Η δική μου ιστοριά έχει ως εξής: Ζωγράφιζα, έκανα κολλάζ και άλλες καλλιτεχνείες από μικρή. Στο λύκειο αποφασίζω να δώσω για Καλών Τεχνών όμως οι γονείς μου μου είπαν ότι θα ψοφήσω στην ψάθα και… Διαβάστε περισσότερα »